سلامنوشته اصلی توسط Masoudk2
امیدوارم حالتون خوب باشه
تمام این حسایی که شما میگید من تجربه کردم . فقط فرقش اینه من خانومم و شوهرم رو در دوران نامزدی مقایسه میکردم . ببینید این موضوع بنظر من قابل حله .
منو همسرم فامیلیم من در دوران نامزدی یه روز چنان حالم خراب میشد که فک میکردم دنیا دیگه به آخر رسیده حتی پیش مشاور میرفتم گریه میکردم و از ازدواجم پشیمون بودم . و واقعا هم شرایط بدی داشتم چون اگر طرف مقابل غریبه باشه شااااید راه جدایی باشه اما برای ما که فامیل بودیم اصلااا چنین راهی وجود نداشت ... ینی کل فامیل بهم میریخت .
بنده خدا هیچ ایرادی ام نداشت فقط چشمای من شده بود پر از ایراد ....همه هم ازش تعریف میکردن همه چیش عالی بود. هیچوقت مستقیم بهش نگفتم که هیچ حسی بهش ندارم و الانم خوشحالم که هیچوقت بهش نگفتم ولی خیلی اذیتش میکردم خیلی وقتا پیشم میومد پسش میزدم . یه مسافرت عالی منو برد کوفتش کردم هنوز که هنوزه عذاب وجدان دارم سر اون مسافرت . ولی انقد منو دوس داشت تسلیم نشد اما خب اونام آدمن به هر حال حسشون به مرور تغییر میکنه ...
ولی باورتون نمیشه از روزی که عروسی کردم و پامو تو خونه ی خودم گذاشتم خیلیییی عوض شدم اصلا نمیدونم چی شد اونهمه کلنجار که با خودم رفتم باعث شد یا .... نمیدونم از اون روز عروسیمون که الان یک سال بیشتر میگذره هر روز زندگیم بهتر شده و هر روز همسرم برام زیباتر و دوس داشتنی تر شده . یهو قدرت پذیرش پیدا کردم الان واقعا خداروشکر میکنم که صبر کردم و جواب صبرمو بهم داد و همچین همسری نصیبم کرد .
من فکر میکنم بیشترین چیزی که باعث میشد مقایسه با دیگران بود شاید شما فردی قبلا تو زندگیتون بوده که یه تصوری از اندام و قد و تیپ براتون ایجاد کرده و الان با همسرتون مقایسه میکنید اگر این مقایسات از بین بره درصد زیادی مشکلتون بر طرف میشه . شاید مثل عاشق و معشوق نباشیم هیچوقت مثل رابطه ای که دونفر عاشق میشن بعد با هم ازدواج میکنن ولی الان واقعا دوسش دارم و زندگی بدون همسرمو نمیتونم تصور کنم.
امیدوارم شما موفق بشین و بتونین با این حستون کنار بیاین چون شدنیه و عادی میشه فقط الان خیلی روش زوم کزدین .
علاقه مندی ها (Bookmarks)