سلام ترنم جان
عزیزم دیروز متنت رو که خوندم خواستم برات بنویسم و راهنمایی کنم ولی هر چی بیشتر متنت رو خوندم دیدم حرفی باقی نمونده حداقل کسی مثل من نمی تونست راهنما باشه راستش چیزی به ذهنم نرسید همسر شما با تعریفهایی که کرده بودید خیلی یک طرفه همه چی رو رها کرده و ...
از نوشته هاتون به این نتیجه رسیدم آدم مقیدی هستید بهتون پیشنهاد می کنم با توسل و توکل به خدا سعی کنید این روزهای سخت رو تحمل کنید پشت سر بگذارید.
مثل همیشه پیشنهاد من به شما یک مشاور خوبه .
به نظر من دیگه اصرار نکن تو وظیفت رو انجام دادی.
فرق تو با همسرت اینکه بعد از جدایی تو یک وجدان آسوده داری به خاطر همه ی تلاشهات و اون می مونه و یک عذاب وجدان به خاطر همه ی اشتباهاتش.
با وجدانتون خلوت کنید به همه ی روزهای گذشته فکر کنید مثل کسی که داره یک فیلم رو می بینه تا نقد کنه ببینید کجا درست نبوده از انتخابتون گرفته تا رفتارهای خودتون و همسرتون تو این مدت. اینو نمیگم که غصه بخورید اینو میگم که در آینده اشتباهاتتون رو تکرار نکنید شما مسلماً اشتباهاتی داشتید همه ما انسانیم و ممکنه اشتباه کنیم ولی بهتون تبریک میگم شما جزء آن دسته از آدمهایی هستید که به نظرمن همه ی تلاشش رو برای زندگیش کرده و شاید اشتباه بزرگش انتخاب غلطش باشه.
یک توصیه خواهرانه این رو واقعاً از ته قلبم میگم خودت رو برای اشتباه کسه دیگه ای سرزنش و مجازات نکن.
این که تو نمی تونی بد باشی عزیزم بزرگترین حسنت اینکه با آدمی زندگی می کردی که قدره این خوبی هات رو نمی دونسته حرف دیگه اییه مطمئن باش گذشت زمان (یک سال بعد، دوسال، ده سال یا حتی صد سال دیگه) به اون فرد اثبات می کنه چه چیزه ارزشمندی رو از دست داده و باور کن از دست دادن همسر خوبی مثل تو بزرگترین مجازات برای همچین آدم قدرناشناسیه.
عزیزم هر انسانی یک دوره ای باید خودش رو به اطرافیانش ثابت کنه این دوره برای تو الانه. نمیگم غصه نخور طبیعیه که ناراحت باشی جدایی از کسی که بهش اعتماد کردی واقعا ناراحت کننده است چیزی که می خوام بهت بگم اینکه از خودت یه موجود مفلوک نساز . از خودت یک زن قوی بساز که روزگار و آدمهاش بهش سخت کرفتن و دلش رو شکستن ولی بازم سرش رو بالا می گیره و با عزت نفس رو زمین راه میره.
به امید روزهای خوش
علاقه مندی ها (Bookmarks)