وابستگي شديد به همسر؟؟؟؟

[yasamin]

سلام به همه دوستان
من 21 سال دارم و 3 سال است که ازدواج کرده ام
با همسرم در دانشگاه اشنا شدم قبل از ازدواج هیچ حسی نسبت به او نداشتم ولی بعد از ازدواج وابستگی خیلی شدیدی به او پیدا کردم
این علاقه بیش از حد مرا افسرده میکند یعنی هر لحضه اظطراب این را دارم که نکنه او را از دست بدهم
شغل همسرم طوری است که باید هفته ای 2 روز شیفت شب کار کند و من در این روزها به حدی عذاب میکشم که بعد از ان مریض میشوم
همیشه در اظطراب هستم و فکر های منفی به ذهنم خطور میکند
در ضمن من در خانواده ای با محبت بزرگ شدم و این علاقه از روی کمبود محبت نیست من قبل از ازدواج هیچکس را نمیتوانستم دوست داشته باشم و همیشه از این موضوع نگران بودم در حالی که الان کاملا بر عکس شده یعنی علاقه من به همسرم عادی نیست
به نظر شما چه کار کنم واقعا این حالت از من یک دیوانه خواهد ساخت
این موضوع همسرم را هم نگران کرده و خیلی وقت ها به من گوشزد میکند که نباید این طور باشی چون همسرم وقتی می خواهد سر کار برود ان قدر افسرده می شوم که دیگر هیچ حوصله ای برای هیچ کاری ندارم و دوست دارم همیشه و هر لحضه پیش همسرم باشم
لطفا کمکم کنید

[parse]

خوب به نظر من این یه مشکل نمیتونه باشه.این خیلی خوبه که یه زن وابسته به همسرش باشه.کاش زن منم تو آینده اینجوری باشه.
شما دیگه خیلی نگرانیت بی مورده.وقتی که ازدواج کردین و این همه دوسش دارین,نگران چی هستین؟
پیشنهاد میکنم این نگرانیتون رو به صورت ابراز علاقه و محبت به همسرتون منتقل کنید و بهش بفهمونید که وجودش چقدر مهمه.
چرا همسرتون از محیط کار باهاتون تماس نمیگیره تا کمی از نگرانی شما کم بشه؟
در ضمن مراقب باشید همسرتون این خصیصه شما رو از دید منفی نگاه نکنه.مثلا فکر نکنه آزادی عملش رو ازش میگیرین و نمیزارین پیشرفت کنه و این حس بهش دست نده که یکی همیشه بهش چسبیده و ....
زن تو مسیر زندگی باید شرایطی رو فراهم کنه که شوهر با فکر باز و اعتماد کامل بتونه ترقی کنه و باعث ترقی زنشم بشه.اگه زندگی رو مثل بالا رفتن از کوه فرض کنیم,شما باید با همسرتون همراه و همدل باشین طوری که اون خیال نکنه شما مانع از صعود ایشون به قله میشید.اگه این حس تو همسرتون ایجاد بشه,اون همیشه سعی خواهد کرد که خودش رو از شما دور کنه.
پس بهتره رو خودتون کار کنید و زندگی خوب و خوشی داشته باشین.

[aftabgardon]

سلام
وابستگی زیاد خوب نیست چون هم مانع فعالیت های شما و هم مانعی واسه همسرتون میشه و چه بسا در بلند مدت به نظر همسرتون دست و پا گیر بیاد. اجازه بدید واسه زندگیتون فعالیت بکنه و سرکار بره و فقط وقتی دلتنگ یا نگرانش بشین که واقعا دیر کرده. به جاش وقتی به خونه اومد به استقبالش برین و سعی کنید لحظات خوبی داشته باشین تا اونم خونه واسش یک معنای دلنشین و آرامش بخش داشته باشه.
این که احساس کنی با یک بچه ازدواج کردی که بدون تو هیچ کاری نمیتونه بکنه و همش باید ساپورتش کنی و ... واسه مردها جذابیتی نداره. مخصوصا در بلند مدت (نظر شخصی من).
در ضمن تو خیلی با محبتی. این محبت رو به بهترین شکل به همسرت ارائه کن

[ثمین1360]

سلام دوست عزیز

اولا که خیلی عالیه که یه خانم همسرشو اینقدر دوسش داشته باشه تبریک می گم اماااااااا توجه داشته باشین که این نگرانی های بی موردتان باعث خستگی وخدای ناکرده دلزدگی همسرتان نشود نمیدانم فکر کنم فرزندی هم ندارین اگه در این زمینه مشکلی ندارین می تونه از تنهایی در تون بیاره ومشغولتون کنه وخوب شما می تونین با کارهای هنری و بلاخص ورزشی که روحیتون روهم شاد می کنه کمک بگیرین اگه با این موارد هم نتونن مشکلتون رو حل کنن بهتره پیش یه مشاور برید واز اونها کمک بگیرید به هر حال تو این مورد باید خودتون اول قبول کنین وبخواهید که مشکلاتان را حل کنید

[فرشته مهربان]

دوستان عزیز

پارسه ، آفتابگردون و ثمین عزیز

یه نگاه به تاریخ تاپیک بندازید ، مربوط به سال 86 است و تنها همین 1 پست را داره و مراجع بعد از اون هیچ مراجعه ای نداشته ، اینجور تاپیک ها نباید به روز شود ، بنا براین پستهای جدید که در واقع مخاطب اصلی را ندارد حذف و تاپیک در بایگانی قرار می گیرد .

ممنون از این که ان شاء الله بعد از این به تاریخ تاپیکها توجه می کنید

[parse]

اگه اینجوریه پس چرا تو صفحه اول برای من اومد.
من که نگشتم تو پست های قدیمی جواب بدم.
اشتباه از من بود.ببخشید.