چجوری به همسرم بگم خرج خونه با ابشونه؟

[شیدا.]

کسی که در زندگی مشارکتی نداره . حرفی هم برای زدن نداره.
تبدیل میشه به یه ماشین جنسی و دستگاه پخت و پز
کدام خانم چنین چیزی را می خواهد؟؟؟؟؟؟
سایت دردمندی پر است از داستانهای خیانت و دوست دختربازی و کتک و فحاشی و .....

آقای مازیار

آشپزی و خانه داری هنر هست و کار هست. چرا فکر می کنید خانمی که خانه دار هست و برای زندگی و همسر و بچه هاش تلاش می کنه اسمش ماشین پخت و پزه؟

[tanha67]

با سلام و احترام
تعارضهایی که شما با آن روبرو هستید (و تقریبا بعضی از خانمهایی که اشتغال به کار دارند با آن دست به گریبا هستند،) به خاطر اینست که نمی توانید همه مسائل را به صورت پازل با هم ببینید.
برای اینکه همه مسائل زندگی را یکپارچه ببینید. به نکات ذیل توجه فرمایید:


یکم: باید اول در زندگی مشخص کنید که می خواهید مثل مسلمانان یا مثل اروپایی ها زندگی کنید

اگر مثل اروپایی می خواهید زندگی کنید:
مهریه را ببخشید، تهیه مسکن و نفقه را هم نصف نصف با همسرتان تقسیم کنید. در واقع مثل 2 شریک اقتصادی در امور مالی با هم همکاری کنید. هم خرجها و هم درآمدها.

اگر می خواهید طبق قوانین مسلمان زندگی کنید:
مهریه حق شماست، تهیه مسکن با همسر شماست، نفقه و خرج شما با همسرتان هست، حتی می توانید بابت کارهای منزل هم اجرت المثل طلب کنید. و شما هیچ تکلیف مالی در قبال همسرتان نخواهید داشت. در اینصورت اجازه کار کردن یا بیرون رفتن از منزل هم با شوهر شماست.
نکته ظریف: معمولا اینطور هست که آقایان تمایلی ندارند که خانمشان سر کار و بیرون از منزل بروند، و آنها که به این امر رضایت دارند، این ذهنیت و این حق را برای خود محفوظ می دارند که این همسر در مسائل مالی همکاری با آنها دارد.
بنده به تجربه متوجه شدم اگر خانمی تمایل دارد پولهایش را برای خود نگه دارد، اساسا سر کار نرود. چرا که رفتن سرکار و نبودن در منزل آقا را دچار این ذهنیت می کند که همسرش حتما در مسائل مالی کنار او خواهد بود. و وقتی خانمی پولهایش را جدا حساب کشی می کند، آقا نیز معمولا با کم گذاشتن از خرجهای زندگی غیر مستقیم زن را مجبور به خرج کردن پولهایش می کند. یا اینکه نسبت به شغلی بیرون از منزل مقاومت نشان می دهد.




دوم: برای بقای زندگی زناشویی برای طلاق تدارک نبینید.
یکی از روشهای بسیار مخرب که متاسفانه در جامعه ما مد شده است. اینست که همسران قبل از ازدواج برای طلاق برنامه ریزی می کنند.
مهریه بالا می گویند تا هنگام طلاق پشتوانه داشته باشند.
پس انداز مالی می کنند که پس از طلاق مستقل باشند.
دنبال شغل هستند که پس از طلاق بیکار نباشند.
و جالب هست که خود این تصمیم گیری ها معمولا خودش منجر به طلاق می شود!!!!!!!!
وقتی زنی می گوید در سند منزل سهیم باشم. وقتی می گوید پس انداز داشته باشم. وقتی نگران هست. همه اینها مرد را متوجه می کند که این زندگی قابل اعتماد نیست.

اعتماد بین زوجین با مسائل مالی به دست نمی آید.
لطفا زوجین برای اینکه خیالشان از زندگیشان راحت باشد به جای سرمایه گذاری روی مسائل مالی، روی انتخاب صحیح و بعد هم یادگیری آگاهی ها و مهارتهای لازم زندگی اقدام کنند.
فکر و برنامه ریزی برای طلاق، راه عقلانی برای بیمه کردن زندگی زناشویی نیست.



خلاصه:
پیشنهاد می شود :

• یک خانم یا کار نکند. و بدون توقعات مالی در آرامش زندگی کند.

• یا اگر کار کرد در زندگی زناشویی با همسرش مرزبندی و حساب و کتاب نکند. و از نظر مالی با همسرش یکی شود.

• یا اینکه دقیقا و به صورت شفاف قبل از وارد شدن به زندگی نظر شوهرش را در مورد انتظارات مالی و شغلی را روشن کند. و با توجه به انتظارات و توقعات همسرش روش صحیحی را انتخاب کند.

بینهایت ممنونم اقای مدیر.
خب پس تو این شرایط شما پیشنهاد میکنید که من این قضیه رو مطرح نکنم که نصف خونه به نام من باشه؟
ولی حقوقم رو بدون چشم داشت برای اقساط در نظر بگیرم. چون بدونم حقوق من ایشون از پس مخارج و اقساط بر نمیان.

[فکور]

با سلام
کاربر گرامی به عنوان یک زن درک می کنم که چه حس بدی به آدم دست میده که پولی که بابت خرجی به آدم داده میشه به عنوان قرض تلقی بشه
ولی به نظرم بدون خط و نشون کشیدن و قانونی توضیح دادن توی یک فضای عاطفی و دوستانه احساس خودتونو در این مورد به همسرتون بگین
یعنی شاید همسر شما بهتر بود مطرح میکردن که برای فلان قسط پول کم میاد اگر حقوق گرفتی و میتونی اون قسط رو بده تا اینکه به این پول اشاره کنه و بگه اون رو به عنوان قرض تلقی کن و بعدا پس بده به نظرم توی این موارد آدم نباید احساسش رو سرکوب کنه و نباید با پرخاش و ستیز نظرش رو بگه
خیلی خوبه که بشه با گفتگو و ملاطفت موضوع حل بشه

جناب مدیر با تشکر از نظرات ارزنده شماچند بحث در اینجا مطرح استکه البته فکر می کنم به درد صاحب تاپیک و سایر اعضا میخوره
اینکه بخشی از سند به نام خانم باشد الزاما به معنای آماده شدن برای طلاق نیست بحثهای دیگری نیز مطرح است به طور مثال اگر مرد خدای ناکرده در اثر یک سانحه فوت کند بیشتر اموالش به عنوان ارثیه به خانواده اش تعلق میگیرد و این در حالی است که ممکن است نصف آن منزل از کارکرد زن تهیه شده باشد حتی اگر به فرزندان تعلق بگیرد نیز منصفانه نیست
از طرفی زمانی می شود با همسر یکی شد که مرد با دیدن درآمد همسرش و راحت شدن خیالش بابت گذران زندگی به توقعات مادی بیش از حد خانواده اش پاسخ مثبت ندهد
مسلما هضم این موضوع که مرد توقع داشته باشد درآمد زن بی کم و کاست وارد منزل شود و از طرفی خودش بخش زیادی از درآمدش را به خانواده اش اختصاص بدهد نیز به طور کلی میسر نیست
یعنی اگر مرد خود را مختار می بیند که بخشی از درآمدش را به خانواده اش بدهد متقابلا نباید توقع داشته باشد همسرش تماما در خدمت زندگی مشترک باشد
راستش توی جامعه مردسالارانه ایران امکان اینکه در این موارد خیلی شفاف عمل شود متاسفانه وجود ندارد.

و به عنوان یک کاربرو نه به عنوان یک کارشناس به صاحب تاپیک توصیه می کنم به همسرتون بگید که هرچیزی خریداری بشود اینکه چه بخشی از آن مربوط به درآمد کدام فرد است اصلا مهم نیست ولی هر چیز در زندگی بهتر هست پنجاه پنجاه باشد نه صد درصد به نام شما و نه صد در صد به نام همسرتون
که البته برای گفتن این مطلب قطعا باید استدلالهای مناسب و لحن و زمان مناسبی رو در نظر بگیرید که البته اگر مدیر محترم این نظر رو دیدن متشکر میشم در موردش نظر بدن

[شیدا.]

بینهایت ممنونم اقای مدیر.
خب پس تو این شرایط شما پیشنهاد میکنید که من این قضیه رو مطرح نکنم که نصف خونه به نام من باشه؟
ولی حقوقم رو بدون چشم داشت برای اقساط در نظر بگیرم. چون بدونم حقوق من ایشون از پس مخارج و اقساط بر نمیان.

فکر نمی کنم به این راحتی قابل اجرا باشه ...

آیا همسرتون به همین راحتی مهریه شما را به اصطلاح دو دستی فردا صبح تقدیمتون می کنن؟
مهریه ای که برای گرفتنش باید کفش آهنین بپوشین برین دادگاه
و بعد قسطی و با منت شاید بتونید بخشیش را دریافت کنید ...

اگه بخواین به قول آقای مدیر مدل اسلامیش را اجرا کنید، همسرتون باید این را بپذیره که مهریه شما را بدون دردسر بهتون بده.

[tanha67]

راستش من خودم اصلا مهریه برام اهمیت نداشت. از همون روز اول از همسرم خواسته بودم مهریم نصف اموال باشه چون قراره توش سهیم باشم. ولی با اینکه من و همسرم موافق بودیم نشد.
الان هم اگه روزی کارم به جدایی بکشه خدای نکرده. مهریه برام مهم نیست. ولی سهمی که تو خرید خونه دارم برام اهمیت داره.
و با نظر فکور عزیز یه جورایی موافقم. که حتی اگه خدای نکرده اتفاقی برای همسر بیفته من هیچ حقی بابت خونه ندارم و به خانواده خودش بر میگرده. در حالی که در امد ماهیانه من از همسرم بیشتره و دارم برای اقساط منزل هزینه میکنم.

[میشل]

سلام

مردها اهداف مالی دارن، زن ها (اغلب) ندارن. مال نخوران هم نسیب بخورانه.

[مدیرهمدردی]

و به عنوان یک کاربرو نه به عنوان یک کارشناس به صاحب تاپیک توصیه می کنم به همسرتون بگید که هرچیزی خریداری بشود اینکه چه بخشی از آن مربوط به درآمد کدام فرد است اصلا مهم نیست ولی هر چیز در زندگی بهتر هست پنجاه پنجاه باشد نه صد درصد به نام شما و نه صد در صد به نام همسرتون
که البته برای گفتن این مطلب قطعا باید استدلالهای مناسب و لحن و زمان مناسبی رو در نظر بگیرید که البته اگر مدیر محترم این نظر رو دیدن متشکر میشم در موردش نظر بدن

با سلام
البته بنده در بند 3 که خلاصه کردم توافق بین زن و مرد را در مورد مسائل مالی مد نظر قرار دادم. لیکن این شرایط که شما گفتید بسیار بسیار مهم هست و باید زوجین کاملا آگاهی و مهارت داشته باشند که در این مورد چگونه صحبت کنند تا سوء تفاهم ایجاد نشود.
دقت کنید این خانم شرایطش خاص هست. یعنی اول زندگی هستند. هنوز به طور دقیق از دیدگاه یکدیگر خبر ندارند. هر گونه چک و چک در خصوص خط کشی اقتصادی ممکن است موجب سوء تفاهم طرفین بشود.
در حالیکه همین زوج اگر باعشق و با یک جیب مشترک زندگی کنند چه بسا پس از ادامه زندگی و آرامش به وجود آمده بهتر یکدیگر را درک کنند و در آن زمان صحبت صحیح در این خصوص نتایج بهتری دارد.

به طور کلی اینکه زن و مرد در مسائل مالی دوستانه باشند نه به عنوان شریک(50 درصد یعنی شراکت)، به معنی این نیست که زن سهمی نداشته باشد. اما سهم زن باید به او هدیه شود آن هم با کلی محبت. نه زن از اول زندگی مانند یک وکیل به دنبال بحث و چک و چک و کارهای حقوقی و مسائل مالی باشد و آرامش خود را فنا کند.



================
پاورقی:
از آنجا که بحث های مختلف ذیل تاپیک مراجعان به خاطر آشفته تر کردن وضعیت مراجع ممنوع هست و مسائل بحث انگیز و حاشیه ای که اتفاقا بسیار مهم هست باید در تاپیک جداگانه بحث شود، طبق قوانین همدردی اینگونه پست ها به انجمن آزاد منتقل می شود. و عزیزانی که در این خصوص سئوال و یا نقطه نظری دارند می توانند آنجا مطرح کنند. طبیعی هست بنده به این افراد در انجمن آزاد پاسخ داده ام و نظرات خود را شفاف سازی می کنم.
لیکن برای اینکه تاپیک خاص مراجع را به تاپیک عام اجتماعی تبدیل نکنیم ، ناگزیر به انتقال این پست ها شده ایم.

[tanha67]

با سلام
البته بنده در بند 3 که خلاصه کردم توافق بین زن و مرد را در مورد مسائل مالی مد نظر قرار دادم. لیکن این شرایط که شما گفتید بسیار بسیار مهم هست و باید زوجین کاملا آگاهی و مهارت داشته باشند که در این مورد چگونه صحبت کنند تا سوء تفاهم ایجاد نشود.
دقت کنید این خانم شرایطش خاص هست. یعنی اول زندگی هستند. هنوز به طور دقیق از دیدگاه یکدیگر خبر ندارند. هر گونه چک و چک در خصوص خط کشی اقتصادی ممکن است موجب سوء تفاهم طرفین بشود.
در حالیکه همین زوج اگر باعشق و با یک جیب مشترک زندگی کنند چه بسا پس از ادامه زندگی و آرامش به وجود آمده بهتر یکدیگر را درک کنند و در آن زمان صحبت صحیح در این خصوص نتایج بهتری دارد.

به طور کلی اینکه زن و مرد در مسائل مالی دوستانه باشند نه به عنوان شریک(50 درصد یعنی شراکت)، به معنی این نیست که زن سهمی نداشته باشد. اما سهم زن باید به او هدیه شود آن هم با کلی محبت. نه زن از اول زندگی مانند یک وکیل به دنبال بحث و چک و چک و کارهای حقوقی و مسائل مالی باشد و آرامش خود را فنا کند.



================
پاورقی:
از آنجا که بحث های مختلف ذیل تاپیک مراجعان به خاطر آشفته تر کردن وضعیت مراجع ممنوع هست و مسائل بحث انگیز و حاشیه ای که اتفاقا بسیار مهم هست باید در تاپیک جداگانه بحث شود، طبق قوانین همدردی اینگونه پست ها به انجمن آزاد منتقل می شود. و عزیزانی که در این خصوص سئوال و یا نقطه نظری دارند می توانند آنجا مطرح کنند. طبیعی هست بنده به این افراد در انجمن آزاد پاسخ داده ام و نظرات خود را شفاف سازی می کنم.
لیکن برای اینکه تاپیک خاص مراجع را به تاپیک عام اجتماعی تبدیل نکنیم ، ناگزیر به انتقال این پست ها شده ایم.

باز هم ممنونم از شما و همه دوستان که نظر دادن و راهنماییم کردن.
با شرایط موجود به نظرم درست ترین کار این هست که فعلا اصلا به روی خودم نیارم تا یه مقدار شناخت از هم کاملتر بشه و سوئ تفاهم پیش نیاد. ولی بعد از چند مدت مثلا جند ماه دیگه این رو مطرح کنم و بخوام که به میزان اقساطی که پرداخت میکنم در خونه سهم داشته باشم.

[حیاط خلوت]

بعدا به نامت می زنم و .............همش تعارفه

بهترین کار اینه که در کنار کمک مالی که به همسرت می کنی مبلغی از حقوقت رو پس انداز کنی تا بعدها خودت رو سرزنش نکنی
متاسفانه در ایران دادن حقوق به مردها وظیفه زن و به نام کردن خانه و.. ننگ برای مرد است
بهتره این مسئله رو همین الان برای خودت حل کنی و بهترین کار داشتن یه پس اندازه مخفیانه است ( من همه این راههایی که شما میگی رو رفتم و به این نتیجه رسیدم ولی متاسفانه یکمی دیر)

[بهاره جون]

خیلی تاپیک خوبی هست. ممنون از مدیر همدردی و همه اعضایی که نظرات خودشون رو بیان کرده اند. هرکس از دیدگاه خودش نظرات جالبی رو گفته... این نشون میده که جامعه ما هنوز بین سنت و مدرنیته قرار گرفته.... بنابراین نمیشه براش نسخه مشخصی پیچید.
من به واسطه چند سال زندگی در اروپا به چشم خودم دیدم که چقدر زوج ها در مورد مسایل مالی با هم شراکت دارند. اما فقط در بحث مالی نیست. اونها در مورد همه چیز مثل یک قرارداد توافق میکنن. مثل محل زندگی و تفریحات مشترک و خیلی چیزای دیگه ... یه قرارداد برد-برد! (به خوب یا بد بودنش کاری ندارم... )

متاسفانه چیزی که من در جامعه خودمون زیاد میبینم اینه که در خیلی از زندگیها زور هرکس رسید همه چیز به کام او خواهد بود. فرقی نداره که خانم باشه یا آقا... هستن آقایونی که حقوفشون رو کامل تقدیم خانمشون میکنن و برای خریدن یه جوراب هم خانمشون باید قبول کنن. برعکسش هم هست! هستن خانمهایی که باید حقوقشون رو کامل به شوهرشون بدن (چون دارن خارج از خونه کار میکنن) و شوهر هم هروقت دوست داشت بدون هماهنگی به خانواده و دوستان خودشون قرض بدن؟؟؟!!!



ازدواج به قرارداد با دو تا پکیج سنتی و مدرن نیست که ما یکیش رو انتخاب کنیم! بهتره متناسب با فرهنگ اطرافمون و شخصیت خودمون بین هردوش تعادل ایجاد کنیم که نه حقوق خودمون پایمال بشه نه حقوق همسرمون....