درخواست همكارى براى يك تاپيك جامع در رابطه با همسر بچه ننه

[Somebody20]

بچه ها همسر من بعد از فوت پدرش، با من تنها نميومد مسافرت، ميگف مادرمم بايد باشه، درسته دعوا كرديم، من غصه خوردم، قهر كرديم، ولى الان ميشه گفت موفق شدم، دو سه تا مسافرت تنها ميريم يكى با مادرش.
شوهر من ميخواست هفته اى يه شب نياد خونه و با دوستاش باشه، اما الان يه ساله كه همچين درخواستى نداشته!
شوهر من به خونواده من سلامم نميداد، اما الان در نبود من گاهى خودش ميره به پدر و مادرم سر ميزنه و با خونوادم خيلى خسلى خوب شده.
من و شوهرم سر پول روزى صدبار زعوا داشتيم، رقتى مغازه ميزديم از من دنگ ميگرفت كه پول كارگرو بده، اما الان بى چشمداشت خونه اى ك خريديم و با اينكه پول من ١٥٠ تومن كمتر بود، به اسمم زد و گفت جاى دورى نميره.
شوهر من تو مسافرت يه روزه عكس مادرشو نيگا ميكرد و گريه ميكرد، انا اهرين بار من و شوهر و برادرم ١٣ روز مسافرت بوديم و از اول تا اخرش گفت و خنديد.
اون ققط خيلى ترس داره، يه كارى رو يه بار انحام بده و ببينه چيزى نشد، زندگيش بهم نريخت حتى بهترم شد بازم انحامش ميده.
اينهمه اتفاق خوب افتاده توى زندگيم، خدارو چه يديدى، شايد اين بارم با يه خبر خوب اومدم

[سحر بهاری]

سلام

من تاپیک شما برای کارشناسان تالار قرار میدم، صبور باشین انشالله بررسی میکنن.

[باغبان]

ممنونc-r-y عزيز،
بله درسته، با اينكه اين قضيه براى اقايون راحتتره اما شوهر خواهرشوهرمم داره به مشكل مبخوره باهاشون.
با اينهمه چشم، سعى ميكنم خيلى ازينارو ناديده بگيرم، من ازين بدترشو پشت سر گذاشتم.اما دلم ميخواد همزمان تلاش كنم حقمو بگيرم. فك كنم اين حق كن باشه شوهرم ماهى ي روزشو با من باشه ، مثلا وقتى من مريضم،،مثلا وقتى اسباب كشى داريم يا هرسختى، به روز ب زندگيش اختصاص بده و بقيه ناراحت نشن،
من رو ارامشم كار ميكنم، اما دلم نميخواد نا اميد شم

.............................................


سلام
ممنون از پاسختون
یعنی تمام اون پست های اون تاپیکی که بهتون معرفی کردم را خوندید :)
شما خانم ها سرعت بالایی دارید :)


مراقب داشته هاتون باشید
یعنی از داشته های خودتون لذت ببرید ( همون که اول تاپیک فرمودید ارتباط خیلی خوبی با همسرتون دارید )
جاهایی که مشکل هست با شیوه حل مسئله تلاش کنید بهترش کنید ( هم شما و هم شوهرتون )
بالاخره این زندگی با نقاط مشترک زیادی شروع شده و می تونه انشا الله همین طوری هم ادامه داشته باشه .






واقعینش نه ...برا آقایون هم آسون نیست
فرض کنید یه خانمی بخواد هر روز پیش مادرش باشه ،،هر سفر و مسافرتی بره حتما پدر و ماردش هم بیان
خب این آسون نیست برا آقایون
شوهر عمه منم با یه دیدگاه خاصی این را حل کرد ؛ و دیدگاه ایشون همون دیدگاه آقای مدیر بود که براتون گذاشتم ،،
یعنی این :

همیشه ما در زندگی به دنبال حذف تفاوت ها نیستیم. گاهی لازم هست، مهارتهایی را کسب کنیم که با وجود تفاوتها ، بتوانیم از زندگی لذت ببریم. معمولا هر خصوصیتی در کنار نقاط منفی ، نقاط مثبتی هم دارد

قدیمیا بعضی موقع ها درسته سواد بالایی نداشتن ولی چیزهای خیلی خوبی بلدبودن
بعضی موقع ها اگه بدویم باز تو بعضی چیزها و یا خیلی چیزها به اونها نمیرسیم



به نظرم زن و شوهرها باید خواسته ها ی خودشون به هم بگنند ،،،
می تونید برا همسرتون نامه بنویسید و با نامه براشون دغدغه های خودتون را بگید .
شما خانم ها خلاقیت خوبی دارید در این زمینه ها


این مطلب مدیر هم خیلی مهمه و توش نکته داره :

ارتباط موثر زوجین باید بدون طعنه، کنایه، حاشیه، به صورت شفاف ، ساده احساس و خواستهایمان را بدون پافشاری مطرح کنیم و طرفمون را در معرض ریزترین مسائل خودمون بگذاریم.....

این " من " باید از بین بره به نظرم ..
وقتی " من بشه ما " ....دو طرف بیشتر به هم جذب میشند
ان شا الله باز بچه ها و کارشناسان محترم بیان و بیشتر راهنمایی کنند .
به نظرم یه بار دیگه این تاپیک را مرور داشته باشید و روی پست بچه ها بیشتر کار کنید .
در پناه حق.

[maadar]

سلام
درپاسخ سوالتان که می خواستید بدانید آیا کسی در شرایط مشابه شما بوده و نتیجه چی شده؟ باید بگم بله، من هم شرایط مشابه شما رو داشتم، و الان خدا رو شکر دوسال هست که اوضاع بسیار عالیه
البته همسرم الان 43 ساله هستند و ما هشت سال هست ازدواج کردیم
به من هم مشاورها می‌گفتند وابستگی کم کم از مادر به طرف همسر منتقل میشه، باورش سخته ولی با گذشت زمان این اتفاق میفته، صبور باشید، سعی کنید اعتماد به نفس و مهمتر از اون حرمت نفس همسرتان را تقویت کنید، خودتون رو از روابط بین مادر و پسر و حتی فامیل کاملا کنار بکشد، من یه سال کلا ارتباطم رو با کل خانواده و فامیل و دوستان همسرم قطع کردم و هیچ دخالت و نظری در رفت و آمد همسرم با خانواده اش نداشتم. البته من پیشنهاد نمیکنم شما قطع رابطه کنید این نسخه برای زندگی من مفید بود ولی مثل یک راه میانبر ولی پرهزینه هست. به نظر من شما بهتره اصلا نپرسید خونه مادرت بودی یا نبودی کلا طوری رفتار کن که انگار اصلا همچین آدم هایی تو این دنیا وجود ندارن. آدمهای وابسته بیشتر ادای دلتنگی رو در میارن ، اینکه که گاهی موقع شب میگه دلم تنگه بریم خونه مادرم بیشتر داره بازی درمیاره ، شوهر من تا جایی تو این بازی پیشرفت کرده بود که دیگه رسیده بودیم به دلتنگی واسه فامیل دور ، یک روز که از سرکار اومد با ناراحتی گفت خیلی دلش برای شوهر خاله اش تنگ شده و گریه میکرد و خودش رو سرزنش میکرد که چرا چند وقته نرفته دیدنش ، همون موقع که داشت گریه میکرد خیلی جدی و محکم بهش گفتم از این به بعد هروقت دلت برای کسی تنگ شد با دل تنگت به خونه نیا، اول برو اون آدم رو ببین بعد بیا خونه، و این جوری بود که مشکل از ریشه حل شد و دیگه دلش تنگ نشد، هروقت هم گفت با هم برویم قبول نکن، بگو تو دلت تنگ شده نه من، باهوش باش و اجازه نده بازیت بده، مرد وابسته اول سعی میکنه تو هم به مادر و فامیلش وابسته بشی و مثل خودش رفتار کنی، باید مقاومت کنی، استقلال و قدرتت رو باید در اعمال و رفتارت اثبات کنی، کم کم به تو بیشتر وابسته میشه ، و ظاهرا هم تا حدودی این اتفاق در زندگی شما داره میفته. تغییرات خیلی تدریجی اتفاق می افته ، بعضی وقتها به قدری کند هست که متوجه نیستیم زندگی مون و رابطه مون چقدر بهتر شده. من مشاور نیستم ، تجربه خودم رو گفتم . شما تا همین جا هم خوب عمل کردید ، بعد از این هم موفق خواهید شد.صبور باشید

[gholam1234]

سلام
درپاسخ سوالتان که می خواستید بدانید آیا کسی در شرایط مشابه شما بوده و نتیجه چی شده؟ باید بگم بله، من هم شرایط مشابه شما رو داشتم، و الان خدا رو شکر دوسال هست که اوضاع بسیار عالیه
البته همسرم الان 43 ساله هستند و ما هشت سال هست ازدواج کردیم
به من هم مشاورها می‌گفتند وابستگی کم کم از مادر به طرف همسر منتقل میشه، باورش سخته ولی با گذشت زمان این اتفاق میفته، صبور باشید، سعی کنید اعتماد به نفس و مهمتر از اون حرمت نفس همسرتان را تقویت کنید، خودتون رو از روابط بین مادر و پسر و حتی فامیل کاملا کنار بکشد، من یه سال کلا ارتباطم رو با کل خانواده و فامیل و دوستان همسرم قطع کردم و هیچ دخالت و نظری در رفت و آمد همسرم با خانواده اش نداشتم. البته من پیشنهاد نمیکنم شما قطع رابطه کنید این نسخه برای زندگی من مفید بود ولی مثل یک راه میانبر ولی پرهزینه هست. به نظر من شما بهتره اصلا نپرسید خونه مادرت بودی یا نبودی کلا طوری رفتار کن که انگار اصلا همچین آدم هایی تو این دنیا وجود ندارن. آدمهای وابسته بیشتر ادای دلتنگی رو در میارن ، اینکه که گاهی موقع شب میگه دلم تنگه بریم خونه مادرم بیشتر داره بازی درمیاره ، شوهر من تا جایی تو این بازی پیشرفت کرده بود که دیگه رسیده بودیم به دلتنگی واسه فامیل دور ، یک روز که از سرکار اومد با ناراحتی گفت خیلی دلش برای شوهر خاله اش تنگ شده و گریه میکرد و خودش رو سرزنش میکرد که چرا چند وقته نرفته دیدنش ، همون موقع که داشت گریه میکرد خیلی جدی و محکم بهش گفتم از این به بعد هروقت دلت برای کسی تنگ شد با دل تنگت به خونه نیا، اول برو اون آدم رو ببین بعد بیا خونه، و این جوری بود که مشکل از ریشه حل شد و دیگه دلش تنگ نشد، هروقت هم گفت با هم برویم قبول نکن، بگو تو دلت تنگ شده نه من، باهوش باش و اجازه نده بازیت بده، مرد وابسته اول سعی میکنه تو هم به مادر و فامیلش وابسته بشی و مثل خودش رفتار کنی، باید مقاومت کنی، استقلال و قدرتت رو باید در اعمال و رفتارت اثبات کنی، کم کم به تو بیشتر وابسته میشه ، و ظاهرا هم تا حدودی این اتفاق در زندگی شما داره میفته. تغییرات خیلی تدریجی اتفاق می افته ، بعضی وقتها به قدری کند هست که متوجه نیستیم زندگی مون و رابطه مون چقدر بهتر شده. من مشاور نیستم ، تجربه خودم رو گفتم . شما تا همین جا هم خوب عمل کردید ، بعد از این هم موفق خواهید شد.صبور باشید

سلام، خسته نباشید. خیلی خوشحالم که روشتون جواب گرفته. ولی سوال برام پیش اومد. شما به ایشون گفتین هر وقت دلت تنگ شد با دل تنگت نیا خونه، از یه طرف دیگه گفتین بایستی در تقویت اعتماد به نفس و حرمت نفس همسر تلاش کنین. اینا به نظرتون در تناقض نیست؟

و اینکه گفتین با دل تنگت نیا خونه، خیلی برام جالبه که برای یک مرد جواب داده، و عکس العملی نشون ندادن.

بازم خوشحالم که روابطتون بهتر شده

[Somebody20]

بچه ها همچنان منتطرم تاپيكم برسه دست كارشناسا...

حالم ب شدت بد شده، دوبارع برگشتم ب روزاى سياه، فكراى منفى ثانيه اي راحتم نميداره، احساس افسردگى شديد ميكنم، كلاسامو كنسل كردم، مشكلاتم دايم جلو چشمم رژه ميره،
همه ش فك ميكنم تا كى ميشه منو شوهرم با كسى معاشرت نكنيم و تفريحى مداشته باشيم؟ تا كى بايد تحملش كنم؟ تا كى خوشى بقيه رو ببينيم و حسرت بكشم؟
تا كى بريزم تو خودم؟ دو تا دعوام كرديم بعد از زدن اين تاپيك،
خيلى ناراحتم ك دوباره حالم بد شد. نميدونم بايد بنويسم يا نه، اينطورى تا پيك از موضوعش خارج ميشه.
برام دعا كنيد، انرژى بفرستين، نميتونم خودمو اروم كنم

[Parastou]

سلام. عزیزم همیشه پیگیر تاپیک های شما هستم و براتون دعای خیر می کنم. ببینید، همه ما تو زندگی خودمون با مسایل و مشکلاتی روبرو هستیم و می شیم که به ذائقه مون خوش نمیان اما وجودشون در حیطه اختیار ما نیست. همین ویروس که کل دنیا رو درگیر کرده رو ببینید. راه فراری ازش نیست پس مجبوریم فقط با وجود تمام سختی هایی که بهمون تحمیل کرده سر کنیم و بهتره دنبال راهکارهای کمتر سختی کشیدن باشیم. شما تو یه شرایط قرار دارید که از نظر من بسیار سخته و شاید از نظر فرد دیگه ای این شما باشید که موضوع رو برای خودتون پیچیده می کنید. به هر حال باید بپذیرید که اطرافیان شما همین هستند و تا خودشون نخوان که ظاهراً نمی خوان تغییری در کار نخواهد بود. انتخاب کنید. یا با همین وضع موجود سر کنید و به فکر خودتون باشید یا بیشتر از این باعث آزار خودتون نشید. زندگی فرصتیه که فقط یک بار به ما داده شده. درسته که سال ها صرف کردید تا به این نقطه برسید اما آیا این همون جایی بوده که برای رسیدن بهش برنامه داشتید؟ با خودتون رو راست باشید و یک بار برای همیشه تصمیم بگیرید همسرتون رو همین جوری که هست می پذیرید یا نه؟ به هر حال هیچ کس نمی تونه بگه زندگی بدون چالشی داره. همه ما مشکلاتی رو پشت سر گذاشتیم و مشکلاتی پیش رو داریم احتمالا. اما برای هر کسی یک سری خط قرمزها وجود داره. اگه فکر می کنید از خط قرمز خودتون عبور کردید به جای عذاب دادن خودتون و همسرتون درنگ کنید و به نقطه ای که روی اون ایستادید نگاه کنید.

[maadar]

سلام، خسته نباشید. خیلی خوشحالم که روشتون جواب گرفته. ولی سوال برام پیش اومد. شما به ایشون گفتین هر وقت دلت تنگ شد با دل تنگت نیا خونه، از یه طرف دیگه گفتین بایستی در تقویت اعتماد به نفس و حرمت نفس همسر تلاش کنین. اینا به نظرتون در تناقض نیست؟

و اینکه گفتین با دل تنگت نیا خونه، خیلی برام جالبه که برای یک مرد جواب داده، و عکس العملی نشون ندادن.

بازم خوشحالم که روابطتون بهتر شده

ظاهرا برداشت شما از مطلب من این طور بوده که گفتار من سرزنش یا اعتراض به دلتنگی همسرم بوده و به همین علت تعجب کردید که چطور چنین چیزی نتیجه مثبت داشته ، روش من گوش دادن فعال به حرف هاش به طور کامل و گفتن این جمله که متوجه احساست هستم و میفهمم، بدون ابراز هم دردی ، ناراحتی ، خشم و یا هر احساس دیگری و ارایه یک راه حل برای موارد مشابه بعدی که هروقت دلش،تنگ شد بدون معطلی برود اون فرد را ببیند دلتنگی اش،برطرف بشود و بعد بیاید خانه و بیان غیرمستقیم حق خودم که تمایلی به شنیدن اینگونه موارد ندارم و هیچگونه مسئولیت در مورد آن برعهده نمیگیرم.همه آدمها یک وقتهایی دلشون برای یکی تنگ میشه ولی اینکه یکی بیاد این احساس عادی رو تبدیل به مسیله و موضوع بکنه و بدتر از اون دیگران بخصوص همسرش رو بخواد درگیر بکنه و دنبال مقصر باشه و احساس گناه ایجاد کنه و توقع دلداری داشته باشه ، اینجا دیگه دلتنگی نیست، بازی و حقه بازیست، آدمهای ضعیف زیاد بازی در میارن، یک جورهایی بهانه گیری میکنند، باید جلوش محکم بود ، من با اون حرفم یک بار برای همیشه بهش فهماندم که بازیش کارساز نیست ، اول باید یاد بگیره که نمیتونه از بازی و حقه بازی استفاده کنه اون وقت یک خلأ ایجاد میشه که جاش رو باید با روشهای درست صحبت کردن و بیان احساس و خواست واقعی پرکرد ، وقتی که بتونه با روش درست مشکل و یا خواسته اش رو مطرح کنه اون وقت حرمت نفس هم بالا می ره.

[Somebody20]

ظاهرا برداشت شما از مطلب من این طور بوده که گفتار من سرزنش یا اعتراض به دلتنگی همسرم بوده و به همین علت تعجب کردید که چطور چنین چیزی نتیجه مثبت داشته ، روش من گوش دادن فعال به حرف هاش به طور کامل و گفتن این جمله که متوجه احساست هستم و میفهمم، بدون ابراز هم دردی ، ناراحتی ، خشم و یا هر احساس دیگری و ارایه یک راه حل برای موارد مشابه بعدی که هروقت دلش،تنگ شد بدون معطلی برود اون فرد را ببیند دلتنگی اش،برطرف بشود و بعد بیاید خانه و بیان غیرمستقیم حق خودم که تمایلی به شنیدن اینگونه موارد ندارم و هیچگونه مسئولیت در مورد آن برعهده نمیگیرم.همه آدمها یک وقتهایی دلشون برای یکی تنگ میشه ولی اینکه یکی بیاد این احساس عادی رو تبدیل به مسیله و موضوع بکنه و بدتر از اون دیگران بخصوص همسرش رو بخواد درگیر بکنه و دنبال مقصر باشه و احساس گناه ایجاد کنه و توقع دلداری داشته باشه ، اینجا دیگه دلتنگی نیست، بازی و حقه بازیست، آدمهای ضعیف زیاد بازی در میارن، یک جورهایی بهانه گیری میکنند، باید جلوش محکم بود ، من با اون حرفم یک بار برای همیشه بهش فهماندم که بازیش کارساز نیست ، اول باید یاد بگیره که نمیتونه از بازی و حقه بازی استفاده کنه اون وقت یک خلأ ایجاد میشه که جاش رو باید با روشهای درست صحبت کردن و بیان احساس و خواست واقعی پرکرد ، وقتی که بتونه با روش درست مشکل و یا خواسته اش رو مطرح کنه اون وقت حرمت نفس هم بالا می ره.

كاملا درست ميگى عزبزم، من هم نسبت به خونوادم عشق و دلتنگى و همه چى دارم، انا ازش سواستفاده نميكنم، اما بولدش نميكنم و باهاش باعث دردسر ديگران نميشم، پس كاملا الان حق ذارم ك درگير بازيشون نشم و بذارم خودشون باهم بازى كنن تا شايد ي روز خسته شن.


پرستوى عزيز، ممنون از نظرت، كاملا درست ميگى، چندين باز نظرتو خوندم و بهش فك كردم
كاملا درست ميگى، همه مون مشكلاتى داريم و منم ك بايد تصميم بگيرم و ببينم ميتونم با اين مشكل كنار بيام يا از حوزه صبر من خارجه و نميتونم

بچه ها من با مشاورم صحبت ميكنم، حرفاشو ميگم شايد ب درد خيليامون بخوره
ايشون نطرش اينه تو دنباى امروز، با اين ميزان حساسيت ها، ، حرفاى قديمى و خاله زنكى مادرشوهر و خواهرشوهر و پاشو ببرم نره اونحا حواب نميده، نظرشون اينه همسرم واقعا مشكل داره، اونم در كودكيش، اما مسيولش من نيستم،
يعنى ميگن رابطه ايشون و مادرش ضربه اى ب من نميزنه، من حق دارم بخوام رازهامو توى خونه نگ داره، اما حق ندارم بگم روزى چندبار به مادرت سر بزت، ابشون خودش بايد اذيت شه ازين عذاب وجدان و حال بدش ك فعلا نميشه، دليلى نداره من به جاش اذيت شم،
ميگن بايد بپديزى اين همسرته، با اين علايق، با اين روابط خانوادگى، و من حق ندارم روابطشو بهم بزنم چون بخشى از زندگيشه ك فقط براى خودشه ، چون من هم خودم زندگى و روابطى دارم ك بايد براى خودم باشه و ب ايشون مربوط نيس.( ك مشاورم ميگ براى من اين بخش تقريبا اصصصلا وحود نداره و خودمو فراموش كردم و همسرم و خونوادش در مركز همه زندگيم هستن)

حالم خيلى بهتره دوستان، خودمو مشغول نيكنم و هرروز سعى ميكنم يك نكته مثب از زندگيم و روى كاغذ بنويسم
چن تا هدف براى زندگيم گذاشتم ك اثزى از خونواده شوهرم توش نيس، ميخوام روى اونا تمركز كنم تازاين مرضوغ كمرنگ شه واسم:
اينكه كمى توى روابط و تفريحاتمون تغييز ايجاد كنيم، مثلا ميخوام يكم تلاش كنم دوستى داشته باشيم يا رفت و امدى براى زندگيم تدارك بببينم ر ازين حس بد و افسردگى بيرون بيام
روى شغل و درامدم وقت بذارم
به سلامتيم و ورزشم مثل سابق اهميت بدم و حال روحيم نذارم بد بشه