یک قدم به جلو:دوستان مشورت بدین

[دختر گل فروش]

سلام. من خانم مجرد اوایل دهه سوم زندگی هستم.از سه سال پیش کاری رو شروع کردم که منجر به شکست شد
حالا بعد از چندماه غصه به فکر افتادم که چه کاربکنم فعلا توی این دو موضوع موندم
1.من لیسانسم بشینم برای فوق بخونم
2.بشینم مهارتهای کاری یادبگیرم که قبلا کم کاری کردم و پشیمونم حداقل شش ماه صبر وحوصله وتلاش لازمه
متاسفانه فکرمیکنم جنبه هردو کار روباهم ندارم
دوستان من سی سال روتمام کردم لطفا شرایط سنی روحتما درنظر بگیرید وبگید توی هرکدوم چقدر سن اهمیت داره ازنظر خودم خیلی خیلی اهمال کاری کردم و سالهای زیادی رو هدر دادم البته درنظربگیرید این سه سال اخر توی زندگیم تلاش کردم
لطفا دوستان شاغل وتحصیلکرده حتما نظر بدن چون خیلی به خودم فشار اوردم که بیام و اینجا کمک بخوام .ممنون

[صبا_2009]

سلام.

به نظر من فعلا به ارشد فکر نکن. چون به فرض که الان تو کنکور ارشد 98 شرکت کنی و قبول بشی تا دوره ت تموم بشه میشه در بهترین حالت میشه سال 1400 و اون موقع دوباره می رسی به نقطه امروزت که باز دوباره باید دنبال کار باشی و پول چندانی هم نداری.

به نظر من بیا یه ددلاین واسه خودت تعریف کن. مثلا مهر 98 و تا اون موقع هر مهارتی برای رشته تخصصی خودت لازم هست رو یاد بگیر. تو این مدت هم اگر میتونی یه شغل ساده پیدا کنی که واسه ت درآمد زایی داشته باشه حتما شروعش کن که بتونی از پس هزینه دوره های تخصصی رشته ت بر بیایی.

بعدها که شغل مناسب پیدا کردی و تو رشته خودت جا افتادی و درآمدت مطلوب بود اگر دوست داشتی به ادامه تحصیل فکر کن و براش برنامه بریز.

برات آرزوی موفقیت دارم

[دختر گل فروش]

سلام صبای عزیزشما خیلی دخترعاقل وفهمیده ای هستی صحبتای شما توی تاپیک اولم یادم هست و اونزمان واقها کامپیوترم مشکل داشت ونمیتونستم چیزی بنویسم واقعا همه خیلی حرفای خوبی زدن.با حرف شما موافقم ولی خب مشکلاتی هست این وسط . خیلی خوبه دوستایی مثل شما بیان وباهم مشورت کنیم ونظرات مختلف رو بشنویم

1. یک موضوع بزرگ سن منه که خیلی باهاش مشکل دارم. ولی خوبه واقعیتا روبدونم که بهتربتونم تصمیم بگیرم

2. در مورد مدرک جدیدتر یکی اینکه تمام خواهر برادر و دختر پسرای فامیل و اشنای ما حداقل ارشد دارن و میترسم از بچه های دبیرستانی هم عقب بیفتم و همون مدرک دار بودن همه خودش فشار ذهنیه دوم اینکه نکنه بعد از یادگیری و وقت گذاشتن ببینم لیسانس خالی بدرد کار نمیخوره هرچند میدونم مهارت خیلی بیشتر از مدرک می ارزه

3. واقعا توی اون سن من برای کسی که مهارت کافی داشته باشه شغل مناسب گیرمیاد ؟؟ الان دیگه سن شاغلین خیلی پایین اومده

4. واقعا نمیشه هم درس خوند هم دنبال یادگیری های دیگه رفت؟

5. شما واقعا خوب میدونی که خیلی وقتا نمیشه روی خانواده از جنبه مالی حساب کرد وگرنه خودش مشکل دیگه درست میکنه ولی شغل ساده ای که خیلی وقت گیرنباشه مثلا چی؟ چون من قبل از اینکه میخواستم اون قدم بزرگ روبردارم که بدلایل مختلفی موفق نشدم مدتی کارایی رو توی خونه میکردم که خیلی زمانبر بودن مثلا ویرایش متن میکردم چون تایپسیت حرفه ای نبودم که تایپ هم بتونم انجام بدم که اون هم وقتگیر بود وخسته کننده و درامد زیادی هم نداشت

6.

[صبا_2009]

عزیزم لطف داری به من

نظر کلی من این هست که کسی که نتونه با لیسانسش شغل پیدا کنه و به درامدزایی برسه با ارشد هم نمی تونه. چون تو دوره ارشد چیزی که به درد بازارکار بخوره یاد نمی گیری مگر موارد خاص.

در مورد سن گفتی سال 1400 سنت به عقب که بر نمی گرده فقط یه مدرک بیشتر داری. شما تو 50 سالگی هم می تونی ارشد بگیری.

شما دختر ثروتمندترین خانواده شهرت هم باشی از نظر من باید بتونی گلیم خودت رو توی بازار کار بکشی بیرون، ثروت یه چیز ماندگار نیست، مهارت ماندگاره، اگر خانواده ت نمی تونند ساپورتت کنند که انگیزه بسیار قوی تری برای کسب در آمد داری و این یه باید تو زندگیت هست.

اگر حرف مردم برات اهمیت داره که کلا پست های منو نخون. زندگی شما مال شماست، وقتی مثلا سال 1400 بجای مدرک ارشد تو دستت یه ماشین زیر پات باشه کسی ازت نمی پرسه چرا مدرک لیسانسه!!

شما خانمی براحتی می تونی بری منشی مطب پزشک بشی. خیلی از پزشک ها فقط عصرها هستند اونم نه هر روز. مثلا 4 روز در هفته. صبح ها می تونی به یادگیری مهارت تو رشته خودت بپردازی و اگر کلاسی لازم هست بری. عصرها هم می تونی همونجا مثلا تمرین تایپ کنی که سرعتت بالا بره. این مثال بود. خیلی کارهای دیگه میشه کرد که هزینه های اولیه ت در بیاد و استقلال مالی داشته باشی و ذهنت درگیر هزینه ها نباشه و از اون طرف هم تو رشته خودت به مرحله ای برسی که حرفی برای گفتن داشته باشی.


در مورد درس و کار همزمان هم زمانی ممکن هست که تو توی کارت جا افتاده باشی. وقتی تازه داری یه سری مهارت یاد میگیری و بخوای برای کنکور هم آماده بشی عملا تو هیچ کدومش موفق نمیشی و فقط زمانت رو بی هیچ نتیجه ای از دست میدی. چون روی سنت حساسی میگم اونجوری یک سال سنت بشتر شده و نه ارشد دانشگاه خوبی قبول شدی و نه مهارت خاصی داری، دوباره تو همون نقطه امروزت هستی.

موفق باشی

[دختر گل فروش]

سلام من درسته روی سنم حساسم ولی میخوام بدونم حساسیتم چقدر درست و چقدر غلطه ادم باید واقعیتا رو بدونه
البته این مشکل شما یا کس دیگه نیست عیب منه ولی من ترس ها و ذهنیت های اشتباه وتنبلی های ذهنی و واقعی دارم که باید رفعشون کنم
مثلا در مورد بازار کار : چون روحیه تیمی و پرشوری ندارم میترسم نتونم واقعا کاری کنم و کسی بشم همین افکار یکی از دلایل زمین خوردن اخیرم شد که همیشه فکرمیکنم کاری نمیتونم انجام بدم البته همش ذهنی نیست مشکلاتی هست کار توی گروه رو برای من سخت میکنه وباعث میشه زیاد به بسچاره بودن فکرکنم من از بچگی هیچ عادتی به گروه وکارجمع نداشتم
اما یک قسمت ذهنی دیگش اینه که میترسم نتونم یکی از خوبا باشم و وقتی از خوبا نباشی انتخابت نمیکنن برای همینه که ذهنم بین کارهای اداری ساده و یادگیری مهارت های پشرفته مردده و اون ترسای قبلی هم که هست .بعد سر همون کار ساده هم که حرفای اولم صدق میکنه .شاید یک دلیل هدر دادن عمرم همین بوده .من نزدکان تحصیلکرده دارم ولی اخلاقای عجیب خودخواه و اهل کمک و راهنمایی نیستن مگه ینکه عیب هاتو بگن و تحقیرت کنن والبته هیچکدوم هم نزدیکم نیستن

[صبا_2009]

دختر گل

به نظر من سن مهم نیست ولی آدم باید حواسش باشه عمرش رو صرف چه کاری میکنه!

کاری که فقط برای جلب نظر دیگران هست ؟ یا کاری که باعث میشه خودش احساس بهتری داشته باشه و احساس مفید بودن کنه.

شما دچار یه جور کمالگرایی هم هستی. قرار نیست که بهترین تو رشته خودت باشی. یه مهارتی که رو می دونی میشه ازش پول درآورد یاد بگیر برو جلو. تو هر کاری وقت بگذاری و روش تمرکز کنی و تکرار و تمرین داشتی بعد از یه مدت قوی میشی. به شرطی که بخوای و هی بهونه نیاری که من نمی تونم و من ال و من بل و ...
یه هدف واسه خودت در نظر بگیر یه ددلاین هم مشخص کن بچسب بهش. دیگه بقیه دانشمندن یا عالم بی عملند یا هر چی به خودشون مربوطه. تو وقتی واسه خودت هدف داری و البته در مورد هدفت هم تحقیق و بررسی کردی و می دونی نتیجه داره دیگه حرف دیگران واست مهم نمیشه.

اگر هم حتی به رشته خودت علاقه نداری؛ بازم دنبال یه مهارت باش و به فکر پول در اوردن از اون مهار. ادامه تحصیل تو شرایط فعلی شما فقط گول زدن خودت هست که مثلا داری یه کار مفید انجام می دی.

[خندون]

عزیزم منم مثل تو هستم با این تفاوت که از تو ۳ سال بزرگترم

ببین من تجربه های کاری قبلم رو کلا گذاشتم کنار و دارم دوباره از صفر شروع میکنم. البته من دارم شاخه کاریم رو عوض میکنم و در کارهای قبلم خیلی موفق بودم.

در هر صورت باید اینو قبول کنی که سن تا حدودی مهمه ولی بیشتر برای استخدام دولتی مهمه و در بازار کار آزاد سن و مدرک مهم نیست فقط و فقط توانایی و مهارت مهم است پس این خودش یک دلگرمی خیلی خوبی بهت میده.

من پارسال خیلی دغدغه انتخاب بین ادامه تحصیل یا کار رو داشتم و نشستم با خودم دقیق فکر کردم و آینده ۵ ساله هر کدوم رو بررسی کردم و دیدم که مدرک برای من دیربازده هست و دیرتر به ثمر میرسه ضمن اینکه تا اون موقع در بازار کار رقبای جدیدی هم بیشتر اضافه شدند.

در مورد حرفهای فامیل تا حدی درک میکنم که منظورت چیه. تو میخوای هم به جایگاه اجتماعی و تحصیلی خوبی دست پیدا کنی و هم میخوای درآمد خوبی داشته باشی. تو میتونی هم کار و هم درس رو با هم ببری جلو ولی این همزمانی دو تا با هم انرژی زیادی ازت میبره مخصوصا اینکه تو تازه میخوای یک مهارت جدید یاد بگیری.

پس به نظرم بیا و برنامه ریزی کن و توصیه میکنم اول وارد بازار کار بشی و بعد دنبال ادامه تحصیل برو. تو اگه تو کارت جا بیفتی اتفاقا با خیال راحت میتونی درست رو ادامه بدی ولی اگه اول بری دنبال ادامه تحصیل همیشه دغدغه کار و درآمد گوشه ذهنت به تو استرس میده.

بعدشم عزیز دل رک بهت بگم چرا واسه خودت زندگی نمیکنی؟ مگه فامیل حرف و نظر تو درباره اونها براشون مهمه که تو اینقدر به فکر حرفای فامیل هستی؟!

البته یه مطلبی رو یادم رفت بگم اگه رشته ات بورسیه و استخدامی پس از فارغ التحصیلی دارن و تو رشته ات قوی هستی پس برای کنکور میتونی بخونی ولی تا جایی که میدونم بورسیه رشته ها اکثرا تک جنسیتی شدن و فقط برای پسرهاست.