10 سال گذشت و من دوباره اینجام! مشکل قد

[باغبان]

سلام
عزت نفس یعنی خودمون را ارزشمند بدونیم ،در مقام انسان !
عزت نفس یعنی چهره و ظاهر و در کل : نعمت های خدایی که دست ما نبوده و به ما رسیده را قبول کنیم ،،، و نجنگیم با خودمون و کائنات !
اول باید این حل بشه ،،
در پست اول یه عکسی برات گذاشتم که طرف نه دست داشت و نه پا ...ولی داشت تدریس می کرد ...اون فرد تو ی مصاحبه گفت :
می خواستم خودکشی کنم ...یه خانمی اومد کنارم و بهم گفت میتونی ارزشمند باشی و به دیگران خدمت کنی ...از او موقع تصمیم می گیره مربی باشه و به دیگران کمک کنه !



خودمون را اشرف مخلوقات بدونیم ،، این هدیه ست از خداوند به ما ،،این هدیه سیستم ممیزی نداره ، بلکه برا همست ، و به قد بلند و رنگ چهره ها و.... تعبیر نمیشه ،،
بلکه تعبیر به مقام روح و تفکر شده ، که در انسانه و دیگر موجودات نیست .


رنگ چهره - قد - پدر و مادر - محل تولد و .... دست انسانی که بدنیا میاد نیست ،، فلسفه و تفاوت انسانها پیش خدا در این چیزهای دنیوی و بُعد دنیوی نیست ..
بلکه دل زیبا و معنویات یه فرد امتیازه که باعث میشه عزت نفس همیشه روشن باشه
خیلی ها هستند به ظاهر اعتماد به نفس و عزت نفس دارنند و در جامعه خوب فعالند ...ولی شاید خدایی نکرده مشکلی در ظاهرشون پیدا بشه و یا زندگی دلخواهشون جلو پیش نره ، افسرده میشند و د ر جامعه خودشون را طرد می کنند و یا حتی شد مواردی خودکشی می کنند
بازیگران و ستاره های سینمای مطرح دنیا بوده اند که سرانجام بدی داشتند و حتی خودکشی کردند ....
چون به اون عزت نفسی که داریم صحبت می کنیم نرسیده اند



عزت نفس یعنی ، خودمون را در معرض مقایسه قرار ندیم ، حتی اگه مورد توجه و ستایش دیگران نباشیم ، یعنی از بیرون تلاش نکنیم که ارزشمند بشیم ( با تایید طلبی - مهر طلبی - تغییر بالینی ظاهر و ...)
یه مثال اگه بخوان برات بزنم د رمورد عزت نفس اینکه :
مثلا فردی از بینی خودش راضی نیست ،،این فرد اگه بره خونه خودش را حبس کنه و بگه من ارزشمند نیستم و برا اینکه ارزشمند بشه باید بره بینی اش را عمل کنه،، این فرد عزت نفس را باخته !
چون عزت نفس را در زیبایی بینی پیدا کرده نه وجود واقعی اش !
اون فرد باید بگه من بینی ام اینه ،، و د ر جامعه هم میرم ، و با حرف مردم هم کار ندارم ...ولی اگه دلم خواست عمل می کنم ، دلم هم نخواست عمل نمی کنم ( ستاره های سینما داریم این مدلی )
یا مثلا بگه به تناسب اندامم میرسم تا خودمو ارزشمند تر بدونم .

نمی دونم تونستم منظورم را برسونم یا ته.




عزت نفس یعنی شادی واقعی !
شادی واقعی را تو چیزهایی دنیوی پیدا نکن ! ( ازدواج - چهره - مدرک تحصیلی - محبوب بودن در مردم و ....)
اگه شادی واقعی مون مسائل دنیوی باشه با رفتنشون شادی واقعی خودمون را از دست میدیم
هر چی ارزش واقعی انسانی خودمون را درک کنیم عزت نفس بالا تری داریم
دارم کمکت می کنم اسکلت ساختمون زندگیت را سفت بنا کنی !




عزت نفس یه مسیری هست که باید تا موقعی که زنده ایم روش کار کنیم و خودمون را هر روز توسعه بدیم
عزت نفسمون را روشن کنیم ....اعتماد به نفسمون هم بهتر میشه


................


می یام بیشتر می نویسم
فعلا با اجازه

[باغبان]

یه سیستمی را بهتون میگم روش خوب کار کنید :

اطراف عزت نفس یه موجودی زندگی می کنه ...اون موجود وظیفه اش اینکه نذاره شما از عزت نفستون خوب استفاده کنید
اون موجود از ورودی های ما و صحبت ها ی درونمون ! تغذیه میشه ...
مثلا شما دارید در مورد قد فکر می کنید و میگید چرا قد من اینجوریه .....این صحبت های منفی درونی ،، اون موجود را فعال میکنه
وقتی اون موجود فعال بشه ، در اطراف عزت نفس شما یه سگی بوجود میباره که شما را درسلطه خودش قرار میده و شما میشی برده اون !
شما هر روز با خوراک منفی،، اون سگ را بزرگتر و قوی تر و خود را کوچک تر می کنید تا جایی که میشید اینجوری :

خب معلومه زورتون بهش نمیرسه !
:)


راهکارها چیه :
- مواظب صحبت های درونی باشید ! ( تغدیه نشه اون موجوده )
- از حرف های مردم تاثیر نگیرید ... هر فرد نظر و مسیر خودش را داره ! .....چون تاثیر از دیگران باعث میشه صحبت های درونی ما اشکال پیدا کنه
-روی نقاط مثبت زندگیتون کار کنید ( هر فردی یه استعداد خاص داره )
- شکر گزاری نعمت هایی که داریم ، اون سگ را کوچک میکنه ! ( مثلا از نعمت هایی که دارید بگید : دست دارم - می بینم - قلبم میزنه ....)
- برا دونه دونه لحظه های زندگیتون برنامه داشته باشید ( هدفمند بودن ) و مواظب زمان های مرده باشید ....چون زمان ها ی مرده باعث میشه آدم بشینه فکرهای ناجور کنه . و خودش را مقایسه کنه .
-هر روز مطالعه داشته باشید ( تا آخر عمر )
- مهارت هاتون را توسعه بدید - ورزش کنید - تفریح ها ی مورد علاقه تون را برید
- به خودتون بیشتر برسید ( همه نظر شامل تناسب اندام و...)
- مواظب باشیم گرفتار دنیای دنیوی ها نشیم ...انسانهایی که افسرده هستند خیلی هایشون گرفتار دنیا و وابسته ! آرزوهاشون هستند
- این دنیا مثل تار عنکبوت هست ...زندگی اصلی جای دیگه ست ( این بهت شادی میده ) ..این دنیا ارزش این هم غصه را نداره
- این مورد آخری میگم ،، واقعیتش نمی دونم می فهمی منو یا نه ،،،،شادی واقعیت را خدا بدون و فقط در بند خدا باش ..... چون در بند خدا باشیم آزادیم ،،از هر غصه و مشکل !

موفق باشی.

[Pooh]

سلام.

از اونجا که من هم مشکل مشابه شما با ظاهر خودم داشتم، به خوبی درکتون میکنم.

ریشه ی عزت نفس در کودکی ما شکل میگیره و نوع رفتار والدین و شرایط رفتاری و تربیتی خانواده، در شکل گیری اون خیلی موثره. بنابراین اصلا نیازی نیست خودتون رو سرزنش کنید.

توی همین چند تا پست شما، خوبی ها و نکات مثبت زیادی در شما میشه دید و کاملا مشهوده. مثلا :

1- پاکی و نجابت
2- خودساخته بودن
3- دلسوز بودن نسبت به خانواده و خواهر و برادر
4- صداقت
5- احساس مسئولیت

به احتمال زیاد خوبی های دیگه ای هم دارید. مثل باهوش بودن.

هیچ کسی توی دنیا نیست که هیچ نقصی نداشته باشه. هر کسی نقاط قوت و ضعف خودش رو داره. اینکه توقع زیاد از خودمون داشته باشیم که بی نقص باشیم، یا به خاطر هر نقصی که داریم خودمون رو سرزنش کنیم، بی انصافیست در حق خودمون. اگر منصفانه تر به خودمون نگاه کنیم، نکات مثبت بسیار زیادی توی خودمون میبینیم که احتمالا اگر اون نکات رو در شخص دیگری ببینیم، اون شخص به نظرمون شخصی دوست داشتنی خواهد آمد. پس چرا خودمون رو دوست نداشته باشیم وقتی اون خصوصیات دوست داشتنی در ما هم هست؟

تنها کاری که ما میتونیم انجام بدیم، اینه که خودمون رو دوست داشته باشیم و قبول کنیم و بعد آروم اروم خودمون رو کاملتر کنیم. همین.

یکم بی خیال حرف و فکر دیگران شدن خوبه. البته درک میکنم گاهی ممکنه دیگران هم زیاد به چیزی گیر بدن و نقاط ضعف رو بولد کنن که بیشتر از اینکه کمک کننده باشه، حساسیت زا میشه. ولی در حالت عادی، واقعا میشه بی خیال حرف و نظر دیگران شد.

ممکنه شرایط اقتصادی باعث شده باشه مثلا دلتون خواسته باشه فلان پیرهن رو بخرید برای خودتون، ولی نخرید و پس انداز رو ترجیح داده باشید. ولی به نظر من، نباید کسی خیلی خودش رو محروم کنه و تحت فشار قرار بده. ولخرجی نه، ولی نه اینکه از همه چیزایی که ادم دلش میخواد، خودشو محروم کنه. نمیدونم شما چقدر برای خودتون خرج میکنید. ولی اگر نمیکنید به نظرم خوبه که یک ماه برید مثلا یه دست لباسی که به دلتون بچسبه برای خودتون بخرید. ماه بعدش مثلا یه کافی شاپ که براتون دلچسب باشه برید. ماه بعدش مثلا یه فیلم که براتون. دلچسب باشه ببینید. ماه بعد یه دوست که دیدنش براتون دلچسب باشه رو ببینید و حتی اونجوری که دلچسب خودتونه محبت کنید و ....

اون چیزهایی که بررای خودتون، برای خودتون، برای خودتون دلچسبه رو گاه گاه به خودتون بدید. چیزهای خیلی سخت و پیچیده ای هم لازم نیست باشه. خرجش توی ماهی یکبار هم زیاد نمیشه. ولی اثر خوبی میذاره.

راستی در پست هاتون گفته بودید که بدون دلیل خاصی، گاهی پرانرژی و خوب هست حالتون و گاهی برعکس. من هم چنین حالتی داشتم گاهی. من مراجعه داشتم به روانشناس و روانپزشک. گفتن دو قطبی خفیف داری. و یک داروی جدید دادن که خیلی تاثیر خوبی داشت و حالم رو تقریبا ثابت کرد. و البته سعی هم کردم از محیطهایی که بهم انرژی منفی القا میکنن دوری کنم و در فضاهای مثبت تر قرار بگیرم. به نظرم اگر شما هم مراجعه کنید به روانشناس و روانپزشک، ضرر نداشته باشه و اگر چنین تشخیصی دادن که ایشالا درمان رو پی میگیرید و بهتر میشید و اگر چنین تشخیصی ندادند که فبها المراد.

سی دی عزت نفس دکتر هلاکویی رو هم خوبه که تهیه کنید و گوش کنید.


امیدوارم موفق باشید.

[Mehran1368]

سلام
عزت نفس یعنی خودمون را ارزشمند بدونیم ،در مقام انسان !
عزت نفس یعنی چهره و ظاهر و در کل : نعمت های خدایی که دست ما نبوده و به ما رسیده را قبول کنیم ،،، و نجنگیم با خودمون و کائنات !
اول باید این حل بشه ،،
در پست اول یه عکسی برات گذاشتم که طرف نه دست داشت و نه پا ...ولی داشت تدریس می کرد ...اون فرد تو ی مصاحبه گفت :
می خواستم خودکشی کنم ...یه خانمی اومد کنارم و بهم گفت میتونی ارزشمند باشی و به دیگران خدمت کنی ...از او موقع تصمیم می گیره مربی باشه و به دیگران کمک کنه !



خودمون را اشرف مخلوقات بدونیم ،، این هدیه ست از خداوند به ما ،،این هدیه سیستم ممیزی نداره ، بلکه برا همست ، و به قد بلند و رنگ چهره ها و.... تعبیر نمیشه ،،
بلکه تعبیر به مقام روح و تفکر شده ، که در انسانه و دیگر موجودات نیست .


رنگ چهره - قد - پدر و مادر - محل تولد و .... دست انسانی که بدنیا میاد نیست ،، فلسفه و تفاوت انسانها پیش خدا در این چیزهای دنیوی و بُعد دنیوی نیست ..
بلکه دل زیبا و معنویات یه فرد امتیازه که باعث میشه عزت نفس همیشه روشن باشه
خیلی ها هستند به ظاهر اعتماد به نفس و عزت نفس دارنند و در جامعه خوب فعالند ...ولی شاید خدایی نکرده مشکلی در ظاهرشون پیدا بشه و یا زندگی دلخواهشون جلو پیش نره ، افسرده میشند و د ر جامعه خودشون را طرد می کنند و یا حتی شد مواردی خودکشی می کنند
بازیگران و ستاره های سینمای مطرح دنیا بوده اند که سرانجام بدی داشتند و حتی خودکشی کردند ....
چون به اون عزت نفسی که داریم صحبت می کنیم نرسیده اند



عزت نفس یعنی ، خودمون را در معرض مقایسه قرار ندیم ، حتی اگه مورد توجه و ستایش دیگران نباشیم ، یعنی از بیرون تلاش نکنیم که ارزشمند بشیم ( با تایید طلبی - مهر طلبی - تغییر بالینی ظاهر و ...)
یه مثال اگه بخوان برات بزنم د رمورد عزت نفس اینکه :
مثلا فردی از بینی خودش راضی نیست ،،این فرد اگه بره خونه خودش را حبس کنه و بگه من ارزشمند نیستم و برا اینکه ارزشمند بشه باید بره بینی اش را عمل کنه،، این فرد عزت نفس را باخته !
چون عزت نفس را در زیبایی بینی پیدا کرده نه وجود واقعی اش !
اون فرد باید بگه من بینی ام اینه ،، و د ر جامعه هم میرم ، و با حرف مردم هم کار ندارم ...ولی اگه دلم خواست عمل می کنم ، دلم هم نخواست عمل نمی کنم ( ستاره های سینما داریم این مدلی )
یا مثلا بگه به تناسب اندامم میرسم تا خودمو ارزشمند تر بدونم .

نمی دونم تونستم منظورم را برسونم یا ته.




عزت نفس یعنی شادی واقعی !
شادی واقعی را تو چیزهایی دنیوی پیدا نکن ! ( ازدواج - چهره - مدرک تحصیلی - محبوب بودن در مردم و ....)
اگه شادی واقعی مون مسائل دنیوی باشه با رفتنشون شادی واقعی خودمون را از دست میدیم
هر چی ارزش واقعی انسانی خودمون را درک کنیم عزت نفس بالا تری داریم
دارم کمکت می کنم اسکلت ساختمون زندگیت را سفت بنا کنی !




عزت نفس یه مسیری هست که باید تا موقعی که زنده ایم روش کار کنیم و خودمون را هر روز توسعه بدیم
عزت نفسمون را روشن کنیم ....اعتماد به نفسمون هم بهتر میشه


................


می یام بیشتر می نویسم
فعلا با اجازه

سلام دوباره ممنون بابت توضیحات خوبی که دادی.

خوب حالا فرض کنید من اصلا با خودم گفتم خوبم هیچ مشکلی هم ندارم به نظر شما با این تنهایی و مشکلات عاطفی و روحی باید چیکار کرد؟ اینا که با عزت نفس حل نمیشه.

ضمن اینکه شرایط زندگی و ازدواج به شکل عجیبی غیر قابل قبول شده نمیدونم واقعا این نظام کشور ما، برای چی با مردم اینطوری میکنه و اینقدر مسخره داره امورات میگذرونه روی هیچ چیزی نمیشه برنامه ریزی کرد و به هیچ امیدی نمیشه زندگی کرد.

[Mehran1368]

یه سیستمی را بهتون میگم روش خوب کار کنید :

اطراف عزت نفس یه موجودی زندگی می کنه ...اون موجود وظیفه اش اینکه نذاره شما از عزت نفستون خوب استفاده کنید
اون موجود از ورودی های ما و صحبت ها ی درونمون ! تغذیه میشه ...
مثلا شما دارید در مورد قد فکر می کنید و میگید چرا قد من اینجوریه .....این صحبت های منفی درونی ،، اون موجود را فعال میکنه
وقتی اون موجود فعال بشه ، در اطراف عزت نفس شما یه سگی بوجود میباره که شما را درسلطه خودش قرار میده و شما میشی برده اون !
شما هر روز با خوراک منفی،، اون سگ را بزرگتر و قوی تر و خود را کوچک تر می کنید تا جایی که میشید اینجوری :

خب معلومه زورتون بهش نمیرسه !
:)


راهکارها چیه :
- مواظب صحبت های درونی باشید ! ( تغدیه نشه اون موجوده )
- از حرف های مردم تاثیر نگیرید ... هر فرد نظر و مسیر خودش را داره ! .....چون تاثیر از دیگران باعث میشه صحبت های درونی ما اشکال پیدا کنه
-روی نقاط مثبت زندگیتون کار کنید ( هر فردی یه استعداد خاص داره )
- شکر گزاری نعمت هایی که داریم ، اون سگ را کوچک میکنه ! ( مثلا از نعمت هایی که دارید بگید : دست دارم - می بینم - قلبم میزنه ....)
- برا دونه دونه لحظه های زندگیتون برنامه داشته باشید ( هدفمند بودن ) و مواظب زمان های مرده باشید ....چون زمان ها ی مرده باعث میشه آدم بشینه فکرهای ناجور کنه . و خودش را مقایسه کنه .
-هر روز مطالعه داشته باشید ( تا آخر عمر )
- مهارت هاتون را توسعه بدید - ورزش کنید - تفریح ها ی مورد علاقه تون را برید
- به خودتون بیشتر برسید ( همه نظر شامل تناسب اندام و...)
- مواظب باشیم گرفتار دنیای دنیوی ها نشیم ...انسانهایی که افسرده هستند خیلی هایشون گرفتار دنیا و وابسته ! آرزوهاشون هستند
- این دنیا مثل تار عنکبوت هست ...زندگی اصلی جای دیگه ست ( این بهت شادی میده ) ..این دنیا ارزش این هم غصه را نداره
- این مورد آخری میگم ،، واقعیتش نمی دونم می فهمی منو یا نه ،،،،شادی واقعیت را خدا بدون و فقط در بند خدا باش ..... چون در بند خدا باشیم آزادیم ،،از هر غصه و مشکل !

موفق باشی.

ممنون بابت راهکارهای خوبی که ارائه کردید.
بخشیش البته به نظرم شعاری هست مثلا مردم حرفی نمیزنن که تاثیری بگیریم بلکه حس و حالی هست که خودمون درک میکنیم.

اما در مورد نعمتهایی که داده آدم بعضی اوقات به جایی میرسه که از خودش میپرسه اصلا برای چی دارم زندگی میکنم؟ اینهمه سختی بکشم شب تا صبح ، صبح تا شب کار کنم ، هشتم گرو 9 باشه از آخرم هیچی؟ اینهمه زور بزنه چون فلان مشکل رو داریم ، ده برابر باید تلاش کنیم که چی اصلا؟ این نعمت هایی که خدا داده رو نخواستیم ، برای چی برای کی؟ تا کی آخه؟ اصلا ما نمیخوایم دیگه بسه.

بعد شما فرض کن من اینجا میخوام شکر گذاری کنم از چی دقیقا ؟ آدمی که بیزاره از همه چیز از چی شکر گذاری کنه از اینکه دست و پا داره و میتونه بیشتر خرحمالی کنه و میتونه بیشتر خودش رو عذاب بده؟

حالا بحث های معنوی که این دنیا فلان هست و بهمان هست که به نظرم واقعا دیگه اینجا جای بحث نیست.
اما در مورد خدا و عاشق خدا بودن هم واقعا بحث دارم من چطور میتونم عاشق خدا باشم وقتی انگار یک آدم فراموش شده ای هستم وقتی هزاران هزار بار درخواست از خدا بی جواب مونده و اصلا محلی داده نشه. دیگه والا نمیدونم دیگه این چطور خدایی هست که ما محکومیم عاشقش باشیم!


اما کلا این ها نکات خوبی هست :
1. مواظب صحبت های درونی = اگر چه خیلی سخته و ناخوداگاه به آدم رسوخ پیدا میکنه
2. هدف داشتن
3. مطالعه داشتن
4. مهارت های بیشتر
5. توجه بیشتر به خود

[Mehran1368]

سلام.

از اونجا که من هم مشکل مشابه شما با ظاهر خودم داشتم، به خوبی درکتون میکنم.

ریشه ی عزت نفس در کودکی ما شکل میگیره و نوع رفتار والدین و شرایط رفتاری و تربیتی خانواده، در شکل گیری اون خیلی موثره. بنابراین اصلا نیازی نیست خودتون رو سرزنش کنید.

توی همین چند تا پست شما، خوبی ها و نکات مثبت زیادی در شما میشه دید و کاملا مشهوده. مثلا :

1- پاکی و نجابت
2- خودساخته بودن
3- دلسوز بودن نسبت به خانواده و خواهر و برادر
4- صداقت
5- احساس مسئولیت

به احتمال زیاد خوبی های دیگه ای هم دارید. مثل باهوش بودن.

هیچ کسی توی دنیا نیست که هیچ نقصی نداشته باشه. هر کسی نقاط قوت و ضعف خودش رو داره. اینکه توقع زیاد از خودمون داشته باشیم که بی نقص باشیم، یا به خاطر هر نقصی که داریم خودمون رو سرزنش کنیم، بی انصافیست در حق خودمون. اگر منصفانه تر به خودمون نگاه کنیم، نکات مثبت بسیار زیادی توی خودمون میبینیم که احتمالا اگر اون نکات رو در شخص دیگری ببینیم، اون شخص به نظرمون شخصی دوست داشتنی خواهد آمد. پس چرا خودمون رو دوست نداشته باشیم وقتی اون خصوصیات دوست داشتنی در ما هم هست؟

تنها کاری که ما میتونیم انجام بدیم، اینه که خودمون رو دوست داشته باشیم و قبول کنیم و بعد آروم اروم خودمون رو کاملتر کنیم. همین.

یکم بی خیال حرف و فکر دیگران شدن خوبه. البته درک میکنم گاهی ممکنه دیگران هم زیاد به چیزی گیر بدن و نقاط ضعف رو بولد کنن که بیشتر از اینکه کمک کننده باشه، حساسیت زا میشه. ولی در حالت عادی، واقعا میشه بی خیال حرف و نظر دیگران شد.

ممکنه شرایط اقتصادی باعث شده باشه مثلا دلتون خواسته باشه فلان پیرهن رو بخرید برای خودتون، ولی نخرید و پس انداز رو ترجیح داده باشید. ولی به نظر من، نباید کسی خیلی خودش رو محروم کنه و تحت فشار قرار بده. ولخرجی نه، ولی نه اینکه از همه چیزایی که ادم دلش میخواد، خودشو محروم کنه. نمیدونم شما چقدر برای خودتون خرج میکنید. ولی اگر نمیکنید به نظرم خوبه که یک ماه برید مثلا یه دست لباسی که به دلتون بچسبه برای خودتون بخرید. ماه بعدش مثلا یه کافی شاپ که براتون دلچسب باشه برید. ماه بعدش مثلا یه فیلم که براتون. دلچسب باشه ببینید. ماه بعد یه دوست که دیدنش براتون دلچسب باشه رو ببینید و حتی اونجوری که دلچسب خودتونه محبت کنید و ....

اون چیزهایی که بررای خودتون، برای خودتون، برای خودتون دلچسبه رو گاه گاه به خودتون بدید. چیزهای خیلی سخت و پیچیده ای هم لازم نیست باشه. خرجش توی ماهی یکبار هم زیاد نمیشه. ولی اثر خوبی میذاره.

راستی در پست هاتون گفته بودید که بدون دلیل خاصی، گاهی پرانرژی و خوب هست حالتون و گاهی برعکس. من هم چنین حالتی داشتم گاهی. من مراجعه داشتم به روانشناس و روانپزشک. گفتن دو قطبی خفیف داری. و یک داروی جدید دادن که خیلی تاثیر خوبی داشت و حالم رو تقریبا ثابت کرد. و البته سعی هم کردم از محیطهایی که بهم انرژی منفی القا میکنن دوری کنم و در فضاهای مثبت تر قرار بگیرم. به نظرم اگر شما هم مراجعه کنید به روانشناس و روانپزشک، ضرر نداشته باشه و اگر چنین تشخیصی دادن که ایشالا درمان رو پی میگیرید و بهتر میشید و اگر چنین تشخیصی ندادند که فبها المراد.

سی دی عزت نفس دکتر هلاکویی رو هم خوبه که تهیه کنید و گوش کنید.


امیدوارم موفق باشید.

سلام و ممنونم از شما

البته چند نکته رو عرض کنم :

1. در مورد پاکی و نجابت = بعید میدونم بهتره بگم آبی ندیدم وگرنه حدس میزنم شناگر خوبی باشم.
2. در مورد خود ساختگی = چیزی نساختم تو 30 سالگی آس و پاس. آدمی که تو سری بخوره و عقده ای بشه به جایی نمیرسه.
3. دلسوز بودن = هر کسی بود دوست نداشتن دیگران به چنین وضعیتی دچار بشن

در مورد احساس مسئولیت و صداقت هم نظری ندارم و خودم نمیدونم از کجا حدس زدید درست و غلطش رو خودم نمیدونم اما به حال شما لطف دارید.
در مورد باهوشی هم صد در صد مخالفم بیشتر شبیه یک آدم احمق رفتار کردم تا این لحظه. هوشی من ندیدم از خودم یا آثارش رو ندیدم هر کاری کردم بعدا به حماقت خودم افسوس خوردم.

اما در مورد فرمایشاتتون خیلی ممنونم و نکات جالب و مفیدی رو فرمودید یک نکته ای عرض کنم اینکه من خیلی ولخرجی میکنم یک جورایی اهمیتی اصلا به پول نمیدم فکر میکنم دلیلش هم این باشه که تو همین چند سال پیش شرایط سخت و بی پولی وحشتناکی رو تحمل میکردم طوری که همیشه پولی نداشتم الان که دارم (البته نه خیلی منظورم حقوق ماهیانه هست) خیلی اهمیتی نمیدم که بخوام ذخیره کنم و بیشتر چیزهایی که نیاز دارم رو میخرم.

با مفهوم دو قطبی هم که شما فرمودید جدیدا آشنا شدم یک مقدار هم سرچ کردم تو همین انجمن یک موضوع بود که علائمش رو گفته بود به نظر میومد که من هم دو قطبی هستم البته چندماه هست که دیگه خبری از انرژی نیست و همش ناراحتی و افسردگی هست.

در مورد عزت نفس هم حتما پیگیر میشم تا ببینم به چه صورت هست.