سلام،
به نظر من نیاز به یک شوک واقعیتی دارید.
یعنی چه؟!
یعنی اینکه به او می گویی: من اکنون وقت ازدواجم هست و باید در تصمیم گیری قوی باشم. شما نیز به عنوان یک گزینه که می شناسم قابل طرح هستید. اما باید پا جلو بگذارید و به اتفاق خانواده به خواستگاری بیایید. اگر توانستیم همه مسائل از جمله اختلاف سنی و سایر شرایط و معیارهای خودمون و خانواده را بررسی کرده و با این ازدواج موافق باشیم، شما باید بار مسئولیت چنین زندگی را به دوش بکشید...
به او می گوئید که :« اگر و اما و چند سال دیگر!!!، که معلوم نیست در آن وقت هم چه پیش بیاید، شاید برای تو تبعات منفی نداشته باشد، اما برای من که 26 سال دارم ، قابل قبول نیست.»
لذا اگر قبول کرد، اجازه بده ، از طریق واقعیات مسئله پیش برود نه احتمالات و ذهنیات.
در این مسئله شما خودتون را خاطرخواه دو آتشه نشان نمی دهی. بلکه به عنوان یک دختری که در حال بررسی گزینه های مناسب جهت انتخاب همسر است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)