عاشق زندگیم و همسرم هستم ولی جاریم شده درد زندگیم

[مینا 66]

سلام دوستان من مینا هستم 29 سالمه 6 ماه عقد بودم 1 ماهه سر خونه زندگیم هستم ازدواج دووم هست همسرم هم همینطور هیچکدوم بچه نداریم و هر دو مدت کوتاهی زندگی کرده بودیم من عاشق همسرم هستم اونم همینطور زندگیمون خیلی خوبه به جرات میتونم بگم همسرم فرشته است و هدیه خدا به منه همه کاری برای رضایت و خوشحالی من میکنه یه مرد واقعی و همیشه حامی و پشتیبانم بوده در هر شرایطی رابطه خیلی خوبی با خانوادم داره و تک تک اعضای خانوادم عاشقش هستن .خانواده همسرم هم خانواده خوبی هستن و همیشه مارو حمایت میکنن مشکل من جاریم هستش که از اولی که خانواده همسرم اومدن خواستگاری جاری من خیلی به من بی محلی میکرد اصلا منو نگاه نمی کنه حرفم باهام نمی زنه فقط سلام همین همسر من پسر بزرگ هستش خیلی همسرم مهربونه نسبته به همه مهربون و دلسوزه و دلش خیلی پاکه و مادر شوهرم دوست داره برادرها رابطه خوبی باهم داشته باشن مثلا جاریم اصلا منو دعوت نکرد برا پاگشا و اینا حتی یه تعارفم نمی کرد که من خونشون برم هر وقتم خونه مادر شوهرم میدیدمش اصلا باهام حرف نمی زد البته پدرش مریض بود و مادر شوهرم بهانه میاورد که بخاطر پدرش هست رفتارش تا اینکه پدرش فوت کرد و من به همراه همسرم تو مراسم ختمش شرکت کردیم دیروزم که چهلم پدرش بود با همسرم و مادر شوهرم رفتم با اینکه اصلا به من نگفته بود اخه ما رسم داریم برای مراسم چهلم دعوت میکنن ولی هیچی نگفته بود و من به حرف مادر شوهرم رفتم اونجاهم باهاش روبوسی کردم سرخاک و تسلیت گفتم ولی اون روشو کرد اونورو برگشت به شوهرم گفت ناهار نمیمونید یعنی نکرد به من بگه ناهار بیاید خونه اخه ما داشتیم از سرخاک بر میگشتیم یعنی بازم بی محلی کرد حتی با اینکه من رفته بودم ختم پدرش به همسرم گفتم اون حقو بمن میده ولی میگی بیخیال باش ماهی یکبار اونو میبینی خودتو اذیت نکن گفتم ناراحت شدم از رفتاراش همش میگه فکر کن ناراحت پدرش بوده کارش اشتباه بوده ولی تو اهمیت نده مگه میشه آخه عیدم خودم پاشدم عین سبکها رفتم خونش بازم محلم نزاشت الان من 1 ماهه خونه خودم هستم به شوهرم گفتم اونا خودشون باید بیان من دعوتشوت نمی کنم چون چند روز پیش مادر شوهرمو دعوت کردم شوهرم گفت حالا اونارو بعدا دعوت میکنیم منم باهاش بحثم شد مگه من ارزش نداشتم که اونو حتی بمن تعارف نکردن حالا من خانمو دعوت کنم البته شوهرم قبول کرد حرفمو حالا الان مادرشوهرم زنگ زده لباس خریدم میخوام برم فردا جاری و برادر شوهرمو از عزا در بیارم فردا من و همسرم هم بریم من اعصابم داغون میشه هر وقت اسم اونا میاد چند تا بحث با همسرم کردم همش سرجاریم بوده اسمش میاد استرس میگیرم همسرم میگه حساس شدی بهش ولش کن ارزش نداره زندگیمونو واسه اون خراب کنیم کاری باهاشون نداریم فقط وظایفمونو انجام میدیم در برابرشون آیا من حساس شدم چیکار کنم بنظرتون فردا برم خونش ؟

[آی تک]

سلام مینا جان.


ازدواجت رو تبریک میگم


مینا من مجردم ولی طبق چیزایی که اطرافم دیدم ما هیچ وقت نمی تونیم یه آدم کامل و پرفکت که از هر نظر خوب باشه و خونوادش هم کاملا عالی باشن پیدا کنیم.بهر حال تو هر ازدواجی یه جاری،یه خواهر شوهر،یه برادر زن،یه خواهر زن و...ممکنه از ما خوشش نیاد حالا به هر دلیلی(یا اشتباه از طرف ما بوده یا طرف مقابل بنا به دلایلی داره به ما حسادت میکنه و...)

وقتی شما زندگی خوبی با همسرت داری اصلا ارزش نداره خودتو درگیر این جور مسایل پیش پا افتاده و چیپ بکنی.



به قول همسرت شما نهایتا جاریت رو ماهی یک بار می بینی.طبق ادب بهش سلام بده و احوالپرسی کن.وقتی اون مایل نیست باهاش گرم بگیری شمام خیلی رسمی باهاش حال و احوال کن همین.
کلا من معتقدم آدم با جاری نه خیلی باید صمیمی باشه طوری که ریز و بم زندگیشو بهش بگه و نه خیلی سرد برخورد کنه.یه رابطه محترمانه کافیه همین.



در مورد چهلم هم شما لطف کردی رفتی بابت تسلیت گویی(هر چند تو اقوام ما هم معمولا برای چهلم دعوت نمیکنن و آشناها با دیدن اعلامیه به هم خبر میدن که چهلم فلانی هستش) طبق رسم و رسوم برای بار آخر هم برای از عزا در آوردنشون با همسرت برو و بعد از این فقط یه رابطه محترمانه و رسمی با جاریت داشته باش.



یه نکته مهم اینکه: مدام در مورد جاریت یا مسایلی از این قبیل پیش همسرت گله نکن.آقایون به شدت از این جور حرفا بیزارن.شاید اولش با ما خانما همدلی کنن و حق رو به ما بدن ولی بعدش خسته میشن.نذار همسرت شمارو یه خانم خیلی سطح پایین که دنبال حرفای خاله زنکی هستش بشناسه(ببخشید انقدر رک بهت میگم).طوری رفتار کن که همسرت به داشتن یه همسر فهیم و با کلاس به خودش بباله.

موفق باشی مینا جان

[مهرااد]

سلام دوستان من مینا هستم 29 سالمه 6 ماه عقد بودم 1 ماهه سر خونه زندگیم هستم ازدواج دووم هست همسرم هم همینطور هیچکدوم بچه نداریم و هر دو مدت کوتاهی زندگی کرده بودیم من عاشق همسرم هستم اونم همینطور زندگیمون خیلی خوبه به جرات میتونم بگم همسرم فرشته است و هدیه خدا به منه همه کاری برای رضایت و خوشحالی من میکنه یه مرد واقعی و همیشه حامی و پشتیبانم بوده در هر شرایطی رابطه خیلی خوبی با خانوادم داره و تک تک اعضای خانوادم عاشقش هستن .خانواده همسرم هم خانواده خوبی هستن و همیشه مارو حمایت میکنن مشکل من جاریم هستش که از اولی که خانواده همسرم اومدن خواستگاری جاری من خیلی به من بی محلی میکرد اصلا منو نگاه نمی کنه حرفم باهام نمی زنه فقط سلام همین همسر من پسر بزرگ هستش خیلی همسرم مهربونه نسبته به همه مهربون و دلسوزه و دلش خیلی پاکه و مادر شوهرم دوست داره برادرها رابطه خوبی باهم داشته باشن مثلا جاریم اصلا منو دعوت نکرد برا پاگشا و اینا حتی یه تعارفم نمی کرد که من خونشون برم هر وقتم خونه مادر شوهرم میدیدمش اصلا باهام حرف نمی زد البته پدرش مریض بود و مادر شوهرم بهانه میاورد که بخاطر پدرش هست رفتارش تا اینکه پدرش فوت کرد و من به همراه همسرم تو مراسم ختمش شرکت کردیم دیروزم که چهلم پدرش بود با همسرم و مادر شوهرم رفتم با اینکه اصلا به من نگفته بود اخه ما رسم داریم برای مراسم چهلم دعوت میکنن ولی هیچی نگفته بود و من به حرف مادر شوهرم رفتم اونجاهم باهاش روبوسی کردم سرخاک و تسلیت گفتم ولی اون روشو کرد اونورو برگشت به شوهرم گفت ناهار نمیمونید یعنی نکرد به من بگه ناهار بیاید خونه اخه ما داشتیم از سرخاک بر میگشتیم یعنی بازم بی محلی کرد حتی با اینکه من رفته بودم ختم پدرش به همسرم گفتم اون حقو بمن میده ولی میگی بیخیال باش ماهی یکبار اونو میبینی خودتو اذیت نکن گفتم ناراحت شدم از رفتاراش همش میگه فکر کن ناراحت پدرش بوده کارش اشتباه بوده ولی تو اهمیت نده مگه میشه آخه عیدم خودم پاشدم عین سبکها رفتم خونش بازم محلم نزاشت الان من 1 ماهه خونه خودم هستم به شوهرم گفتم اونا خودشون باید بیان من دعوتشوت نمی کنم چون چند روز پیش مادر شوهرمو دعوت کردم شوهرم گفت حالا اونارو بعدا دعوت میکنیم منم باهاش بحثم شد مگه من ارزش نداشتم که اونو حتی بمن تعارف نکردن حالا من خانمو دعوت کنم البته شوهرم قبول کرد حرفمو حالا الان مادرشوهرم زنگ زده لباس خریدم میخوام برم فردا جاری و برادر شوهرمو از عزا در بیارم فردا من و همسرم هم بریم من اعصابم داغون میشه هر وقت اسم اونا میاد چند تا بحث با همسرم کردم همش سرجاریم بوده اسمش میاد استرس میگیرم همسرم میگه حساس شدی بهش ولش کن ارزش نداره زندگیمونو واسه اون خراب کنیم کاری باهاشون نداریم فقط وظایفمونو انجام میدیم در برابرشون آیا من حساس شدم چیکار کنم بنظرتون فردا برم خونش ؟

سلام. آدمها در هر اتفاق در زندگیشان رد پایی از خودشان باقی میگذارند و وقتی به عقب بر میگردند متوجه می شوند که خیلی از این ردپاها الگوی مشخص و تکراری ای داشته است. مگر اینکه انقدر هوشمندانه برخورد کنند که هر بار تصمیمات بهتری در زندگیشان بگیرند و این الگوها را تعویض کنند.

اگر دقت بکنید متوجه می شوید که که "دقیقا" در حال تکرار همان اشتباهات گذشته هستید. خوشحال هستم که انقدر خوش شانس بودید که ظرف دوسال جدا شدید و مجددا ازدواج کردید و آنهم یک ازدواج خوب. اما توصیه میکنم به شما که قدردان نعمتهای زندگیتان باشید و از این فرصت استفاده کنید که با ازدست دادنش ممکن است دیگر انقدر خوش شانس نباشید.


بنظر من یکی از بهترین کارهایی که در مورد بهبود زندگی و خوشبختیت می توانی انجام دهی افزایش مهارت مثبت اندیشی و دیدن نقاط مثبت زندگیت هست

[اقرار]

همسرم میگه حساس شدی بهش ولش کن ارزش نداره زندگیمونو واسه اون خراب کنیم کاری باهاشون نداریم فقط وظایفمونو انجام میدیم

خب راست میگه همسرت...!

[شادی ظهوریان]

سلام عزیزم
واقعا سعی کن خودتو با نگاه کردن به نیمه پر لیوان سرگرم کنی. البته حتما به این نتیجه میرسی که نکات مثبت از نصف لیوان هم بیشتر هستند. این موضوع خیلی کوچیکه. و بعدا خدای نکرده اگر یه مشکل بزرگتر برات پیش بیاد اونوقت میفهمی که این موضوع و اون آدم اصلا ارزش اینو نداره که انرژیتو ، شادابی خودت و زندگیت و وقتت رو و حتی فسفرای مغزتو براش هدر بدی.
ببین منم یه مدت روی یک چیز بیخود هر روز حرص میخوردم. و با شوهرم درد و دل میکردم. از آخر چند بار توی دعوا به من گفت همون فلانی از تو بهتره و لابد تو یه چیزیت هست که باهات اینطور رفتار میکنه. پس سعی کن هم حساسیت خودتو بیاری پایین هم دیگه به شوهرت تا جای ممکن نگی. به هر حال خودشم میبینه. و اگر یه روز شوهرت خواست مثلا اونا رو دعوت هم بکنی شما بحرفش بکن و احترام خودت رو هم بذار. چون اگه شما بخوای تلافی کنی اونوقت ممکنه بازم شوهرت بگه خب خودت فلان کارو کردی و اینا. یه جورایی خودشیرینی میشه پیش آقا تون و حتی کسایی که دورتر هستن.
یه چیز دیگه دقت کردی ما آدما نسبت به خیلی چیزا که میتونیم حساس باشیم نیستیم؟ منظورم اینه این عدم حساسیت رو میتونی در خودت ایجاد کنی. مثلا یه بنده خدایی میگفت من به سر و صدای همکلاسیم خیلی حساس بودم و اون با حرف زیاد زدن نمیذاشت درس بخونم. یه روز موقع درس خوندن در خانه فهمیده که این کولر عجب صدایی داره ولی چرا من تا حالا اصلا نمیشنیدمش؟ پس از این به بعد صدای دوستم مثل صدای کولر.... و اونم موفق شده بود که چه کسی حرف بزنه چه نزنه روی درسش تمرکز کنه.
جاری شما هم مثل یک فامیل دور فرض کن چه انتظاری داری ازش. ولش کن بابا. خیلیا ممکنه به آدم بی احترامی کنن (به دلایلی که اصلا نمیدونیم) ما که نمیتونیم وقت بذاریم همه رو از خودمون راضی کنیم. به هدف های خودت فکر کن (اگر برنامه ریزی نداری برای خودت این کارو بکن چون باعث میشه فکرت به خودت مشغول باشه تا بقیه). ولی در عین حال وظیفه خودتم درست انجام بده. ینی شما احترامتو بذار به اندازه.
قرار نیست همیشه شرایط همین طور بمونه. چون کسی از فردا خبر نداره. پس غصه نخور که باید همیشه اینو تحمل کنم.
و یه سخن دیگه این که ما نمیتونیم همه دنیا رو فرش کنیم ولی میتونیم خودمون کفش پامون کنیم.
البته این نظر من بود. امیدوارم بدردت بخوره.
امیدوارم خیلی خیلی خوشبخت و موفق باشی.