دوراهی ازدواج

[Tsilv3r]

سلام وقت بخیر
یه سوال در زمینه ازدواج داشتم،
منو دوست پسرم هر دو 25-26 ساله هستیم و توی دانشگاه باهم آشنا شدیم، حدود 2 سال هم باهم دوستیم، الان بعد از این مدت به این سوال رسیدیم که میخوایم با رابطمون چیکار کنیم و چه نتیجه ای قراره داشته باشه؟ هرکدوممون برای زندگی فردیمون هدف هایی داریم و برنامه داریم که به اون ها برسیم، از طرفی هم خیلی بهمدیگه علاقه داریم، الان نمیدونیم تصمیم درست چیه؟ آیا ازدواج گزینه درستیه؟ فرض رو بر این بگیرید که مقدمات اولیه برای شروع یه زندگی ساده فراهمه، ولی این برامون مبهمه که بعد ازدواج میتونیم به هدف هامون برسیم یا انقد غرق مسائل بعدش میشیم که کلا باید خودمونو وقف زندگی کنیم و از هدف های فردیمون جا بمونیم، بخاطر همین هردو تصمیم گرفتیم

مشاوره

بگیریم و از تجربه بقیه که مسلما از تجربه ما بیشتره استفاده کنیم

[sahar.66]

سلام به شما
اولین چیزی که به ذهن من رسید این بود که چطور میشه برای آینده هدف داشت، برنامه ریخت اما برای یک رابطه ی عاطفی هیچ هدفی نداشت!
قاعدتاً شما که هدف ها و برنامه هایی دارین ، باید رابطه ی خودتونم بر همون مبنای آینده میگذاشتین. بنظرتون بعد دو سال رابطه ی عاطفی الان وقت پرسش این سؤال هست که چه کنیم؟
پس این نشون میده که آمادگی ازدواج در دو نفرتون نیست..، اگر مسایل مالی رو کنار بگذاریم شما حتی از نظر مسایل عاطفی هم به یکدیگر آنچنان که باید متعهد نیستین.
قطعا اگر گزینه ی دلبستگی بود آینده و مسایل تحصیلی و شغلی رو چیزی سوای ازدواج نمیدیدین و درک میکردین که منافاتی با هم ندارن.
این رابطه بنظر میاد وابستگی و عادتش بیشتر از دلبستگیشه.
اتفاقا ازدواج برای ادامه ی یک رابطه ی عاطفی بسیار مهمه. با ازدواج انسان روی هدف های دیگر زندگی متمرکز میشه و درصد موفقیتش بالاتر هست.
الان شما در رابطه ای هستین که هر لحظه روی هواس و در آینده بدتر از این هم خواهد بود. چون نه بهم تعهدی دارین و نه در قبال هم مسئولیتی رو پذیرفتین.
من میدونم که ممکنه شغل نداشته باشین یا از نظر مالی به بنبست خورده باشین اما رابطه ی خودتونو در چهارچوب اصلیش ببرین. میتونین همسر هم باشین و در ضمن اون تحصیل کنین و شغل داشته باشین.
میتونین هدف هاتونو در راستای خوشبختی هم تنظیم کنین.
من نظر قطعیم این هست که از رابطه ی دوستی خارج بشین و این آقا پسر برای خواستگاری بصورت رسمی اقدام کنن.
دو سال شناخت کافی هست و حتما درباره ی هم مسایل زیادی رو میدونین. پس الان زمان عمل هست.
شما با هر کسی دیگر هم هر کدومتون ازدواج کنین اون افراد هم برنامه ها و هدف هایی دارن و به ازدواج مرتبط نیست.

[mohamad.reza164]

سلام

موضوع بحث تون خوبه، جای تحسین داره که به نتیجه مشاوره رسیدین.

تو نگاه اول باید ببینید هدف چیه؟

خوب معلوم شد یه سری اهداف فردی دارید.

آیا هدف های ازدواج رو هم میدونید؟ مثلا از شما بپرسیم چرا ازدواج میکنید، چه پاسخی میدین؟

اگر جواب پرسش بالا رو بدونید، تحلیل راحت تر میشه.

تا اینجا من متوجه شدم دلیل ازدواج شما، اینه که دوستی دیگه بدرد نمیخوره و باید سطح رابطمون رو ارتقا بدیم.

لازمه ازدواج موفق با دوستی موفق فرق میکنه، شاید شما تو دوران دوستی یه سری از خودگذشتگی هایی نکنید و یا بالعکسش از خودگذشتگی های کاذب از خودتون بروز بدین که تو ازدواج قطعا انجام نمیدین.

اگر هدفتون از ازدواج مشخصه،

در درجه اول به عنوان گزینه ازدواج به هم نگاه کنید، خودتون رو بشناسید و برای ازدواج همیدیگر رو بررسی کنید.

مثلا یه آدم برونگرای افراطی و یک آدم درونگرای محض ممکنه دوست های خوبی بشن، ولی قطعا زوج خوبی نخواهند شد. ( این قسمت رو حتما باید مطالعه کنید و مشاوره بگیرید)

سپس،

اهداف فردی تون رو لیست کنید و الویت بندی کنید، پذیرش هدف های فردی رو در هم بررسی کنید، یکی تون باید از خودش برای هدف اون یکی بگذره.

در حقیقت اینجا باید بتونید از دو تا فرد، به یک "ما" برسید. راه "ما" شدن رو بلدین؟

مثلا من دوست دارم برم مشهد زندگی کنم و طرف دوست داره بره کرمانشاه زندگی کنه، باید بتونید یک هدف رو انتخاب کنید، یا تفاهم کنید حد وسط رو که تهران هست انتخاب کنید. شخصی که مشهد رو دوست داشته اگر برای طرفش کرمانشاه رو انتخاب کرد، باید به خاطر هدف عالی ازدواج انتخاب کنه و معنی کوتاه اومدن نیست.

[razieh181]

ایده آل ها و اهدافتونو باهم مقایسه کنید، قطعا کاملا یکسان نیستند ولی اگر مشابهت نسبی دارن ازدواج کنید و برای تحقق اهدفاتون درکنار هم تلاش کنید.

[خادم رضا]

سلام وقت بخیر
یه سوال در زمینه ازدواج داشتم،
منو دوست پسرم هر دو 25-26 ساله هستیم و توی دانشگاه باهم آشنا شدیم، حدود 2 سال هم باهم دوستیم، الان بعد از این مدت به این سوال رسیدیم که میخوایم با رابطمون چیکار کنیم و چه نتیجه ای قراره داشته باشه؟ هرکدوممون برای زندگی فردیمون هدف هایی داریم و برنامه داریم که به اون ها برسیم، از طرفی هم خیلی بهمدیگه علاقه داریم، الان نمیدونیم تصمیم درست چیه؟ آیا ازدواج گزینه درستیه؟ فرض رو بر این بگیرید که مقدمات اولیه برای شروع یه زندگی ساده فراهمه، ولی این برامون مبهمه که بعد ازدواج میتونیم به هدف هامون برسیم یا انقد غرق مسائل بعدش میشیم که کلا باید خودمونو وقف زندگی کنیم و از هدف های فردیمون جا بمونیم، بخاطر همین هردو تصمیم گرفتیم

مشاوره

بگیریم و از تجربه بقیه که مسلما از تجربه ما بیشتره استفاده کنیم

سلام

موضوع این است که قبل از آنکه موفق شویم هدف و خواسته ای داشتیم، به آن رسیده ایم و احساس رضایت داریم. اجازه موفق بودن احساس رضایت داشتن از موفقیت است.
باید در زمینه های زندگی بدانیم چه می خواهیم؟ خیلی ها چون نمی دانند چه می خواهند مدام ناموفق هستند. بعد از اینکه فهمیدیم چه می خواهیم باید بتوانیم هدف گذاری کنیم. بعد از اینکه هدف گذاری کردیم باید بتوانیم بدست بیاوریم و نهایتاً نکته آخر از آنچه که بدست آوردیم، احساس رضایت کنیم؛ در واقع یک انجام دهنده خوشحال باشیم.
این سوالات از خودتان بپرسید
از ازدواج چه مخواهم ؟
ایا با این فرد به هدفم میرسم؟
ایا میتوانم از هم اکنون برای زندگی متاهلیم برنامه ریزی کنم؟
چند ساعت در روز میتوانم کنار همسرم باشم؟
چند ساعت به کارهای خانه میتوانم اختصاص دهم؟
چند ساعت به کارهای بیرون از منزل؟
و......

موفق باشید

[reza.m1986]

مسلما ازدواج شما رو از تعدادی از اهدافی که دارید دور میکنه ولی این هم در نظر داشته باشید تعدادی از اهدافی که امروز در سر دارید شاید 5 سال دیگه خنده دار به نظر برسن، تعدادی از اهداف واقع گرایانه نیستن و تنها تعداد کمی از اهدافتون قابل دستیابی خواهد بود.

پس قدم اول اینه با تجزیه تحلیل خودتون ببینید اون اهداف قابل دستیابی چه چیزهایی هستند.

در مرحله دوم اون اهداف رو باهم به اشتراک بذارید. بعضی از اهداف نیاز به یک پشتیبان و همراه دارن بنابراین بررسی کنید آیا شما پشتیبان ایشون هستید و بالعکس یا خیر. بعضی از اهداف هم به صورت انفرادی قابل دستیابی هستند در این مورد هم بررسی کنید آیا در زندگی مشترک فضا برای رسیدن بهشون ایجاد میشه یا خیر. با این دسته بندی تا حدی میتونید آیندتون رو تجزیه تحلیل کنید.