تعهدات مالی خانم ها در خانواده

[نیکیا]

سلام میشل، چون از من نقل قول کردی گفتم شاید یه ذره شرایط رو بیشتر توضیح بدم، بد نباشه.

(یک چیزی در مورد روحیه خودم بگم شاید تفاوت نگاه ما رو بهتر نشون بده، من گاهی می‌شینم زار زار گریه می‌کنم که چرا در سی و چند سالگی نمی‌تونم هزینه زندگی خودم رو کاملا پوشش بدم، چرا هیچ دارایی و مایملکی ندارم و ... در واقعا اغلب از اینکه همسرم بیشتر هزینه‌ها رو می‌ده، احساس بی‌عرضگی می‌کنم. قبلا هم همینطور بودم، اگر پدرم خودش بهم پول نمی‌داد هیچ وقت و در هیچ شرایطی درخواست پول نمی‌کردم، یکبار کار به جایی رسید که پلاکم رو فروختم و هیچی بهشون نگفتم! ... الان هم که بطور کامل نمی‌تونم از پس هزینه زندگی خودم بر بیام، احساس می‌کنم عزت نفسم زیر سواله، همسرم می‌گه همه چیز وظیفه اونه و ناراحت هم می‌شه ولی خب این احساس درونی رو کاری نمی‌تونم بکنم.)

راستش تو زندگی ما خیلی چیزها برابره، هر کسی کارهای شخصیش رو خودش انجام می‌ده، کارهای خونه اغلب تقسیم می‌شه، غذا درست کردن( در معدود دفعاتی که رخ می‌ده!) یا مشارکتیه یا هر کس که کمتر خسته بود. باری اگر باشه من هم خودم رو مسئول کشیدنش می‌دونم، حتی توی یک خرید معمولی. (نصف مسیر کوهنوردی من کوله رو می‌کشم!) کسی مسئول نگهداری از کسی یا رسوندنش و خدمات دادن و غیره نیست.
احساس من در قبال تعهد مالی هم از اینجا میاد. البته هیچ وقت پیش نیامده که سر ماه بشینیم و مثلا قبض‌ها رو بذاریم وسط که اینو تو پرداخت کن، اون یکی رو من، هیچ وقت اینطوری ثابت چیزی رو تقبل نکردم (شاید چون درآمد ثابت و زیاد نداشتم و اگر در آینده درآمدم بیشتر شد و جایی سرمایه‌گذاری کردیم، پرداخت قسط رو مثلا به عهده بگیرم- فکر می‌کنم این درآمد ثابت نداشتن نکته خیلی مهمیه تا اینجا) کلا بصورت ثابت مسئول پرداختی نیستم و گمان هم نمی‌کنم در آینده چنین شرایطی داشته باشیم، اما زیاد پیش میاد که مثلا بیمه ماشین، هزینه دندون‌پزشکی، کادو برای خانواده‌‌ و یا پرداخت اینترنت و غیره، با کارت من پرداخت شده چون همسرم موجودی کافی نداشته، و البته بعضی‌هاش رو به شوخی می‌گم "دارم بهت قرض می‌دم و با سود سه برابر پس می‌گیرم" واقعا هم بعضی وقت‌ها گرفتم! منتهی اغلب این سودها کجا می‌ره؟ به یه حساب مشترک که برای هزینه‌های جاری حق دست زدن بهش رو نداریم!
خلاصه که ما هر کدوم دقیقا موجودی حساب دیگری رو می‌دونیم، برای هزینه‌کردها جیب من و تو نمی‌کنیم، منتهی اولویت پرداخت با من نیست و در آمد من بیشتر شبیه حاشیه امنیت محسوب می‌شه.
الان به نظرم میاد اگر این برابری درآمدی و تعهدات مالی هم بود، گمانم زندگی لذت‌بخش‌تری می‌داشتم، حس می‌کنم جایگاهم با همسرم در این مورد برابر نیست و این باعث شده احساس کنم بهش مدیونم. و این احساس دین، برای من خیلی رنج‌آوره.
از اون طرف یک نکته مهم دیگه هم هست. من معمولا توقع مالی فوق‌العاده‌ای ندارم.خیلی ساده می‌گیرم و اقتصادی خرید می‌کنم. سفر ارزون می‌ریم، رستوران و کافی‌شاپ تقریبا صفر، وسایل زندگی رو زیاد و عوض نمی‌‌کنیم مگر اینکه نیاز باشه و ...

خیلی برام روشن نیست بین این موضوعاتی که گفتم و اینکه همسرم مطلقا هیچ توقعی از من در قابل کارهای خونه نداره یا بهم خیلی زیاد حق انتخاب می‌ده و به نظراتم توجه می‌کنه و غیره، ارتباطی هست یا نه.
کلا احساس می‌کنم خیلی پراکنده شد. شاید خیلی به درد کسی نخوره، اما خواستم مزایا و معایب سبک زندگی خودم رو بگم.

سلام خانوم آویژه خوبید؟
ببخشید که اینو میپرسم شما گفتید رستوران اصلا نمیرید غذا هم که گفتید خیلی معدود درست میشه توی خونه تون، پس چی میخورید؟( با کمال احترام و ادب این سوال رو پرسیدم واقعا برام سواله)

[الهه زیبایی ها]

سلام میشل جان

خوبیی

میشل جان حست طبیعیه ما تعهدی نداریم پول ما مال ماست پول مرد هم مال ماست:)
منم همین حس و دارم.منم لازم شه کمک میکنم ولی تعهد نمیدم بدم هم میاد وظیفه ام تلقی شه

زن نیاز داره زیر چتر حمایت هم عاطفی و هم مالی مرد باشه.
فقط اگر اولی فراهم باشه ما خودمون از پس دومی برمیایم با کمال میل دومی رو تقبل میکنیم.
یعنی انقدر ما دخترا ماااهیم
ی شرطی هم ضمیمه میشه که مرد باید به این ماه بودن ما واقف باشه و قدر دان.اینجا عشقی متولد میشه.
اون وقت حسی پدید میاد شبیه حس خانم اویژه ...که می خواییم در صورت تامین نشدن مالی به جای اعتراض پلاکمون و بفروشیم یا درامدمون کاش بیشتر بشه که ما هم کمک کنیم .یعنی این عشق انقدر قابلیت دگرگونی داره!
خودتون هم گفتید همسرم حس کنه هزینه های شخصی من و باید تامین کنه
نگفتید باید تامین کنه چه داشته باشه چه نداشته باشه!
این یعنی میشل چقدر تو ماااهی


الان اوضاع خود من چیه...با این اعتقاد قلبی که شبیه اعتقاد شماست
سالهاست خودم از در امدم خرید خودم و میکنم برای خونه هم خرج میکنم(حالا من مجردم طرفم پدرمه شما همسرت)
پس من الان دچار تضاد و عدم یکپارچگی میشم وقتی با کمال میل دارم این کارو میکنم؟نه.
چون میدونم پدرم توان کار کردن نداره ولی می خواد که منو حمایت کنه...این خیلی تفاوت ایجاد میکنه

مردهای خونواده منم وظیفه خودشون میدونن خانم رو همراهی کنن ببرن برسونن با اینکه رانندگی بلدن اونا حساب کنن اصلا هم خسیس نیستن پولشون مال زن و بچه است...

از این طرف پسرها هم طفلی تقصیر ندارن...کجا کار و درامدخوب هست اخه...یکم تنبلی راحت طلبی... حالا بد شانسی بگیم گریبانشونو بگیره....رو میارن به طرف درامد زن.

جامعه داره میره به طرفی که حقوق مرد به تنهایی کفاف نمیده...از طرفی هنوز همه چیز کامل تغییر نکرده و مردها کمی عقب تر هستن از ما زنها نسبت به این تغییر ...فقط از روی فشاری که روشونه میگن زن اگه هنر کنه خرج خودش و دربیاره هنر کرده!!!می خوام بگم همسرتون خودشون هم حس تامین کنندگی داره قفط دست خوش تغییرات ناقص شده یا بومی فرهنگ خودمون نشده...همین.

وقتی گفتی میخوام خودم و از این قید بندها رها کنم فک کردم میخوای ذات زنانگیت و عوض کنی...
نمیدونم شاید اشتباه برداشت کردم

به نظر من
همون طور که ایشون اومدن گفتن من دوست دارم از من اجازه بگیری با اینکه من مردی نیستم که اجازه ندم و از این حرفا....شما هم برو بگو من دوست دارم (به واسطه حس زنانگیم) ....که شما خرید های شخصی منو انجام بدی بهم حس مورد توجه بودن میده....اینکه از طرف همسرم دیده میشم..... براش مهم هستم منو به پول ترجیح میده نه پول و به من
من ببینم که ی مرد پشتم....منو حمایت میکنه خودش و مسیول من میدونه اینها نیاز ی زن از جمله نیاز منه مثلا
خودت بگی میری ارایشگاه این پول پیشت باشه و البته قطعا من مراعات همسرم و میکنم
عشقی که نسبت بهت دارم هیچ وقت نمیذاره راضی شم تو فشار بیفتی ولی دوست دارم
خودت بگی بیا بریم مانتو بخریم نه که من خودم بگم مانتو می خوام برام بخر
شاید پول این مانتو از پول گوشت ماهیانه مون بیشتر شه ولی حس خوبی میده بهم که شما منو و نیازهامو دیدی من حاضرم اون ماه کمتر گوشت بخورم.

طفلی شاید قدرت زن و که گفتید دوست داره با چیزهای دیگه اشتباه گرفته...خب راهنماییش کن.

میشل جان من مطمینم شما این مشکل هم میتونی حل کنی...اینهایی که گفتم نظرات خودم بود شاید با نظرات و و زندگی میشل هم خوانی نداشته باشه...
گفتم حالا بگم شاید به دردش بخوره.

نگو فردا که افتادم مردم...دور از جون... ما ان شالله بعد صدو پنجاه سالگی برمیگردیم عقب و نگاه میکنیم میبینیم تو چه دریاچه احساسات لطیف و خوبی غوطه ور بودیم
موقع کوچ از این دنیا به اون دنیا هم میگیم خدایا شکر که ما دختر بودیم

من که ارزوم اینه شمع تولد 120 سالگیم و باسرزندگی و نشاط تمام با نوه نتیجه هام فوت کنم بعد هی اونا فوت کنن نذارن من فوت کنم بعد هی دعوامون بشه

[آویژه]

خلاصه که از نظرِ خودم اینطور نیستم که بخوام خوبی های زن مدرن و خوبی های زن سنتی رو داشته باشم. واقعا یه نیازِ ذاتی به تامین شوندگی دارم، که از سرِ منفعت طلبی نیست.

ولی باید خودم رو از این قید و بندها رها کنم. نباید زندگیم و اهدافم متاثر از این چیزها بشن. فردا که افتادم مردم، نباید حسرتِ اینو داشته باشم که بخاطر یه چیز واهی، پریدم تو دریاچه ی احساسات منفی.

سلام دوباره

چه خوب که تجربه موفق دور و برت داشتی، من اغلب خانم‌های خانه‌داری که دیدم، عملا مسئول تمام کارهای خونه هستند، اما اینطور نبوده که انجام این مسئولیت، به عنوان سهشمون در پیشبرد زندگی مشترک تلقی بشه. حق با توئه که نگاه مرد هم این وسط خیلی مهمه.

معیار اصلی من "حال خوب"ه. هر منشی، روشی، شیوه‌ای که حال‌خوب‌کن باشه به نظرم ارزش‌منده. اگر هزینه‌کردن برای خودت و عبور از این چالش ذهنی که صد درصد تامین باید با همسرت باشه، خوب‌ترت می‌کنه، چرا که نه؟!

سلام خانوم آویژه خوبید؟
ببخشید که اینو میپرسم شما گفتید رستوران اصلا نمیرید غذا هم که گفتید خیلی معدود درست میشه توی خونه تون، پس چی میخورید؟( با کمال احترام و ادب این سوال رو پرسیدم واقعا برام سواله)

سلام نیکیا، واقعیتش رو نمی‌خواستم بگم، ولی چون اینطوری پرسیدی می‌گم: ما روزی یک ساعت زیر آفتاب، فوتوسنتز می‌کنیم.

من گفتم غذا درست نمی‌کنیم نگفتم که غذا نمی‌خوریم :)، یک وعده که معمولا سالاد و این‌هاست. وعده اصلی هم گاهی حاضریه، گاهی غذاییه که سریع آماده شه، یا گاهی هم مجموعه نصف‌النهارهای روزهای قبل که یخچال دیگه تاب نگه‌داریشون رو نداره. در بعضی روزهای خاص هم البته ته‌چین یا خورشت قرمه‌سبزی توی خونه یافت می‌شه :)).

[فرشته اردیبهشت]

سلام
الهه جان وقتی پست های تورو میخونم یاد مجردی خودم میفتم با یسری حال و هوای عشقولانه و فراغ بالی دوست داشتنی که بعد ازدواج صد بار شکل و شمایلش عوض شد گاهی شکست و خورد شد ... اون احساسات صاف و عشقولانه رو میگم.

دنیای ما با دنیای مردا متفاوته
دنیای مجردی با متاهلی
به این سادگیا نیست، چیزایی که نوشتی رو میگم

[مدیرهمدردی]

با سلام
از نظر روانشناختی:
اگر مردی صاحب قلب و دل و عاطفه زنی بشود. صاحب پول و مال و .... آن زن هم می شود.
اما به اندازه ای که مردی در قلب زنش جا نداشته باشد، به همان اندازه مشکلات مختلف از جمله تفاوت هایی در نگاه های اقتصادی آن دو خودش را نشان می دهد. و گاه به کدورت یا حتی درگیری هم می شود.

همچنین شخصیت های ما اثرات رفتاری مختلفی در ما نشان می دهد.
معمولا افراد کمالگرا و شخصیت وسواسی بسیار حسابگرند و کنترل گر، لذا تمایل زیادی روی مالکیت و کنترل پولش هم دارد.
به عنوان مثال: اگر این فردبا شخصیت کمالگرا خانم باشد این از مهارتهای خوب آقاست که این حریم را به او بدهد. و اما اگر این شخصیت کمالگرا آقاست، این خانم هست که با عدم سخت گیری در مالکیت شخصی فضای تفاهم را زیاد کند.

البته اگر بحث حقوقی باشد
آن موضوع دیگری هست که قابل مطالعه بوده و کاملا شفاف هست.