سلام....نمی دونم با چه جمله بندی به حرفم برسم ولی بهتر راحت باشم...
به نظر من هر کسی مختاره زندگی خودش درست کنه و آباد کنه و میتونه زندگی دنیاش آتیش بکشه و نابود کنه...حرف من نیست حرف همه بزرگان و خردمندانه.....
شما هم از این قاعده مستثنا نیستین....
شما با شرح حالی که گفتین دارین یک زندگی پر ریسک آغاز میکنین که شانس موفقیتش برای شخص شما خیلی پایینه(حداقل فعلا!) پس مختارین که زندگی شخص "خودتون" رو نابود کنید یا اصلاحش کنین....
میدونم خیلی حرفم خوشایند نیست ....ولی واقعیته....
من جای شما بودم در همچین موقعی یک توقف خیلی بزرگ به زندگیم و ازدواج میدادم و ازدواج منوط به تایید روانشناس و حتی روانپزشک و در صورت اصلاح ایشون میکردم....
سعی کنید در زندگی برای خودتون باشین تحت هر شرایطی و در هر سنی....زندگی هر انسانی یک شخصیت و هویتی باید داشته باشه و گرنه بردگی میشه ! محکم و قاطعانه و محترمانه به نامزدتون هشدار بدین که با این کار ها شما باهاش ادامه نمیدین و اگر میخواد باهاتون زندگی کنه و شانسش داشته باشه باید با شما پیش مشاور بیاد....
هیچ انسانی از اشک شما خوشحال نیست و دعا میکنم که خدا بهتون قدرت و استحکام بیشتر بده...انشالا....
علاقه مندی ها (Bookmarks)