يكي از مسايلي كه معمولا توي بحث هاي زن و شوهر به چشم مي خوره، پيش كشيده شدن ماجراهاي قبلي و بازگو كردن اشتباهات و نقصهاي طرف مقابله.
هر چند بارها و بارها اين مسايل ظاهرا حل مي شن (با عذرخواهي، گذشت و ...) اما گاهي وقتها مثل آتش زير خاكستر جون مي گيرند و خودشون مي شن تشديد كننده ي اختلافات!
مورد خودم رو مثال مي زنم كه همسرم احساس كرده مادر من در دوران "زائوئيت" () به اون كمتر توجه كرده و به عنوان يه دلخوري هميشه از اين موضوع گله مي كنه. با اينكه مادر من به صورت علني از اون عذر خواسته و گفته بايد بيشتر به اون توجه مي كرده، اما هنوز اين مساله حل نشده و همسرم عذرخواهي مادرم رو نشانه اي بر صدق ادعاي خودش مي دونه.
سوال من اينجاست كه واقعا چطور مي تونيم هم رو ببخشيم؟ چطور فراموش كنيم؟ آيا همه چيز قابل گذشته؟ ميشه طبقه بندي كرد؟
در مورد مهارت "گذشت كردن" هم اگه كسي تجربه اي داره، ممنون ميشم بشنوم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)