هزاان مشكل بر كولم نشسته

[Ostad139]

سلام ....
خسته نباشيد .
من پسري 23 ساله ...مشكلاتي با خوانواده دارم .
من سال قبل در كنكور ارشد سراسري با رتبه 618 قبول شدم ...
شيريني خريدم تا به خونه بيام ..
خوشحال بودم .
وقتي پدر حدود 50 ساله ام بهش موضوع رو گفتم ....با حرفايي كه زد نا اميدم كرد ...گفت 4 سال خوندي بسه ديكگه ...درك درستي از ارشد نداشت ...
الانم دوباره دارم مي خونم ...آخه ديگه نرفتم ...البته قصهع درازه :
داداش بزرگم نامزدش طلاق گرفت ... داداشمم حسابي افتاد تو معتادي ... و بدبختي ... وضع بدي خونه داشتيم ... با قبو لي من وضع بدتر شد .. ترجيح دادم به خاطر خونوادم ...ارشدو ول كنم ..
تو اين بين من با دختر مورد علاقم اشنا شده بودم 4 ماه قبل از اين مسايل ... حسابي آزمايشش كردم ... خيلي گله . ولي اصلا جرات نكردم به خونواده بگم ... نمي تونم چيكار كنم ...الان ...كمكم كنيد ....
الانم همش تو خونه دارم سركگوب مي خورم ..البته هنوز در مورد دختره چيزي نگفتم ... چون ديگه مي ترسم طرد شم ...هيچ كي منو درك نمي كنه ... الانم بعدش رفتم دنبال خئمتم ... چيكار كنم .. البته خدارو هزار مرتبه شكر داداشم الان سالمه ....رو عقل اومد ترك كرد .

چيكار كنم ... تو خونه اصلا اعتنايي به حرفاا و وجود من نميشه ... پدرم حتي 5 ..6 روز هم باهام حرف نميزنه .. البته اخلاقش يكم تنده ... و قهريه ... نمي دونم ... ميخوام برم .... مي خوام برم خدمت ....امتحان =ارشدم دوباره بدم .... جلو پيشرفتم داره گرفته ميشه ... باور كنيد از هركي در مورد درس ..اخلاق ...معرفت ..تواضع ...ساكتي .... بپرسيد ... بهتونم ميگ ه... من هزاران غم تو اين سينه دارم ....اصلا كسيو ندارم باهاش درد و دل كنم (به جز خداي خوبم ) .... تا حالا هيچ مسيله اي با پدرم مشورت نكردم ...يا با توپ و تشر جوابمو داده .... خيلي مظلوم شدم .... چبكار كنم ....من برم خدمتو ديگه احتمال داره هيچ وقت به خونه نيام ... از مادرم ميترسم ... آخه ازين ميترسه .... دلم نمياد ناراحتش كن م.ووو چشم انتظار .... الانم كه بخوام درس بخونم واسه كنكور ... جو خونه اصلا به درد من نمي خوره ... فكر و خيال افتاده به جونم...دختر مورد علاقه امو چيكار كنم ... هزار مشكل دارم ... داغونم به خدا .. ....كمـــــــــــــــــــــ ـــــــــــك لطفا ... اگه مي تونيد به ايميلكم بفرستيدش
ممنون
Ostad139@yahoo.com

[tarane.h]

با این اوصاف شما خیلی اسیب دیدید و برای التیام زخم های درونی نیاز به تراپی با یه مشاور خوب دارید.
ارشد را نباید سر لجبازی ول می کردید. الان هم اگه می تونید ادامه بدید. نزارید تمام عمر حسرتش را بخورید.
الان شاغلید؟
بیشتر از اخلاق پدر و دلیل اعتیاد برادرتون بگید؟
چندتا برادر و خواهر دارید؟
شغل پدر چیه؟
شرایط مالی خانواده چطوره؟
مادرتون پشتوانه مالی داره؟ رفتار مادرتون و میزان وابستگیش به پدرتون چطوره؟
برای موشکافی مسائل لازمه اطلاعات جزئی تر بدید.
اینجا دوستان تنها در تصمیم گیری صحیح می تونند کمکتون کنند و برای ازادی درون خودتون از این همه فشار حتما باید از متخصص کمک بگیرید.

[همون شادزی]

سلام برادر خوبم
اول اینکه شما باید تحصیلات خودت ادامه بدی و به حرف هیچ کس اعتنا نکن خودت به یه جایی برسون تا فردا اگر خواستی با دختر مورد علاقت ازدواج کنی به خاطر موقیعت خوب اجتماعیت از مشکلات خانواده فاکتور گرفته بشه.اگر ادامه تحصیل ندی سرنوشت خودت عوض میکنی.شانس یه بار در خونه آدم میزنه.

[m.mouod]

برادر گرامی ورودتون رو به تالار همدردی خوش آمد میگم

عجب نام کاربری هم انتخاب کردید جناب استاد

برادر گرامی ما دقیقا" نمیدونیم موقعیت شما زمانی که قبولی در مقطع ارشد رو رها کردید چطور بود که شما اینکارو کردید ؟ اما در هر صورت به نظر من نباید با وجود مشکلات عدیده حاصل زحمات خودتون رو به راحتی از دست میدادید . حالا که گذشته اما باید جبران کنید و تا جوان هستید و شور و نشاط آموزش و تحصیل دارید هر طور شده با وجود سختیهایی که تو این راه هست مثل سربازی ، دوباره سعی خودتون رو بکنید .

زندگی هیچ کس بدون مشکل نیست ؛ همه مشکل دارن اما نوعشون با همدیگه متفاوته چون خواسته ها و تواناییها و شخصیتهای ما با هم متفاوته !

ممکنه قبولی تو آزمون ارشد برای کسی از کوه کندن هم سخت تر باشه طوری که همیشه به همه بگه من یک مشکل بزرگ دارم اما دیدید که برای شما ممکنه بوده و انشاء الله باز هم ممکنه پس تو این مورد توانایی و استعداد شما دو نفر با هم متفاوته در نتیجه نوع مشکل هم متفاوت میشه .اینارو گفتم تا نگید فقط رو شونه شما مشکل هست

فکر نکنید فقط اوضاع خونه شما اینطوریه و برخورد اعضای خونواده با هم سرد و کمه خیلیها اینجوری هستن منتها شما از اطلاع ندارید پس این مشکل هم خاصّ شما نیست !
فکر نکنید فقط به قبولی شما تو دانشگاه بی توجهی شده ......خود من با اینکه دختر هستم چند سال پیش که میخواستم کنکور بدم خونوادم وخصوصا" برادر هام با ادامه تحصیلم مخالف بودن و سال اول اصلا" اجازه شرکت در جلسه امتحان رو بهم ندادن .و من با اینکه از اول میدونستم این اجازه رو ندارم اما از هر فرصتی برای درس خوندن استفاده میکردم و فقط و فقط با استفاده از کتابهای درسی خودم و بدون هیچ کتاب کمک درسی یا کلاس خصوصی و ... و مهمتر از همه بدون توجه و حمایت و تشویق خانواده و حتی با تاکید اینکه « زحمت بیخودی نکشم و وقتم رو هدر ندم » ، دست از تلاش برنداشتم تا اینکه سال بعد با هر بدبختی ای بود اجازه شرکت در سر جلسه رو گرفتم وقتی هم که قبول شدم باز با کم توجهی و عدم تشویق خانواده روبرو شدم (تازه شیرینی هم نخردیم خوبه شما شیریمی خریدید ). با اینکه دانشگاه ملی قبول شده بودم و شهریه ای هم لازم نداشتم !اما کوتاه نیومدم و با خواهش و تمنا هم که شد راضیشون کردم برم دانشگاه و به همه ثابت کردم که میتونم روچای خود م باشم و توانش رو دارم .بعدش هم رفتم سرکار .الان با اینکه پست و مقام مهمی ندارم اما هم خودم احساس رضایت میکنم و هم خونوادم منو باعث افتخارشون میدونن و خودشون همیشه سعی و تلاشم رو تحسین میکنن و میگن چه خوب شد که تو به حرف ما کوتاه نیومدی ، خدا رو شکر.

حالا شما موقعیتتون بهتر هم هست چون هم پسر هستید هم حداقل مثل من اگه تشویق نمیکنن جلوتونو نمیگیرن پس کوتاه نیاید و فرصت ها رو از دست ندید که بعدا" نه شیمون بشید و نه عذاب وجدان داشته باشید !

اعتقاد من اینه که کسی که با وجود مشکلات و سختیهای بیشتری موفقیت کسب کنه کارش ارزش داره و قابل ستایشه نه اینکه در کمال ناز و نعمت و در رفاه کامل مثلا" لیسانس بگیره . البته منظورم این نیست که کار بقیه بی ارزشه اما ارزش این یکی بیشتر و مهمتره .مثلا" قبولی شما در آزمون ارشد با وجود جو خانواده ای که گفتید بیشتره یا دوستتون که در رفاه کامله ؟؟؟ هردو ارزش داره اما مسلما" کار شما ارزش بیشتر داره !

خدا رو شکر که حال برادرتون هم خوب شده ؛ شما باید با برادرتون هم رفتار مناسب داشته باشید .کاری به پدر و مادر نداشته باشید میتونید با هم به هم کمک کنید تا هر دو به اهدافتون برسید انشاء الله .اون به حمایت و همفکری شما نیاز داره شما هم بدون شک به همدمی و درد دل با اون نیاز دارید پس به همدیگه نزدیک بشید و مراقبش باشید دیگه سراغ خطای گذشته نره .بهش امید بدید که دوباره میتونه عاشق بشه و ازدواج کنه .
طلاق و اعتیاد هم دوتا امتحان خیلی سخت بوده که خدا ازش گرفته و خدا رو شکر که حالا پاک شده و ترک کرده .سعی کنید پشتیبان همدیگه باشید و پشت هم رو خالی نکنید که برادری تو این روزهای سخت و نیاز به همیاری و همدلی خودش رو نشون میده و ضروریه نه فقط تو شادیها . و برای این همدلی و مشورت و برادری اگه برادرتون هم کم حرف و گوشه گیره شما پیشقدم بشید و برید به طرفش مطمئن باشید که ایشون هم به همدلی و دوستی با شما نیاز دارن

در حال حاضر هم مهمترین کار ادامه تحصیله بعد انشاءالله اوضاع که بهتر شد به دختر مورد علاقه تون هم میرسید نگران نباشید.
برای ساختن آینده ای درخشان از همین الان باید تلاش کنید و اگه کسی تو اینراه کمکتون کرده که باید ممنونش باشید اما اگه کسی کمک نکرد یا حتی جلوی پاتون سنگ انداخت نباشید کوتاه بیاید و دست از کوشش بردارید .

موفق باشید

[mitra33]

برادر گرامی
سلام- مشکلات توی زندگی همه هست. نباید جا خالی کرد. بعنوان یک خواهر کوچکتر:
از خودت که نوشتی یاد همسر خودم افتادم. اونم توی یک همچین شرایطی با من ازدواج کرد. شاید میخواست کمبود هاشو جبران کنه. الان که از اون برهه 10 سال گذشته و شرایطش فرق کرده میگه شرایط انتخابش مناسب نبوده و زندگی ما پس از گذراندن سختیهای زیاد حال که به رفاه نسبی مادی رسیده آرامشی در آن نیست. خودش هم سردرگمه
.23 سالگی،هنوز وقت داری برای ازدواج .به تحصیلت ادامه بده.برای فرار از محیط متشنج خانواده ،کس دیگری را وارد زندگیت نکن.اول خودت رو پیداکن.خدا هم توی زندگیت خودش رو نشون خواهد داد .موفق باشی.

[هستی]

سلام دوست عزیز
امیدوارم هرچه زودتر بتونی بر اوضاع مسلط بشی تا بتونی بهترین تصمیمات رو برای حل مشکلاتت بگیری.
دوست خوب بنظر من اصلا ازدواج تو این شرایط صلاح نیست. هم سنتان برای ازدواج پایین است و هم ظاهرا شاغل نیستید و هم در این شرایط شما فقط می خواهید از وضع موجود فرار کنید و معیارهایتان برای انتخاب همسر برا این اساس است، مسلما بعد حل مشکلاتتان معیارهایتان نیز تغییر خواهد کرد.

یک راه حل بنظرم می رسد و آن اینکه برای ادامه تحصیلاتان یکی از دانشگاههای شهرستان را انتخاب کنید تا در محیطی دور از منزل به تحصیل بپردازید و دور بودن از جو خانه باعث می شود روحیه تان بازسازی شده و بهترین تصمیمها را بگیرید.

برایتان ارزوی موفقیت می کنم.