سلام
معذرت میخوام آقای یه دوست عزیز و گرامی ......
با اجازتون چند تا نقد بر این مطلبتون داشتم .
شما از نقش مهریه در زندگی مشترک صحبت میکنین ، ولی صحبت های شما بیشتر به یک نگاه جانبدارانه شبیه است تا یک حرف منطقی
۱ ـ هدیه مرد به زن ( که البته فرمودین تشریفاتی است ) . به نظرم هدیه باید از دارایی مرد و با اختیار خود او پرداخت بشه ، نه به زور و اجبار از نداشته ها و ثروتی که اصلا ممکن نیس حاصل بشه.
۲ ـ نقش بازدارندگی مرد از انجام بعضی خلاف ها و بی تعهدی ها . اگر قراره مهریه به عنوان یه ضمانت سخت پرداخت و حتی برزا غیر قابل پرداخت از جانب مرد در نظر گرفته بشه ، پس چه کسی یا بهتر بگم کدام وجه پولی ضمانت زن رو بر عهده خواهد گرفت ؟!!!! امکان خطا و اشتباه در هر دو جنس زن و مرد به یک اندازه است و اینطور نیس که همه زن ها فرشته باشن و همه مرد ها .....
۳ـ پشتوانه مالی زن و فرزند در صورت طلاق . اولا که حضانت فرزند بعد از طلاق در اکثر موارد با پدر است . ثانیا در صورت پرداخت مهریه سنگین ،مرد هیچ پشتوانه مالی ای برای ادامه زندگی نخواهد داشت و این خودش یک نوع ناهنجاری محسوب میشه . در ضمن بعد از طلاق زن میتونه با اشتغال هزینه های خودش رو پرداخت کنه .زن ضعیف تر از مرد نیس.خودش باید بتونه از پس هزینه هاش بر بیاد. چه قبل از ازدواج ، چه در طول زندگی مشترک ، چه بعد از طلاق
در کل به نظرم نفس مهریه دادن و مهریه گرفتن کاملا غلطه و یک ظلم بزرگ در حق پسران و مردان جامعه ماس . حتی اگه یک سکه باشه . همونطور که حق طلاق یکطرفه ، حق خروج از کشور و ... ظلم و جفا در حق زنان محسوب میشه .
مهریه در زمان عقد یک تهدید ، در طول زندگی مشترک یک تنبیه و در زمان طلاق یک مجازات محسوب میشه.در جامعه فعلی ما اشخاصی رو میبینی که کوچکترین گناه و تقصیری در طلاق نداشتن و حالا محکوم به پرداخت مهریه های سنگین هستن!!!
در ضمن فلان میلیادر با در نظر گرفتن وضعیت مالی پسر تصمیم میگیره نه بر پایه نداشته ها و ثروت احتمالی او !!!!
با در نظر گرفتن عرف ناپسند جامعه ، به نظرم پیشنهاد ۱۱۰ سکه یعنی ۵۰۰ میلیون تومان ناقابل پیشنهاد معقولانه و قابل قبولی است و دلیلی بر مهریه بیشتر وجود ندارد .
علاقه مندی ها (Bookmarks)