افسوس خوردن برای گذشته ونرسیدن به اهداف

[Mvaz]

سلام

درسته که درک قطعی شرایط شما برای همه ما مشکل هست، ولی اینجا ما کنار هم گرد آمدیم تا تجربه های مون رو رو دایره بریزیم و اگر بدرد شخصی خورد ازش استفاده کنه.

من شرایط شما رو درک نمی کنم ولی میفهمم خوب چی میگید، برای همین بهتون میگم برای اینکه پیج سال دیگه افسوس الان خودتون رو نخورید، یک لحظه بایستید. نفس بگیرید. بعد حرکت کنید.

به نظر میاد شما هم دقیقا به همین نکته رسیدین که به همدردی اومدین و در موردش تاپیک زدین، حداقل از عنوانتون مشخصه که مشکلی رو پیدا کردین و براش دنبال راهکار میگردید، مگر اینکه بگید دنبال راهکار نمیگردم و فقط میخوام باهام همدردی کنید.


تنها چیزی که به افسوس خوردن شما کمک میکنه، افسوس نخوردن شما ست. اینکه گذشته رو با همه خوب و بدیهاش بپذیرید و سعی کنید آینده رو بهتر رقم بزنید.

اصلا نظر شما در مورد یک پدر خانواده که تو سن 35 سالگی برشکسته مطلق شده و کلی بدهی بالا آورده چیه؟ قطعا میگید از نو شروع کن و از تجربه هات استفاده کن.


خوب الان شما که برشکسته نشدین، فقط به تعدادی از امیالتون نرسیدین، شما چرا از صفر شروع نکنید؟ شما چرا خودتون رو ریست نکنید؟ شم چرا منفی ها رو پاک نکنید و تلاش کنید مثبت برای ذهنتون خلق کنید؟

[mlika2]

سلام.خیلی خوب بود.راهنماییهاتون.درسته چند

سال دیگه هم باید افسوس این روزها رو بخورم

به خاطر همین نمیخوام چندسال دیگه که بزرگتر

شدم باز بگم کاری نکردم.

من عاشق سنتورم یه مدتی کلاس میرفتم وبعد

احساس کردم دیگه زیادی بزرگم واسه یادگیری

وانگیزم از بین رفت وکنارش گذاشتم.البته پارسال

سال پر از گرفتاری بود برام ولی میخوام سنتور زدن

رو ادامه بدم.

دلم نمیخاد دوباره افسوس یاد نگرفتن هم برام

باقی بمونه.

خیلی حرفاتون قشنگ بود و واقعا بهم کمک کرد.

تالار همیشه بهم کمک کرد تو اوج ناامیدی وگرفتاری.

ممنون که اینقد کمک کردید.

[Nili1353]

سلام
افراد از نظر روحی در ده های مختلف سنی دچار بحران هایی میشن. مثل بحران سی سالگی و یا بحران چهل سالگی که همین احساس شما رو پیدا می کنند من فکر میکنم شما دچار بحران سی سالگی هستید که در همین حول و حوش سن شما اتفاق می افته. و افراد فکر میکنند که برای رسیدن به آرزوهاشون خیلی دیر شده و خیلی مضحکه که در مثلا سن 35 سالگی شروع کنند درس بخونن یا هنری رو یاد بگیرن. شما با بکی دو جلسه مشاوره رو به راه می شید. این اتفاق برای خود من افتاد من از بچگی علاقه داشتم برم نقاشی و هیچوقت نرفتم هزاران کار انجام دادم در دو رشته دانشگاهی تحصیل کردم دو رشته ای که مورد علاقه ام بود. کار کردم ووووو اما نقاشی هیچ وقت فرصت نشد برم. وقتی در سن 43 سالگی عزمم را جزم کردم و رفتم کلاس نقاشی ؛ انچنان حالم خراب شد که نگو ؛ بخصوص وقتی می دیدم کسانی هستند که خیلی از من کوچکترن و بسیار به این هنر مسلط از اینکه اینقدر دیر شروع کردم خیلی حالم خراب شد. دوستی به من گفت به مشاور مراجعه کنم و ایشون خیلی خوب برای من توضیح داد که من دچار بحران چهل سالگی شدم . خوب من از خانواده ی فقیری بودم بیشتر مقاطع زندگیم بخاطر نداشتن پول و این که می بایست به خانواده هم کمک مالی میکردم واقعا نه پول و نه فرصت نداشتم که برم کلاس. ولی الان اینطور نیست. مشاور به من گفت شروع کن و تلاش کن که به رویات برسی الان هم پول داری و هم فرصت برو و شروع کن.
حالا شما هم همینطوری
فکر نکن دیر شده فکر کن اگر قرار باشه 80 سال عمر کنی هنوز چقدددددرررر فرصت داری برای رسیدن به آرزوهات
پس تلاشت رو شروع کن. اگه الان مفید نیستی تلاش کن که در آینده اینطوری نباشی سالهای بعدی عمرت رو هنوز پیش رو داری .
انشالله همیشه شاد و سلامت باشی دوست عزیر