همسرم خیلی بهم سخت میگیره

[ستاره آشنا]

سلام آرزو جان

من دقیقا شرایط مشابهی داشتم و تو خواستگاری هم با همسرم صحبت کردم. و می خواستم سر همین مسائل حتی به هم بزنم! و خدا را شکر (با مشورت با دو تا مشاور)که این کار را نکردم!!! و الان همسرم خیلی هم عادی است....

آرزو جان همسر شما از جمله پسرهای بسیار پاک الان جامعه ماست... و علاقه شدید ایشون به شما باعث میشه شما را بسیار زیباتر ببینه. و چون خودش شما را زیبا می بینه فکر می کنه بقیه هم همین نگاه و احساس را دارند. ایشون الان در دوران شیفتگی عشق هستند احتمالا! و صد در صد هم شما عشق اولشونی!

شما مهمترین کاری که باید بکنی اینه که با پنبه سر ببری! کاری که من کردم.
و الان با حفظ حجاب اسلامی کار هم می کنم و کاری کردم خود همسرم اصلا خوشحال باشه که من برم سر کار! و خودش مشوقم شد! درحالیکه اوایل به کار کردن خانم ها گارد می گرفت!

در حقیقت من خیلی هوشمندانه سخنرانی دکتر حبشی (کلید مرد)را با شرایط خودم بومی سازی کردم.جالبه دکتر حبشی مخالف کار کردن زنه.ولی من خیلی فکر کردم و همون کار کردنم را یه کاری کردم بشه مایه حفظ اقتدار شوهرم! یعنی حس تامین کنندگی شوهرم را در حمایت خودم برای رسیدن به علاقه ام برانگیختم و طوری شد شوهرم خودش بهم گفت برم سر کار... و الان هم خیلی حمایتم می کنه و در زمینه علمی هم خیلی تشویقم می کنه برای ادامه تحصیل!

فقط نباید همسرت را حساس کنی و حرفش را اوایل گوش کن .نذار گارد بگیره.و اگر حالت لجبازی ایجاد کنی روی موضع خودش قطعا محکم تر هم میشه! اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

من همسرم مخالف روسری رنگی سر کردنم بود. چادر ساده را فقط قبول داشت اما الان نه(نه اینکه رو سری جیغ بپوشم) چادر لبنانی می پوشم در حالیکه اوایل اجازه نمی داد.

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...) (جالبه همسرم اول ازدواج از من می خواست رو هم بگیرم و می گفت چون خیلی خوشگلی چهره ات زینت محسوب میشه! در حالیکه من فقط از نظر اون این طور بودم و البته این خیلی لذت بخشه برای یه زن!)

بعد از اینکه نمی تونم مداوم رنگ تیره را تحمل کنم و غیره صحبت کردم. البته من با رنگ های خیلی شاد (در حد مهمانی) مخالفم و می گم نباید خودمو جلوه گر کنم توی خیابان. اما رنگهای ساده را می پوشم.

اعتماد همسرم هم همه جوره جمع کردم و خودش برخورد منو با نامحرم دیده و می دونه خودم عقلم می رسه.خودم هم راستش به این نتیجه رسیدم هر چقدر حجابم را بهتر کنم خودم آرامش بیشتری دارم و الان یه جور شده خودم بیشتر از قبل حجابم را سفت کردم)

خلاصه که به خاطر این موضوع اصلا همچین مردی را از دست نده.چون خیلی به نظرش زیبایی و دوستت داره.

[reza.m1986]

متاسفانه باید خدمتتون بگم تخم بددلی و شک در دل ایشون کاشته شده و الان یک نهال هست. این نهال میتونه ریشه کن بشه ولی فقط با اراده خود همسرتون و با سختی بسیار زیاد. اگه ایشون نخوان این نهال رو ریشه کن کنن هر روز که میگذره رشد میکنه و در نهایت تبدیل به درخت تناوری میشه که به هیچ وجه قابل ریشه کن شدن نیست.

راهکاری که به شما پیشنهاد میکنم اینه که باهاش صحبت کنید و بگید باید این رفتارها رو درون خودش از بین ببره و مسلما به تنهایی نمیتونه و نیاز به یه روانشناس داره. این افکار هم به شما آسیب میزنه هم با شدتی چند برابر به خودش. اگر قبول نکرد برای پایان دادن شکی نداشته باشید.

[arezooo]

سلام آرزو جان

من دقیقا شرایط مشابهی داشتم و تو خواستگاری هم با همسرم صحبت کردم. و می خواستم سر همین مسائل حتی به هم بزنم! و خدا را شکر (با مشورت با دو تا مشاور)که این کار را نکردم!!! و الان همسرم خیلی هم عادی است....

آرزو جان همسر شما از جمله پسرهای بسیار پاک الان جامعه ماست... و علاقه شدید ایشون به شما باعث میشه شما را بسیار زیباتر ببینه. و چون خودش شما را زیبا می بینه فکر می کنه بقیه هم همین نگاه و احساس را دارند. ایشون الان در دوران شیفتگی عشق هستند احتمالا! و صد در صد هم شما عشق اولشونی!

شما مهمترین کاری که باید بکنی اینه که با پنبه سر ببری! کاری که من کردم.
و الان با حفظ حجاب اسلامی کار هم می کنم و کاری کردم خود همسرم اصلا خوشحال باشه که من برم سر کار! و خودش مشوقم شد! درحالیکه اوایل به کار کردن خانم ها گارد می گرفت!

در حقیقت من خیلی هوشمندانه سخنرانی دکتر حبشی (کلید مرد)را با شرایط خودم بومی سازی کردم.جالبه دکتر حبشی مخالف کار کردن زنه.ولی من خیلی فکر کردم و همون کار کردنم را یه کاری کردم بشه مایه حفظ اقتدار شوهرم! یعنی حس تامین کنندگی شوهرم را در حمایت خودم برای رسیدن به علاقه ام برانگیختم و طوری شد شوهرم خودش بهم گفت برم سر کار... و الان هم خیلی حمایتم می کنه و در زمینه علمی هم خیلی تشویقم می کنه برای ادامه تحصیل!

فقط نباید همسرت را حساس کنی و حرفش را اوایل گوش کن .نذار گارد بگیره.و اگر حالت لجبازی ایجاد کنی روی موضع خودش قطعا محکم تر هم میشه! اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

من همسرم مخالف روسری رنگی سر کردنم بود. چادر ساده را فقط قبول داشت اما الان نه(نه اینکه رو سری جیغ بپوشم) چادر لبنانی می پوشم در حالیکه اوایل اجازه نمی داد.

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...) (جالبه همسرم اول ازدواج از من می خواست رو هم بگیرم و می گفت چون خیلی خوشگلی چهره ات زینت محسوب میشه! در حالیکه من فقط از نظر اون این طور بودم و البته این خیلی لذت بخشه برای یه زن!)

بعد از اینکه نمی تونم مداوم رنگ تیره را تحمل کنم و غیره صحبت کردم. البته من با رنگ های خیلی شاد (در حد مهمانی) مخالفم و می گم نباید خودمو جلوه گر کنم توی خیابان. اما رنگهای ساده را می پوشم.

اعتماد همسرم هم همه جوره جمع کردم و خودش برخورد منو با نامحرم دیده و می دونه خودم عقلم می رسه.خودم هم راستش به این نتیجه رسیدم هر چقدر حجابم را بهتر کنم خودم آرامش بیشتری دارم و الان یه جور شده خودم بیشتر از قبل حجابم را سفت کردم)

خلاصه که به خاطر این موضوع اصلا همچین مردی را از دست نده.چون خیلی به نظرش زیبایی و دوستت داره.

چطوری همسرتون راضی شد برید سر کار؟؟ چیا رو بهش گفتید؟
راستش من همین چند روز پیش که میخواستم مراقب مسابقه قرآن مسجد شم روحانی مسجد که شماره گوشی هامون رو میخواست من چون میدونستم شوهرم کاملا مخالفه شماره گوشیم بدم شماره خونه رو دادم. بعد که رفتم پیش شوهرم و بهش گفتم شماره ازمون خواستن و من شماره خونه رو دادم داره میگه حالا چرا داری میگی؟!! یعنی خودت هم دوست داری شمارت رو بدی که اینو میگی!!! اگه خودت باشی که شمارتو همه جا میدی!!!!(یعنی حتی اگه بخوام سر بحث رو باز کنم هم گارد میگیره. حتی اگه منظوری نداشته باشم و کلی بحثمون میشه)خیلی به برخورد اینجور که گفت.
بعدش هم ادامه داد حتما اگه بخوای بری سر کار هم دوست داری ارتباط کاری اینا داشته باشی دیگه!!!


همسرم حتی با پیاده روی اربعین واسه خانم ها موافق نیست(ولی خودش دوست داره بره). میگه شلوغه و تنه ها به هم میخوره

اکثرا سعی میکنه نظر خودش رو بهم قالب کنه و گاهی واسه چیزای بیخود میگه قول بده...
اگه هم قول ندم کلی ناراحت میشه و منم مجبورم به خاطر این که ناراحت نشه قول بدم.

اوایل عقدمون که کلی ازم درخواست میکرد و قول میگرفت طبق نظر بقیه اولش قبول میکردم که بعد سعی کنم کم کم نظر خودم رو بگم. ولی هر وقت میخواستم یه جوری بهش بگم میگفتش دیگه بحث قبل رو وسط نکش تو قول دادی یا قبول کردی و این حرفها...

واسه روسری چطور گفتی؟؟ دانشگاه هم روسری سر میکنی؟؟ من حتی اجازه ندارم دانشگاه روسری مشکی سر کنم!!!
اوایل حتی ازم قول گرفت دانشگاه نرم!!!
راضیش کردم که برم
اما همیشه دیگه بهم میگه همش من کوتاه اومدم گذاشتم دانشگاه بری

- - - Updated - - -

متاسفانه باید خدمتتون بگم تخم بددلی و شک در دل ایشون کاشته شده و الان یک نهال هست. این نهال میتونه ریشه کن بشه ولی فقط با اراده خود همسرتون و با سختی بسیار زیاد. اگه ایشون نخوان این نهال رو ریشه کن کنن هر روز که میگذره رشد میکنه و در نهایت تبدیل به درخت تناوری میشه که به هیچ وجه قابل ریشه کن شدن نیست.

راهکاری که به شما پیشنهاد میکنم اینه که باهاش صحبت کنید و بگید باید این رفتارها رو درون خودش از بین ببره و مسلما به تنهایی نمیتونه و نیاز به یه روانشناس داره. این افکار هم به شما آسیب میزنه هم با شدتی چند برابر به خودش. اگر قبول نکرد برای پایان دادن شکی نداشته باشید.

همسرم اصلا با مشاوره رفتن موافق نیست.
یه بار بهش گفتم که خودم برم پیش مشاور تا یه مقدار یاد بگیرم کاملا مخالفت کرد
وقتی هم که بهش میگم یه مقدار سخت میگیری تو بعضی از موارد و بهتره اینجور باشه کاملا جبهه میگیره میگه اصلا من سخت نمیگیرم اینا سخت گیری نیست. سخت گیری ندیدی!!!

- - - Updated - - -

سلام آرزو جان

من دقیقا شرایط مشابهی داشتم و تو خواستگاری هم با همسرم صحبت کردم. و می خواستم سر همین مسائل حتی به هم بزنم! و خدا را شکر (با مشورت با دو تا مشاور)که این کار را نکردم!!! و الان همسرم خیلی هم عادی است....

آرزو جان همسر شما از جمله پسرهای بسیار پاک الان جامعه ماست... و علاقه شدید ایشون به شما باعث میشه شما را بسیار زیباتر ببینه. و چون خودش شما را زیبا می بینه فکر می کنه بقیه هم همین نگاه و احساس را دارند. ایشون الان در دوران شیفتگی عشق هستند احتمالا! و صد در صد هم شما عشق اولشونی!

شما مهمترین کاری که باید بکنی اینه که با پنبه سر ببری! کاری که من کردم.
و الان با حفظ حجاب اسلامی کار هم می کنم و کاری کردم خود همسرم اصلا خوشحال باشه که من برم سر کار! و خودش مشوقم شد! درحالیکه اوایل به کار کردن خانم ها گارد می گرفت!

در حقیقت من خیلی هوشمندانه سخنرانی دکتر حبشی (کلید مرد)را با شرایط خودم بومی سازی کردم.جالبه دکتر حبشی مخالف کار کردن زنه.ولی من خیلی فکر کردم و همون کار کردنم را یه کاری کردم بشه مایه حفظ اقتدار شوهرم! یعنی حس تامین کنندگی شوهرم را در حمایت خودم برای رسیدن به علاقه ام برانگیختم و طوری شد شوهرم خودش بهم گفت برم سر کار... و الان هم خیلی حمایتم می کنه و در زمینه علمی هم خیلی تشویقم می کنه برای ادامه تحصیل!

فقط نباید همسرت را حساس کنی و حرفش را اوایل گوش کن .نذار گارد بگیره.و اگر حالت لجبازی ایجاد کنی روی موضع خودش قطعا محکم تر هم میشه! اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

من همسرم مخالف روسری رنگی سر کردنم بود. چادر ساده را فقط قبول داشت اما الان نه(نه اینکه رو سری جیغ بپوشم) چادر لبنانی می پوشم در حالیکه اوایل اجازه نمی داد.

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...) (جالبه همسرم اول ازدواج از من می خواست رو هم بگیرم و می گفت چون خیلی خوشگلی چهره ات زینت محسوب میشه! در حالیکه من فقط از نظر اون این طور بودم و البته این خیلی لذت بخشه برای یه زن!)

بعد از اینکه نمی تونم مداوم رنگ تیره را تحمل کنم و غیره صحبت کردم. البته من با رنگ های خیلی شاد (در حد مهمانی) مخالفم و می گم نباید خودمو جلوه گر کنم توی خیابان. اما رنگهای ساده را می پوشم.

اعتماد همسرم هم همه جوره جمع کردم و خودش برخورد منو با نامحرم دیده و می دونه خودم عقلم می رسه.خودم هم راستش به این نتیجه رسیدم هر چقدر حجابم را بهتر کنم خودم آرامش بیشتری دارم و الان یه جور شده خودم بیشتر از قبل حجابم را سفت کردم)

خلاصه که به خاطر این موضوع اصلا همچین مردی را از دست نده.چون خیلی به نظرش زیبایی و دوستت داره.

چطوری همسرتون راضی شد برید سر کار؟؟ چیا رو بهش گفتید؟
راستش من همین چند روز پیش که میخواستم مراقب مسابقه قرآن مسجد شم روحانی مسجد که شماره گوشی هامون رو میخواست من چون میدونستم شوهرم کاملا مخالفه شماره گوشیم بدم شماره خونه رو دادم. بعد که رفتم پیش شوهرم و بهش گفتم شماره ازمون خواستن و من شماره خونه رو دادم داره میگه حالا چرا داری میگی؟!! یعنی خودت هم دوست داری شمارت رو بدی که اینو میگی!!! اگه خودت باشی که شمارتو همه جا میدی!!!!(یعنی حتی اگه بخوام سر بحث رو باز کنم هم گارد میگیره. حتی اگه منظوری نداشته باشم و کلی بحثمون میشه)خیلی به برخورد اینجور که گفت.
بعدش هم ادامه داد حتما اگه بخوای بری سر کار هم دوست داری ارتباط کاری اینا داشته باشی دیگه!!!


همسرم حتی با پیاده روی اربعین واسه خانم ها موافق نیست(ولی خودش دوست داره بره). میگه شلوغه و تنه ها به هم میخوره

اکثرا سعی میکنه نظر خودش رو بهم قالب کنه و گاهی واسه چیزای بیخود میگه قول بده...
اگه هم قول ندم کلی ناراحت میشه و منم مجبورم به خاطر این که ناراحت نشه قول بدم.

اوایل عقدمون که کلی ازم درخواست میکرد و قول میگرفت طبق نظر بقیه اولش قبول میکردم که بعد سعی کنم کم کم نظر خودم رو بگم. ولی هر وقت میخواستم یه جوری بهش بگم میگفتش دیگه بحث قبل رو وسط نکش تو قول دادی یا قبول کردی و این حرفها...

واسه روسری چطور گفتی؟؟ دانشگاه هم روسری سر میکنی؟؟ من حتی اجازه ندارم دانشگاه روسری مشکی سر کنم!!!
اوایل حتی ازم قول گرفت دانشگاه نرم!!!
راضیش کردم که برم
اما همیشه دیگه بهم میگه همش من کوتاه اومدم گذاشتم دانشگاه بری

- - - Updated - - -

سلام آرزو جان

من دقیقا شرایط مشابهی داشتم و تو خواستگاری هم با همسرم صحبت کردم. و می خواستم سر همین مسائل حتی به هم بزنم! و خدا را شکر (با مشورت با دو تا مشاور)که این کار را نکردم!!! و الان همسرم خیلی هم عادی است....

آرزو جان همسر شما از جمله پسرهای بسیار پاک الان جامعه ماست... و علاقه شدید ایشون به شما باعث میشه شما را بسیار زیباتر ببینه. و چون خودش شما را زیبا می بینه فکر می کنه بقیه هم همین نگاه و احساس را دارند. ایشون الان در دوران شیفتگی عشق هستند احتمالا! و صد در صد هم شما عشق اولشونی!

شما مهمترین کاری که باید بکنی اینه که با پنبه سر ببری! کاری که من کردم.
و الان با حفظ حجاب اسلامی کار هم می کنم و کاری کردم خود همسرم اصلا خوشحال باشه که من برم سر کار! و خودش مشوقم شد! درحالیکه اوایل به کار کردن خانم ها گارد می گرفت!

در حقیقت من خیلی هوشمندانه سخنرانی دکتر حبشی (کلید مرد)را با شرایط خودم بومی سازی کردم.جالبه دکتر حبشی مخالف کار کردن زنه.ولی من خیلی فکر کردم و همون کار کردنم را یه کاری کردم بشه مایه حفظ اقتدار شوهرم! یعنی حس تامین کنندگی شوهرم را در حمایت خودم برای رسیدن به علاقه ام برانگیختم و طوری شد شوهرم خودش بهم گفت برم سر کار... و الان هم خیلی حمایتم می کنه و در زمینه علمی هم خیلی تشویقم می کنه برای ادامه تحصیل!

فقط نباید همسرت را حساس کنی و حرفش را اوایل گوش کن .نذار گارد بگیره.و اگر حالت لجبازی ایجاد کنی روی موضع خودش قطعا محکم تر هم میشه! اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

من همسرم مخالف روسری رنگی سر کردنم بود. چادر ساده را فقط قبول داشت اما الان نه(نه اینکه رو سری جیغ بپوشم) چادر لبنانی می پوشم در حالیکه اوایل اجازه نمی داد.

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...) (جالبه همسرم اول ازدواج از من می خواست رو هم بگیرم و می گفت چون خیلی خوشگلی چهره ات زینت محسوب میشه! در حالیکه من فقط از نظر اون این طور بودم و البته این خیلی لذت بخشه برای یه زن!)

بعد از اینکه نمی تونم مداوم رنگ تیره را تحمل کنم و غیره صحبت کردم. البته من با رنگ های خیلی شاد (در حد مهمانی) مخالفم و می گم نباید خودمو جلوه گر کنم توی خیابان. اما رنگهای ساده را می پوشم.

اعتماد همسرم هم همه جوره جمع کردم و خودش برخورد منو با نامحرم دیده و می دونه خودم عقلم می رسه.خودم هم راستش به این نتیجه رسیدم هر چقدر حجابم را بهتر کنم خودم آرامش بیشتری دارم و الان یه جور شده خودم بیشتر از قبل حجابم را سفت کردم)

خلاصه که به خاطر این موضوع اصلا همچین مردی را از دست نده.چون خیلی به نظرش زیبایی و دوستت داره.

چطوری همسرتون راضی شد برید سر کار؟؟ چیا رو بهش گفتید؟
راستش من همین چند روز پیش که میخواستم مراقب مسابقه قرآن مسجد شم روحانی مسجد که شماره گوشی هامون رو میخواست من چون میدونستم شوهرم کاملا مخالفه شماره گوشیم بدم شماره خونه رو دادم. بعد که رفتم پیش شوهرم و بهش گفتم شماره ازمون خواستن و من شماره خونه رو دادم داره میگه حالا چرا داری میگی؟!! یعنی خودت هم دوست داری شمارت رو بدی که اینو میگی!!! اگه خودت باشی که شمارتو همه جا میدی!!!!(یعنی حتی اگه بخوام سر بحث رو باز کنم هم گارد میگیره. حتی اگه منظوری نداشته باشم و کلی بحثمون میشه)خیلی به برخورد اینجور که گفت.
بعدش هم ادامه داد حتما اگه بخوای بری سر کار هم دوست داری ارتباط کاری اینا داشته باشی دیگه!!!


همسرم حتی با پیاده روی اربعین واسه خانم ها موافق نیست(ولی خودش دوست داره بره). میگه شلوغه و تنه ها به هم میخوره

اکثرا سعی میکنه نظر خودش رو بهم قالب کنه و گاهی واسه چیزای بیخود میگه قول بده...
اگه هم قول ندم کلی ناراحت میشه و منم مجبورم به خاطر این که ناراحت نشه قول بدم.

اوایل عقدمون که کلی ازم درخواست میکرد و قول میگرفت طبق نظر بقیه اولش قبول میکردم که بعد سعی کنم کم کم نظر خودم رو بگم. ولی هر وقت میخواستم یه جوری بهش بگم میگفتش دیگه بحث قبل رو وسط نکش تو قول دادی یا قبول کردی و این حرفها...

واسه روسری چطور گفتی؟؟ دانشگاه هم روسری سر میکنی؟؟ من حتی اجازه ندارم دانشگاه روسری مشکی سر کنم!!!
اوایل حتی ازم قول گرفت دانشگاه نرم!!!
راضیش کردم که برم
اما همیشه دیگه بهم میگه همش من کوتاه اومدم گذاشتم دانشگاه بری

- - - Updated - - -

سلام آرزو جان

من دقیقا شرایط مشابهی داشتم و تو خواستگاری هم با همسرم صحبت کردم. و می خواستم سر همین مسائل حتی به هم بزنم! و خدا را شکر (با مشورت با دو تا مشاور)که این کار را نکردم!!! و الان همسرم خیلی هم عادی است....

آرزو جان همسر شما از جمله پسرهای بسیار پاک الان جامعه ماست... و علاقه شدید ایشون به شما باعث میشه شما را بسیار زیباتر ببینه. و چون خودش شما را زیبا می بینه فکر می کنه بقیه هم همین نگاه و احساس را دارند. ایشون الان در دوران شیفتگی عشق هستند احتمالا! و صد در صد هم شما عشق اولشونی!

شما مهمترین کاری که باید بکنی اینه که با پنبه سر ببری! کاری که من کردم.
و الان با حفظ حجاب اسلامی کار هم می کنم و کاری کردم خود همسرم اصلا خوشحال باشه که من برم سر کار! و خودش مشوقم شد! درحالیکه اوایل به کار کردن خانم ها گارد می گرفت!

در حقیقت من خیلی هوشمندانه سخنرانی دکتر حبشی (کلید مرد)را با شرایط خودم بومی سازی کردم.جالبه دکتر حبشی مخالف کار کردن زنه.ولی من خیلی فکر کردم و همون کار کردنم را یه کاری کردم بشه مایه حفظ اقتدار شوهرم! یعنی حس تامین کنندگی شوهرم را در حمایت خودم برای رسیدن به علاقه ام برانگیختم و طوری شد شوهرم خودش بهم گفت برم سر کار... و الان هم خیلی حمایتم می کنه و در زمینه علمی هم خیلی تشویقم می کنه برای ادامه تحصیل!

فقط نباید همسرت را حساس کنی و حرفش را اوایل گوش کن .نذار گارد بگیره.و اگر حالت لجبازی ایجاد کنی روی موضع خودش قطعا محکم تر هم میشه! اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

من همسرم مخالف روسری رنگی سر کردنم بود. چادر ساده را فقط قبول داشت اما الان نه(نه اینکه رو سری جیغ بپوشم) چادر لبنانی می پوشم در حالیکه اوایل اجازه نمی داد.

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...) (جالبه همسرم اول ازدواج از من می خواست رو هم بگیرم و می گفت چون خیلی خوشگلی چهره ات زینت محسوب میشه! در حالیکه من فقط از نظر اون این طور بودم و البته این خیلی لذت بخشه برای یه زن!)

بعد از اینکه نمی تونم مداوم رنگ تیره را تحمل کنم و غیره صحبت کردم. البته من با رنگ های خیلی شاد (در حد مهمانی) مخالفم و می گم نباید خودمو جلوه گر کنم توی خیابان. اما رنگهای ساده را می پوشم.

اعتماد همسرم هم همه جوره جمع کردم و خودش برخورد منو با نامحرم دیده و می دونه خودم عقلم می رسه.خودم هم راستش به این نتیجه رسیدم هر چقدر حجابم را بهتر کنم خودم آرامش بیشتری دارم و الان یه جور شده خودم بیشتر از قبل حجابم را سفت کردم)

خلاصه که به خاطر این موضوع اصلا همچین مردی را از دست نده.چون خیلی به نظرش زیبایی و دوستت داره.

چطوری همسرتون راضی شد برید سر کار؟؟ چیا رو بهش گفتید؟
راستش من همین چند روز پیش که میخواستم مراقب مسابقه قرآن مسجد شم روحانی مسجد که شماره گوشی هامون رو میخواست من چون میدونستم شوهرم کاملا مخالفه شماره گوشیم بدم شماره خونه رو دادم. بعد که رفتم پیش شوهرم و بهش گفتم شماره ازمون خواستن و من شماره خونه رو دادم داره میگه حالا چرا داری میگی؟!! یعنی خودت هم دوست داری شمارت رو بدی که اینو میگی!!! اگه خودت باشی که شمارتو همه جا میدی!!!!(یعنی حتی اگه بخوام سر بحث رو باز کنم هم گارد میگیره. حتی اگه منظوری نداشته باشم و کلی بحثمون میشه)خیلی به برخورد اینجور که گفت.
بعدش هم ادامه داد حتما اگه بخوای بری سر کار هم دوست داری ارتباط کاری اینا داشته باشی دیگه!!!


همسرم حتی با پیاده روی اربعین واسه خانم ها موافق نیست(ولی خودش دوست داره بره). میگه شلوغه و تنه ها به هم میخوره

اکثرا سعی میکنه نظر خودش رو بهم قالب کنه و گاهی واسه چیزای بیخود میگه قول بده...
اگه هم قول ندم کلی ناراحت میشه و منم مجبورم به خاطر این که ناراحت نشه قول بدم.

اوایل عقدمون که کلی ازم درخواست میکرد و قول میگرفت طبق نظر بقیه اولش قبول میکردم که بعد سعی کنم کم کم نظر خودم رو بگم. ولی هر وقت میخواستم یه جوری بهش بگم میگفتش دیگه بحث قبل رو وسط نکش تو قول دادی یا قبول کردی و این حرفها...

واسه روسری چطور گفتی؟؟ دانشگاه هم روسری سر میکنی؟؟ من حتی اجازه ندارم دانشگاه روسری مشکی سر کنم!!!
اوایل حتی ازم قول گرفت دانشگاه نرم!!!
راضیش کردم که برم
اما همیشه دیگه بهم میگه همش من کوتاه اومدم گذاشتم دانشگاه بری

[mercedes62]

سلام آرزو جان

من دقیقا شرایط مشابهی داشتم و تو خواستگاری هم با همسرم صحبت کردم. و می خواستم سر همین مسائل حتی به هم بزنم! و خدا را شکر (با مشورت با دو تا مشاور)که این کار را نکردم!!! و الان همسرم خیلی هم عادی است....

آرزو جان همسر شما از جمله پسرهای بسیار پاک الان جامعه ماست... و علاقه شدید ایشون به شما باعث میشه شما را بسیار زیباتر ببینه. و چون خودش شما را زیبا می بینه فکر می کنه بقیه هم همین نگاه و احساس را دارند. ایشون الان در دوران شیفتگی عشق هستند احتمالا! و صد در صد هم شما عشق اولشونی!

شما مهمترین کاری که باید بکنی اینه که با پنبه سر ببری! کاری که من کردم.
و الان با حفظ حجاب اسلامی کار هم می کنم و کاری کردم خود همسرم اصلا خوشحال باشه که من برم سر کار! و خودش مشوقم شد! درحالیکه اوایل به کار کردن خانم ها گارد می گرفت!

در حقیقت من خیلی هوشمندانه سخنرانی دکتر حبشی (کلید مرد)را با شرایط خودم بومی سازی کردم.جالبه دکتر حبشی مخالف کار کردن زنه.ولی من خیلی فکر کردم و همون کار کردنم را یه کاری کردم بشه مایه حفظ اقتدار شوهرم! یعنی حس تامین کنندگی شوهرم را در حمایت خودم برای رسیدن به علاقه ام برانگیختم و طوری شد شوهرم خودش بهم گفت برم سر کار... و الان هم خیلی حمایتم می کنه و در زمینه علمی هم خیلی تشویقم می کنه برای ادامه تحصیل!

فقط نباید همسرت را حساس کنی و حرفش را اوایل گوش کن .نذار گارد بگیره.و اگر حالت لجبازی ایجاد کنی روی موضع خودش قطعا محکم تر هم میشه! اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

من همسرم مخالف روسری رنگی سر کردنم بود. چادر ساده را فقط قبول داشت اما الان نه(نه اینکه رو سری جیغ بپوشم) چادر لبنانی می پوشم در حالیکه اوایل اجازه نمی داد.

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...) (جالبه همسرم اول ازدواج از من می خواست رو هم بگیرم و می گفت چون خیلی خوشگلی چهره ات زینت محسوب میشه! در حالیکه من فقط از نظر اون این طور بودم و البته این خیلی لذت بخشه برای یه زن!)

بعد از اینکه نمی تونم مداوم رنگ تیره را تحمل کنم و غیره صحبت کردم. البته من با رنگ های خیلی شاد (در حد مهمانی) مخالفم و می گم نباید خودمو جلوه گر کنم توی خیابان. اما رنگهای ساده را می پوشم.

اعتماد همسرم هم همه جوره جمع کردم و خودش برخورد منو با نامحرم دیده و می دونه خودم عقلم می رسه.خودم هم راستش به این نتیجه رسیدم هر چقدر حجابم را بهتر کنم خودم آرامش بیشتری دارم و الان یه جور شده خودم بیشتر از قبل حجابم را سفت کردم)

خلاصه که به خاطر این موضوع اصلا همچین مردی را از دست نده.چون خیلی به نظرش زیبایی و دوستت داره.

شوهر شما با شوهر ایشون متفاوته و به قول خودتون میتونید با پنبه و زبون سرشون رو ببرید

ولی شوهر ایشون کلا داستانش فرق میکنه همونطور که می بینید . شوهر ایشون بددل و سؤظن و شکاکن و این ۱ بیماری هستش که با حرف و پنبه سربریدن و... حل که نمیشه بلگن بدتر هم میشه. ایشون حتی به مادر خودشون هم. که جلوی در . لبخند زده رحم نکرده و...

این نشون میده که بحث دوست داشتن و حساس بودن و غیرت روی نامزد و... نیست ایشون سؤظن دارن و بد دل هستند.

فقط ۱ راه داره که خود شخص انعطاف پذیر باشه و بیماریشو قبول کنه و از کانال روانپزشک و...با اراده خودش بره دنبال درمان که البته شاید ۱ به 1000 انعطاف پذیر و منطقی باشن و بیماریشون رو قبول کنن


پس خواهش موضوعات رو دقیق تر و عمیق تر نگاه کنید.

موفق باشید

[maadar]

سلام

دوران نامزدی برای شناخت هست . خوشحال باشید که در این دوران متوجه این اشکال شدید. این به نفع شماست. به نظر میرسه این رفتارهای همسرتون حساسیتهای ساده اوایل زندگی و مربوط به مذهب نیست. به احتمال زیاد ایشان بیماری سوء ظن دارند و این یک نوع اختلال روانی هست و هیچ ارتباطی با دین و مذهب و فرهنگ و ... نداره. افراد مبتلا ،نوعی اختلال دراستدلال فکری و رابطه بین علت و معلول دارند. و با گذشت زمان هم شدید تر خواهد شد. حتما باید دارو درمانی شوند. ولی عموما چون قبول نمیکنند بیمار هستند به روانپزشک مراجعه نمیکنند. زندگی با این افراد تقریبا غیر قابل تحمل هست و فشار روحی زیادی به شریک زندگیشون وارد میشه. اگاه باشید و چشمتون رو باز کنید . خودتون رو گول نزنید و به خوبی بررسی کنید. شما سنتون کم هست و در دوران نامزدی هستید . هنوز فرصت برای جبران دارید. اگر همسرتون بیماری شکاکی دارند که با گفته هاتون به احتمال زیاد چنین هست ، صادقانه بهتون میگم دوتا پا دارید ، دوتاهم قرض بگیرید و فرار کنید. به پستها و نظرات دوستان دقت کنید ، تقریبا بیشتر دوستانی که نظر دادند در مورد بیماری و اختلال سوء ظن توافق نظر دارند. این موضوع رو سهل نگیرید.خودتون رو گول نزنید و کمک تخصصی بگیرید. در مورد مشکلتون با بزرگترها صحبت کنید و اگر حمل بر مذهب و دین کردند حتی پستهای این تاپیک رو براشون بخونید. با یک متخصص خوب روانشناس و یا روانپزشک مشورت کنید و اگر بزرگتری دارید مثل پدر یا برادر ازشون بخواهید شما رو همراهی کنند. اسم اینکارهای همسرتون رو هم از سختگیری دینی به بیماری تغییر بدید تا بتونید اطرافیانتون رو برای بررسی اگاهانه تر قانع کنید. چون احتمالا خانواده مذهبی دارید وممکن هست در اثر نااگاهی این بیماری رو با اموزه های دینی اشتباه بگیرند و با شما تقابل کنند.

[arezooo]

سلام

دوران نامزدی برای شناخت هست . خوشحال باشید که در این دوران متوجه این اشکال شدید. این به نفع شماست. به نظر میرسه این رفتارهای همسرتون حساسیتهای ساده اوایل زندگی و مربوط به مذهب نیست. به احتمال زیاد ایشان بیماری سوء ظن دارند و این یک نوع اختلال روانی هست و هیچ ارتباطی با دین و مذهب و فرهنگ و ... نداره. افراد مبتلا ،نوعی اختلال دراستدلال فکری و رابطه بین علت و معلول دارند. و با گذشت زمان هم شدید تر خواهد شد. حتما باید دارو درمانی شوند. ولی عموما چون قبول نمیکنند بیمار هستند به روانپزشک مراجعه نمیکنند. زندگی با این افراد تقریبا غیر قابل تحمل هست و فشار روحی زیادی به شریک زندگیشون وارد میشه. اگاه باشید و چشمتون رو باز کنید . خودتون رو گول نزنید و به خوبی بررسی کنید. شما سنتون کم هست و در دوران نامزدی هستید . هنوز فرصت برای جبران دارید. اگر همسرتون بیماری شکاکی دارند که با گفته هاتون به احتمال زیاد چنین هست ، صادقانه بهتون میگم دوتا پا دارید ، دوتاهم قرض بگیرید و فرار کنید. به پستها و نظرات دوستان دقت کنید ، تقریبا بیشتر دوستانی که نظر دادند در مورد بیماری و اختلال سوء ظن توافق نظر دارند. این موضوع رو سهل نگیرید.خودتون رو گول نزنید و کمک تخصصی بگیرید. در مورد مشکلتون با بزرگترها صحبت کنید و اگر حمل بر مذهب و دین کردند حتی پستهای این تاپیک رو براشون بخونید. با یک متخصص خوب روانشناس و یا روانپزشک مشورت کنید و اگر بزرگتری دارید مثل پدر یا برادر ازشون بخواهید شما رو همراهی کنند. اسم اینکارهای همسرتون رو هم از سختگیری دینی به بیماری تغییر بدید تا بتونید اطرافیانتون رو برای بررسی اگاهانه تر قانع کنید. چون احتمالا خانواده مذهبی دارید وممکن هست در اثر نااگاهی این بیماری رو با اموزه های دینی اشتباه بگیرند و با شما تقابل کنند.

با خانواده ام مطرح کردم و اون ها هم میگن که سخت گیری های زیادیه ولی راستش از حرف و حدیث های بعدش هم میترسم اخه شهر ما کوچیکه و یکی که طلاق گرفت به سرعت پخش میشه و افراد مطلقه هم جایگاهشون نسبت به افراد مجرد خیلی پایین تره

[mastanehh]

سلام آرزوی خوبم!
اگر دلیل ترست از جدا نشدن صرفا حرف و حدیث مردم هست و اینکه یک زن مطلقه ارج و قرب کمتری داره باید بهت بگم با توجه به تجربه زیستی خودم اگر چند سالی هم با نامزدت زندگی بکنی و نتونی با شرایط و مقرراتی که وضع کرده کنار بیای مجبوری خواهی بود برگردی خونه پدری و اونجاست که اگر بازهم حرف مردم رو مد نظر قرار بدی(که فکر نمیکنم واقعا اینجوری باشه و شخصیت آدمهاست تعیین می کنه دیگران چطور قضاوتش کنن نه داشتن یک طلاق تو شناسنامه)چون چند سال متاهل بودی جایگاهت بیشتر تنزل میکنه پیش مردم با این تفاوت که خودت از لحاظ روحی داغون شدی و به قول یکی از همدردی های عزیز بانک عاطفیتو کلا خرج کردی ورمقی برای ادامه نداری،چقدر ریسکه راهی که دیگران تجربه کردن رو دوباره تجربه کنی پس لطفا محتاطانه و منطقی قدم بردار .ولی باید یک نکته مدنظرت باشه که تمام این چیزایی که گفتیم منوط به اینکه نامزدت واقعا بیمار باشه و شما به این قطعیت رسیده باشی که قرار نیست نامزدت تغییر بکنه.

[کلانتر جو]

حتما حتما ببریدش پیش مشاور
نمیاد؟
خب شما هم محترمانه بگید مشکلاتی هست که فقط با کمک مشاور حل میشه. اگه نمیای این مشکلات پابرجا می مونه و اگه قرار باشه مشکلات حل نشن بهتره اصلا وارد فاز عروسی و این چیزا نشیم
اگر ۱ درصد احتمال میداد که مشاور بهش حق میده فورا می پذیرفت
محتاط باشید. به هیچ عنوان رابطه جنسی نداشته باشید. به هیچ عنوان بهش وابسته نشید.
دختر ۲۰ ساله توی رابطه آسیب پذیرتر از پسر ۲۵ ساله است
توصیه من رفتن پیش مشاوره
اگه نپذیرفت لطفا خودتون رو از جهنم بی اعتمادی که در انتظارتونه نجات بدید. هیچ کس بعد ازدواج بهتر نشده. حاضری مثل خانم ستاره آشنا واسه یه تعویض چادر ساده انقدر غیر مستقیم اصرار کنی؟ ایشون راضیه از وضعش اما شما ممکنه تحمل نکنی.
هشیار باش
یا مشاوره، یا اتمام رابطه
هیچکس از مشاوره فرار نمیکنه مگر این که میدونه مشکل از اونه

[veis]

سلام آرزو جان

و الان همسرم خیلی هم عادی است....


اما به صورت جنگ نرم و ظریف جلو برو و با پنبه سر ببر!

برای مثال ما خواستیم بریم پیاده روی اربعین.گفتم خیلی سختمه بخوام اون همه راه را با چادر ساده راه برم.برام چادر لبنانی می خری؟ گفت باشه فقط تو همین مسیر بپوش... منم گفتم چشم! وقتی برام خرید کلی خوشحالی کردم و ازش واقعا تشکر کردم.تو مسیر گفتم خدا خیرت بده چقدر راحت تر می تونم پیاده روی کنم! ازت ممنونم.

بعد اومدیم تهران!چند وقت بعدش گفتم اجازه می دی با این چادر برم خونه مامانم سورپرایز بشه. گفت باشه. گفتم وای ممنونم حتما خیلی خوششون میاد...

چند وقت بعد خواستم برم دانشگاه گفتم مسیر رفت و آمدم سخته...چی کار کنم.کوله پشتیمو اینا را؟خودش گفت چرا چادر لبنانیت را نمی پوشی؟ گفتم وای آقایی تو چقدر خوبی!

بعد مساوفرت و الان چادر لبنانی(البته طرح صدف که آزاده...)

مگه قراره عمر نوح داشته باشیم که برای یه تعویض ساده چادر به چادر این همه برنامه استراتژیک طولانی تدوین کنیم ؟ !
این مدل زندگی راحت و دوستانه نیست . اینکه از ترس حتی نتونی خواسته هاتو واضح بگی و منطقی در موردشون صحبت کنی. این زندگی شاد و سالم و نرمال نیست .

اگه انتخاب شما هم این مدل زندگی کردنه بسم ال...
وگرنه اگه زندگی طبیعی دو تا آدم طبیعی رو میخوای حتما برو مشاوره .