حرف های ناخوشایند خواهر شوهر

[Salma*h]

سلام خدمت بزرگواران
پیشاپیش از پاسخهاتون و وقتی که میگذارید سپاسگزارم


همسرم فقط یک خواهر دارد و برادر هم ندارد. خواهر شوهرم دو تا بچه ی کوچک دارد و هم سن و سال من است. یک سال پیش اولین باری که خواهر شوهرم رو دیدم خیلی دوستش داشتم و خب در منزلشون پذیرایی گرمی از ما کردن و الان هم معتقدم که خیلی دختر خوبیه و من کلا از آدمایی که سرشون مشغول زندگی خودشون هست خوشم میاد
خیلی از مسایلی که تا حالا پیش میومد قابل تغامض بود و کاملا درک میکردم که منظوری نداره و کلا هم سعیم بر این هست که ب چیزی که ارزششو نداره بها ندم .... البته مساله ای هم نداشتیم و خب کمی رفتار خواهر برادری بین ایشون و همسرم هست ک من بخودم نسبت نمیدم و وارد نمی شم


ولی خب تا اینجا که زمان کمی از مدت با هم بودن ما گذشته، گاهی خیلی ناراحت میشم و چیزی نگفتم تا حالا
و خب یک اخلاقی که کلا خانواده ی همسرم دارن، خیلی از حرف های ناخوشایند و کله شکایت ها رو بشوخی میگن....



حالا سوال من این است که، آیا باید همونجا که حرفی میزنن ناراحت میشم جوابشونو بدم یا این که صبر کنم بعدا شکایتشو به همسرم بگم؟ تا در صورت لزوم ایشون اقدامی کنن احیانا



لطفا توجه کنید که راه سومی وجود نداره ، چون اگه به کسی نگم منفجر میشم از انباشت این مساِیل و دوست ندارم بد گویی خانواده ی همسرمو جایی ببرم حتی بنظرم کار درستی نیست به همسرم هم بگم چون در بیشتر موارد قایل هست که شوخی کردن و مفاهیمی که بین خانمها جابجا میشه برای ایشون قابل درک نیست ....

[سحر بهاری]

سلام به شما

راهش، مقابله به مثل یا شکایت های مکرر و ... نیست. چند سؤال دارم لطفا پاسخ بدین تا راهنمایی لازم رو بگیرین؛

۱. شما چند ساله هستین؟
۲. چند وقته ازدواج کردین؟
۳. میتونین درمورد بدترین رفتارشون یا حرفشون مثالی بزنین.

[Salma*h]

سلام به شما

راهش، مقابله به مثل یا شکایت های مکرر و ... نیست. چند سؤال دارم لطفا پاسخ بدین تا راهنمایی لازم رو بگیرین؛

۱. شما چند ساله هستین؟
۲. چند وقته ازدواج کردین؟
۳. میتونین درمورد بدترین رفتارشون یا حرفشون مثالی بزنین.

خیلی ممنون از پاسختون، اخیرا یک پست در سایت گذاشته بودم راهنمایی شما واقعا راهگشا بود ، من 29و همسرم 31ساله هستند.یک سال هست که ازدواج کردیم .

یک مورد که من به حساب خودم اصلا برام مهم نبود و ازش چشم پوشی کردم اما اولش خیلی ناراحت شدم
من و همسرم و خواهر شوهرم خونه ی مادر شوهرم هستیم. و یک شب من و همسرم برای روضه میخواستیم به مسجد برویم. خواهر شوهرم به همسرم با این مضمون و عبارات گفت که فقط بی فرهنگ ها و آدمهایی که درکشون پایینه میرن بیرون، برادر من تو این شرایط میخواد بره و ......(بخاطر کرونا) منم ب همسرم هیچی نگفتم که شنیدم و ناراحت شدم. فقط گفتم حالا خسته ایم نمیخواد بریم. و نرفتیم و بعدشم خواهر شوهرم پرسید چرا نرفتین، منم گفتم که برناممون عوض شد.

واقعیتش توضیح بدترینش یکم پیچیده است.وقتی همسرم و خواهرش مجرد بودن، یک ماشین برای خواهر شوهرم میگیرن و ایشون که ازدواج میکته، ماشینو میدن به همسرم و الان همسرم معتقده که ماشین برای ماست. البته نظر من این بوده ک ماشین رو باید برگردونیم به پدرشون ولی خب فعلا دست ماست. یک روز سر سفره که همسرم خونه نبود صحبتی در مورد ماشین شد که در میان صحبتا من ماشین رو به خودمون نسبت دادم. خواهر شوهر گفت شما میخواین اون ماشینو ببرین ماشین ماله محمد نیست که ، به اسم من خریداری شده بوده و با این مضمون که محمد همه چیز رو تصاحب کرده و تب لت منم دسته محمده و باید بهم بده و ... البته منظورش بود که ماشین ماله پدرشه، و خب ازونجا که پدر شوهر و مادر شوهرمم اونجا حضور داشتن و چیزی نگفتن و یک کلمه جوابشو ندادن من خیلی خیلی ناراحت شدم همونجا اشکام داشت در میومد(ببخشید میدونم این حجم از ناراحتی زیاده ولی به دلیل جریانات قبلی که وجود داشت و حس میکردم سنگ رو یخ و تصاحب گر اموالشون شدم،بشدت عزت نفسم له شد) خواهر شوهرم عادت داره همه چیزو همین طور صریح میگه و یک جور میانه ی شوخی و جدی است همیشه ولی اونروز جدی بود. قبلا هم ب من ب صورت نا خوشایندی گفته بود که هر چی تو اتاف محمد هست ماله اون نیست... و خب اینم یک جریان مفصل داره ک دیگه سرتونو درد نمیارم

[سحر بهاری]

خواهش میکنم
در مورد این مسائل من توصیه هایی بشما دارم که امیدوارم بهشون عمل کنین؛

یه وقتی هست ما در برابر گفتار یا رفتارهای دیگران ناراحت میشیم و این موضوع میتونه به یک مسئله ای بزرگ تبدیل بشه، اگر بلد نباشیم چطور با اون روبرو بشیم.

در برخورد شما با چنین شرایطی بهتر این هست که؛

_ اول منطقی باشین و موضوع رو در ذهنتون بررسی کنین. یعنی شما از خودتون بپرسین، آیا من حق دارم برای چنین حرفی یا رفتاری ناراحت باشم یا نه؟

مثلا خواهر همسرتون گفته؛

فقط بی فرهنگ ها و آدمهایی که درکشون پایینه میرن بیرون، برادر من تو این شرایط میخواد بره و ......(بخاطر کرونا).

خب حالا چیکار کنم؟
بهتره از دید بقیه به موضوع نگاه کنم.

الان کرونا در تمام جهان از جمله ایران وجود داره.
کشور من بشدت با کرونا درگیر هست.
وظیفه ی من بعنوان یک انسان اینه مراقبت کنم از خودم، همسرم، خانوادم، فامیلم، دوستم و همه ی اون هایی که در ارتباط با منن.
اگر این محدودیت رو بشکنم سایرین رو در معرض خطر قرار میدم . پس در اینصورت کار من درسته؟ نه
اینجاست که درک میکنم من نباید در چنین شرایطی عزم رفتن به مکان های شلوغ ( هر جایی ) رو داشته باشم، چون؛

من و همسرم و خواهر شوهرم خونه ی مادر شوهرم هستیم.

چون همه ی ما یکجا هستیم و اگر کسی اشتباهی انجام بده بقیه هم به خطر میافتن و اونها نمیتونن نگرانی های خودشون رو درباره ی رفتار پر خطر من بروز ندن ( حالا این بروز میتونه به هر شکلی باشه ) .

در میان صحبتا من ماشین رو به خودمون نسبت دادم.

اون ماشین واقعا مال چه کسی هست؟ آیا لازم نیست یک تصمیم جدی برای بررسی برخی امول در اختیارمون انجام بدیم؟ آیا اگر من جای خواهر همسرم بودم ناراحت نمیشدم؟ و....

_ دوم محرک های احساسی خودتون رو بشناسین، از خودتون بپرسین واقعا باید در مواجه با چنین حرفی ناراحت میشدم چرا انقدر حساسیتم بالاست؟

( نیاز داره با یک متخصص صحبت کنین و بررسی بیشتری صورت بگیره تا راهنمایی لازم بشین )

[Salma*h]

( نیاز داره با یک متخصص صحبت کنین و بررسی بیشتری صورت بگیره تا راهنمایی لازم بشین )

من چطور میتونم از شما مشاوره ی خصوصی بگیرم؟ ببخشید تو سایت پیدا نکردم

[سحر بهاری]

اگر قصدتون ارسال خصوصی سؤال و گرفتن پاسخ خصوصی هست، باید عضو انجمن آزاد بشین. ( اونجا میتونین از نظرات تخصصی سایر کارشناسان سایت بهره مند بشین )
پس لطفا روی کلمه ی انجمن آزاد در قسمت زیر کلیلک کنین، تاپیک رو مطالعه کرده و سپس عضو بشین. ↓

انجمن آزاد

[فکور]

سلام خدمت بزرگواران
پیشاپیش از پاسخهاتون و وقتی که میگذارید سپاسگزارم


همسرم فقط یک خواهر دارد و برادر هم ندارد. خواهر شوهرم دو تا بچه ی کوچک دارد و هم سن و سال من است. یک سال پیش اولین باری که خواهر شوهرم رو دیدم خیلی دوستش داشتم و خب در منزلشون پذیرایی گرمی از ما کردن و الان هم معتقدم که خیلی دختر خوبیه و من کلا از آدمایی که سرشون مشغول زندگی خودشون هست خوشم میاد
خیلی از مسایلی که تا حالا پیش میومد قابل تغامض بود و کاملا درک میکردم که منظوری نداره و کلا هم سعیم بر این هست که ب چیزی که ارزششو نداره بها ندم .... البته مساله ای هم نداشتیم و خب کمی رفتار خواهر برادری بین ایشون و همسرم هست ک من بخودم نسبت نمیدم و وارد نمی شم


ولی خب تا اینجا که زمان کمی از مدت با هم بودن ما گذشته، گاهی خیلی ناراحت میشم و چیزی نگفتم تا حالا
و خب یک اخلاقی که کلا خانواده ی همسرم دارن، خیلی از حرف های ناخوشایند و کله شکایت ها رو بشوخی میگن....



حالا سوال من این است که، آیا باید همونجا که حرفی میزنن ناراحت میشم جوابشونو بدم یا این که صبر کنم بعدا شکایتشو به همسرم بگم؟ تا در صورت لزوم ایشون اقدامی کنن احیانا



لطفا توجه کنید که راه سومی وجود نداره ، چون اگه به کسی نگم منفجر میشم از انباشت این مساِیل و دوست ندارم بد گویی خانواده ی همسرمو جایی ببرم حتی بنظرم کار درستی نیست به همسرم هم بگم چون در بیشتر موارد قایل هست که شوخی کردن و مفاهیمی که بین خانمها جابجا میشه برای ایشون قابل درک نیست ....

سلام
به نظرم صحبتهای خواهر شوهرت فقط رک هست ولی الزاما همش اشتباه نیست

من هم اگه جایی باشم و کسی بخواد به مراسمی بره قطعا اعتراض می کنم و چه بسا اون مکان رو ترک کنم
حالا اون مراسم عروسی باشه یا صرفا مذهبی باشه فرق نمی کنه
ویروس همه جا هست
و فقط افراد نا آگاه باعث پراکنش اون میشن و اطرافیان وظیفه دارن آگاه کنن

البته من شخصا حتی مهمانی خانوادگی هم نمیرم

در رابطه با ماشین و تبلت نظری ندارم، ولی فکر می کنم همسرت باید تکلیف این موارد رو با خواهرش روشن کنه
اگر هم جلو شما حرفی زد بگو اینا مربوط به برادرتون هست لطفا با خودش مطرح کنید من از این چیزها بی اطلاع هستم
کلا حواله شون بده به همدیگه
تو ذهنت هم خودتو ناراحت نکن چون واقعا ارتباطی به شما نداره
شما چیزی رو نگرفتی که
همسرت گرفته
پس خودشم مدیریت کنه
یا پس بده یا پاسخگو باشه

به هرحال شما خودت رو از این وسط بردار و ذهنت رو درگیر نکن

[میشل]

سلما جان،

در اصطحکاک های روانی ای که بین شما و خواهر شوهرت پیش میاد، گاهی حق با شماست، گاهی حق با ایشون، گاهی هم اصلا مسئله حق نیست، بلکه بی ملاحظه گی هست که آزاردهنده ست.

این مهم نیست.

مهم اینه که سبک رفتاری و گفتاری ایشون شما رو آزار می ده. خیلی وقتا یه حرف حقه، ولی حق بودنش موضوع اصلی نیست (چون اون حقیقت معمولا از کانال های دیگه ای هم به ما می رسه)، بلکه موضوع اصلی اینه که اعصاب ما رو خراش می ده، و همون خراش باعث می شه که به سختی بتونیم پیام مثبتی که در محتوای اون رفتار یا کلام هست رو دریافت کنیم.

نظر من اینه:

سعی کن با حفظ احترام، فاصله ت رو با آدم هائیکه ریز ریز آزارت می دن، طوری تنظیم کنی که مجال چنین برخوردهائی کمتر پیش بیاد. اینکار رو معمولا می شه با کمتر صحبت کردن انجام داد. یا اینکه در صحبت هات اون فرد رو کمتر مخاطب خودت قرار بدی.

در واقع هر دو راهکاری که خودت در پست اول بیان کردی، مستقیم یا غیر مستقیم، مجال چنین برخوردهائی رو بیشتر می کنه. و این جهت عکس مسیری هست که تو باید بری تا از خودت مراقبت کنی.

اگه سعی کنی با تدبیرتر و عاقلانه تر رفتار کنی، بعد از یکسال می بینی کسیکه باعث اعصاب خوردیت بود، زمینه ساز بلوغ بیشترت شده.

[فرزانه 123]

سلام
ببینید توی خانواده ها افرادی با روحیات متفاوت ممکنه وجود داشته باشن و اصطکاک هایی ممکنه بین افراد پیش بیاد. من اگه جای شما بودم اولا سعی می کردم از پیش آمدن همچین موقعیت هایی پیشگیری کنم. حالا با کم کردن مصاحبت با ایشون یا روش های دیگه. به نظرم حساسیت خودتون رو هم کمتر کنید وخیلی جاها حرفای اطرافیان رو نشنیده بگیرید تا آرامش بیشتری داشته باشین.