سلام
شما دقیقا مطلبی رو جذب کردین که دوست دارین بشنوید.
تا وقتی که کاملا اندیشه نکرده باشین، بچه دار شدن براتون سم خواهد بود، ممکنه محبت خودتون رو ازش دریغ کنید، چون معتقد بودین نباید بچه دار بشین.
بهترین راه اینه که با خودتون تامل کنید، تاملی عمیق تر از بررسی مزایا و معایب بچه دار شدن. چون مقام فرزند و از اون بالاتر نعمتی که خداوند به آدم میده منزه از وارد
شدن به چنین قیاس هایی است.
شما مسئله های مفقوده و ناشناخته ای دارین که تا اونها رو برای خودتون حل نکنید، چرایی ادامه نسل براتون مبهم خواهد موند.
تو دو تا حوزه به نظرم مفیده کار کنید، یکی شناخت خودتون و دیگری داشتن هدف. البته منظورم از هدف این نیست که با خودتون قرار کنید پنج سال دیگه استاد پرویز مشکاتیان بشید یا صاحب یه ماشین لامبورگینی. منظورم هدفیه که عمیقه و پایدار. هدفی که پایه های اون سست نباشه که مثلا خدایی نکرده با شکستن یک دست راه رسیدن به بهترین نوازنده سنتور بسته بشه. هدف که هیچ چیز نتونه تخریبش کنه.
انسان ها با دیگر موجودات چند فرق اساسی دارند، یکی قدرت تعقل و اندیشه هست و دیگری قدرت انتخاب. خیلی عالی هست که شما با تعقل یه تصمیمی میگیرید. ولی برای تعقل باید چندتا مطلب رو رعایت کنید:
1- شرایط و عوامل بیرون رو خوب دریافت کنید. ( حس های پنج گانه )
2- اطلاعاتی رو که از حواس خودتون دریافت کردین در مرحله توهم نگه ندارین
3- 2- اطلاعاتی رو که از حواس خودتون دریافت کردین و در مرحله توهم نگه اش نداشتین، در مرحله خیال نگه ندارین.
4- اگر مراحل گذشته رو خوب انجام داده باشین، میتونید یه تصمیم درست بگیرید.
مثال :
برای ازدواج من خوب نگاه نکردم بیبینم همسرم تحصیلاتش چیه؟ ( حواس پنج گانه و شناخت ضعیف) و در ادامه کلی با شناخت محدودی که ازش پیدا کردم خیالبافی میکنم و یه تصمیم میگیرم. ولی بعدش متوجه میشم همسرم اصلا سیکل هم نداره. و همه خیالاتم از همسر تحصیل کرده بهم میریزه.
پس بابد برای یه تصمیم درست، خوب بیبینید، خوب بشنوید، خوب لمس کنید، خوب بچشید، خوب ببوئید ( به شناخت خوب رسید) و از مرحله توهم و خیال ردش کنید تا تصمیم درست بگیرید.
موفق باشید
علاقه مندی ها (Bookmarks)