افسردگی نا امیدی بی خیالی نگرانی به سمت هیچی.اگه تجربه بهبود افسردگی دارین کمک بفرماید

[namnam]

سلام.فکرمیکنم قبلاهم اینجا مطلب گذاشتم ولی سایت رو گم کرده بودم.ولی اینبار تاروزیکه جواب نگیرم میام ومیرم
من از زمانیکه یادم میاد افسردگی داشتم.البته بچهتر که بودم نمیدونستم چیه وبده و به اخلاقم عادت کرده بودم .سه چهارسال پیش نمیدونم واسه چی بردنم دکتر که از این دکتر به اون دکتر فرستاده شدم که یکیشون منو فرستاد پیش دکتری که ماه های اول نمیدونستم دارویی که میخورم واسه چیه ولی چون داروها اثرات عجیبی داشتن ومرتب دکتر میرفتم فهمدم به اینها اصطلاحا میگن داروهای اعصاب و مال من داروی ضد افسردگی بود
چیزی که از چندین ماه دارو خوردن یادمه سال اول فشار خون پایین و پرخوابی وحالات عجیب غریب بود
بعد که به اصلاح داروها بهم ساختن کمی حالم بهتر شد اما همچنان بی حالی پرخوابی گاهی به شدت استرس داشتن ونگران شدن وبرگشتن افسردگی رو داشتم از همه مهمتر حافظه خوبی که داشتم بعد از دوسال چیزی ازش نموند و توی درس خیلی بهم ضرر و ضربه زد.هنوزم که یادم نمیاد چندوقته خیلی خیلی کماز این داروها میخورم حافظه برنگشته
اینها هموضعت گذشته منه هم اینکه بدونید دارو مشکلمو کامل حل نکرده.کاش کسایی که بهبودپیداکردن بیانوتجربه هاشونوبگن

چیزی که براش اینجام اینه که نمیخوام دیگه اینطوری باشم وبعلاوه دیگه امیدم رو هم دارم از دست میدم و کاملا دارم بدتر میشم
--به پرخوری رو اوردم و همیشه درحال خوردنم و همیشه گرسنمه دارم تناسب اندامم روهم ازدست میدم--زیاد میخوابم و روزهام با نگرانی و بسرعت میگذرن --خیلیا میگفتن استرس و نگرانیت بی حافظگیت رو بدتر کرده--

الان که بهترم افسردگی دوره ای دارم دوهفته خوبم و سه هفته نشونه هایی که میگمو دارم--سر هیچکاری چند دقیقه بیشتر دووم نمیارم -جدیدا تا چهار پنج صبح خوابم نمیبره-- تو همه زمینه ای شکست داشتم وکاملا ناامیدم

--هچ حرارت وجنب و جوشی د من نیست--هیچ ارزویی ندارم--اصلا مثل همسن و سال هام نیستم--درحد دختر پانزده ساله جرات ندارم--هیچ جا دلم نمیخواد برم--برای هیچ چیزی دست و پا نمیشکنم ودرواقع جراتشو ندارم وگاهی خودمو درحد چیزی نمیبینم
اهل سختی کشیدن برای دوره های بعد از لیسانس نیستم حتی اگه علاقه دارم

ماه پیش بیست وهست سالم شد و اینطوری پیش بره تایکی دوساله دیگه شانس همه چیزو از دست میدم و تنها و بدبخت یا خودکشی میکنم یا خدا میدونه چطوری عمرمو میگدرونم

الان توی حال دوره ای نسبتا خوب و بدم سه هفته ست که بدم و شب روز میگذرونم وبه زور ی ند ساعت این مطلب رونوشتم

[فرشته مهربان]

با سلام

به نظر می رسد زمینه احوالات شما اعتیاد به خیال پروری باشد ... آیا از همان زمان کودکی خیال پردازیهای سرخوشانه داشته اید ؟ یعنی تخیل آنچه دوست دارید و برای شما خوش آیند بوده و عادت به رویاپردازی در باره آنچه مطلوب و آرزوی شماست ؟

نیاز دارم پاسخ این سئوال و احتمال را بدانم تا بهتر بشود شما را راهنمایی کرد و در کل به شما کمک کرد درک شفاف تری نسبت به خود پیدا کنید که همین خود خیلی راهگشا خواهد بود

[namnam]

سلام خسته نباشید. تاجاییکه به ذهنم میاد در بچگی تنها بودم محبتی از کسی دریافت نکردم واین باعث میشده که خودم دیگران رودست داشته باشم حالا شخصیت های برنامه کودک یامعلم هام یا حتی کتابهام بعدها که درحد راهنمایی دبیرستان بودم ادمهای فیلم و سریال ها.بچه که بودم خیال پرداز بودم خیلی هم بودم اما فکرمیکنم از بیست سالگی به بعد اینطور نبودم و شاید دلیلش این بود که با ادمهای واقعی روبرو شده بودم و زمان ورود به دانشگاهم بود ولی فکر میکنم پنج شش سالی باشه که اصلا خیال پزدازی نکنم وکمی عاقل تر شده باشم.یادمه بیست وسه سالم که بود دوستم بهم گفت فلان شخص عاشق تو شده و من با توجه به اینکه میدونستم رابطه ای بیشتر از یکبار دیدار با اون فرد که کمی هم خاص بود رو نداشتم به ذهنم این موضوع رو وارد نمیکردم چون دوستم غیرمستقیم میگفت اتفاق خاصی بینتون افتاده ومیدونستم اینطور نبوده و فکرمیکنم کلا ازهمون حدود سنی کم جرات شدم و به ذهنم موارد واقعی رو هم راه نمیدادم چه برسه به خیالی

[namnam]

ایا من حرف بدی زدم؟ایا مشکل از خیال پردازیه؟
چطورمیشه که یه نفر کاری برای ایندش نکنه؟چطور میشه اصلا نتونه تن به سختی بده؟
دلیل بی انگیزگی وبی حوصلگی های زیاد چیه؟دلیل مدام رفتن توی حال افسردگی چیه؟
چطور میشه که یه نفر با گذشته خوب فقط بخاطر یک قسمت اززندگیش ایندش سمت تباهی بره؟
چطور میشه یه ادم اروم بافکر و زیرک تبدیل بشه به یک ادم نا اروم نگران بی خیال بدردنخور که ببینه هیچ جا توی یک قسمت از زندگیش کارش درست نبوده ودیگه درست نشده
چی میشه که یه ادم نخواد که حرکتی به خودش بده؟ تا کی تن پرستی ولذت پرستی؟؟؟؟؟

[namnam]

دست کم دوهفته در مسافرت خواهم بود.
شاید اب و هوای شهرها بتونه حالمو تغییر بده
از ادمیزاد ایرانی با توجه به خصوصیاتی که داره نباید انتظار داشت ایرانی یعنی فقط به زور زبون و ظاهر فریب دیگران و بالاکشیدن گلیم خود

دفعه اول و اخرم بود.خدا(یی که برای من نبود)یار و یاورتان

[mohamad.reza164]

سلام

خانم محترم.

خانم فرشته مهربان از مشاور های این تالار هستن و بسیار سرشون شلوغه و کم به تالار سر میزنند.

به نظر من شما اگر در تالار همدردی مشاوره دقیق میخواهید ، بهترین راهش اینه که حق عضویت بگیرید و بطور خصوصی با ایشان یا مدیر همدردی مشورت کنید.

من بنظرم ارزش اش رو داره، خانم فرشته مهربان از روی متن اولتون، تشخیص های خوبی دادن. و این خیلی مهمه، من که بودم ایشون رو دیگه ول نمیکردم.

یا صبر کنید ایشان برگردند و یا عضو انجمن آزاد بشید.

-----------

استفاده از تجارب دیگران بیشتر شما رو گمراه میکنه و بهتون اطلاعات تجربی میده که مثلا برای من مفید بوده و لزوما ممکنه برای شما مفید نباشه.
ذات انسان پیچیده تر از این حرفاست که نسخه هایی در این حد عمومی داشته باشه.

----------

در ضمن تا قبل این شاید خدا با شما بود، ولی میدونستین شخص نا امید از رحمت واسعه خدا بزرگترین خطاکار هست؟!

مقاله زیر رو اگر دوست داشتین بخونید ( صرفا برای بحث نا امیدی از رحمت خداست) دوست نداشتین هم نخونید.


https://article.tebyan.net/238734/%D...AE%D8%AF%D8%A7



با بسم الله الرحمن الرحیم ( به نام خدایی که رحمتش بی اندازه است و مهربان اش همیشگی) شروع کنید.
------------------------