توهین و بد دهنی شدید خانمم داره منجر به طلاقمون میشه

[مدیرهمدردی]

چند نکته قابل توجه در این مشکل طرح شده :
1 - وقتی ازدواج می کنیم دقت کنیم. همه آن چیزهایی که در دختر یا پسری عاشقش می شویم یک روی دیگری دارد. به قول معروف هر گلی یک خاری هم متناسب با خودش دارد.
مثال های ذیل نمونه ای از خار و گل هایی هست که دختر یا پسر هنگام ازدواج بخش گل آن را می بینند و خار آن را نمی بینیند یا مهم نمی بینند.
* فردی که هنرمند هست....... احتمال زودرنجی
* فردی که منظم هست...... احتمال گیر دادن
* فردی که مهربان، فداکار، دلسوز هست..... ا حتمالا نگران یا عصبانی
* فردی که خوش سلیقه ، شیک پوش یا... هست.... احتمالا تجمل گرا و پرخرج و پرتوقع
* کسی خیلی موفق هست در علم، یا شغل.......... احتمالا کمتر احساسات بروز می دهد
* کسی که آینده نگر، و پیشرفت زیاد مالی یا..دارد....... احتمالا فردی خسیس هست.
* کسی که خونگرم، بشاش ، فعال و تعاملی هست..... احتمالا کم مسئولیت و ولخرج
* کسی که خیلی خیلی عشق آتشی دارد................. احتمالا پرخاشگری، کینه و..... بالا هم داشته باشد.
* کسی با مدار، بی خیال و ساده گیر هست.............. احتمالا بدقول، غیر دقیق یا کم احساس هم باشد

دقت کنید موارد بالا هم کلی هست و هم غیر دقیق . ولی به عنوان نمونه و برای نزدیک شدن به ذهن بسیار با اهمیت هست.
آنچه که در بالا گفتیم معمولا اینطور هست. البته ممکن است یک فرد خاصی صفتهای چون گل را داشته باشد و در کم کردن خارهای وجودش هم اقدام کرده باشد. که معمولا اینها در زندگی و با تمرین و مهارت و آگاهی هست. و بدون انرژی گذاشتن همه ما آدمها به خاطر خصلتهای شخصیتی که داریم ، خارهای خاصی هم در شخصیت خود داریم.

خلاصه اینکه: یکی از دلایل طلاق این است که هنگام ازدواج روی گلها و هنگام زندگی روی خارها متمرکز می شویم. و راهش را هم که بلد نیستیم چگونه خارها را کاهش دهیم. از طرفی خود ما هم خارهایی داریم که در زندگی هست و طرف مقابل نمی داند با آنها چه کند.
نتیجه: با گلهایمان عاشق شدیم. با خارهایمان یکدیگر را می آزاریم.

نکته ای که در این بند مورد تاکید قرار میدهم. اینست که باید بینش داشته باشیم و ساده لوحانه تصور نکنیم اگر در ازدواج گلهای شخصیتی یک نفر ما را جلب کرد پس زندگی بدون خاری داریم. بلکه همیشه آماده باشیم در هر تعامل و رابطه ای و مخصوصا در ازدواج باید آمادگی داشته باشیم که با این خارها در مرحله نخست کنار بیاییم و در مرحله بعد علم و دانش دقیق برخورد با آنها را بیاموزیم و و ازهمه مهمتر در مرحله آخر عمری با تمرین و ممارست سعی کنیم که این خارها را کاهش داده و به گل تبدیل کنیم.


صاحب این تاپیک هم مورد اشاره قرار داده است با قسمت گلهای شخصیتی این خانم که کم هم نبوده است به هم علاقمند بوده و زندگی را شروع کرده اند. اما عصبانی بودن ایشون و خار شخصیتی ایشون را پررنگ و اینقدر تاثیر گذار ندیده است.

[مدیرهمدردی]

2 - زوجین با مشکل یا خار شخصیتی یکدیگر چگونه رفتار کنند؟
الف) پذیرش
یعنی بپذیریم که همسرمان چنین صفتی دارد. پذیرفتن به معنی تسلیم شدن نیست. بلکه معنی اینست که ببینیم و انکار نکنیم و درگیری از روی احساس با آن نداشته باشیم.

ب) انکار نکنیم
ج) درگیری احساسی با آن پیدا نکنیم.
د) بی تفاوت نباشیم و اجتناب نکنیم و حل نکرده رها نکنیم.
هـ) تسلیم نشویم ، نا امید نشویم
و) خود را در جهت منفی سازگاری ندهیم. مثل مقابله به مثل، مثل درون ریزی و از درون سوختن. مثل پرخاشگری بیرونی یا پرخاشگری و واگویه منفی از درون
ز) روشهای مختلف را مرتب تمرین نکنیم. مثل فردی که گلی خریده و بلد نیست چطور آنرا رشد دهد. گاهی روزی 3 بار آب می دهد، هفته ای دیگر 5 روز یکبار آب می دهد، یکروز در آفتاب می گذارد، یک ماه در سایه می گذارد.... این تغییرات روش که خودمان استنباط می کنیم موجب رشد گل نمی شود بلکه او را مستاصل می کند.

ح) روش صحیح را تحقیق کنیم. بهترین روش علمی و شناخته شده را با مطالعه و مشاوره کسب کنیم.
ط) بررسی کنیم کدام خصوصیات ما چنین خاری در همسرمان را شعله ور می کند، و کدام خصوصیات ما آنرا کاهش می دهد.

ی) پس از اینکه روش صحیح را آموختیم باید در هدف خود قاطعیت داشته باشیم، و مصمم باشیم. روش صحیح را ادامه دهیم. حالا نوبت مدارا و سعه صدر هست. حالا نوبت تحمل هست.
بدین معنی که تغییر یک خصوصیت منفی بسیار زمان بر، پرانرژی و طاقت فرساست. کسانی که کم صبر و عجول باشند نتیجه نمی گیرند و در هم می شکنند و خارهای شخصیتی خودشان هم بیرون می زند و کار پیچیده تر می شود.

همین جا یک نکته بسیار بسیار مهم را مورد تاکید قرار می دهم. چون خیلی افراد اشتباه می کنند.
صبر ، تحمل ، گذشت، مدارا، سعه صدر مفاهیمی هستند که بعد از همه این مراحل بالا به کار می گیریم.
در واقع فقط با صبر و تحمل هرگز گره ها از هم باز نمی شود. بلکه وقتی روش بلد بودیم وقتی به متخصص مراجعه کردیم. وقتی مطالعه کردیم . وقتی مرحله به مرحله برای هر مشکل گام بر می داریم اینجاست که به تحمیل و صبر و صبوری نیاز هست.
در حالیکه خیلی ها به اشتباه فکر می کنند فقط صبوری کنند تا همه چیز درست شود.
مثل اینست که یک دانش آموز فقط با صبوری مدرک بگیرد یا یک تاجر فقط با صبر ثروتمند شود.
خیر.... بلکه کسب آگاهی، تمرین و اقدام و اراده و همت لازم هست. اما همه اینها بدون صبر منجر می شود که فرد زود رها کند و ببازد و نا امید شود. اینجاست که می گوییم صبور هم باش و تحمل داشته باش تا به نتیجه برسی.

[مدیرهمدردی]

3 - پرخاشگری ، عصبانیت، زودرنجی، پایین بودن آستانه تحریک، بی ثباتی احساسی، احساسات انفجاری و .....
این موارد در بعضی تیپ های شخصیتی پررنگ تر هست. در بعضی انواع اختلالات شخصیت تکانشی بودن و احساسی بودن و بی ثباتی وجود دارد.

فقط یک روانشناس بالینی مجرب می تواند از طریق مصاحبه و احتمالا تست تشخصیص دقیق بدهد. (لذا درمان همسر شما و پرخاشگری ایشون به واسطه شما و از طریق فضای مجازی امکان پذیر نیست) توصیه می شود که به جای درگیری با همسرتون، یا مقابله به مثل کردن، یا کوتاه آمدن و عذرخواهی یا..... انرژی خود را متمرکز کنید و بدون درگیری اما با قاطعیت شرط ادامه زندگی را مراجعه به روانشناس بالینی قرار دهید.

اینکه سطح و شدت و تراکم عصبانیت ایشون چه مقدار هست. و ریشه آن به مسائل شخصیتی یا اختلالالی بر می گردد، یا به مسائل محیطی، یا اینکه از بچگی به همین مقدار بوده است یا به مرور بیشتر شده است، یا کاهش پیدا کرده است. یا این عصبانیت نسبت به دیگران و عزیزان به چه مقدار در مقایسه با شماست و اینکه خود فرد چه بینشی از این عصبانیت ها دارد، یا اینکه سطح سواد و مطالعه ایشون نسبت به مسائل روانی خودشون چقدر هست همه از مسائل مهم و اثر گذار در درمان اوست.

گاهی پرخاشگری یک حساسیت متمرکز بر چند موضوع یا یک شخصی یا مسائل محیطی هست که به سادگی قابل کنترل هست. در این موارد ضمن آموزش هایی به فرد به همسرش هم نکات آسیب پذیر و تحریک کننده را آموزش می دهند که کمتر به آستانه پرخاشگری برسد. و همچین به خود فرد روشهای مقابله با آن را می دهند.
اما اگر اختلالی شدید باشد و شخصیتی باشد و فراگیر و پیشرونده باشد. و فرد هم بینش کمی بر مشکلش داشته باشد مداخله دارودرمانی اندیدکاسیون دارد و روان درمانی در کنار آن انجام می گیرد.







4 - شما منفعل از همسرتون هستید. او شما را مدیریت می کند نه شما ایشان را
روشهای صحیح، قاطعانه اما بدون درگیری و دعوا پیشنهاد می شود.
یعنی هم اکنون شما منفعل هستید. اگر او خوب باشد شما حالتان خوب هست. اگر او به هم بریزد شما هم به هم میریزید.
شما تصویر آینه ای ایشون هستید.
در حالیکه وقتی پای درمان در میان هست. شما باید قاطع و دقیق باشید. و روی روش صحیح خود تمرکز کنید.
او بالا و پایین می شود. اما شما شیوه صحیح خود را که هم قاطعانه هست. اما دعوا و درگیری و مقابله به مثل نیست.
قهر نیست.
فرار نیست.
بلکه پیگیری درمان ایشون از طریق روانشناس بالینی یا روانپزشک هست. شما اگر لازم باشد باید از طریق کمک گرفتن از پدر یا مادر یا خواهر و بردارهای ایشون او را مجبور به مراجعه به روانشناس بالینی می کنید.

البته می توانید غیر مستقیم این کار را بکنید. چون اگر مستقیما بگویید خواهد گفت مشکل از خودت هست.
شما می توانی بگویی درگیری های اخیر ، فشارهای بحث ها منجر شده که اضطراب و ناراحتی زیادی داشته باشی و از او بخواهید به اتفاق هم به مشاور مراجعه کنید.
اگر قبول نکرد. مراحل بعد شروع می شود که کمک گرفتن از خانواده، یا حتی مراجعه به دادگاه هست.
دادگاه صرفا برای طلاق نیست. خانم برای گرفتن مهریه گاهی مراجعه می کنند. شما هم می توانید برای اینکه هم جدی بودن را به خانمتان ثابت کنید و هم اگر قبول نکرد، دادگاه ایشان را ملزم خواهد کرد.

[مدیرهمدردی]

============
پاورقی:
یک مطلبی در این تاپیک ملاحظه کردم. که لازم دیدم یک اصلاحیه به آن بیفزایم.

وقتی مدام دیگرانو ببخشیم ، فرصت فکر کردن به اشتباهشونو ازشون میگیریم.
ما یاد میگیریم خودمونو تغییر بدیم تا طرف مقابلمون تغییر کنه ولی اشتباه محضه.

چنین قصارهایی زیاد درفضای مجازی می بینیم اما هیچ مستنداتی نیست که تایید کند. در واقع تحریفی در اینجا رخ داده و درست و غلطی در هم آمیخته شده است. یا بهتر هست بگوییم به شکل ناصحیحی یک مسئله بیان شده است.
بخشیدن یا نبخشیدن هزاران فرم و شکل دارد. و هزاران دلیل
استخراج قصاری جهانشمول که بتوانیم به همین سادگی منتشر کنیم می تواند آسیب زا باشد.

مخصوصا وقتی ذیل تاپیک مراجعی این قصار را قرار می دهیم. در واقع به او می گوییم او را نبخش
بدون اینکه بدانیم اصلا آیا جرمی واقع شده است یا نه؟
اگر تشخیص اختلال توسط روانپزشک داده شد و دارو خواست اساسا بحث بخشیدن یا نبخشیدن منتفی هست. و باید دارو درمانی صورت بگیرد.

در حالیکه اینجا نبخشیدن به معنی مقابله به مثل و شمشیر از رو بستن هم هست که اگر اینطور باشد باز راهنمایی غلطی هست.
دقت کنیم ما گاهی تجارب شخصی خود را تعمیم می دهیم. در حالیکه زندگی مراجع شاید فورمت و چارچوب خاصی داشته باشد که باید همه آن دیده شود.

[خادم رضا]

سلام اقای مدیر
اخه روشی که من گفتم رو انجام دادم
وقتی طرف روبه رو عیبای منو میگه و شروع میکنه از خوبیاش گفتن منم یک خورده مزه میرزم میگم مثلا تو خیلی مهربونی ولی از شدت مهربونیتت گاهی عصبانی میشی تو خیلی خوشگلی تو بهترین دستپخت رو داری
وقتی طرف میبینه من دارم خوبیاش مشمارم براش خجالت میکشه و اصلا بحث عوض میشه
مثلا میگم راستی تو غذای امشبت چی ریخته بودی اخه افسانه ای شده بود و اصلا بحث عوض میشه یه دعوا تبدیل میشه به یک گفتگوی زیبا که سراسر انرژی هست

اخر این گفتگو حالا با خنده بهش میگم راستی عزیزم حالا عیبامو بگو
بعد بهش میگم مگه فرشته ها عیب های شوهرشونم میبینن خخخخخ


شاید واقعا رفتار این اقا یه جاهایی اشکال داشته باشه بزار در محیط دوستانه بفهمد که خانومش ازش چه توقعی دارد


شما باید سوار بر این گفتگو باشید یا حتی دعوا شما باید انقدر ارتباطاتتون قوی باشه اراده کنید بحث تغییر کنه
واقعا باید یک کتاب در این زمینه نوشته بشه که چگونه دعوا رو تبدیل کنیم به یک گفتگوی دوستانه
یا یک کتاب که چگونه سوار بر ار تباطاتمون باشیم

کم کم دیگه خانومتون اصلا دعوا نمیکنه باب گفتگو رو پی میگیره انشاالله
مثل کسی که راه کجی اومده حالا اول باید بر گرده سر دوراهی و بعد از اونجا مسیر عوض کنه

من واقعا خدا رو شکر میکنم چش شیطون کر خخخخ هر جا میرم دوست داشته باشم که گفتگوی سالم داشته باشم تونستم
منم اینطور نبودم یاد گرفتم

ولی حیف با زبانی که میتونیم همدیگه رو به پرواز در باریم تحقیر کنیم
حیف
بهتره به جای دعواگفتگوی سازنده انجام بدیم
دیگه این لحظات تکرار نمیشه

[خادم رضا]

اقای مدیر محترم سلام
ساعت شیش صبح رفتم پیش مادرم نشستیم حرف زدیم رسیدم به اون گل و خارهایی که شما فرمودید نشستیم تک تک اینارو
روی پدر گرامیم پیاده سازی کردیم و جا شما خالی کلی خندیدیم هم مطلب یاد گرفتیم

[arezooo]

سلام
مشکلتون حل شد؟؟
راستش من هم چنین مشکلی با همسرم دارم و اون خیلی زود رنچه و سر کوچکترین مسیله بحثمون میشه و گاهی منو تحقیر میکنه
نمیدونم باید چیکار کنم...