تجمیع نظرات در ازدواج

[سحر بهاری]

از یه طرف دیگه یه گروه میگن این خصلتها رو میشه حلش کنی در زندگی مشترک و هیچ انسانی بدون عیب نیست! .

نه قابل تغییر نیست ، عرض کردم مگر خود فرد به این نتیجه برسد و سعی در تغییر خود داشته باشد که اون هم زمانبر هست.

← هر انسانی معایبی داره اما عیب ها با هم متفاوتن. گاهی پر اهمیت و گاه کم اهمیت هستن.

مثلا ؛
همین اجزای صورت یا قد، رنگ پوست، چاقی و لاغری و... اینها رو میشه در صورت بدل نشستن عیب محسوب نکرد و حتی اهمیتش رو به صفر رسوند.

اما مواردی هستن که اهمیت بالایی دارن و بعنوان عیب مشخص میشن مثل مشروب خوری، استفاده از سیگار و قلیان، عادت به دوستی مکرر با غیر همجنس و ...

اینها قابل چشم پوشی نیستن و حتی ممکن هست افراد رو دچار مصرف مواد مخدر،‌ لاابالی گری و فساد اخلاقی کنن.

و یا اینکه میگن تا نری زیر یه سقف نمیشه واقعا فهمید طرف چکارست! .

این افکار درست نیست. در واقع ما با شناخت بیشتر فرد طبق آنالیز و تحقیق به مواردی پی میبریم که در زندگی مشترک قرار هست با اونها زندگی کنیم. شاید ما با تمام یک نفر و ابعاد پنهان او کاملا آشنا نشیم ولی همون سرنخ هایی که بدست میاریم بهمون کمک بزرگی خواهد کرد.

فرضا فردی که در دوران شناخت زود عصبانی میشود بدیهیست در زندگی مشترک و قبول مسئولیت های متفاوت و مسائل جدید دچار فشار مضاعف شده و دعوا و کتک کاری‌ و فحاشی و... پیش بیاید.

از یه طرف دیگه یه گروه دیگه میگن این خصلتها رو اگه در طرف دیدی، دیگه نمیشه عوضش کنی یا کمترش کنی و عملا خودتو بدبخت میکنی با این انتخابت! .

بله درست میگن ، شما نمیتونید فردی رو که فرضا سی سال با با یکسری افکار و جهت گیری های خاص شخصیتش شکل گرفته رو با ازدواج تغییر بدید! یا حتی خصلتی رو درونش کمرنگ کنید مگر خودش بخواد.

ببینین این دو گروه انسانهای بسیار فرهیخته! اهل علم و ادب! اهل مطالعه! و با تجربه! هستن. ولی من حس میکنم استفاده از تجارب دیگران این عیب رو داره که هر فردی از پنجره دید خودش میاد بهت پیشنهاد میده.

من قبل تر خدمتتون عرض کردم باز هم پست ها رو با دقت بخونین، شما باید با رجوع به عقل، بررسی های دقیق، واقع بینی و افزایش خودآگاهی ببنید کدام از پنجره ی دید افراد هست و کدام از پنجره واقعیت ها و مشاوره صحیح.


موفق باشین

[gholam1234]

داشتم توی تالار میچرخیدم، یه نفری رو دیدم یه پست گذاشته بود در ارتباط با نظرات بزرگان و نزدیکان. یه مقداری تحت تاثیر قرار گرفتم خواستم با شما هم به اشتراک بذارم:


سلام عزیزم
می دونی دختر خوب یکی از ایرادایی که اکثر ما جوونا داریم اینه که پدر و مادرمون رو حتی اگر مورد قبول خیلی ها باشند قبول نداریم و گاهی فکر می کنیم اگر دانشگاه رفتیم و چند تایی کتاب خواندیم باید یک گرد و خاکی به پا کنیم آنها را به باد انتقاد بگیریم...
یادم می آید چه اشتباهاتی را که کردم...من هم با پدرم خیلی جاها بر سر خواستگار مشکل داشتم....خوب پدرم با اینکه مشاور خانواده است و روانشناسی معروف اما باز هم او را قبول نداشتم! پدرم عادت داشت در جلسه ی خواستگاری به پسر ها می گفت پسرم بیا بشین کنار خودم! و پسره خدا می دونه با چه استرسی می اومد روی کاناپه می نشست! پدرم هم ذل می زد توی چشمهای پسر بدبخت و یک سوالهایی می کرد که گاهی من همون جا دوست داشتم زمین دهن باز کنه و من برم توش!
بعد هم مدام می گفت دختر من فلان مدرک را دارد فلان ورزش را مدال دارد همیشه شاگرد اول بوده خلاصه آنقدر از من تعریف می کرد که پسره می رفت تو زمین یعنی اعتماد به نفسش با خاک یکسان می شد! بعد هم خیلی رک بود! بعد احساسات پدرانه اش فوران می کرد و می گفت من بسکه دخترم زیباست دوست دارم قاب بگیرمش و به دیوار بزنم و هر روز ساعتها تماشایش کنم...و من را تصور کنید چقدر سرخ می شدم از خجالت! خلاصه کاری با خانواده ی پسر می کرد که با هزار واسطه پیغام می فرستادن که اگر نظرشون مثبت است ما زنگ بزنیم چون نمی خوایم ضایع بشیم....دیگه خلاصه 25 سالم که شد گفتم بابااااااااا اصلا همش تقصیره تو هست من شوهر نکردم! دیگه نمی زارم تو دخالت کنی...رفتم ...با شوهرم دوست شدم و خودمان حرف ها را زدیم و رسید تا پای مهریه...پدرم همان یک جلسه که با او برخورد مستقیم داشت آمد خانه گفت بابا من اگر جای تو باشم موبایلم را خاموش می کنم و رابطه را تمام... بدون هیچ توضیحی...یک جمله را از حرف هایش گرفته بود و زوم کرده بود روی این جمله...خلاصه کار خودم را کردم ...بعد از 8 ماه به جدایی رسیدم و همان یک جمله که پدر دست گذاشته بود رویش عامل جدایی ما بود...بماند که پدرم به رویم هم نیاورد و گفت بابا دخترم را از من گرفته بودند...خیلی خوشحالم که خدا دخترم را به من پس داد...و روزی که با ساک برگشتم خانه ی پدری فقط یک جمله به من گفت: بابا خوش اومدی...3 ملیارد مرد در این دنیا هست! همین....
و اون روز فهمیدم باید دست پدرم رو ببوسم و دیگه فکر نکنم با یک مدرک تحصیلی میشه تجربه های بزرگترها رو نادیده گرفت که زندگی درسهایی را به بهایی سنگین به آنها داده و دوست ندارند آن بها را ما هم بپردازیم...
حتی دست آن پدر آفتاب سوخته ی بی سواد را هم باید بوسید که هنوز صاحب فرزند نشدی که بفهمی ثانیه به ثانیه اش استرس و نگرا نی ست ...بعضی هاشان تحصیل کرده اند و استرسشان را مدریت می کنند و بعضی دیگر به همان زبان زیر دیپلمی خودشان به فرزندشان عشق می ورزند...
امیدوارم قدر پدرت را بدانی و بدانی این خانه ی پدر است که درش همیشه به رویت باز است و چه خوب است خانه ی پدری باشد که وقتی از همه جا رانده شدی به آن برگردی...و به خاطر یک خواستگار نباید طلبکار پدر و مادرمان بشویم و رفتارهای آنها را کنترل کنیم...شما دوست داری ازدواج کنی اما باید صبور و با تومانینه رفتار کنی که خدای ناکرده به خاطر یک خواستگار دید پدرت به تو عوض نشود و حمایتش را از دست بدهی چون همان خواستگار هم وقتی ببیند تو به بزرگترت احترام می گذاری بیشتر برایت احترام قائل می شود تا ببیند تو با پدر خودت هم نمی سازی ...
انشالله خدا پدرت را برایت نگه دارد...

[باغبان]

سلام
ممنون از مطلبی که به اشتراک گذاشتید
این احترام به پدر و مادر ،،مساله ی خیلی مهمی هست
اگه میبینی و به نظرتون ، پدر و مادر دارنند اشتباه میکنند در یک مطلبی در ازدواج ، بر خلاف نظر شما ،،، و راضی نیستند به اون موضوع ،،،باز احترام به پدر و مادر حرف اول را میزنه
اگه پدر و مادر راضی نباشند در موردی در ازدواج ،، اولویت شما باید بشه رضایت پدر و مادر و توجه کردن به علت هایی که میگن ( هر چند اگه اون علت ها قابل درک برا طرف نباشه )
یعنی اولویت باید رضایت از خانواده باشه .