تو خودت رو چطوری شارزمی کنی؟!

[setareh]

تو خودت رو چطوری شارژ می کنی؟!

سلام به همه دوستان گرم و صمیمی خانه ی پر مهر همدردی

یه مثال می زنم و سوالم رو می پرسم !:rolleyes:
گوشی موبایلها رو دیدیت یه موقع اگر فراموش یا غفلت کنی و شارژش نکنی گاهی سر به زنگا چه جور خاموش می شه و گویی هیچ خاصیتی نداره !
ما آدم ها هم همین طور نیاز به شارژر داریم !
تقریبا باید هرروز به این نکته توجه داشته باشیم !
چه بسا ,اگر غفلت کنیم و بی توجه باشیم ممکنه کار به اینجا ختم بشه

پس سوالم از شما اینه :
شارژر شما چیه !؟
شما هرروز به طور مرتب خودتون رو شارژ می کنید ؟!
این شارژر درونی یا بیرونی؟!
توسط شخص خودتون انجام می شه یا دیگری؟!
ایامتوجه هشدارهایی که داده می شود :"باتری ضعیف هست" می شوید یانه ؟!
لطفا دوستان مثال های عملی و عینی ارائه بدهند!

ببینم تو دوست من چگونه خودت رو شارژ میکنی؟؟؟ !!!

رجوع به تاپیک مربوطه
setareh

.

[parnian1]

شارژ من به اينكه صبح چه طور بيدار بشم مربوط ميشه..دوم به اينكه از خواب بيدار شدم احسان مسيج صبح به خير زده باشه يا نه.بعدش اينكه مامانم خوشحاله يا نه...مامانم كه معولا شاده منم شاد ميكنه...
و اما اخر شب كه شارژم داره ضعيف مشه...زنگ ميزنم به دلبندم و كمي لوس بازي در ميارم.....بعدش هم شارژ ميشم و خوابم ميبره....
اصولا من شارژم درونيه اما به اين عوامل بيروني كه گفتم مربوط ميشه.....وكلا تريپ اون روزم ....

[setareh]

[b]سلام gh.sana:
از جواب و همراهیت ممنونم

مثال عملی خوبی زدی .

شارژ من به اينكه صبح چه طور بيدار بشم مربوط ميشه..دوم به اينكه از خواب بيدار شدم احسان مسيج صبح به خير زده باشه يا نه.بعدش اينكه مامانم خوشحاله يا نه...مامانم كه معولا شاده منم شاد ميكنه...
و اما اخر شب كه شارژم داره ضعيف مشه...زنگ ميزنم به دلبندم و كمي لوس بازي در ميارم.....بعدش هم شارژ ميشم و خوابم ميبره....

این شارژر ها بیرونیه! مگر نه ؟یعنی توسط فرد دیگری مثل همسر و مادر و اینها ......صورت میگیره
اگر خدایی نکرده مدتی این شارژرهای بیرونی غیر فعال بشن به هر دلیلی ,حال یا دلایل منطقی یا غیر منطقی, آیا باید معطل بمونی یا جایگزینهایی براش داری؟!.

در ادامه گفتی :

اصولا من شارژم درونيه اما به اين عوامل بيروني كه گفتم مربوط ميشه.....وكلا تريپ اون روزم ....

در مورد این ها (شارژرهای درونیت)هم توضیح و مثال ,لطفا!

[ani]

در اولین اقدام صبح ها جلوی آینه می روم

به خودم می گویم : سلام عزیزم صبح قشنگ ( بهاری - تابستانی - پائیزی - زمستانی ات) بخیر . امیدوارم روز خوبی داشته باشی آنی خانم گل چه خبر ؟ چکار می کنی ؟! امروز چکاره ای ؟! و....

بعد از آینه جدا می شوم و پنجره اتاق خوابم را باز می کنم صدای گنجشکها همیشه به گوش می رسد . صدای آنها بازنوازی خاطره ای است که به یاد نمی آورم " کی و کجا" اما به شدت حس خوبی در من ایجاد میکند و حسابی شارژ می شوم .من عاشق و مست و دیوانه ی صدای گنجشک جماعت هستم.
و.....

شب ها هم عود و شمع و موسیقی سنتی و کتاب
یا
عود و شمع و ساز .

با این کارها شارژ می شوم و احساس خوب و سالمی به دست می آورم .

بله بعضی وقتها شده که بنا به دلائلی از خودم غافل شده ام و مثلا منتظر نشسته ام از بیرون کسی تحویلم بگیرد و ....... و به هر ترتیبی توقعی داشته ام و انتظاری که بنا بر تجربه نتیجه پاک مایوس کننده بوده و به مرور به این نتیجه رسیدم که برای شارژ کردن موبایل صاحب موبایل است که احساس مسئولیت می کند و بلند می شود و دوشاخه را به پریز برق می زند و من هم باید خودم در مورد فول شارژ خودم احساس مسئولیت بکنم . دیگران خیلی هنر کنند سر کچل خود را دستمال ببندند و دوشاخه ی خودشان را به پریز برق بزنند . حالا به هر روشی که فکر می کنند انرژی می گیرند .


یکی نماز می خواند و آرامش به دست می آورد . یکی ریکی و مدیتیشن و یوگا کار می کند و .........خلاصه هر کسی مسئول خودش است و این انرژی را از یک طریقی به دست می آورد . در نهایت نتیجه ی آن مهم است که فرد به نتیجه ی مطلوب دست پیدا کند .

به نظر من به تعداد آدمهای روی کره ی زمین راه و روش برای شارژ شدن وجود دارد .

تا اینجا بعد سازنده و سالم ماجرا بود اما از آن طرف افرادی را هم دیده ام که سر صبح شیشه ی عرق را سر می کشند و یا مواد استفاده می کنند . این گروه هم خودشان را اینجوری می سازند و شارژمی کنند و...

[فرشته مهربان]

شارژم به اینه که خوب عمل کرده باشم ، یا ایده جدیدی یافته باشم ، به نکته ای رسیده باشمو... در یک کلام لحظاتم خوب بگذرد و مفید باشم ( در درجه اول به حال خودم بعد اطرافیان ). به نظر من شارژ حقیقی ما در دورن اتفاق می افتد ، عوامل بیرونی فقط وسیله اند . مثلاً من طبیعت را خیلی دوست دارم ، ولی هر گز در چهار دیواری خونه هم احساس نمی کنم در دل طبیعت نیستم ، چو خیلی چیزها هست که می تونم با اون شارژم را لبریز کنم ، مطالعه ، تفکر ، از همه مهمتر خونه داری و نظافت و تغییر و تنوع در چیدمان خونه که برام خیلی شیرینه ، آشپزی ، صحبت با دوستان ، رفتن به کلاس های مورد علاقه ام ، حتی استراحت . اغلب مواقع هم حس خوبی را در درون احساس می کنم و جالب اینه که ناخوداگاه بازگویی درونیش می کنم .
مثلاً اخیراً با این که کسالتی عارضم شد که کمی اذیتم می کرد ، ولی در درون احساس خوبی داشتم و در اوج درد به خودم گفتم احساس خوبی دارم ، یه بار حتی خندم گرفت ، گفتم اگه در این شرایط به کسی بگم چه حس خوبی دارم ، حتماً متعجب میشه ، میگه این یا آدم نیست یا خیلی الکی خوشه که با وجود کسالت اینو میگه ، ولی واقعاً در این شرایط جسمی نامساعد هم این حس خوب همراهم بود و از خدا بابتش تشکر می کنم .

به ندرت یادم میاد که شارژم خالی شده باشه . فکر می کنم شارژر حقیقی " امید " باشه ، چون هر چه جستجو کردم چی باعث شده یادم نیاد شارژم خالی شده باشه ؟!!! ، فقط اینو پیدا کردم ، این که همیشه امیدوارم ، چون همه امیدم به یک منبع است یعنی خدا ، و هرگز هم از خدا ناامید نشدم تا حالا و به غیر اونم امید نبستم ، یقین دارم که هر چی غیر اونه وسیله های خود اویند پس تا او هست جای ناامیدی نیست و تا امید هست ، شارژمون تموم نمیشه ، مطمئن باشید .

[baby]

من معمولا اینقدر خسته ام که تا می رسم خونه (اغلب چون دیر خونه می رسم) خوابم. همین میشه شارژم ...
صبح که بیدار میشم باطریم فول فوله ، الحمدلله

کلا کم پیش میاد دشارژ شم ، در طول سال چند روزی هم هست که شارژ نیستم اون موقع به خودم فرصت میدم ، بعد شارژ میشم.
در نهایت باید بگم که شارژ بودن /شارژ شدن به نگرش ودید آدمی به زندگی وابستس.

[parnian1]

بحث قشنگي رو پيش كشيدي ستاره جان.......
اولا يه توضيح براي روشن شدن مطلب.....من با فرض اينكه حالت ديفالت من و هر كس ديگه اي روي حالت فول شارژ تنظيم شده اين حرفارو ميزنم......يعني بايد فرض بر شارژ داشتن باشه و اين عوامل رو چه دروني چه بيروني عامل افزايش شارژ بدونيم نه عامل ايجاد شارژ.......كل شارژ و انرژي هاي هر ادمي كاملا درونيه.....
حالا........
ببين اگه مثلا يه روزي عوامل بيروني كه اسم بردم نتونن شارژ منو بيشتر كنن....سعي ميكنم با فك زدن باهاشون ببينم علت ناراحتيشون چيه؟موضوع رو حل كنم و من شارژ اونا رو بيشتر كنم....به نظ من خود همين كار هم به ادم انرژي ميده....وقتي سعي ميكني كسي رو شارژ كني خودت هم سرحال ميشي......اينم از پاداش رواني كارهاي خير....

و اون عوامل دروني هم كه گفتم برميگرده به حس و حالم توي اون روز...بعضي روزا به قول خواهرم هاپو ميشم.هيچ كس نبايد طرفم بياد تا خودم به حالت نرمالم برگردم...البته معمولا اين در موارديه كه به طرز فجيع از خواب بيدار بشم
مثلا با جيغ خواهر جان....يا يه صداي مزاحم از خيابون....يا حتي خواب بد و غمگين

[mamfred]

سلام شارژ من چند مدله
اینکه شب قبلش خوب خوابیده باشم و بحث و دعوایی نکرده باشم
صبح وقتی با انرژی احسان از خواب بیدار میکنم اونم با انرژی جوابمو بده
روزهایی که همسرم سرحال من سرحال ترم
البته نه اینکه اون سرحال نباشه من نیستم ولی وقتی اون شارژه من شارژترم (اینا می دونم عوامل بیرونیه )
زمانی که از دست خودم ناراحت نباشم خیلی خوب و شارزم ولی اگه از دست خودم ناراحت باشم خیلی بدم
مثلا زمانیکه کاری کردم و موجب دلخوریه احسان شدم و میدونم که مقصر منم اون موقع بدترین حال ممکنه رو دارم ولی زمان هایی که درست رفتار میکنم خوبم
در کل وقتی کاری میکنم که میدونم درست بوده حالا چه تو محیط کارم یا تو زندگیم شارز میشم

[m.mouod]

شارژ من :
اول بسم الله که چشمم رو باز میکنم« یا الله » میگم و آغاز روز... خدایا به امید تو امروزم رو هم آغاز میکنم ...
بعد سلام به آقا امام زمان (عج) وهمراه با یک لبخند ( و مطمئنم که جواب میگریم )
نماز صبح و دعای عهد تو تاریکی ( خیــــــــلی باحاله)

صبحانه ..........سرویس............اداره .............کار ...........

شارژ من درونیه

[طاهره]

72:

سلام
واقعا سوال سختیه !
خیلی فکر کردم به اینکه چی می تونه در وجود آدم اونقدر قوی باشه که او رو همیشه شارژ نگه داره ؟
برای اینکه بتونم زود جواب این سوال قشنگ رو بدم مجبورم بلند بلند فکر کنم .پس لطفا منو ببخشید.
خب این یه واقعیته که اگه تو دلخوشیهات رو در توجه و داشتن و وجود چیزهایی غیر از خودت جستجو کنی قطعا شارژت شارژ موقتی خواهد بود که هر بار و با هر کم و کاستی به روغن سوزی می افته و در مواقع لزوم خاموش می شه ،تو رو بی پشتوانه رها می کنه و تبدیل می شی به یه آدم هندلی که برای حرکت نیاز داری به یه کسی یا یه چیزی که هُلت بده . چرا ؟ چون اگر تکیه ات به محبت و توجه و داشتن آدمای دیگه (اعم از مادر ، پدر ، همسر ، فرزند، خواهر ، برادر ، دوست ، همکار و ...) باشه همیشه این امکان وجود داره که اونها به هر دلیلی که می تونه منطقی و درست و حتی غیر منطقی و نادرست هم باشه مطابق میل تو رفتار نکن و یا جایی پشتت رو خالی کنن و یا اصلن برن و تو دیگه نداشته باشیشون ... از طرفی طاهره جون ! همه که موظف نیستن تو رو درک کنن و یا حتی تحملت کنن . نه؟ ضمن اینکه اگه تو هم برای جلب رضایت اونا و کسب محبوبیت و مطلوبیتی که به دنبالش هستی بخوای دست به هر کاری بزنی که شارژت بدتر خالی می شه و ریپ می زنی که ! مگه تو بانکت چقدر سرمایه داری که همش رو بخوای به دیگران وام بدی اونم از نوع بلاعوض . ها ؟
تازه اگر هم به پول ، تحصیلات ، پست ، موقعیت اجتماعی و ... دلخوش باشی که معلومه دلخوشیهات خیلی لرزون و نامطمئن هستن چون اگه هم یه ذره بخوای رو مرام و معرفت بعضی از آدما هم حساب کنی روی این یکیا که اصلا نمی شه حساب کرد ... اونقدر پایه ی این نوع دلخوشیا لغزان و سست و بی مایه ست که به کوچکترین تلنگری فرو خواهند ریخت .. چرا؟ یعنی تو واقعا نمونه های بسیار دور و برت رو نمی بینی دختر ؟ بزار به چند تا نمونه ی ساده ی دور و برت که خیلی هم تو چشم هستن اشاره کنم : آقای کردان مرحوم ، آقای جزایری مصدوم و ... تو همین دور و بر و نزدیکتر : مگه همین عمو قدرت جلوی چشم خودت 3 سال پیش ورشکست نکرد و هست و نیستش نابود نشد و حتی آبروش ؟ و ... نتیجه : اینکه اینها هم نمی تونن به تو قدرت حرکت دائمی بدن و یه جاهایی باتریت رو بد رقم خالی می کنن.

پس .... باید عامل شارژ خودت رو جایی غیر از بیرون خودت جستجو کنی . اما کجا؟ به نظرت کجا؟ واقعا اون پریزه که باید سیم شارژت رو بهش وصل کنی کجاست ؟ یا دکمه ای که به کوچکترین اشاره ای پیغام بده « باتری شما Full Charge است » کجا قرار گرفته ؟ حسیه؟ لمسیه؟ دیدنیه ؟ شنیدنیه ؟ برای بدست آوردنش باید جنگید ؟ یا احیانا باید یه مهندس نرم افزار پیدا کرد تا یه برنامه اتومات طراحی کنه که بشه همیشه ازش جواب گرفت ؟ تکلیف ویروسهاش چیه؟ باید یادش گرفت و تمرینش کرد؟ یا .. ؟

خب اگه بگم سرچشمه از درونه ، که هر چند درست به نظر میاد اما خیلی جای بحث داره . مثلا اینکه اصلا درون یعنی چی ؟ از درون شارژ شدن به چه معناست ؟ یعنی درون تو باید چه اتفاقی بیفته که منبع شارژ مداوم تو باشه ؟ یا به نوعی تو باید به چند آمپر و یا چه سطح ولتاژی مجهز باشی که بتونی وجود پیچیده و ظریف خودت رو هندل کنی ؟آیا در درون تو باید یک نیروگاه عظیم اونم از نوع هسته ای وجود داشته باشه که بتونی در پیچ و خم های بی برو برگرد زندگی ساده و لذت بخش حرکت کنی ؟ واقعا اگر وجود آدم رو در حد یک نیروگاه هسته ای تجسم کنیم به نظر تو غنی سازی اون رو چه کسی باید انجام بده ؟ آیا باید راه اندازی اون رو به افراد دیگه یا چیزهای دیگه بسپریم و یا سعی کنیم تکنولوژی پیچیده ی مورد نیازمون و نیروی متخصص و فنی رو خودمون با آزمون و خطا تربیت کنیم ؟ ....

نمی دونم ! به هر حال خیلی پیچیده ست . خیلی .... فقط می دونم که برای اینکه بتونی کمترین تاثیر رو از افراد ، محیط ، شرایط و .. بگیری باید "احساس ارزشمند بودن " خودت رو باور کنی و اون رو از درون خودت و با تمام وجود درک و ستايش كني ، باید معنی و الزامات "استقلال"رو بفهمی و قدرت لازم برای عبور از پیچ خودخواهی و خودبینی ناشی از اون رو در خودت پرورش بدی تا بتونی از آسیب هاش به سلامت عبور کنی و گذشته از اینها باید از نظر عاطفی بتونی بین "وابستگی صرف" و "اتكاي متقابل" تمییز قائل بشی ... یعنی چی ؟ یعنی بتونی درک کنی که تو به عنوان انسان نیاز به حمایت ، محبت و توجه دیگران داری اما نه اونقدر که وجودت کاملا بسته به اون محبت و توجه باشه و بدون اونها احساس هیچ بودن بکنی ...

اگه هم بخواییم فلسفیش کنیم اینجوری می شه :
برای اینکه بتونی کمترین تاثیر رو از افراد ، محیط ، شرایط و .. بگیری و همیشه در مسیر زندگی ثابت قدم باشی باید ارزشهای خودت و ذات زندگی رو درک کنی . مفهوم خالق رو بفهمی و به خودت بقوبولونی که باید غنیمتی که به عنوان دنیا در اختیارت هست رو مثل یک تجربه ی شیرین طعم و مزمزه کنی بدون اینکه تلخی بخشهایی از اون تو رو به زانو دربیاره .. بدونی که تو بسیار بالاتر و بهتر و قدرتمند تر از اون چیزایی هستی که اجازه می دی غنای تو رو زیر سوال ببرن . ... و شاید رمزش در این باشه که تو درک کنی ، با تمام وجود ، که هیچ چیزی در این دنیا ماندنی نیست و همیشه یه چیزی بهتر و بالاتر از هر چیزی که در اختیار داری وجود داره و این تویی که باید اون بالاتره یا بهتره رو کشف کنی ... شاید فهم اینکه تلاش تو ارزشمند تر از از اون چیزاییه که داری و حتی دنبالشون می گردی ... و در عین حال فهم اینکه تو با دیگران هستی که معنا خواهی داشت و هم اینکه تو در عین همه چیز بودن یک هیچ به تمام معنایی ....

ولی اعتراف می کنم که در کل فرایند خیلی سختیه و به تمرین و جنگ با خود نیاز داره ..


قربان لطف شما