تجارب شخصی من در زمینه ازدواج

[gholam1234]

آقای gholam
اگه خانوادتون اهل تلویزیون و صدا و سیمای ایران هستن، تو کنداکتر شبکه‌ها بگردین ببینین چه برنامه‌هایی در مورد ازدواج هست.
تلویزیون رو روشن کنید و ببینید خانواده تمایل دارن گوش بدن یا نه، اگه رو دارین تو این مسائل یکم جَو بدین که چه برنامه خوبی و ...
اینو از این جهت گفتم چون مامان من خیلی مذهبی هست.
اینجور برنامه‌ها حسابی ساختش.
آخرین خاستگاری که داشتم که اصلا یادمم نمیاد کِی بود یادمه مامانم میگفت آره ازدواج الکی نیست که، تو فلان برنامه داشت میگفت دختر و پسر حتما باید چندین جلسه صحبت کنن، بیرون برن، مشاوره برن و .....
دیدم نه باباااا بالاخره این برنامه‌ها به درد یکی خورد.
من که واقعا تعجب کرده بودم.
اگه خانواده مذهبی دارین، بگردین چند تا توصیه و نصیحت از مشاوره‌هایی که روحانی هست پیدا کنید و بهشون بگید.

روش خوبیه. امتحان میکنم ببینم جواب میده یا نه!
بدیش اینه که مشکل یکی نیست که! باید خانواده طرف رو هم مجاب کنی!
حالا توی جلسه خواستگاری به خود دختره هم میشه گفت که اگه موافقین جلسات بیشتری برای آشنایی بیشتر بذاریم، حالا اگه خودش موافق بود، میره خانوادشم متقاعد میکنه ایشالا!

من موندم خداییش با یه جلسه چحوری میشه تصمیم نهایی رو گرفت (برای هر دو طرف میگم ها). مشکل وقتی تشدید میشه که جدیدا باب هم شده که به طرفین توصیه میکنن که بیشتر سعی کن شنونده باشی! خب این باعث میشه که دختره بیاد توی جلسه خواستگاری فقط منتظر شنیدن حرف باشه. نتیجتا شناخت کامل حاصل نمیشه و بایستی گفت یه جلسه دیگه بذاریم ...

[محمد89]

سلام
و یک تجربه خیلی مهم که من دارم اینه که کاملا مطمئن باشید که اون چیزی که قبل ازدواج فکر می کنید اون چیزی نیست که بعد ازدواج اتفاق می افته و اگر به ناملایمتی برخوردید بدونید که همه ازدواجها همینطورن و قرار نیست همه چیز خیلی عالی و مطابق میل ما اتفاق بیفته
من شخصا ازدواج کاملا سنتی نداشتم و همسرم رو یکی دو سال در محل کارش دیده بودم و بعد جلسه خواستگاری هم چند ماه ارتباط دو نفره و گاها خانوادگی داشتیم و فکر می کردم شناختم نزدیک به صد در صد هست
ولی نبود

فقط و فقط آدمها در زندگی زناشویی از ویترین میان بیرون و خود واقعیشون رو نشون میدن و حداقل 30 درصد از شناخت آدم اون موقع شکل می گیره که البته دیگه زمان فکر کردن نیست و باید سازگاری کرد اگر خیلی حاد نباشه

اینو نمی گم که فکر کنید من مشکل خاص و مهمی در زندگی مشترکم دارم
من الان راضی هستم
ولی هیچ وقت یادم نمیره در دوران عقد البته بیشتر موقع ارتباط با خانواده همسرم، گاهی اونقدر ناراحت و منزجر می شدم که دلم می خواست شب بخوابم و صبح که بلند میشم ببینم کل جریان ازدواجم یه خواب بوده و واقعیت نداشته
ولی خوب بیدار می شدم و می دیدم همه چیز واقعیه
فقط و فقط خودمو مشغول درس و زبان و ... می کردم تا کمتر فکر کنم
چقدر توی امامزاده نزدیک دانشگاهمون به حال خودم اشک ریختم
از اینکه این خانواده رو با این مدل موجود و با این فرهنگ که هیچ استقلال مالی و عاطفی برام قائل نیستن و همسرم هم اعتراضی نداره، باید بپذیرم و راه گریزی نیست
زخم زبان فامیل هم که جای خودش رو داشت که به مادرم می گفتن چرا دخترتو حروم کردی لیاقتش بیشتر از این بود باید با فردی تحصیلکرده تر و ثروتمند ازدواج می کرد. چرا دست کم گرفتیدش و ...
مادرم هم متاسفانه همه حرفها رو به من منتقل می کرد
من با اون روحیه داغون باید از ازدواجم دفاع هم می کردم

همه چیز رو درون خودم می کشیدم
بعدا با چند نفر که شرایط خودمو داشتن توی دانشگاه آشنا شدم و دیدم همشون مثل من هستن و هر کدوم با یه مشکلی داره دست و پنجه نرم می کنه و ازدواج اونا هم صد در صد مطابق میلشون نبوده

حتی یکی که خیلی ادعای زندگی عاشقانه داشت چند وقت پیش شنیدم با یه بچه طلاق گرفته

کلا همه چیز ایده آل و مطابق میل پیش نمیره
آدم اینو بدونه راحت تر زندگی می کنه

من الان مشکلاتم خیلی کمرنگ شدن
ولی خیلی مبارزه کردم تا یک سری محدوده ها رو برای خودم داشته باشم
و البته یه موردی که بود اینکه من در هیچکدوم از مراحل حتی اون موقعی که با گریه می خوابیدم و کابوس می دیدم به همسرم بی علاقه نبودم
دلم نمیومد ناراحت بشه هیچ موقع از این احساسم که گاها دلم می خواست این آشنایی نبود براش نگفتم


همیشه همه چیز ایده آل نیست
گاهی باید مبارزه کرد گاهی باید پذیرفت و سازگاری کرد

خوب قاعدتا ممکنه کلا مسیر رو اشتباه رفته باشیم و مشکلات حادی وجود داشته باشه که اون یه بحث دیگه میشه

خیلی ممنون از تاپیکی که باز کردین. با اینکه مثه این تاپیک قبلا هم دیدم، ولی باز هم بنظرم ارزشمنده.
این کار یعنی اینکه شما راهی که رفتین رو برامون بازگو میکنین، حالا امکان داره با خطوط فکری مون همسان باشه یا نباشه (که البته به نظر خودم عمدتا همسانه)، و میشه خیلی چیزا یاد گرفت از این موارد.
ممنون میشم ادامه بدین اگه مورد دیگه ای هست ....

جالبه، این طرز فکر حجاب سفت و سخت و بعدش تغییر عقیده رو خیلی زیاد دیدم.
حتی موردی دیدم که طرف راضی نمیشد خانومش حتی با حجاب تو هیچ عکس خانوادگی باشه ولی الان اصلا براش مهم نیست.
میگم چه خوبه آدم تو سنی که میدونه قراره طرز فکرش دستخوش تغییر بشه ازدواج نکنه.
شما 25 سالگی ازدواج کردین، شاید اگه دو سه سال تاخیر مینداختین، الان اوضاع خیلی فرق داشت (تاپیک قبلیتون رو مطالعه کردم)

منم از 25 سالگی تا الان که میرم 29 کلی تغییر فکر و فاز و عقیده داشتم، یعنی بعضی وقتها خندم میگیره از اون طرز فکرهای مسخرم.
به امید روزی که منم بیام تاپیک بزنم و از تجربم بگم ولی یه تجربه کاملاً مثبت و دخترایی که تو سن 29 سالگیشون میخونن تاپیک منو نگرانی‌هاشون از بین بره.
امید به خدا، آرزو بر جوانان عیب نیست.

روش خوبیه. امتحان میکنم ببینم جواب میده یا نه!
بدیش اینه که مشکل یکی نیست که! باید خانواده طرف رو هم مجاب کنی!
حالا توی جلسه خواستگاری به خود دختره هم میشه گفت که اگه موافقین جلسات بیشتری برای آشنایی بیشتر بذاریم، حالا اگه خودش موافق بود، میره خانوادشم متقاعد میکنه ایشالا!

من موندم خداییش با یه جلسه چحوری میشه تصمیم نهایی رو گرفت (برای هر دو طرف میگم ها). مشکل وقتی تشدید میشه که جدیدا باب هم شده که به طرفین توصیه میکنن که بیشتر سعی کن شنونده باشی! خب این باعث میشه که دختره بیاد توی جلسه خواستگاری فقط منتظر شنیدن حرف باشه. نتیجتا شناخت کامل حاصل نمیشه و بایستی گفت یه جلسه دیگه بذاریم ...

دوستی داشتم به شدت مذهبی. اونقدر که بعد از جلسه بله برون و پیش از عقد شرعی حاضر نبود با همسر اینده اش برای خرید تتها بره بیرون. ایشون رو چند ماه بعد از عقد دیدم. هنوز در هیجان روزهای بعد از عقد بود و به نظر خوشحال می اومد. مدتی گذشت و ایشون عروسی کرد. مدتی بعد از عروسی دوباره دیدمش. خیلی گرفته بود. کاملا معلوم بود که از وضعیتی که داره ناراضیه. خودش به زبون اورد. میگفت کاش بیشتر از همدیگه شناخت پیدا کرده بودیم.
جلسات دونفره پیش از ازدواج با اینکه به نظرم اصلا کافی نیستن اما حتما لازمن.

[خانم مهندس]

شما صحبت از یک سال و شش ماه میکنین، خانواده ما میگن تنها یک جلسه!!! یعنی الان ما باید چک و چونه بزنیم یک جلسه رو بکنیم دو یا سه جلسه

خونواده منم هم مذهبین هم سنتی هم خیلی حرف در و همسایه براشون مهمه، من دو سال زمان گذاشتم و از روشای مختلف براشون فرهنگ سازی کردم تا بالاخره تونستم ازشون مجوزشو بگیرم :) البته ازدواجای کاملا سنتی فامیلامونم که بعدها مشکل دار از آب درومدن و ازدواجای موفق یه سری از دوستام که قبلش یه آشنایی مفصل داشتن هم مثال ها و شواهدی بودن که باهاشون تونستم قانعشون کنم. خودم هم تجربه خیلی بدی تو این زمینه داشتم و بعد از اینکه به یاری خدا جون سالم به در بردم و خطر از بیخ گوشم رد شد، به پدر و مادرم گفتم دیگه به هیچ وجه حاضر نیستم تو این زمینه ریسک کنم و بدون شناخت کافی به کسی بخوام جواب مثبت بدم و در این صورت ترجیح میدم هیچ وقت ازدواج نکنم.

[زن ایرانی]

بنظر من هم که ازدواجم کاملا سنتی و از طریق معرف بود و کلا ۳ ماه طول کشید که بیشترش هم تلفنی بود و فقط ۲ بار تونستیم حضوری همدیگرو ببینیم، تصورم همیشه این بود که ازدواج سنتی برخلاف ازدواج از طریق آشنایی تفاوت مهمش اینه که خانواده شوهر عروسشون رو کاملا پذیرفتن و مشکلی از این بابت نیست. ولی متاسفانه تو کشوری مثل ایران تاثیر خانواده ها خیلی زیاده و کاملا زندگی دو طرف تحت تاثیر خانواده هاست. توصیه‌ای که میتونم برای دوستان مجرد داشته باشم اینکه حتما رفت و آمد و شناخت از خانواده هارو تو اولویت قرار بدن. ممکن بود این حرف قبل از ازدواج برام بی معنی باشه ولی برای شخصیت مهرطلبی مثل من و پرتوقعی خانواده همسر عملا وجود حریم زندگی مشترک بی معنی بود که البته خیلی تونستم تو این مسیر رشد کنم و رفتارهام رو منطقی تر کنم. ولی وقتی تمام خانواده همسر همت کنن که دخالت کنن مبارزه باهاشون قطعا خیلی سخت و انرژی بره.

[محمد89]

سلام
این مورد شاید بیشتر به درد متاهل های عزیزبخوره. خودم این رو تازه فهمیدم.
هیچ وقت به طور کامل به داوری های خودتون‌اعتماد نکنید. من خودم ادم ایده ال نگری هستم. اما اینو از اول نمیدونستم. ادم خیلی از ویژگی هاش رو دیر میشناسه (همون مساله خودشناسی). یه راهش همین تضارب اراست. من اگر‌مشکلم رو در این تالار مطرح‌نمیکردم شاید همیشه حق رو به خودم‌میدادم و از شرایط موجودم خیلی ناراضی بودم. اما وقتی دوستان بازخوردهاشون رو به مشکلات من بیان کردن من احساس کردم شرایط من واقعا اونطورها هم که من فکر‌میکنم بد نیست. خیلی نکات مثبت توش هست.‌اصلا یه بخشهایی از مشکل از ناحیه خود منه. شاید من باید جور دیگری نظرم به همسرم منتقل میکردم. الان واقعا احساس بهتری دارم.
این البته به بعد از ازدواج هم محدود نمیشه. در مورد خود شخصی که به عنوان گزینه در ذهن دوستان مجرد هست پرسیدن نظر دیگران میتونه کمک کننده باشه.‌خوبی فضای اینجا این هست که طیف مشورت دهنده ها طیف وسیعیه و شخص هم میتونه حتی خصوصی ترین مشکلاتی رو که نمیتونه با کسی در میان بگذاره اینجا بگه و ناشناس باقی بمونه.

- - - Updated - - -

بنظر من هم که ازدواجم کاملا سنتی و از طریق معرف بود و کلا ۳ ماه طول کشید که بیشترش هم تلفنی بود و فقط ۲ بار تونستیم حضوری همدیگرو ببینیم، تصورم همیشه این بود که ازدواج سنتی برخلاف ازدواج از طریق آشنایی تفاوت مهمش اینه که خانواده شوهر عروسشون رو کاملا پذیرفتن و مشکلی از این بابت نیست. ولی متاسفانه تو کشوری مثل ایران تاثیر خانواده ها خیلی زیاده و کاملا زندگی دو طرف تحت تاثیر خانواده هاست. توصیه‌ای که میتونم برای دوستان مجرد داشته باشم اینکه حتما رفت و آمد و شناخت از خانواده هارو تو اولویت قرار بدن. ممکن بود این حرف قبل از ازدواج برام بی معنی باشه ولی برای شخصیت مهرطلبی مثل من و پرتوقعی خانواده همسر عملا وجود حریم زندگی مشترک بی معنی بود که البته خیلی تونستم تو این مسیر رشد کنم و رفتارهام رو منطقی تر کنم. ولی وقتی تمام خانواده همسر همت کنن که دخالت کنن مبارزه باهاشون قطعا خیلی سخت و انرژی بره.

با توصیه زن ایرانی کاملا موافقم. شناخت خانواده ها خیلی مهمه. هر چند میزان تاثیرشون در زندگی اینده وابسته به عوامل مختلفی مثل وابستگی فرد به خانواده و میزان دخالت خانواده هااست. اما در کل به شناخت خانواده ها خیلی اهمیت بدید. من پیش از ازدواج با خودم میگفتم خود شخص مهمه. من که با خانواده اش زندگی نمیکنم. ولی همونطور که فرمودن در ایران خانواده ها تاثیر دارن. کم و زیاد داره اما وجود تاثیر، تقریبا قطعیه!

[gholam1234]

حقیقتش نمیخام اسپم کنم، ولی نظرات و نکاتتونو که میبینم، کف میکنم! خیلی ساده و در عین حال پخته و سنجیده مینویسین حقیقت ... فک میکنم اکثر آدمایی که میان اینجا کامنت میذارن انسانهای فریخته و اهل مطالعه ای هستن (البته این برداشت منه).
اینکه اطلاعات و تجربیاتتونو به اشتراک میذارین عالیه. تنها کاری که من میتونم براتون بکنم دعا برای سلامتیتونه خیلی کم پیش میاد یکی وارد یک ماجرایی شده باشه و بیاد تجربیاتشو بی هیچ چشم داشتی به اشتراک بذاره.

[رنگین]

تجربه من میگه تو سن پایین ازدواج نکنید. با مرد زیر بیست و هشت سال هم ازدواج نکنید.
وقتی ازدواج‌کنید که هدف و مسیر زندگی تون برای هودتون و طرف مشخص و معلوم باشه. و تا یه حدی از اهدافتون جلو رفته باشه.
مرد هم تازه تو این سن شاید بفهمه از زن و زندگی و دنیا چی میخواد .
به نظرم ازدواج در سن‌ بالا پایدار تر هست

[دختر شاد 69]

آقای gholam
من چندین ساله عضو همدردی هستم، شاید تاریخ عضویتم تازه هست ولی از بس پسوورد ‌گم میکنم عوض میکنم.
اینو گفتم که بگم سعی کنین حالا که تو همدردی هستین تو تمام مراحل زندگیتون بمونین.
سایت یکم قشنگ نیست، یوزر فِرِندلی نیست، تعداد کاربراش بالا نیست و خیلی فعال نیست ولی واقعاااااا پر محتواست، شما هیچ جارو نمیتونین پیدا کنید که کاربرا انقدر موشکافی میکنن و راهنمایی عالی میکنن، واقعا هیچی داره تو جیبشون نمیره و هیچ منفعتی نداره براشون ولی میشینن و دو سه متر تایپ میکنن تا بهت کمک کنن به یه نتیجه‌ای برسی.
تو این سالها بهم ثابت شده هر کسی لیاقت نداره تو این سایت موندگار بشه، خداروشکر چه بهتر همینایی که هستن همشون درست و حسابی هستن.


یه تشکر هم از استارتر تاپیک که این تاپیک رو ایجاد کرد.
من که تو این برهه از زندگیم خیلی بهش نیاز داشتم.

[محمد89]

سلام به همه دوستان
خیلی ممنون که میخونید پیامها رو و نظراتتون را بیان میکنید
یه فکر جمعی درست میشه اینجوری
ممنون از دوستانی که نظر مثبت نسبت به این تاپیک دارن و بیان نظراتشون انرژی میده
در مورد توصیه به استفاده از مشورت دیگران یه چیزی رو باید اضافه کنم.
اگر متاهل هستید و راجع به یه ویژگی منفی همسرتون میخواهید مشورت بگیرید ترجیحا سعی کنید طرف مشورتتون پدر و مادر نباشن. پدر و مادرها غالبا مصلحت فرزندشون رو میخوان. اما خیلی اوقات اون چیزی که به نظرشون مصلحت فرزندشونه در عمل به مصلحتش نیست. این فقط باعث میشه زندگیتون کج تر بشه و اگر در مشورتتون از خصلتهای بد همسرتون بگید که دیگه بدتر. همسرتون رو هم از چشم اونها می اندازید.
یک مساله دیگه هم اینه که پدر و مادرها خیلی اوقات فرزندشون رو بی عیب میبینن! و تا دلتون بخواد در بقیه عیب‌ و ایراد پیدا میکنن.
اگر پدر و مادرتون این خصلتها رو ندارن و منصفانه نظر میدن میتونن طرف مشورت باشن. هر چند به نظرم هر چه که در مورد همسرتون بگید حتی اگر بی واکنش باشه از ذهنشون پاک نمیشه!
من مطمئنم اگر تا الان درباره ویژگی های همسرم (اونهایی که از نظر خودم منفی محسوب میشن) به پدر یا مادرم چیزی گفته بودم وضع زندگی ام از اینی که هست بدتر بود!
در مورد گزینه های ازدواج هم پدر و مادرها ممکنه یا خیلی سهل گیر باشن یا خیلی سختگیر یا میانه که اگر میانه باشن واقعا خیلی جای شکر داره.
با هر کس مشورت میکنید یادتون باشه اخرش این شما هستید که باید برای زندگیتون تصمیم بگیرید.

[محمد89]

خیلی از ماها در جامعه ای بزرگ شدیم که دختر و پسر از ابتدا جدا ازهم بودند. حداقل در محیطهای آموزشی تا پیش از دانشگاه. اگر اهل ارتباط با جنس مخالف (منظورم لزوما ارتباط احساسی نیست) نبوده باشیم در دانشگاه هم ارتباطاتمون با هم جنسهای خودمونه.
حالا میخواهیم بریم ازدواج کنیم با جنس دیگه. تقریبا هیچ چیز از دنیای اون جنس نمیدونیم!
کتاب خوندن هم میتونه کمک کنه اما کافی نیست. پدر و مادر ها هم از نسلهای متفاوتی هستن.
سعی کنید به طریقی دنیای جنس مخالفتون رو بیشتر بشناسید.‌اگر خواهر با برادر دارید یا اگر در فامیل دختر یا پسر هم سن و سالتون هست به برخوردهایی که پیش از این با اونها داشتید فکر کنید.‌ یا اگر در دانشگاه همکلاسی یا در محیط کار همکارانی از جنس مخالف دارید کمی با خودتون تحلیلشون کنید. اگر از ابن میان کسانی هستن که به شما نزدیکترن شاید حتی بتونید ازشون بخواهید یکم براتون از برداشت خودشون از همجنسهاشون بگن. از نگاهشون به زندگی. نمیگم همه این مسائل جنسیتی هستن. یعنی همه دخترا یه جور به زندگی نگاه میکنن یا همه پسرا یه هدف از زندگی دارن. اما مشترکات در بین همجنسها کم نیست.
شاید این مسائل توی کتابهای روانشناسی هم باشه. اما من احساس میکنم شنیدن تجربه و برداشت فردی تاثیر بسیار بیشتری داره تا صرفا خوندن کتاب. با این که به نظرم کتاب هم لازمه.
من خودم فردی بودم به شدت بسته تا پیش از ازدواج. یعنی به جز در محیط فامیل که ارتباطات در حد سلام و علیک و احوالپرسی داشتم در دانشگاه با همکلاسی های خودم این میزان ارتباط رو هم نداشتم!
و این خصیصه بخش زیادی از بچه های دیگر دانشگاه هم بود که عرفا مذهبی شناخته میشدیم. وقتی یه دختر همکلاسی رو میدیدیم عین چوب خشک از کنارش رد میشدیم! الان احساس میکنم این میزان از بسته بودن اصلا درست نیست. داوری شرعی نمیکنم چون الان طوریه که به تعداد ادمها برداشت از دین موجوده! جلسات خواستگاری شاید اولین تجربه صحبت من با جنس مخالف به صورت جدی بود! این جدید بودن تجربه باعث میشه شناخت شما از فرد مقابل در سایه قرار بگیره. سایه ای که عدم شناخت کافی نسبت به جنس مخالف ایجاد کرده. شاید بشه سایه یک عکس رو با فتوشاپ حذف کرد ولی سایه ذهنی حذفش اصلا ساده نیست!