تصمیم به جدایی گرفتم لطفا راهنماییم کنید.

[آنیتا123]

آنه ماری عزیز.من تا حدی شما رو درک میکنم.تاپیک های قبلیتون رو یادم هست و اینکه از تصمیمتون خوشحال شدم به خاطر اینه که میدونم شما تو این مدت خیلی صبر کردین و خانومی کردین.
ولی متاسفانه همسرتون به نظر میاد بیمار هستن.و این بیماری به راحتی درمان نمیشه.
من خودم خیانت دیدم و بخشیدم.پس میتونم بفهممتون.و اینم میدونم اگه همسرم یک بار دیگه اینکار رو بکنه بدون شک ازش جدا میشم.
حتی الان هم با وجود اینکه چیزی ندیدم هر چند وقت یک بار به هم میریزم و به خودم میگم کاش نبخشیده بودم.چه برسه به اینکه باز تکرار بشه.
خواهرانه بهت میگم.از این زندگی فرار کن.به خاطر همین بهت گفتم با یه وکیل مشورت کنی.البته شوهرت اصلا متوجه نشه.ولی ببین راهش چیه.
من اگه جات بودم راه طلاق توافقی را انتخاب میکردم که خودم رو نجات بدم.
حالا مسیر این کار رو باید از افرادی که وارد هستن بپرسی و حساب شده بری جلو.
مثلا شاید وکیل بگه در حال حاضر ترک خونه به نفعت نیست.
فقط در وهله اول به فکر سلامتی خودت باش.همه چیز درست میشه .مثل
یه زن قوی با آرامش و حساب شده قدم بردار.
شاید این هم امتحان تو بوده.حتما ازش سربلند میای بیرون

[behzzad]

کاربر گرامی آنه ماری

دوست داشتم با شما همراه باشم در تاپیک تون. ولی این آخرین پست من هست به دلیل حرکت زشت مدیران در حذف پست زیر. بعلاوه این آخرین پست من در این تالار هست و بعد از این در هیچ تاپیکی مشارکت نخواهم داشت.

جناب behzzad,

شما یک اخطار تخلف در تالار گفتگوی همدردی:سایت تخصصی مشاوره ازدواج و مشاوره خانواده دریافت کردید.

نوع: عدم رعایت قوانین تالار و جدال و بحث ذیل تاپیک دیگران



نوشته اصلی توسط نازنین2010
من ازاول هم صحبتی با شما نداشتم که شما بخواهید جوابی به من بدهید و ممنون میشم اگه محترمانه تر پست بزارید
فقط یه اصل قانونی را که از شرایط ضمن عقده می باشد را گفتم ، دیگه بحثی نداره که صبر و عمر زیاد طلب کردید!!!


شما یکی از نمونه های شگفت آور در این وبسایت هستید. افراد مثل شما متاسفانه در اینجا بسیار زیاد هستن. هرچند انحراف از تاپیک هست ولی این حق من هست به فردی مثل شما پاسخ بدم. این نمیشه که شما مدام حرف خلاف بزنید و اگر بنده پاسخ دادم ، مدیران با من برخورد کنن. البته این کار رو بیش از 20 بار تکرار کردن. حالا بزارید ببینیم این کاربر بزرگوار داره چه کاری انجام میده. اول در پست خودشون میگن که باید خیانت شوهر رو با سند در دادگاه اثبات کنن:

نوشته اصلی توسط نازنین2010

سعی کنید اول مدارک قابل استناد و کافی برا خیانت همسرتون داشته باشید که بتونید به دادگاه ارایه بدید و بعد برا جدایی اقدام کنید



بعد بنده با ذکر نقل قول از ایشون میگم که این کار بسیار زیانبار هست. بلافاصله ایشون با ذکر نقل قول از من میگن که:

طبق شرایط ضمن عقد اگه اثبات بشه که مرد همسر دیگه ای گرفته زن میتونه به راحتی طلاق بگیره و همه مهریه اش را بگیره

یعنی اول از اثبات خیانت حرف می زنن بعد که من با این روش مخالفت می کنم، میان و در پاسخ مستقیم به بنده ، یک بند قانونی میارن. در مرحله ی بعدی ایشون یک شگفتی خلق می کنن و میگن من اصلا کاری به اثبات خیانت ندارم که :

نوشته اصلی توسط نازنین2010
در مورد اثبات رابطه نامشروع صحبتی نکردم

قبل از پست گذاشتن مطالب را با دقت بیشتری مطالعه کنید



جالبه که در اینجا همه چیز مکتوب هست و ایشون این مطالب رو بیان می فرمایند. سپس در تکمیل شگفتی بالا ، چیزی رو به بنده نسبت میدن که در این تاپیک نگفته بودم. ایشون مطلب زیر رو مستقیما خطاب به بنده می نویسن:




نوشته اصلی توسط نازنین2010
شوهر این خانم بیماره، جای تعجبه که فکر میکنی به این آسونی این مرد هوس باز که حتی احساس پشیمانی از رابطه های متعدد نداره به این آسونی قابل درمان باشه


همچنان ایشون شگفتی می آفرینن و در آخرین پست شون می فرمایند که اساساً نه چیز خلاف به من نسبت دادن و نه از خیانت حرفی زدن:


نوشته اصلی توسط نازنین2010

من ازاول هم صحبتی با شما نداشتم که شما بخواهید جوابی به من بدهید و ممنون میشم اگه محترمانه تر پست بزارید

فقط یه اصل قانونی را که از شرایط ضمن عقده می باشد را گفتم ، دیگه بحثی نداره که صبر و عمر زیاد طلب کردید!!!

این رو باید به عجایب 7 گانه اضافه کنن که ایشون اعتقاد دارن بنده باید محترمانه تر بنویسم. مشخص نیست من کجا به ایشون بی احترامی کردم؟؟البته همه چیز روشنه:
به دلیل داشتن نظر مخالف ، ایشون از بنده ناراحت هستن و مدام رفتارهای هیجانی می کنن. ایشون تحمل نظر مخالف ندارن و اسم این رو میزارن بی احترامی. در مرحله بعد چون حرفی برای گفتن ندارن اول به بنده نسبت خلاف میدن (=جای تعجبه که فکر میکنی به این آسونی این مرد هوس باز که حتی احساس پشیمانی از رابطه های متعدد نداره به این آسونی قابل درمان باشه) و نهایتا میگن که من اصلا حرفی از اثبات خیانت نزدم و فقط یک بند قانونی نوشتم و با کسی هم بحثی نداشتم!!شگفتی پشت شگفتی در جایی که همه چیز مکتوب هست. تصور کنید که اگر بحث ها شفاهی بود ایشون چه اعجازی خلق می کردن.میدونید چرا انقدر رفتار های این تیپی در این وبسایت زیاد شده؟؟ بارها و بارها دلیلش رو گفته بود:

ارسال اول:

http://www.hamdardi.net/showthread.p...l=1#post451338

ارسال دوم:

http://www.hamdardi.net/showthread.p...l=1#post451758

حالا ممکنه برخی فلاسفه بگن چرا به این کاربر گیر میدی! این تیپ رفتارها انقدر زیاد شده که وبسایت رو به شدت تحت تاثیر قرار داده. هر بار ما میاییم به کسی کمک کنیم ، حتما باید یکی از این بزرگواران بیاد و رفتارهای هیجانی و خلاف گویی بکنه. دست آخر هم مدیران میان و بدترین کار ممکن رو انجام میدن، یعنی حذف پست. با این روش تقریبا این وبسایت رو به ورشکستگی کشوندن.

[wisdom]

سلام آنه‌ماری عزیز،
آیا بعد از ده سال راه رو‌بیراه رفتن احساس پشیمانی وجود داره؟
شما ده سال مدام یک‌حرکت رو‌تکرار کنی باید ده سال و یک روز حداقل تلاش کنی که این عادت از بین بره،فکر نمیکنم همسرت جای تغییر داشته باشه.
همیشه میگن طلاق قبح داره و‌نباید به راحتی ازش حرفی به میان‌آورد ولی واقعا بعضی جاهااگر نباشه زندگی آدم‌ میگنده.
از اونجایی‌که منبع دارمد داری و‌از لحاظ مادی مشکلی برات پیش نمیاد لطفا مهریه و حقوق مادی رو بگذارمرحله آخر.
بخاطر فرزندت کوتاهترین راه که طلاق توافقیه رو انتخاب بکن.
سعی کن با اینهمه آسیبی که از ارتباط با همسرت گرفتی خداقل در طول درخواست طلاق رفتار زننده و‌حرف رکیک‌از همسرت نشنوی بالاخره جنس آدم جوریه که وقتی تحت فشارش میدی ممکنه هر واکنش بدی داشته باشه پس با آرامش فقط سعی کن با طلاق توافقی از این‌زندگی‌ مسموم بری.
امیدوارم‌موفق باشی.

[بهاره جون]

آنه ماری عزیز
خوشحالم که اعتماد به نفست رو تقویت کردی و موقعیت شغلی خوبی پیدا کردی. این مهمترین قدمی هست که هر آدمی در مقابل مشکلاتش میتونه برداره.
اینجور که نوشتی، از وکیل و مشاور داری کمک میگیری و این خیلی خوبه. الان تو یه مسیر منطقی قرار گرفتی و نباید ترس به دلت راه بدی.
خودت بهتر از هرکسی شوهرت رو میشناسی و میدونی اهل توافق کردن هست یا نه. همه جوانب رو بسنج و بعد اقدام قانونی رو شروع کن.
زیر بار جدا زندگی کردن هم نرو. خیلی پیشنهاد مسخره ای هست.
امیدوارم روزهای بهتری برات رقم بخوره.

[رنگین]

آنه ماری کجایی. ما رو از احوالت بی خبر نگذار.

[آنه ماری]

ممنون رنگین جان که جویای احوالم بودی.

همسرم بعد از دوهفته برگشت خونه. همون موقع سعی کردم محکم و قاطع در مورد طلاق توافقی باهاش صحبت کنم اون هم مثل قبل گفت من هیچ توافقی با تو نمیکنم. اگر طلاق میخوای خودت برو درخواست طلاق بده.

بهش گفتم اگر درخواست طلاق بدم موافقت میکنی گفت مهریت را ببخش حق حضانت دخترم را هم ببخش شاید موافقت کردم.منظورش اینه که حق حضانت دخترم با پدرش باشه برای همیشه یعنی هر زمان که خواست بتونه دخترم را از من بگیره.

منم گفتم نه مهریمو میبخشم و نه دخترم را به تو میدم.


حقیقتا نمیدونم دلیل اینکه بجای شرمندگی از کارهاش اینطور گستاخانه رفتار میکنه چی هست؟

واقعا متاسفم اگر من بودم که خیانت کرده بودم الان معلوم نبود چه وضعی داشتم در حالی که همسر من نه تنها نمیگذاره من برم بلکه راه اذیت و ازار را هم در پیش گرفته.

با پدر و برادرم هم صحبت کردم و قراره اونها از طرف من با خانوادش صحبت کنند تا بشه یک راهی برای جدایی پیدا کرد.

فعلا دارم برای خونه خودم یه سری وسیله میخرم. حس میکنم توی راهی افتادم که دیگه باید تا اخرش برم.

فقط وقتی دخترم را میبینم چشمام پر از اشک میشه. بیچاره دختر من که بیگناه افتاده وسط این زندگی.

[رنگین]

سلام عزیزم.حالت رو درک میکنم.می خواد از طلاق اینجوری منصرف ت کنه. به نظر من هم برای بچه و هم مادر بهتر اینه که با پدرش بزرگ بشه ولی تحمل این برای مادران خیلی مشکله.
نگران نباش دخترت اول و اخرش دختر تو هست و برمیگرده پیش خودت.

[پرنیان یاسی]

آنه ماری عزیز سلام. تاپیک شما را خواندم و کلی ناراحت شدم.
راستش را بخواهید به نظر من همسر شما با تمام گستاخی ای که دارد اما پیشنهاد بدی نکرده است. خوب وقتی همسر شما توان مالی اش آنقدر زیاد است که 150 سکه برایش چیزی محسوب نمی شود ... خوب هر مردی نقطه قوتی دارد که می توان از آن استفاده کرد. همسر شما وفادار نیست و نیاز عاطفی شما را تامین نمی کند اما نسبت به نیازهای مالی شما و فرزند خودش بی تفاوت نیست. از طرفی شما هم تصمیم گرفته اید که زنی مستقل باشید و زندگی خودتان را اداره کنید. یعنی دیگر نمی خواهید از لحاظ عاطفی به او وابسته باشید. دختر شما هم الان کم سن است اما مطابق قانون چند سال دیگر می تواند تصمیم بگیرد که با چه کسی می خواهد زندگی کند و به هر حال احساس انسان به والدینش یک احساس غریزی است که ربطی به رابطه زن و شوهری آن دو ندارد. اگر به دختر خود فرصت انتخاب بدهید بعدها مسئولیت زندگی و انتخاب هایش را می پذیرد و جای گلایه از شما وجود نخواهد داشت. رابطه عاطفی بهتری هم با فرزند خود خواهید داشت.

به نظر من با این مقدمه ایده زندگی جدا از هم که از طرف همسرتان مطرح شده است به عنوان یک راه حل موقتی قابل اجرا است. او بنابر وظیفه ای که دارد مایحتاج شما و فرزند شما را تامین می کند و شما هم زندگی مستقل بی دردسری خواهید داشت تا زمانی که فرزند شما به سن قانونی برای تصمیم گیری برسد. حتی درخواست ماهانه یا سالانه مبلغی را جدای از خرجی داشته باشید که فقط برای خودتان باشد. بدون اینکه دغدغه ای داشته باشید سرکارتان بروید و در شغل خود پیشرفت کنید. خانه خودتان را هم می توانید اجاره دهید. اما با همسرتان شرط و شروطی هم بگذارید که مانع آسیب عاطفی و آزار شما شود و از او تعهد کتبی بگیرید. مثلا ارتباط خود را با شما در حدی که دوست دارید محدود کند و بعضی انتظاراتی را که شما تعیین می کنید از شما نداشته باشد.
خوب شاید همسر شما مدتی بعد از این جدایی موقتی قانع شود که توافقی طلاق بگیرید. در حالی که خودش به استقلال شما کمک کرده است و شما را آماده کرده است. به نظر من روی پیشنهاد او فکر کنید.
موفق باشید.