غصه های یه دختر به ظاهر شاد

[t@r@neh]

حق خونواده من نیست که به خاطر یه دختری مثل من سرافکنده بشن.
حق آدمای دور و بر من نیست که مجبور بشن منو تحمل کنن.
حقشون نیست که دختری دور و برشون باشه که همیشه گنده دماغه و وقتی حرف میزنه فقط بهشون نیش میزنه.
هیچکس نمیفهمه من خودم چقدر خودم دارم اذیت میشم.
همه فکر می کنن خوشیختی داره داد میزنه.
همه میگن تو که چیزیت نیست.نه مشکل مالی داری، نه مشکل تحصیلی،نه مشکل عاطفی و نه چیز دیگه ای.
من به کی میتونم بگم که یه صدایی درونمه که هر لحظه که دارم احساس خوشبختی می کنم تو گوشم آروم زمزمه می کنه :هیچکدوم اینا به خاطر تو نیست. تو ارزش اینا رو نداری.اینا همش بخاطر خوبی بقیه اس وگرنه تو که هیچ ارزشیی نداری. تنها کاری که بلدی گند زدن تو لحظه های خوش بقیس.
یه صدایی که بهم میگه:این مقاومتو تمومش کن . در هر صورت که دنیا به آدمای بدم نیاز داره. قبول کن که تو اون آدم بده ای.تقدیر تو اینه که بد باشی تا خوبی های بقیه به چشم بیاد. مهم نیس چقدر تلاش کنی خوب بشی تو بدی بد . یه بد تمام عیار