گرفتن مرخصی بدون حقوق به خاطر دخترم و شرایط نامساعد کاری همسرم

[فرشته اردیبهشت]

سلام دوستان عزیزم
حالتون خوبه؟ :)
چه سکوتییییی
کسی صدای منو میشنوه ه ه ه ؟
دوستان مساله ای هست که درموردش تردید دارم و اینجا مطرح میکنم امیدوارم تا اخرشب به نتیجه برسم چون تقریبا تافردا مهلت دارم .

مرخصی ای که بخاطر دخترم داشتم داره تموم میشه و از مهر ماه باید برم مدرسه و زمان کاریش 24 ساعت یا 4 روزه این مرخصی با حقوق بود .
اگر برم سرکار نمیتونم پیش نزدیکان بگذارم فقط میتونم پرستار بگیرم و دخترم که اون موقع یک سالش میشه با اون بمونه...

4 تادلیل دارم برای گرفتن مرخصی:
1)نظر خودم همیشه این بود که یک سال خودم مرخصی بدون حقوق بگیرم تا دخترم دوسالش بشه و بتونه حداقل دو کلام حرف بزنه و تا دوسال فقط پیش خودم باشه بخاطر مسایل تربیتی و حتی مراقبت .
چون دوست ندارم به پرستار بسپارم پرستاری که شخصی غریبه است اگرهم بیاد باید همه جا دوربین کار بزاریم و دیگر مسایل خاص خودش...
2)من خیلی بچه ها رو دوست دارم مخصوصا دختر خودم که خیلی بانمکه و الان وقت شیرین کاریاش هست و دوست ندارم این لحظات رو از دست بدم مایلم که انرژی ام تماما صرف خودش بشه
چرا که شاید اگر سرکار برم فقط اون 24 ساعت نباشه بالاخره خستگی داره شاید خونه هم باشم بخاطر خستگی یا کار زیاد نتونم اونطور که باید از بودنش لذت ببرم و باهاش بازی کنم.
3)چندروز پیش دخترم افتاد زمین و سرش صدمه دید و کلی دکتر و سی تی اسکن و... این مساله که پیش اومد بیشتر به فکر مرخصی افتادم چون خیلی حس و حال بدی داشت با خودم گفتم اگر پیش کسی بمونه و صدمه ای ببینه حتی نمیتونه بهم بگه .
4)اولویت من به عنوان یک خانم مراقبت از فرزندم هست بعد مسایل کاری.


حالا مشکلی که منو مردد کرده کار همسرمه.
هنوز همسرم جایی استخدام رسمی نشده و کارش به حالت قراردادیه
نظرش رو پرسیدم با بی میلی گفت اگر لازمه مرخصی بگیر ولی شرایط کار منم در نظرت باشه که ممکنه به سختی بیفتیم و شرکت تعطیل بشه و کلی قسط داریم و ....
اونم مطمان نیست بهر حال این مدت کار من حکم پشتیبان رو براش داشته و همیشه خیالش راحت بود و شاید براش سخت باشه که از دستش بده.
بهرحال به همسرم گفتم که اولویت نگهداری از دخترمه که خوب بزرگ بشه باهاش بازی کنم و کیف کنیم حالا یه سال کمتر خرج میکنیم و شاید یه کم فشار بیاد نهایت مشکل اینه که کارتو از دست میدی که اون موقع باید فکری براش بکنی.
نمیدونم نگرانم که نکنه همسرم تحت فشار قرار بگیره یا نه خوبه یکسال همه چیو به خودش موکول کنم و...


دوستان ممنون میشم از تجربیاتتون بگید:)

[شمیم الزهرا]

سلام فرشته عزیز خوبی؟
من خودم تجربه ندارم اما تا دلت بخواد تجربیات نزدیکانم رو دیدم
من نمیدونم کدوم شهری اما شهر من که تهران هم تازه نیست اطرافیانم به پرستار 2 تومن ماهانه حقوق میدن و تازه کلی هم هزینه های جانبی داره مثل اینکه بچم مریضه پول لازم دارم عروسی برادرمه ....هزینه رفت و امد خودتون به محل کارتون هم بهش اضافه کنین واقعا حقوقتون باید حداقل 4 تومن باشه که بصرفه
از طرفی پرستارای ارزونتر (حداقلش 1/5 میلیونه تو شهر من ) به خاطر خوب نبودن کارشون مجبورن ارزون بگن کلا برخی پرستارا میگن ما فقط پرستاریم و دست به سیاه و سفید نمیزنن که خب این خیلی سخته که کل کار خونه هم با خودتون باشه. باز اونایی که کار خونه میکنن میگن باید حقوقو بیشتر کنین چون ما هم پرستاریم هم کارگرتون
در هرحال من به خاطر همین کلا قید پرستارو زدم چون هر کاری میخواستم شروع کنم حقوقش بالای 1/5 نبود!
همسر شماهم احتمالا واقف به قیمت نگهداری بچتون نیستن که رو حقوقتون حساب میکنن و به هوای زمانین که بچه نداشتین
اما اطرافیان من راهکارهای متفاوتی رو هم تجربه کردن:
دختر عموم مدیر مدرسه بود و از 6ماهگی بچش سر کار رفت. هرروز با پرستار میرفت مدرسه اونجا بچش داخل یک اتاق با پرستار بود و زمان های لازم میرفت شیر میداد و پیش بچش بود تا دوسالگیش اینجوری بود

مادرشوهر خودمم تعریف میکرد که همه بچه هاشو از 6ماه گذاشته جای پرستار که شیرخشک بهشون میداده سر همسر من اصلا شیرخشک نمیگیره و مجبور میشن پرستارو ببرن سر کارشون و تا نزدیک یک سالگیش این وضع بوده تا بتونن شیر بدن به همسرم.

یکی دیگه که کارمنده و نزدیکش مهده بچشو میذاره مهد اما زمان های مرخصی شیر که تا دوسال بهتون تعلق میگیره میرفته مهد هرروز و بچشو میددیه و بهش شیر میداده

در تجارب بسیار پرستارداری نردیکانم دیدم که خیلی خیلی شروعش سخته. چون اولا برخی پرستارا بد قولن. یک روز دیر میاد یک روز مادرش مریضه نمیاد.... و اصلا نمیفهمه این دقیقا مثل کار اداری باید سر ساعت باشه و مرخصی فقط از قبلش میتونه تعیین بشه
یکی میبینه اصلا کار خونه بلد نیست و همیشه ناراضی ازین بابت یکی میبینی بچت دوسش نداره و غذا باهاش نمیخوره

خلاصه واقعا پیدا کردن پرستار خوب کار خیلی زمانبر و سختیه
حالا شما حساب کن ببین چه راهکاری واس زندگی شما مناسبتره

[الهه زیبایی ها]

سلام مامان فرشته

به نظر من
بچه ها از دوسالگی به بعد نیاز تربیتی و مراقبتیشون بیشتر میشه...می خوام بگم کنارشون موندن اون موقع ارجحیت داره تا سن زیر 2سال.. ان شاله تا اون موقع کار همسرتن هم درست میشه شمام خواستی اون موقع مرخصی میگیری...که ضروریت بیشتری داره


به .پرستار خوب و اشنا میشه اعتماد کرد...خیلی بد به دلت راه نده مامان جون:)

در کل قطع کردن درامد خانواده میتونه تبعاتی داشته باشه که الان حتی نمیشه پیش بینی اش کرد!
و خب قطعا خرج 3نفر بیشتر از 2نفره...چه پرستار بگیرید چه مرخصی بگیرید خرج های این ناز گل خانوم هست ....باید حساب کتابش و بکنید...که به نظر من داشتن یِ درامد ثابت ماهیانه(. درامد از مدرسه)میتونه از فشارش کم کنه

نمیدونم دقیق کارتون چیه...ولی اگر تصمیم به مرخصی گرفتید
تدریس خصوصی تو خونه خودتون اگر بتونید بکنید خوبه.

الهی که خدا شما مادرو دختر گل و بهم ببخشه

[فرشته اردیبهشت]

سلام شمیم الزهرای عزیزم خوبی ممنون بابت مواردی که گفتی ولی واقعیتش نظرات و سبک زندگی ها خیلی باهم متفاوته
ببین من ادم تنبلی هستم همیشه راحت ترین راهو انتخاب میکنم و از خدا کمک میخوام:)
مثلا اصلا دوست ندارم بچه رو صبح جمع کنم ببرم جایی بعد دوباره ظهر برم بردارم دوباره بیام خونه .دنبال ساده ترین و بهترین راه هستم
با مهد کلا مخالفم.
درمورد هزینه ها اینجا پرستار اونقدرا بالا نیست با پونصد تومنم حل میشه فکنم البته نمیدونم کیفیتشون چجوریه درسته من برم سرکار باید یکی هم بیارم واسه کارای خونه هفته ای یبار ...
البته عمه ای هم داره که شاید ازش یخواییم قبول کنه بیاد ازش پرستاری کنه ولی اونم فکر میکنم عواقبی داشته باشه چون رابطه امون خیلی خوبه باهم نمیخوام حرفی توش بیاد که حتما اینجور مواقع حرف و حدیث بوجود میاد.

سلام الهه جان ممنون بابت نظرت
بچه که همیشه نیاز داره ولی الان اساسیترین قسمت تربیتشه مثلا دوسال اول بچه باید مثل پادشاه باشه نباید نه بیاری هرچی خواست مانع نشی کلا نه نباشه.
مثلا فکر کن بزارم پیش مامانم اینو میدونه؟
عزیزم بعد چند سال خودش میره تو مهد با بچه ها بازی میکنه من که نمیام هی مرخصی بگیرم اگر بخوام فقط همین یکسال و تمام.

کلا چیزایی اطرافم میبینم که تعجب میکنم مثلا یکی از نزدیکانم که هردو شاغل اند و وضعشون خوب تو شهر غریب بچه یکساله رو گذاشته مهد و مرخصی نگرفته و متاسفانه بچه اش بخاطر سرایت از بچه های دیگه کل یکسال مریض بود طوری که اوضاع قد و وزنش خرابه حالا حال روحیش بماند که کلا عنقه و گوشه گیر ...عین خیالشون هم نیست
گناه دارن خب ما مسولیت داریم قبال این وروجک های خوشگل...
ولی دختر من خدارو شکر انقدر باهاش بازی کردم حالش خوبه و شاده و وضع جسمیش هم خدارو شکر خوبه.

کاش از مشاورین کسی نظری میداد تا من بخوام شارژ کنم دیر میشه

مشاوران و روانشناسان عزیز ...

- - - Updated - - -

در کل قطع کردن درامد خانواده میتونه تبعاتی داشته باشه که الان حتی نمیشه پیش بینی اش کرد!

مثلا چی الهه جان
درسته خرج سه نفر بیشتر از دو نفره ولی این ظاهر داستانه من به عینه دیدم که از وقتی دخترم اومده خداوچه کرده و روزیمون رو چند برابر داده من به این مسایل اعتقاد دارم و خوشبینم به خاطر شناختی که به خدا دارم و ازش میخوام بعد مرخصی کار همسرم پر رونق تر باشه
یعنی اگر بخوام مرخصی بگیرم براین اساسه وگرنه تو این وضع اقتصادی اوضاع کاهی ترسناک میشه .

[Mvaz]

سلام
خسته نباشید. خیلی خوبه که تربیت بچه تون اینقدر براتون اهمیت داره. از همه مهمتر شرایط همسرتون رو هم در نظر میگیرید.

یه سبک سنگین ساده به ما میگه نیاز های اولیه زندگی ما چیه، نیاز های ثانویه و الی اخر.
بخشی از این نیاز ها بواسطه پول رفع میشه، که این قسمتش رو میشه با کاهش نیاز های غیر ضروری و یا افزایش راندمان کاری بالانس کرد.
ولی بخشی از نیاز ها هستن که به هیچ عنوان با پول قابل رفع نیستن. که به نظر میاد خودتون خیلی خوب اشراف دارین. مثل نیاز عاطفی و .....

من با توجه به شناختی که پیدا کردم از شما، به نظرم مرخصی بگیرید، و به جای ایفای نقش پنجاه پنجاه، صد درصد رو زندگیتون و فرزندتون وقت بگذارید.

همسرتون هم مطمئنا به مرور که محسنات این انتخاب ببینه تلاشش رو بیشتر میکنه تا جای خالی شما تو درامد رو پر کنه. با توجه به تاپیک های قبلیتون که دیدم، یه جا باید این اتفاق بیافته.
این جمله شما:

درسته خرج سه نفر بیشتر از دو نفره ولی این ظاهر داستانه من به عینه دیدم که از وقتی دخترم اومده خداوچه کرده و روزیمون رو چند برابر داده من به این مسایل اعتقاد دارم و خوشبینم به خاطر شناختی که به خدا دارم و ازش میخوام بعد مرخصی کار همسرم پر رونق تر باشه




نشون میده که توکل خوبی هم دارید، پس شک نکنید خدا روزیتون رو میرسونه.

شنیدید که میگن هیچ صاحبخونه خوبی مستاجرش رو صاحبخونه نمیکنه! دقیقا برای همسر شما هم صادقه شاید به سختی افتادنش باعث تلاش بیشترش و پیدا کردن جایگاه واقعی اش هم بشه.

[بی نهایت]

سلام فرشته جان،
خوبی عزیزم،
فرشته جان وظیفه ما فقط و فقط این هست که همسر و مادر خوبی باشیم. و نقشمون را در این قسمت به خوبی انجام بدیم.
ما هیچ وظیفه ای برای درآمد زایی نداریم، اما می توانیم به صورت غیر مستقیم نقش به سزایی در مدیریت امور مالی داشته باشیم.
شمیم الزهرا اشاره هایی کرد.
من هم چند تا مثال دارم، آون موقع که من سر کار می رفتم درسته یک درآمدی داشتم ولی یک سری هزینه هایی داشتم مثل ایاب و ذهاب خودم، و پسرم، کفش و کیف و چادر و فرم هم که باید مدام می گرفتم چون استهلاک آنها بالا بود، و خود این هزینه ها سر سام آور بود.
تهیه یک سری اقلام به خاطر شاغل بودنم به خاطر تسریع بخشیدن به کارهای منزل مثل مواد آماده تو یخچالی که هزینه هاش چند برابر بود.
هزینه پرستار و...
اما یکی از آسیب های مالی که با اشتغال ما خانم ها به وجود می یاد، این هست که فکر و نبوغ مردهامون را در زمینه اقتصادی متوقف و محدود می کنیم به شرایطی که در آون هست.
مثال می زنم تا زمانی که من شاغل بودم همسرم فقط به درآمدی که از همان شغلش داشت متکی بود اما بعد از استعفای من، با روبه رو شدن با شرایط سخت مالی که برامون پیش اومد اقدام به کارهای جدید و در آمد زایی از راه های دیگر کرد گرچه در یکی از این کارها بدور زمین خوردیم و ورشکست شدیم ولی تا زمانی که برای یک مرد میدان تجربه و شکست باز نباشد آنها مثل یک کرم ابریشم خودشان را محدود می کنند به پیله ای که در آون هستند و این پیله همان متکی بودنشان به حقوق ما زن هاست.
ببین فرشته جان یک سری کارهایی هست که زن می تونه توی خونه باشه و درآمد زایی داشته باشه مثل خیاطی، تدریس خصوصی، قالی بافی، کارهای بازاریابی تلفنی، تولیدات زیور آلات و بدلیجات، و هزاران کاری که مختص در منزل هست، چنین کارهایی آون هم تا جایی که موجب خستگی زن نشه و همین طور این درآمد در حاشیه باشه جوری که آون پیله را ایجاد نکنه خوبه.
البته می دونم شما مرخصی را برای یک سال مطرح کردید ولی من به صورت کلی تر تجربه ام را در این زمینه بیان کردم.
چند تا نکته دیگر هم هست.
بیشتر از 95 درصد از افرادی که دم مرگ بودند و آزشون راجع به حسرت هاشون پرسیدند، نگفتند چرا سوار فلان ماشین نشدند، یا فلان خانه را نداشتند ولی همه گفتند حسرت زمان هایی را داشتند که می توانستند کنار عزیزانشون باشند و نبودند.
فرشته جان، من بزرگ شدن فرزند اولم را متوجه نشدم با اینکه پیش مادرم بودند واز همه جهت چه عاطفی و چه تربیتی خیلی بهتر از خودم عمل کردند ولی خلا نبود من الان که پسرم ده ساله شده نسبت به دوتا بچه دیگر م قابل مشاهدهاس.
یک سری از چاله ها اگر به موقع پر نشه تا آخر عمر توسط هیچ کس پر نمی شه و این چاله برای همیشه خالی باقی خواهد موند وتبعات جبران ناپذیری خواهد داشت.
در کنار اینکه واقعا من حسرت می خورم به زمان هایی بزرگ شدنش را ندیدم.
در مورد قسط ها
نگران نباش، وقتی چند تا قسط عقب بیفته، فکر ها و ایده های نو در ذهن همسرت بهتر ظهور خواهد کرد تا زمانی که همه چیز منظم روال خودش را پیش بگیرد.
در آون شرایط سخت وظیفه مهم ما خانم ها، صبوری، تحمل و حمایت عاطفی از همسرانمونه نه حتی پیشنهادهایی مال و اقتصادی.
تا زمانی که ما خانم ها ذهن خودمون را از دغدغه های مالی خالی نکنیم نمی توانیم وارد غالب زنانه و نقش اصلی خودمون در زندگی بشیم.
الان خود من اصلا خبر ندارم ماهی چقدر قسط داریم، چند تا قسط عقب افتاده داریم و....
در عوض به خودم و بچه ها و همسرم می رسم، و زمان های که همسرم عصبی و یا پرخاشگره اینقدر آرامش و توانایی دارم که به راحتی شرایط را کنترل می کنم چون دغدغه هام خیلی تغییر کرده و در حد توان کم و ضعیف یک زن پایین آمده.
امیدوارم توانسته باشم کمک کنم.
و امیدوارم بهترین تصمیم را بگیری.

[مدیرهمدردی]

سلام
با توجه به اینکه شما باید سریع تصمیم بگیرید، من بدون توضیحات اضافه و علت شناسی،صرفا به توصیه ای ساده در این موضوع اشاره می کنم. اگر نیاز به توضیحات بیشتری بود با توجه به اینکه عضو انجمن آزاد هستید در آنجا پیگیری فرمایید.

بهتر این است که مرخصی بگیرید و در تربیت فرزندتان بیشتر مایه بگذارید.

این توصیه مهم با توجه به سابقه مسائل مالی شما و همسرتان و تفاوت دیدگاههایتان و همچنین شخصیت شما که مسئولیت پذیری بالایی دارید، و سایر شرایط شما ارائه گردید.

[پرنیان یاسی]

سلام گلم. به نظر من بچه ی کوچک پیش فامیل باشه بهتره. چون اولا رابطه خونی با هم دارند و در واقع می شه گفت به نوعی بچه دارای مادران دیگری هم می شود. حتی در یک کتاب روانشناسی تحلیلی هم این نظر را دیده ام که زنان می توانند مادران دیگری هم داشته باشند. در فرهنگ ایران هم از قدیم رایج بوده که یک بزرگتر مثل مادربزرگ یا خاله یا زن با تجربه از کودکان مراقبت کنند. کما اینکه تجربه بیشتری هم دارند.
خود بچه ارتباط بین اقوام را تنظیم می کند و جمع خانواده را جمع می کنند. این همه جدایی بین اقوام که امروزه رایج شده است اصلا مطلوب نیست و باعث تنهایی و بی پشتوانگی افراد شده است.
خود من از وقتی خواهرم و برادرم بچه دار شدند رابطه ما بهتر از قبلش شد.
کما اینکه خود من را مادربزرگم مراقبت می کرد و من و مادرم هم از خواهرزاده ام نگهداری می کردیم. سختی هایی داشت اما شیرینی ها و منافعش آنها را محو می کرد. اگر به عقب برگردم انتخاب دیگری نمی کنم.

[m.reza91]

سلام

اصل مهم اینه که بچه نیاز به مراقبت دائمی داره که قطعا منظورم صرفا تامین نیازهای زیستیش نیست بلکه توجه به شرایط احساسات و روحیاتش اینکه بهش به عنوان یک انسان توجه بشه . در واقع تمام نیازهای روحی که بزرگسال داره اونم داره. اگه ناراحت میشه یا گریه میکنه نیاز به توجه داره . اگه داره میخنده میخواد توجه یکی رو به خودش جلب کنه و تو با خندیدن بهش، بهش میگی که دارم تو رو می بینم و وجودشو تایید می کنی. خلاصه تر اینکه نیاز به "عشق" داره.
حالا این مراقبت دائمی هر چند نیاز نیست همواره توسط پدر و مادر تامین بشه ولی منم فکر میکنم تا دو سال رو بهتره توسط خودت انجام بشه. البته مراقب باش بهش وابسته نشی که بعد از مرخصی خودت و دخترت اذیت نشید. بنابراین برای تمرین همه که شده هر چند وقت یکبار برای ده دقیقه (و نه بیشتر ) از خونه خارج شو و اونو پیش پدرش بذار.

این وسط باید بسنجی که شوهرت چقدر میتونه خودشو با شرایط جدید وفق بده که به دو عامل بستگی داره : 1 - به لحاظ روحیه برای جبران درامد چقدر امادگی داره ؛ شبیه چیزی که خانم بینهایت در مورد شوهرشون گفتند 2 -چه ابزارهایی برای اینکار داره : مثل پول، حرفه ی خانوادگی، تخصص علمی که بشه ازش درامد فوق العاده کسب کرد در مدت کوتاه و...
و بعد هم مدیریت مالی و کاهش هزینه هاتون.
همینطور باید در نظر گرفت تو بدترین شرایط شوهرت وقتی تحت فشار مالی قرار بگیره چه روحیاتی پیدا میکنه؟ به هر حال بخشی از تربیت دخترت وابسته به روحیات شوهرته و آرامش او هم تعیین کننده است.
و مجددا باید در نظر گرفت شرایط مملکت ما عادی نیست و این رو تک تک مسائل ما از جمله تربیت بچه ها اثر میذاره. پس نمیشه خیلی ایده آل هم فکر کرد و تفکیک وظایف قائل شد.
با این همه در مجموع 70 درصد به مرخصی رای میدم چون هر چی بشه؛ 5 سال اول زندگی یه آدم خیلی خیلی مهمه و اگر این یکسال کمی تحت فشار مالی باشید بهتر از اینه که اون بچه سالیان سال بخواد خلا های ناشی از نبود تو رو تحمل ویا جبران کنه.

خداحافظ

[میشل]

سلام فرشته جان،


آفرین که مادر رشدیافته و همسر خوبی هستی، و در عین حال خودت در اولویت یکت هستی و می فهمی هر کاری رو در اصل به چه علت و انگیزه ای داری انجام می دی.

خیلی خوبه که فردا هیچ منتی سر دخترت نداری که بخاطرش کار نکردی، و هیچ غصه ای نداری که در حق خودت کوتاهی کردی یا خودت رو فدای کسی کردی.

موفق تر باشی