نمی دونم نظرم تا چه حد کارشناسی هست ولی من اگر جای شما بودم (که البته بودم) ، 1-جلوی همسرم واکنشی نشون نمی دادم ، چون ظاهرا فایده ای نداره. 2-همچنین سعی می کردم در عصبانیت و بر اساس عصبانیت و یا احساساتم (خورد شدن غرورم و ....) تصمیم نگیرم.3- ظاهرا نشون می دادم مشکلی با این رابطه ندارم در حدی که همسرم به طور کامل روابطش با دوستش رو در جلوی من انجام بده. یعنی در خانه من و در حضور من. 4-بعد با سیاست کاری می کردم و طوری با اون خانم (دوستش ) رفتار می کردم که خودش رابطش رو با همسرم قطع کنه.
البته اینها برای من در شرایطی اتفاق افتاد که من و همسرم زیر یک سقف بودیم و البته این رو هم در نظر بگیرید که من زنی هستم که همسرم رو نمی تونم با هیچ صحبتی قانع کنم و معمولا مجبورم سیاست به کار ببرم. شما ممکنه شرایطتون متفاوت باشه.
هر آنچه را برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند
و هر آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند
علاقه مندی ها (Bookmarks)