<font size="3">سلام دوستان&nbsp;<br>مشکلی که من دارم اینه که خیلی خودمو و زندگیمو مقایسه میکنم با دیگران. تو هر چیزی که فکر کنید. مشکلات من زیادن، خودمو قبول ندارم و احساس ارزشمندی نمیکنم زیاد معمولن، در صورتیکه الحمدلله خدا از هر نظر به من لطف کرده، خب هیچکسی کامل نیست به &nbsp;هر حال همه یه نقصایی دارن اما من مدام انرژی منفی به خودم میدم ... آره میگفتم از نظر ظاهری خودمو قبول ندارم، دوست ندارم خودمو تو آینه ببینم، البته بگم جزو ادمای خوش قیافه هستم اما چه فایده که دوست ندارم ببینم خودمو. تازه ازدواج کردم تقریبن 5 ماهه...اما انتخابم یعنی همسرم رو هم مقایسه میکنم، خونمو، وسیله هامو و بعدش انرژی منفی شدیدی میگیرم و افسرده میشم و حس و حال هر کاری ازم گرفته میشه. اگه همین قیافه، همین زندگی همین همسر مال کسان دیگه بودن احتمالن بیشتر از اینی که مال خودم هستن قبولشون داشتم، فکر میکنم دیگران از من &nbsp;بهترن، داشته هاشون بهتره حتی اگه درواقعیت اینطور نباشه و معمولن هم اینطور نیست... یکی دیگه از مشکلاتم اینه که من هرچی میخرم اولش واقعن دوسش دارم و خوشم میاد ازش اما چند وقت که میگذره ازش بدم میاد و احساس میکنم قشنگ نیست و دوباره میفتم تو فاز مقایسه با دیگران... خلاصه انقدر تو ذهنم این مدلی افکار دارم که رو کارهای روزمره ام تاثیر میزاره و نشاط رو ازم میگیره...کلن آدم شادی نیستم و از داشته هام لذت نمیبرم...رو همه ی زندگیم تاثیر گذاشته حتی عباداتم روهم حوصله ندارم انجام بدم .. حس میکنم وقتی مجرد بودم وضعیتم بهتر بود گرچه اون موقع هم شاد نبودم و ذهنم خط خطی بود...وقتی شاد نیستم همسرم هم شادیش و نشاطش گرفته میشه طفلکی. نمیدونم چیکار کنم؟ لطفن کمکم کنید. متشکرم</font>