ريشه اختلافات با خانواده ي همسر كجاست؟

[mostafun]

واقعا علت اصلي اختلافات با خانواده ي همسر (به صورت عمومي) چه چيزايي هست؟ اين قبيل مسايل همه جاي دنيا هست؟ يا فقط توي ايران ديده ميشه؟ آيا اين رفتارها طبيعيه؟ ژنتيكه؟ خلاصه اگه كسي اطلاعاتي در اين مورد داره، من كه خيلي خوشحال ميشم بدونم.
ضمنا هدف من از باز كردن اين بحث، پرداخت به كليات و يه نگاه از بالا به موضوعه (فارغ از بحث هاي موردي)
تقريبا همه ي زوجها با مشكل اختلاف با خانواده ي همسر مواجه هستند. چه به صورت جزئي كه خودشو با غر غر و طعنه و كنايه نشون ميده، يا خيلي جدي كه با دعوا و مرافعه و ... همراهه.
براي شروع، من بعضي از اين علتها رو از نگاه خودم مي نويسم:

1. ناديده گرفتن استقلال در زندگي (همون دخالتهاي بيجا)
2. احساس توهين (به خاطر بي توجهي به يك طرف) (مخصوصا در اوايل زندگي كه طرفين هنوز خودشون رو عروس خانوم و آقا داماد مي دونن و فكر مي كنن همه بايد مثل پروانه دورشون بچرخن!)
3. رقابت عشقي (فكر مي كنم بيشتر توي رابطه عروس و مادر شوهر خودش رو نشون مي ده)
4. فرهنگ بسيار زشت "غيبت كردن" در مجالس زنانه و بيان حكايتهاي پندآموز! و چاره ساز !! از ماجراهاي مادرشوهر و جاري و عروس و ... كه توي يه دوره ي 20 ساله (حداقل)، آموزشهاي مكفي رو به دخترخانمي كه قراره پاشو توي خونه ي بخت بذاره؛ ارايه ميده !! (به نظر من اين مورد رو بايد جدي گرفت، چون ظاهرا دخترها با اين فرض پاشون خونه ي شوهر مي ذارن كه بزرگترين دشمن اونا مادرشوهرشونه )

[بی دل]

mostafun گرامی! رابطه شما با همسرتون همه جوره عالیه حالا فقط مونده اختلاف با خانواده همسر؟
بنده فکر میکنم اگر همسران همدیگر را کامل پذیرفته باشند و مشکلات اساسی و ریشه ای نداشته باشند و از طرفی برای استقلال زندگیشون ارزش قائل باشند اختلاف با خانواده همسر نمیتونه خیلی خودنمایی کنه به شرطی که دو نفر با هم هماهنگ باشند.

[parnian1]

ارتباط دو طرف با هم هيچ ارتباطي به ارتباط طرفين با خانواده هاي همديگه نداره.....مثال عيني از خانواده اي دارم كه زوج هيچ مشكلي با هم ندارن و تنها موضوعي كه باعث بحث و جدل ميشه وابستگي شديد حاج اقا به خانواده گرام(پدر مادر خواهر برادر خواهر زاده برادر زاده و......)هست....متاسفانه اين موضوع بعد از بيست و چند سال زندگي مشترك هنوز حل نشده......

[mostafun]

... بنده فکر میکنم اگر همسران همدیگر را کامل پذیرفته باشند و مشکلات اساسی و ریشه ای نداشته باشند و از طرفی برای استقلال زندگیشون ارزش قائل باشند اختلاف با خانواده همسر نمیتونه خیلی خودنمایی کنه به شرطی که دو نفر با هم هماهنگ باشند.

همون قدم اول كه "كامل پذيرفته شدن" باشه، خودش يه جور ايده آل گراييه. ضمن اينكه در مورد "استقلال" هم خيلي كم پيش مياد كه انسانها صد درصد مستقل باشند. پس مشورت چي؟ منتها وقتي پاي خانواده همسر به ميون مياد (هر چند پيشنهاد منطقي و درستي داده باشند) ديگه اسمش مشورت نيست، دخالته!
هماهنگي كامل هم به نظر من يه چيز ايده آله. بالاخره جلوي لجبازي هاي كوچيك رو كه نميشه گرفت!

ارتباط دو طرف با هم هيچ ارتباطي به ارتباط طرفين با خانواده هاي همديگه نداره...

من كاملا با اين جمله مخالفم. حداقل براي خيلي از مردها كه خانواده شون خيلي براشون اهميت داره.

[چشم بارانی]

سلام
ما انسانها خیلی وقتا با بستگان درجه یکمون مثل خواهر وبرادر که از اول با هم بزرگ شدیم و در شرایطی تقریبا یکسان رشد کرده ایم اختلاف سلیقه داریم ...پس تاحدی طبیعیه که در زمان ازدواج وقتی با طرف وخانواده اش که اونا هم مجموعه ای از سلایق وعقاید خاص خودشون رو دارن ، اختلاف سلیقه پیدا کنیم .....حالا فرض کنید خانواده ها مشکلات دیگری مثل دخالت و رقابت عشقی و.....(که خودتون بالا گفتید) هم برای زوجین بوجود بیاورند....فکر می کنم همینا کافیه برای اختلافات

[parnian1]

[quote=mostafun]

ارتباط دو طرف با هم هيچ ارتباطي به ارتباط طرفين با خانواده هاي همديگه نداره...

من كاملا با اين جمله مخالفم. حداقل براي خيلي از مردها كه خانواده شون خيلي براشون اهميت داره.

ميشه راجع به دليل مخالفتتون بيشتر توضيح بديد؟من متوجه منظور شما نشدم.....
من ميگم خوب بودن يا بد بودن ارتباط عروس و مادر شوهر يا مثلا داماد و خانواده زن ربطي به رابطه خود زن و شوهر نداره...براي اين حرف هم مثال دم دستي از خانواده اي كه اشراف كامل به زندگيشون دارم اوردم...

[mostafun]

اگه منظور شما اين باشه كه رابطه ي بد عروس با مادرشوهرش، تاثيري توي رابطه ي زن و شوهر نداره (يعني با وجود اين اختلاف، اون دوتا خوب و خوش با هم زندگي مي كنن)، بايد بگم به نظر من اينطور نيست.
يه مثال مي زنم:
من خانواده ي خودم رو (همسر و بچه) رو جزئي از خانواده ي پدري خودم مي دونم. در حالي كه نسبت به خانواده ي همسرم همچين حسي ندارم (يعني خودم رو جزو اونا محسوب نمي كنم). شايد همسرم هم به صورت متقابل يه همچين حسي داشته باشه. براي همين هم توي ارتباطات با پدر و مادرم، به همسرم به چشم يه خواهر () نگاه مي كنم. به اين معني كه انتظار دارم بدون منت از خود گذشتگي داشته باشه و ....

با اين مقدمه اگه همسر من (كه هنوز از نظر عاطفي خودش رو جزء خانواده ي من نمي دونه) با موقعيتهايي به نفع اونها و به ضرر خودش مواجه بشه (مثلا خريدن آناناس براي اونا در حاليكه تا حالا براي خودشون نخريده!)، نميشه ازش انتظار از خودگذشتگي يا فداكاري داشت و مطمئنا جبهه مي گيره. خوب اين يعني اختلاف بين زن و شوهر ديگه!

[parnian1]

نه منظور من اينه كه خوبي رابطه زن و شوهر دليلي براي خوب بودن رابطه عروس و مادر شوهر نيست يعني.....هر زن و شوهري كه رابطه اشون خوب باشه امكان داره رابطه عروس مادر شوهري خوب يا بد داشته باشه.....متوجه منظورم شدين؟
آخ كه اين روزا چه قدر سخت ميتونم منظورم رو به اطرافيانم بگم

با اين طرز فكر شما بديهي هست كه خانم شما هم نسبت به خانواده خودش همين حس رو داره...دليلي نداره همسر شما خودش رو جزئي از خانواده شما بدونه....چون واقعا اين طور نيست....

اين جمله برام جالب بود كه شما در جمع خانواده خودتون خانمتون رو مثل خواهر ميبينيد!!

[shad]

به نظر من، خود زن و مرد هستن که رابطه همسرانشون رو با خانوادشون شکل میدن، خیلی مهمه که هر کدوم چطور برخورد کنن. به عنوان مثال، این من بودم که احترام همسرم رو پیش پدر و مادرم بالا نگه می داشتم، تا اونها به همسرم به چشم پسرشون نگاه کنن، و همچنین طوری برخورد می کردم که همسرم هم پدر و مادرم رو مثل پدر و مادر خودش دوست داشته باشه، تا وقتی که پدر و مادرم زنده بودن، رابطه همسرم با اونها بهتر از رابطه اش با من بود.
و حالا هم همسرم هست که به رابطه بین من و پدرو مادرش کمک می کنه تا یه رابطه دوستانه دو طرفه برقرار باشه، نمیگم که خود عروس و داماد و یا پدر و مادرها نقشی ندارن اما نقششون کمتر هست.

[چشم بارانی]

ببخشید که به موضوع تاپیک مربوط نمی شه ...
سلام شاد عزیز
من واقعا شوکه شدم
مگه پدر ومادرتون؟!؟!؟!!!!!!!!!!