لطفا راهنماییم کنید که باز هم به خودم و این خواستگار لازمه زمان بدم یا نه؟

[Pooh]

سلام.
ببخشید، به نظرتون لازم نیست که من هم به ایشون بگم که مشکل اختلال شخصیت دارم؟ اونم از نوع نابایدار؟

دیروز بیام داد که یک قرار ملاقات با خانواده بزاریم و گویا میخواد مسایل مهم تری رو مطرح کنن. منم اشاره کردم که این هفته نوبت برای مشاوره بگیریم. (نمیدونم کار درستی بود یا نه؟ :( باز گفت حالا بذارید بعد از این جلسه مشاور هم میریم. حرفش منطقی بود ولی من نمیدونم چرا ناراحت شدم که چرا باز هی هر چی خودش گفت؟ گفتم: من در این 4 ماه هیچ درخواستی از شما نکرده ام به جز این و شما هم همیشه برنامه های خودتون رو اولویت میدید. توی زندگی هم قراره همینقدر خودخواه باشید؟

خیلی ناراحت شد. گفت من این معنی حرف شما که میگید خودخواه رو نمیفهمم و تا حالا هم کسی چنین صفتی به من نسبت نداده بود. شما خیلی حساسید. اگر بخواد اینجوری حساس باشید که نمیشه. من این حساسیت های شما رو که میبینم برام مثل ترمز میمونه و به تردید میندازدم. چرا فکر نمیکنید و زود قضاوت و ذهن خوانی میکنید و بدون فکر هر چی به ذهنتون میاد میگید؟

بازم حرفاش منطقی بود.

در کل به نظر من آدم خوب و از هر نظر سالمه.

ولی این منم که هر کی بخواد باهام زندگی کنه بدبخت میشه.

شاید اصلا منصفانه تر و درست تره که بهش بگم وضعیت روحیم رو. اخه مگه چقدر میتونم به خودم فشار بیارم که نرمال رفتار کنم در صورتی که واقعا اینجوری نیستم؟ :(

[sahar.66]

سلام pooh عزیز

ببخشید نظر من تخصصی نیست ولی در حد مطالعه و دیدن تجربیات دیگران خدمتتون عرض میکنم

توی بحث ازدواج بعضی حرف ها رو میشه نزد...و لزومی هم نداره دربارش فکر کرد. اما بعضی چیزا رو باید صادقانه بیان کرد.

ممکنه آدم ازدواج کنه و همه چیز خوب پیش بره اما درست زمانی که زیر یه سقف زندگی میکنه و یا چهار بار با طرف مقابلش چند ساعتی با هم هستن اون شخص متوجه یکسری مسایل بشه و خدا میدونه بعدش چه اتفاقی میافته.

من نمیگم این آقا نرماله برعکس اشتباهاتی داره ولی حق طبیعی هر دوی شماست که از هم شناخت داشته باشین.

حالا بازم بچه ها نظرات بهتری ممکنه داشته باشن و اونها رو هم مطالعه کنین.

[بی نهایت]

نباید می گفتی مشاوره را، باید می ذاشتی اول می آمدن می دیدی حرفشان چیه، در راستای صحبت های آنها مشاوره را عنوان می کردی.
پوه عزیز، خیلی ناراحت شدم، احساس می کنم به خاطر پستی که من برات گذاشته بودم موجب ایجاد چنین عکس العملی از جانب شما شده.

نه به دیگران برچسب خودخواه بودن بزن و نه به خودت برچسب اختلال شخصیت بزن.
اینکه ایشان لازمه متوجه حساسیت بالای شما و عاطفی بودن و شاید هم مهر طلبی (در این مورد مطمئن نیستم)
شما شود بلامانع هست. اما نه در قالب یک بیمار.
مشکلات روحی هم که این مدت در شما وجود داشت به نظر می یاد حالتی بوده که از نوازش منفی آون آگاهانه دوری نمی کردید. و بیماری حادی به نظر نمی رسید.

پست های عمیقت در تاپیک های دیگران نشانه ای است از اینکه آگاهی هاو درونیات ارزشمند و قابل اتکایی داری که راحت می تونی به مدد آنها خودت را از حال و هوای نامساعد بیرون بیاری.
اما همان طور که گفتم از این حالت ها شما نوازش منفی می گیری و گویا این نوازش های منفی را پس نمی زنی و به حالت بیمارگونه خودت را درگیرش می کنی.
الان هم می تونی بابت رفتار اشتباهی که با آون آقا داشتی، صادقانه صحبت کنی و از احساست بگی، از اینکه چه چیزهایی این مدت تو رو آزار داده که موجب شده این عکس العملی را نشان دادید، و اینکه نباید چنین قضاوتی در مورد ایشان می کردی.

[الهه زیبایی ها]

سلام.
ببخشید، به نظرتون لازم نیست که من هم به ایشون بگم که مشکل اختلال شخصیت دارم؟ اونم از نوع نابایدار؟

د
؟ :(

نه اصلا لازم نیست

[Pooh]

سلام.

ممنونم دوستان عزیزم.

خانم بی نهایت عزیز، من کلا خودم یکم بعضی وقتا تند و بد واکنش نشون میدم. به خاطر حرفای شما نبوده.

اما اتفاقات جدیدی افتاده. ایشون چند سال بوده که برای مهاجرت اقدام کرده بوده. همون اول هم گفت. ولی گفت که چون جوابی ندادن، دیگه نمیخواد بیشتر از این زندگی رو به تعویق بندازه و تصمیم گرفته کارش رو در ایران راه بندازه و برای ازدواج اقدام کنه. البته هر زمانی فرصتش پیش بیاد که بره، میره.

توی این مدت هم بیشتر تمرکز برای همینجا بود.

الان گویا بعد از چند سال پرونده ها به جریان افتاده. و یه سری بحث هایی که قبلا به شکل احتمال کم بیان کرده بود، الان حتمالش بیشتر شده.

الان میگه با این قیمت ارز، اگر کار مهاجرتش جور بشه، نیاز به ساپورت مالی خانواده ها هست. و اینکه اگر بخواد بره، نمیتونه همون موقع همسرش رو هم ببره و باید بره و شرایط رو جور کنه و بعد همسرش رو ببره. میگه چون پرونده اش مجردی بوده، تا زمان صدور ویزا نمیتونه عقد رسمی هم کنه چون باز مدارک همسر مطرح میشه و باز کار پذیرشش کش میاد. صدور ویزا هم فکر کنم حداقل یکی دو سالی طول بککشه.

اصلا با این چیزایی که گفته من هنگ کرده ام. یهو شرایطش خیلی سخت تر شد.

واقعا احساس ناامیدی یهو بهم دست داده. قدرت همراهی با چنین شرایط نامعلومی رو حس میکنم ندارم. به خصوص با توجه به اینکه میبینم به برنامه های خودش خیلی اهمیت و اولویت میده و محبت کردن و توجه به من جزو اولویتهاش نیست. میترسم بدون محبت، کم بیارم برای همراهیش توی این وضعیت.

به مامان اینا هم که گفتم تعجب کردن. میگن ینی ما بیایم دخترمون رو دو سه سال بدون عقد شناسنامه ای پا در هوا نگه داریم تا این کاراش جور بشه؟!!! مگه رو دستمون زیادی کرده دخترمون؟

البته قرار جلسه ای که گذاشتن هم احتمالا برای مطرح کردن همین حرفاست.

به نظرتون چیکار کنم؟ قبول کنم؟ یا بگم اصلا برو هر وقت شرایطت معلوم و با ثبات شد اگه من زنده بودم و بودم و خواستی بیا؟ یا کلا بگم با این شرایط نمیتونم؟

اینقدر این 4-5 ماه اذیت شدم که کم کم داذم میگم خدایا غلط کردم. همون مجردی بهتر بود و آدم خودم بودم.

[فرشته مهربان]

سلام عزیزم

شما بگذار این جلسه ای که میگه تشکیل بشه اگر همین حرفها مطرح شد بگید خب شما اقداماتتون را بکنید و با توجه به اینکه قرار نیست عقدی باشد ... در این مدت من این حق را دارم که خواستگاران دیگری اگر پیش آمد را پذیرش و بررسی کنم و .... اگر تا مساعد شدن شرایط شما من ازدواج نکرده بودم که ادامه موضوع پیش خواهد آمد و اگر ازدواجی صورت گرفت که ان شاء الله در زمان مساعد شدن شرایط شما یک کیس مناسب برای شما پیش خواهد آمد.

ایشون اینجوری که منطقی و صادقانه حرفهایش را زده قاعدتا این حرف و خواست منطقی شما را هم خواهد پذیرفت و شما هم از این به بعد خواستگارهای دیگر را پذیرش و بررسی کنید

موفق باشی

[Parastou]

یعنی ایشون حمایت مالی خانواده شما رو هم می خوان؟

[tavalode arezoo]

Poohعزیز پست صباجان رو در صفحه قبل خوندی؟

[Pooh]

سلام.
ممنونم از فرشته مهربان عزیز. درست میگید. من که به هیچ عنوان حاضر نیستم چنین شرایطی رو قبول کنم و نظر شما کاملا درسته.

پست صبا جان رو بله. خوندم. چند روز پیش خود ایشون تماس گرفت که قرار یک جلسه بذاریم که بیان منزل ما. و همونطوری که گفتم احتمالا همین حرفهایی که بهش اشاره کرد رو میخوان با خانواده مطرح کنن.

اما اگرمنظورتون نظر ایشون در مورد اینه که ایشون یا کلا به من علقه ای ندارن یا اینکه کلا آدم سردیه، واقعا قضاوتی در مورد حس ایشون نمی تونم کنم. فقط من چند وقت پیش چون ازش توجه نمیدیدم یک بار بهش گفتم که روحیاتمون به هم نمیخوره و بهتره تمومش کنیم ولی باز ادامه داد. و ناراحت هم شده بود و میگفت شما چرا زود صورت مساله رو پاک میکنید و توی زندگی باید ثابت قدم بود.به خاطر همین میگم که درسته که شاید علاقه خاصی بهم نداشته باشه، ولی فکر نیمکنم دنبال این باشه که منو یه جوری زده کنه. چون اگه اینجوری بود با همون حرف من از خداش بود تمومش کنه. خودم میدونم علاقه خاصی بهم نداره ولی فکر میکنم احتمالا یک کشش اولیه ای براش دداشته( هرچند نمیدونم دقیقا طبق کدوم ملاک خودش)

البته صبا جان گفته بودن که ممکنه آدم سردی باشه پس مسئولیت پذیر نیست.
واقعا سردی باعث بی مسئولیتی ممکنه باشه از نظر علمی؟

در مورد توقعات عاطفیم هم همون اوایل که باهاش حرف زدم، گفت :"نگران نباشید. من خودم مثل یه بهمن میمونم و هنوز فرصت احساسات به خرج دادن نداشته ام و گرنه آدم احساسی هستم و الان هم عقلم جلوتره و میخوام انتخاب مطمئنی داشته باشم. علاقه واقعی هم توی زندگی به وجود میاد اگر زن و شوهر هم رو بفهمن و با هم رفیق باشن"

طبق این حرفهاش میگم شاید هم واقعا آدم سردی نیست و فعلا اصلا به احساس میدون نداده.

یه سری رفتارهای احساسی ازش دیده ام. نسبت به خودم نه البته. ولی مثلا دیدم که نگران گل خونشون میشه یا نگران ماهی ها یا یه بار بیرون بودیم یه مامان داشت بچه ی ه چهارسالش رو بدجور دعوا میکرد و دیدم چقدر دیدن این صحنه براش آزاردهنده بود. یعنی در کل رفتارهای مهربانانه ازش دیده ام. ولی تا حالا مثلا ابراز علاقه ای به من نکرده یا زنگ نمیزنه و تقاضای ملاقات نمیکنه. که شاید واقعا فقط برای اینه که در مرحله شناخته.

اا گذشته از تمام اینها، شرایطش یکم سخت شد. فکر کنم همون حرفی که فرشته مهربان گفتن، بهترین تصمیم باشه.

[فرشته مهربان]

با سلام

اینکه ایشون احساسات به خرج نداده و صادقانه هم گفته که این کار را نمی کند چون می خواهد انتخابی مطمئن و عاقلانه داشته باشد کار درستی کرده و این به نفع شماست چون پای احساسات بیاد وسط احتمال تحریف در شناخت برای شما بسیار است .

خانمها بطور طبیعی بخاطر فاز احساسات منتظر توجه عاطفی هستند اما باید کنترل داشته باشند و اجازه ندهند تحریف شناختی پیش بیاید ...

شما فرصت داشتی رفتار ایشون را در بستر خانواده و با اعضاء خانواده و ... مشاهده کنی و اشاره به نمونه هایی از این مشاهدات هم داشتی و نهایتاً هم مشاوره دقیق و سنجیده نزد مشاوری مطمئن کمک کننده هست ...

لذا از این بحث عدم توجه و نشون ندادن احساسات خارج شوید ... شما الآن با شرایط جدید ایشون مواجه هستید که کلاً روند را دگرگون کرده و لذا همان راهنمایی ای که داشتم اگر ایشان مطرح کردند که بدون عقد باید دوسه سال منتظرشان باشید چاره کار و شرایط شماست

موفق باشی