چگونه سطح شناخت خویش را ارزیابی کنیم؟

[صبا_2009]

با سلام

تشریح موضوع رو با یک مثال شروع میکنم.
دانش آموز ساعی رو در نظر بگیرید که خودش رو واسه آزمون کنکور آماده میکند. از آنجایی که این امتحان یکی از مهمترین امتحانات زندگیش در این مقطع زمانی هست کلیه مشاورین توصیه میکنند که دانش آموز قبل از آزمون اصلی در یک سری آزمون های آزمایشی شرکت کند( جهت محک زدن اطلاعات و شبیه سازی محیط آزمون و بررسی عواملی همچون استرس یا محدودیت زمان امتحان ) و نقاط ضعف و قوت پیش از آزمون اصلی سنجیده و بررسی بشه و جهت بهبود نقاط ضعف راه کارهایی در نظر گرفته شود.در کل همه این مراحل جهت سنجش مهارت هست . درسته؟

سوال من:
شما از چه روشی برای سنجش مهارتهای زندگی تون استفاده میکنید . تا چه حد و چگونه به کاربردی بودن محفوظات و مهارتها و دانسته هاتون در رابطه با آزمون های متنوع زندگی اطمینان دارید؟
بعضی از آزمون های زندگی مثل تصمیم انتخاب همسر ،تصمیم برای طلاق ، رویارویی با مرگ عزیزان و ... فقط یکبار تو زندگی اتفاق می افته این آزمون ها رو چطور شبیه سازی میکنید و واکنش خودتون رو در برخورد با این شرایط میسنجید ؟

با سپاس

[omed]

مهمترين مسئله در كاري بر پايه اطلاعات (محفوضات،تجربيات،مقدورات،� �عذورات) مي باشد .يعني :با توجه به موضوع آمادگي داشتن يه مثال:ازدواج ؟تجربيات شخصي ،امكانات ،خاطرات قبلي از دوستان و فاميل ،....يك نمايي و تصوير براي فرد ايجاد ميكند كه به محدوده اي را نشان ميدهد كه بايد درباره اش فكر كند حال هر چقدر اطلاعات وسيعتر و قوي تر محدو ده دلخواه تر و مناسبتر خواهد بود خلاصه : من سعي ميكنم دايره توانايي خود را افزايش دهم (نه فقط اطلاعات ، ماديات و...) بلكه دوستان و مشاوران خوب به طوريكه هر جا توانستم بر پايه توانايي شخصي و در مواردي با استفاده از دوستان و معتمدان و بعد تصميم واجرا مثال:شكست مالي .اول :چرا ؟چگونه؟ بر پايه تجربيات خودم بعد مشاوره با دوستان و اقوام كه تجربه قبلي داشته اند بعد مشاوره علمي و حتي نوشتن مطلب در مجله و پيگيري جواب خوانندگان يا بحث موضوي در جمع آدمهاي وارد و از همه مهمتر مطالعه و...به هر حال اين چند نكته به ذهن رسيد كه عرض كردم اميدوارم ديگر دوستان هم كمك كنند كه همه استفاده كنند .

[setareh]

صبا_2009نوشته :

سوال من:
شما از چه روشی برای سنجش مهارتهای زندگی تون استفاده میکنید .

آرامش درونی-رضایت از خود - آرامش دادن به دیگران میتونه معیار سنجش باشه .یعنی وقتی ما با رفتار و عملمون می تونیم به خودم و دیگرون راحتی و آرامش رو هدیه کنیم مهارت زندگی کردن رو داریم .
وقتی ما با بودنمون کنار والدین , همسر ,فرزند , دوست ,فامیل ,همسایه ,همکار ,همشهری آرامش کسی رو بهم نمی زنیم و اون ها از بودن ما احساس راحتی و امنیت می کنند یعنی ما به نحو احسن مهارتها رو بلدیم . اما به همون نسبتی که آرامش و راحتی دیگران رو به هم می زنیم به همون نسبت توانایی و مهارت نداریم .و باید اونها رو فرا بگیریم و اجرا و عملی کنیم .وقتی این آرامش در قسمت هایی به هم می خوره باید ضعف ها و علل ها رو بررسی کرد. با به دست آوردن اگاهی از این ضعف ها و راه حل هاش با سعی و کوششی که به کار می بریم می تونیم یه سری مهارت ها رونیز تو اون زمینه ها به دست بیاریم .

تا چه حد و چگونه به کاربردی بودن محفوظات و مهارتها و دانسته هاتون در رابطه با آزمون های متنوع زندگی اطمینان دارید؟

محفوظات و دانسته ها مثل مواد اولیه آشپزی می مونه . مخلوط کردن اونها و درست کردن یه غذای مرغوب و خوشمزه مهارت می خواد . ولازمه ذکر کنم که دانستن ومهارت کافی نیست بلکه چاشنی صبر وحوصله و صرف وقت می خواد .

بعضی از آزمون های زندگی مثل تصمیم انتخاب همسر ،تصمیم برای طلاق ، رویارویی با مرگ عزیزان و ... فقط یکبار تو زندگی اتفاق می افته این آزمون ها رو چطور شبیه سازی میکنید و واکنش خودتون رو در برخورد با این شرایط میسنجید ؟

در مورد بدست آوردن یه سری مهارت ها در امر ازدواج فرد می تونه این مهارت ها ر و در یک سری تعاملاتی که با افراد خانواده و دوستان و معلمین و آشنایان داره تا حدودی بدست بیاره مهارت هایی مثل صبور بودن - احترام گذاشتن به افراد - احترام گذاشتن حریم خصوصی افراد-پایین آوردن انتظارات - مدیریت خود و دیگران در بحران ها -مسئولیت پذیری- عدم وابستگی و وابسته کردن- عشق و محبت - از خود گذشتگی - فراتر از خود رفتن و.......
کسی که شیوه های تصمیم گیری و انتخاب رو بلد هست می تونه در موارد مثل انتخاب همسر -طلاق- رویارویی با مرگ عزیزان که یکبار اتفاق می افته (که این از مزایای اونهاست که یه بار اتفاق بیفته )نیز انتخاب خوب و سنجبده ای داشته باشه .
کسی که روشهایی مثل صبوری - آگاهی - مشورت - دیدن زوایای گوناگون - آینده نگری وفقط جلوی پا رو ندید ن و.........بلده تمام نیروشو بکار می گیره که بهترین انتخاب رو داشته باشه .
کسی که روشهایی مانند شیوه حل مسئله- پذیرش واقعیات(خصوصا در امر داغ عزیزان )- مسئولیت پذیری - پرداختن هزینه هارو بلد باشه و این ها رو در تعاملاتش تمرین کرده باشه , بعد از انتخاب ها ش اون ها رو خوب مدیریت میکنه .

[THEN]

[align=justify]سلام صبا

تو از چه روشی برای سنجش مهارتهای زندگیت استفاده میکنی؟

تا چه حد و چگونه به کاربردی بودن محفوظات و مهارتها و دانسته هات در رابطه با آزمون های متنوع زندگی اطمینان داری؟

چطور آزمون هایی که فقط یکبار تو زندگی اتفاق میفتند رو شبیه سازی میکنی و واکنش خودت رو در برخورد با این شرایط میسنجی ؟

[/align]

[صبا_2009]

سلام
از امید و ستاره عزیز ممنونم بابت پاسخ هاشون
منتظر نظر بقیه دوستان می مونم و در نهایت به نتیجه گیری و جمع بندی می پردازم



سارا خانم قرار نشد سوال رو با سوال جواب بدیدها
من فقط در حال حاضر میتونم این رو بگم هر از یه مدت لازمه که دکمه refresh , مرورگرهامون نه همون browser هامون رو فشار بدیم و سنجش مهارت انجام بدیم .
روش های من هم قدیمی شدن. جدیدا خیلی error میدن دنبال جدیدترین و کاربردی ترین و علمی ترین روش ها هستم که با ورژن صبا_2009 همخوانی داشته باشه و فعلا تا یه مدت error نده . علت بازگشایی این تاپیکم همینه.
البته خودم هم update نیستم باید کم کم نسخه صبا_2010 آلفا رو بدم بیرون.

[shad]

صبا عزیز ممنون از تایپیک خوبت
به نظر من مهمترین اصل، برای رویارویی با تمام مشکلاتی که ذکر کردین.. داشتن مهارت صحیح فکر کردنه.. برای رویارویی برای هر کدوم از مشکلات احتیاج به روشهای متفاوتی داریم اما چیزی که توی هر کدوم از اونها مشترکه، روش فکر کردن ماست..
آیا اصلا در شرایط بحرانی فکر می کنیم؟ آیا توان این رو داریم که احساساتمون رو کنترل کنیم؟ آیا میتونیم برنامه ریزی کنیم؟
خیلی از افراد در شرایط بحرانی فکر نمی کنند و فقط به احساساتشون اجازه بروز می دن و بعضی هم فکر می کنن اما بسیار منفی، طوری که باعث شدیدتر شدن احساساتشون میشه، اما در همه حال باید مثبت فکر کنیم، در واقع باید مهارت مثبت فکر کردن رو کسب کنیم و اون رو در هر شرایطی توی زندگیمون به کار ببندیم، باید باور داشته باشیم که هر مسئله ای راه حلی داره که اگه راه حلش در دسترس ما نبود، هیچ وقت برامون پیش نمی اومد..

[طاهره]

با سلام

سوال من:
شما از چه روشی برای سنجش مهارتهای زندگی تون استفاده میکنید . تا چه حد و چگونه به کاربردی بودن محفوظات و مهارتها و دانسته هاتون در رابطه با آزمون های متنوع زندگی اطمینان دارید؟
بعضی از آزمون های زندگی مثل تصمیم انتخاب همسر ،تصمیم برای طلاق ، رویارویی با مرگ عزیزان و ... فقط یکبار تو زندگی اتفاق می افته این آزمون ها رو چطور شبیه سازی میکنید و واکنش خودتون رو در برخورد با این شرایط میسنجید ؟

با سپاس

سلام

به نظرمن مهارت زندگی کردن چیزی نیست که یک دفعه حاصل بشه بلکه ما در امتداد زندگی و به مرور یاد می گیریم که چگونه بهتر زندگی کنیم . ضمن اینکه بخش عمده ای از این مهارت محصول تجربیات منحصر بفرد افراد در مواجهه با رویدادهای مختلف زندگی ست. به این معنی که حتی زمانی که تو نتیجه ی تجربیات دیگران رو در اختیار داری و یا نسبت به موضوعی علم و آگاهی صرف داری خیلی متفاوته تا زمانی که تو اتفاقی رو با تمام وجود خودت لمس می کنی و حتی حس می کنی ...

جالبتر اینه که مهارت زندگی کردن اغلب برابری می کنه با شناختی که تو از خودت داری . به این معنی که تو در اثر تجربه و یادگیری چیزهای مختلف، بیش از اینکه نحوه ی کنترل پدیده های بیرونی رو بشناسی زوایای وجود خودت رو کشف می کنی و این قدرتیه که به تو توان بهتر روبرو شدن با جریانات مختلف زندگی رو می ده .

از طرفی یاد گرفتن و اموختن شیوه های بهتر زندگی کردن اغلب غیر مستقیم حاصل می شه و لازم نیست که تو هر چیزی رو بیواسطه تجربه کنی . یعنی مثلا تجربه ی غم مرگ عزیزان ضمن اینکه به تو یاد می ده چطور با این مساله کنار بیای ، بیش از اون برای تو تمرینی هست که باعث می شه قدرت صبر تو ، واقع بینی تو و ... در مواجهه با سایر بخشهای زندگیت هم افزایش پیدا کنه ... به این معنی که غم فقدان یه عزیز فقط به تو یاد نمی ده که اگه کس دیگری رو از دست دادی چه رفتاری بکنی بلکه تو با این آزمایش مثلا یاد می گیری که رابطه ی خودت و چیزهایی که بهشون به هر نحوی وابسته ای و یا دوستشون داری رو چطور ساماندهی کنی که فقدانشون زندگی تو رو به چالشهای اساسی نکشونه ... و اینها همه مجموعه ای از مهارتهاست ...

نکته اینجاست که هیچوقت نمی شه اطمینان داشت که داشته های ما برای روبرو شدن با ازمون های مختلف زندگی کافیه اما میشه این امید رو داشت که با دریافتهای مناسب از وقایع زندگیمون توان ما برای بهتر زندگی کردن افزایش پیدا کنه ...

و صد البته بیخود نیست که قدما گفتن :
آنچه که جوان در آیینه می بیند پیر در خشت خام می بیند.

...

[THEN]

[align=justify]سلام صبای عزیزم

این روشی که می گم معلوم نیست که علمی ترین یا کاربردی ترین باشه! اما روشیه که برای من فوق العاده کارآمده و شاید برای تو هم مفید واقع بشه.

روش جدا شدن از "من".

من جواب سوالت رو کلی می دم، نه فقط وقتی می خوایم مهارت هامون رو ارزیابی کنیم، بلکه زمانیکه می خوایم هر پدیده ای رو بسنجیم یا هر حقیقتی رو درک کنیم.

یک دایره می تونه، نقطه، پاره خط، بیضی، یا دایره دیده بشه.

حالا چطور باید حقیقت دایره بودن این شکل رو تشخیص بدیم؟

باید از زوایای مختلف و فواصل مختلف بهش نگاه کنیم.

برای درک سایر حقایق هم باید از همین روش استفاده کرد.

کلا اگر بخوایم به "شناخت درستی" از خودمون یا پیرامونمون برسیم، باید بتونیم عالم رو از زوایای مختلف نگاه کنیم. یعنی باید این مهارت رو کسب کنیم که از "من" خودمون جدا بشیم.



دیروز که می خواستم به این تاپیک جواب بدم، حرف های بسیار دیگری هم بودند. برام جالب بود که اکثرشون رو از زبان طاهره خوندم.

موفق باشید.

[/align]

[حسین پور]

با سلام

تشریح موضوع رو با یک مثال شروع میکنم.
دانش آموز ساعی رو در نظر بگیرید که خودش رو واسه آزمون کنکور آماده میکند. از آنجایی که این امتحان یکی از مهمترین امتحانات زندگیش در این مقطع زمانی هست کلیه مشاورین توصیه میکنند که دانش آموز قبل از آزمون اصلی در یک سری آزمون های آزمایشی شرکت کند( جهت محک زدن اطلاعات و شبیه سازی محیط آزمون و بررسی عواملی همچون استرس یا محدودیت زمان امتحان ) و نقاط ضعف و قوت پیش از آزمون اصلی سنجیده و بررسی بشه و جهت بهبود نقاط ضعف راه کارهایی در نظر گرفته شود.در کل همه این مراحل جهت سنجش مهارت هست . درسته؟

سوال من:
شما از چه روشی برای سنجش مهارتهای زندگی تون استفاده میکنید . تا چه حد و چگونه به کاربردی بودن محفوظات و مهارتها و دانسته هاتون در رابطه با آزمون های متنوع زندگی اطمینان دارید؟
بعضی از آزمون های زندگی مثل تصمیم انتخاب همسر ،تصمیم برای طلاق ، رویارویی با مرگ عزیزان و ... فقط یکبار تو زندگی اتفاق می افته این آزمون ها رو چطور شبیه سازی میکنید و واکنش خودتون رو در برخورد با این شرایط میسنجید ؟

با سپاس

سلام و سپاس از صبا عزیز

سنجش مهارت >>یعنی تکیه بر داشته ها برای روبه رو شدن با نادیده ها یا کم دیده ها. این سنجش همیشه و در هر حالی مورد آموزن قرار می گیرد حتی همین حالا که من با تکیه بر داشته هایم پاسخ تاپیک را می دهم. این یک آزمون ساده است.و من در حال ارائه مهارت هایم و متقابلا کسب مهارت هستم.
اما آیا داشته هایم همواره با نادیده ها برابری می کند؟؟

برفرض داشته هایم(مهارتم) در حد کافی برای عمل بود... ولی آیا این داشته هایم از منبع عمیق سرچشمه گرفته اند؟؟ آیا مهارت کنونی من همان مهارتی است که باید باشد؟؟

بنابراین باید قدری تعمل کرد. کاربردی بودن مهارتی همیشه دلیل بر مفیدبودن آن نیست!
مهارت ها روز به روز باید مسیر تازه ای را طی کنند. نباید به داشته ها وابسته بود .. گاهی نداشته ها بهترین فرصت برای بهره گیری از تجربیات بیرونی ناوابسته است.

کاربردی و مفید بودن "مهارت" را تو خود تعیین می کنی نه محیط پیرامونت. درسته که شما در مواجه شدن با محیط و تغییرات این مهارت را آزمون می کنید ولی محیط تنها بستریست برای ارائه مهارت نه سنجش آن. آزمون مهارت آن هنگامیست که تو وجود خویش را در مقابل تغییرات احتمالی آماده می یابی بدین صورت که داشته هایت را ارائه داده و همان داشته هایت را اصلاح می کنی به امید پرشدن منبع نداشته هایت.
.................................................. ...........................

برخی دیگر از آزمون ها مانند(انتخاب همسر.طلاق.مرگ عزیزان) هم یک سیر طبیعی نو شدن است. نباید ما آنقدرها هم که می گویند بر سر این مسائل وسواس داشته باشیم زیرا کسی که همواره مهارت هایش در حال شکوفایی و نو شدن است متقابلا موارد نو و تازه را انتخاب و ابداع می کند.

فردی که مهارت خود را تنها وابسته به محیط پیرامون سازد(مثلا در انتخاب همسر> پرسش از اطرافیان) آن فرد بازنده است و کسی هم که مهارت خود را تنها به محیط درونی( تصمیم گیری بدودن ارزیابی) محدود سازد او نیز بازنده است.

بنابراین اصل بر هماهنگی نیرونی های درونی و بیرونیست.در روبه رو شدن با وقایع زندگی اصل بر پذیرفتن است سپس تایید کردن. وقتی مسئله ای را می پذیریم در واقع اولین مهارت ما خود را نشان می دهد یعنی سازگاری با شرایط احتمالی(مانند مرگ عزیزان)... و وقتی مسئله ای را تایید (ارزیابی) می کنیم در واقع با آن کنار می آیم و آماده "نو" شدن(مانند کنار آمدن با مرگ عزیزان).
................................................

در هر حال آزمون مهارت همیشه به معنای سنجش آن نیست. زیرا ممکن است مهارت های ما از منبعی غلط سرچشمه گرفته باشند... بهتر است همواره در حال "نو" شدن باشیم.

[baby]

صبای عزیز
شما توانائی زندگی کردن رو دارید ، برای همین هم زنده اید. این سوال شبیه به اینه که از یه ماهی آزمون شنا بگیرن ، ببینن بلده شنا کنه یا خیر؟ یا از یه پرنده آزمون پرواز؟!!

سایر مهارتهای زندگی رو میشه بصورت اکتسابی آموخت و قاعدتا پس از امتحان دادن می توان خاطر جمع بود که مهارت لازمه رو آموخته اید. بهتره لیستی از مهارتهای مورد لزوم تهیه کنید و ببینید در هر کدوم چه وضعیتی دارید.

اما در خصوص نحوه واکنش به امتحانات سخت الهی که مورد نظر اصلی ایجاد این تاپیکه که یکی از اونها مرگ عزیزان هست ... (ولنبلونکم بشی من الخوف والجوع ، ونقص من الاموال و الانفس والثمرات ...) اما تا جائی که می دونم ازدواج جز امتحانات سخت نبوده !!!!!!، سوالتون جای تامل داره که با اجازتون یه پله میرم بالاتر و اون خود قصه زندگیه - قصه امتحان در دنیا و نتیجه در آخرت-، همش امتحانه و اگه شما خودت خودت رو ارزیابی نکنی و بازخوردهای رفتاری و اعتقادیت رو نگیری ، چه بسا که یه عمر خودمون رو به زحمت بندازیم و درآخر هیچ توشه ای آماده نکرده باشیم و این خیلی ریسک بالائی داره...
تا یه مدتی آرزوی خودم هم بوده " اینکه کاش میشد محکمه الهی در طول زندگی چند باری نتیجه امتحان بندگی رو به ما اعلام می کرد."