سلام به همه دوستان
من 2 سالی است که ازدواج کردم و 21 سال دارم زندگی و همسرم خیلی خوب ولی مشکل من با خودم هستش
من قبل از ازدواج دوست پسری داشتم که از روی هوس جوانی با هاش دوست شده بودم و هیچ علاقه ای بهش نداشم .البته من در خانواده مذهبی بزرگ شدم و همسرم هم همین طور.
مشکل اینجاست که در ابتدای ازدواج من به همسرم نگفته بودم که قبلا دوست پسری داشتم و همسد من فکر میکنه من دختر پاک و معصومی بودم مثلا گاهی وقتا که توی خیابون پسر و دختری و میبینه که با هم دوستن میگه چه خوب شد که همسر من همچین دختری نبوده و من اون وقت احساس میکنم که خیلی ادم بدی هستم و از خودم بدم مییادو افسرده میشم
با خودم فکر میکنم اگه یه روز همسرم بفهمه من اون ادمی که اون فکر میکنه نیستم زندگیم خراب و نابود میشه اخه من به همسرم خیلی وابستگی و علاقه شدیدی دارم
از طرفی فکر می کنم اگه بگم همسرم و از دست میدم و از طرف دیگه اگه نگم تا اخر عمرم باید عذاب وجدان بکشم و فکر کنم که لیاقت محبت های همسرم و ندارم
البته رابطه من با دوست پسرم خیلی عمیق و صمیمی نبوده و فقط در حد تلفن و گاهی هم دیدار های ساده
لطفا کمکم کنید
علاقه مندی ها (Bookmarks)