به شدت نگران ومضطربم.لطفا کمکم کنید راه درست چیه؟

[Ye_Doost]

سلام

صرف نظر از تاثیر دیگران بر روی روحیه همسرتان پیشنهاد می کنم به روان شناس مراجعه کنند تا آسیب های وارد شده ناشی از برخوردهای دیگران (درست یا غلط، به حق یا ناحق، واقعی یا توهم) را درمان کنند.

[آنه ماری]

تولد جان همسر شما بخاطر بیماریهای روحی وفکری که داره همچین حرفهایی زده و همچین نتیجه گیریهای بچه گانه ای کرده و همین منفی نگریش باعث شده که داغون بشه اونوقت چرا روی شما اثر منفی گذاشته؟

یعنی داغون شدن همسرتون شما را هم داغون کرده یا داغون شدن همسرتون باعث یه سری رفتارها میشه که شما و فرزنداتون را ازار میده و همین باعث شده که شما اذیت بشید؟
اگر ممکنه این را یه توضیحی بدید.

تولد جان اگر معجزه ای رخ بده و رابطه همسرت با خانوادش خوب بشه به نظرت تا چند وقت این رابطه خوب میمونه تا چند روز همسرت میتونه خودش را کنترل کنه و دوباره منفی نگری نکنه و دعوا راه نیاندازه؟

خودت هم خوب میدونی که جواب این سوال یه مدت کوتاهه و باز دوباره دعوا راه میافته و همین اش و همین کاسه.


پس اصلا نه روی این موضوع فکر کن و نه اهمیت بده فقط وقتی همسرت درد دل میکنه باهاش همدلی کن مثل همیشه همین.

متوجه این جملت هم نشدم. دچار بی هویتی شده چون بدبینه شما چرا باید خودت را درگیر بدبینی همسرت کنی ؟

ببین تولد من احساس میکنم تو داری تبدیل به مادر همسرت میشی. سعی کن این انرژی مادریت را صرف فرزندانت کنی که بیشتر به این محبت احتیاج دارند.اگر بخوای این قدر انرژی برای کار نشدنی صرف کنی حتما از پا میوفتی.

چرا الکی جو خونه را شاد کنی؟ واقعا شادش کن . واقعا شاد باش. انرژی بزار برای داشتن یه خونه گرم و با محبت.

لزومی نداره جای دیگران را برای شوهرت پر کنی. جای یه پدر با محبت را برای فرزندانت پر کن. بچه هات بیشتر از همسرت به تو احتیاج دارند.

هر کاری برای همسرت بکنی شاید فقط بتونی بطور موقت اوضاع را عوض کنی.

تولد جان تو زن قوی هستی . باور کن وقتی مطالبت را میخوندم که اینقدر برای زندگیت تلاش میکنی بهت غبطه خوردم.
ولی سعی کن تو راه درست قدم برداری که نتیجه بهتری از کارات بگیری و تلاشت بیخودی هدر نره.

[tavalode arezoo]

سلام آنه ماری جان.متاسفانه حرفهای همسرم درمورد بیمهریهای خانوادش کاملا درسته.فقط این وضعیتیه که از بچگی بهش عادت کرده بود ولی الان وجهه منفیش کاملا براش پررنگ شده.
من داغون شدم چون خیلی تنهام فکرمیکنم آیا هیچکی هست که دلش برام تنگ بشه؟!!آیابخاطر همسرم همه من و بچه هام رو فراموش کردند؟
.گاهی اوقات دیوونه میشم خودخوری میکنم همه رو در وضعیتی که دارم مقصر میدونم،گاهی خونوادش رو گاهی خودم وخونوادم،گاهی خودش.وقتی حالم خوبه همه چیز رو بادید منطقی میبینم ولی امان ازوقتی که حالم بده.واقعا خیلی وقتها دیگه نمیتونم به دردودلهای همسرم گوش بدم یعنی درظاهر گوش میدم ولی از درون درحال انفجارم،اصلا مثل قبل نیستم بتونم حرفهای منفی روتحمل کنم حالا میخواد اخبار تلویزیون باشه،یااتفاق توی مدرسه بچه ها یا هرچیز دیگه.دوباره باخودم میگم اگه حرفاشو به من نزنه به کی بزنه؟!!!
یه روز که حال روحیم دروضعیت انفجار بود بهش به شوخی وجدی گفتم:تویکی مثل منو داری که آرومت کنه بهت امید بده ولی من چی؟ازش خواهش کردم قرارنیس بهم قول بده یا راستشو بگه که همه چی درست میشه لااقل امید بهم بده کمی آرومم کنه.اون شب اولش جبهه گرفت من همینیم که هستم بلد نیستم ازاین مسخره بازیا دربیارم ولی ازشب بعدش چندباری محکم توبغلم گرفت وغصه نخور،ازهیچی نترس همه چی درست میشه،منو میگی چقدر حالم خوب شد بعد به خودم میخندم میگم چقدر دنیام کوچیکه که بااینجور حرفها هرچند الکی میرم رو ابرها.

[tavalode arezoo]

ازفرشته مهربان درخواست بسته شدن تاپیکم رو دارم.فکرمیکنم دیگه آه ونالم زیاد شده وداره فضای تالار رو غمگینتر میکنه.امیدوارم بتونم به هرطریقی شده دوباره صبر وآرامشم رو برگردونم.
ازهمه دوستانی که دلسوزانه راهنماییم کردند کمال تشکررو دارم به قول الهه زیبایی های عزیز الهی این کار نیکتون ضربدر هزار به خودتون برگرده

[آنه ماری]

تولد جان قبل از اینکه تاپیتک بسته بشه بزار یه راه حل را که خودم امتحان کردم بهت بگم.

اول از همه تولد جان تو تنها نیستی تو دو تا بچه داری که بزرگترین گنجینه های دنیا هستند. به همین دلیله که میگم بیشتر برای انها وقت بزار چون انها اینده تو رو میسازند.

دوما فرض کن همه خانوادت ترکت کردن و فراموشت کردن. چه اتفاقی میافته؟ هیچی.
حداکثرش اینه که تو هم اونها را ترک کنی و فراموششون کنی. به دنیا اینجور نگاه کن دنیا تویی که داری با سختی زندگیت را حفظ میکنی نه دیگران.

سوما این افکار کاملا طبیعیه اصلا انگار یه قسمتی از وجود ما زنها تمایل به این افکار داره . ولی همیشه یادت بشه(چیزی که من از این سایت یاد گرفتم) ادمهایی بودن که شرایط خیلی سختتر از ما را داشتن ولی تونستن از پسش بر بیان پس ما هم میتونیم.

تولد جان من هر وقت افکار ناراحت کننده سراغم میاد سعی میکنم کاری را انجام بدم که احتیاج به تمرکز داشته باشه. مثل خیاطی . همیشه هم جواب داده. تو هم سعی کن تو شرایطی که اذیتی خودت را به کاری که ذهنت را بکار بگیره مشغول کنی.

سعی کن اختیار افکارت را بدست بگیری چون این افکار منفی به قدری قدرت دارند که میتونند ادم را از پا باندازند.

[میشل]

سلام

عزیزم نگران ما نباش؛ هر عضوی از همدردی یا یاد گرفته که ارتباطش با سایت رو مدیریت کنه تا ازش اثر مثبت بگیره نه منفی، یا باید یاد بگیره.

پس نگران چیزی نباش.

آرزو یه وقتایی هست که یه کاری برای آدم سخت می شه. مثلا کسی که به جای 10 تا انگشت، 3 تا انگشت داره، سختشه غذا بخوره. در حالیکه یکی دیگه خیلی راحت قاشق رو توی دستش می گیره و غذا می خوره.

ضعف ها و کمبودهای ما گاهی فیزیکی هستند، گاهی روانی، گاهی فکری. و پوشش دادن نقص ها و معلولیت های فیزیکی راحت تر از روانی و فکریه. یعنی غذا خوردن برای یه انسان سه انگشتی راحت تره تا مدیریت کردن چالش های زندگی برای کسیکه مثلا اضطراب داره، یا تحقیر نشدن برای کسیکه حرمت نفسش آسیب دیده.

وقتی به کلیت زندگی شما نگاه می کنم، می بینم زندگیت برات سخت شده. یه ضعف هایی داری و یه توانایی هایی نداری که مجموعا باعث می شن در این شرایط خاص (یعنی با این شوهر و این دوری از خانواده و غیره) به مشکل بخوری. کارت سخت بشه.

پیشنهاد من اینه که یه مدت تمرکزت رو از مسائلت بردار. شرایطت رو بپذیر و به خودت بپرداز. به خودت، ضعف هات، توانایی هات.

این کاری بود که من انجام دادم و الان راضی ام از انتخابم. وقتی مسائل زندگیم خیلی پیچیده شده بود، دیدم الان بزرگترین مشکلم همین اضطرابمه. بنابراین بصورت متمرکز روی اضطرابم کار کردم، و سعی می کردم شرایط اضطراب آورم رو صرفا بعنوان فضای تمرینی برای مواجه شدن با اضطرابم و ارزیابی کردن خودم ببینم.

هرچی هم بیشتر اضطرابم رو بررسی کردم، دیدم ریشه در خیلی چیزها داره. فهمیدم چقدر کار دارم که باید قبل از مرگم انجام بدم.

الان خیلی از مسائل سختِ گذشته از آب خوردن برام راحت تر شدن. و اصلا خیلیاشون کلا از بین رفتن.

باور کن وقتی قوی باشی، گذروندن یه زندگی سالم و آروم در کنار همین شوهر با همین اخلاق، برات آسون می شه.

امکان مراجعه به روانشاس بالینی رو داری؟

[الهه زیبایی ها]

چندباری محکم توبغلم گرفت وغصه نخور،ازهیچی نترس همه چی درست میشه،منو میگی چقدر حالم خوب شد بعد به خودم میخندم میگم چقدر دنیام کوچیکه که بااینجور حرفها هرچند الکی میرم رو ابرها.

سلام تولد ارزوی عزیز

...من اینو چند بار شنیدم....
برای تقویت رفتار ی در فرد او را تشویق کنید
این که رو ابرهایی یا حالت خوب شده خیلی هم خوبه...(نیاز خانمهاست شنیدن این حرف...نگو دنیام کوچیکه و فلان) فقط خوبتر میشه اگه همسرتونو متوجه این حال خوبتون بکنید...بدونن که با دلداری و حمایت ایشون چقدر حالت خوب شده....زبون تعریف و تمجید و قربون صدقه رفتن رو فعال کن:)

...از خانم روانشناسی شنیدم که می گفت همسرم زود قضاوت میکنه همیشه...حالا ی بار که اومد قضاوت نکرد حواسش نبود یا هرچی...سریع گفتم عزیزم عاشقتم که زود قضاوت نمیکنی. تو همیشه اهل تفکری تو همبشه فلان...(البته حتما در گذشته همسر برچسب زود قضاوت ا کردن نخورده بوده....وگرنه تابلو میشد که الان:))

اینم که همون موقع گفتن من همینم که هستم...شاید طبیعی باشه
من دیدم تو بعضی ها اینجورین
همون موقع سختشونه از حرفشون برگردن میرن تو لاک دفاعی...ولی زمان که کمی بگذره خودشون برمیگردن..البته به رفتار طرف هم برمیگرده که تو موضع لجبازی نندازه طرفو
ارزو جان
امیدوار باش
اگه تصمیم به موندن و ساختن گرفتی...همونطور که تاحالا صبور بودی و موفق....پس بازم میتونی