سلام عزیزم.
توصیه میکنم زیاد دست دست نکنید. این که حالا برنامه ریزی ساعتی انجام بدین و خودتون رو مجبور کنید که فلان کارو کنید و اینها...
البته منظورم باز بی برنامگی و بی نظمی نیست. منظورم اینه که راجع بهش زیادی فکر نکنید ، مستقیما خودتون رو بزنید به کار. خشت اول رو که گذاشتید باقی خودش میره بالا. یعنی اولین کار رو که انجام بدین بقیه کارا میرن تو صف و خودشون نظم میگیرن و بعد مدتی اتومات انجام میشه. ولی چند نکته مهمه:
1. هدف کلی داشته باشید و به خودتون مرتب یاد آوری کنید.
2. سخت نگیرید. اینکه یک روزه همه کاری انجام بدین و متحول بشین و اینها
3. حاشیه نرید. منظورم اینه که شاخه به شاخه نپرید و تو همه چیز سرک نکشید. یکی رو به حد برسونید بعد برید دنبال کارای دیگه. یعنی تمرکز به مهارتی مشخص داشته باشید و باقی جانبی و تفریحی باشن. مثلا اگر به کاری هنری مثل نقاشی علاقه دارید، وقت عمده تون واسه همین باشه، حالا اینکه کنارش کتاب روانشناسی و تاریخی و عرفانی بخونید مشکلی نیست، اما نه اینکه یه روز تو فاز شعر و ادب باشید، یه روز پزشکی، یه روز ورزش....
4. احساس مسولیت داشته باشید. مثلا نسبت به همسرتون یا فرزندتون یا... یعنی یک عامل خارجی باید انگیزه شما باشه.
5. سلامتی خودتون رو کنترل کنید. ممکنه کم خونی، کمبود منیزیم، مشکلات هرمونی و .... باعثش باشه.
6. در آخر مهمترین عاملی که من اعتقاد دارم موجب بی رخوتی و بی حوصلگی میشه افراط در یکی از علایقه که جنبه وابستگی داره. مثلا شخصی که مدام فیلم میبینه، یا مدام درگیر اینترنت و شبکه اجتماعیه یا وقت زیادی رو با دوستی میگذرونه، به هر حال به کاری وابستگی داره. اون اگه از بین بره کم کم فرد خودشو پیدا میکنه.
به هر حال فکر میکنم آدم هر چقدر تلاش کنه تا نتایج پیشرفت رو در زندگیش نبینه تلاش خودش رو نمیبینه و باور نمیکنه. برای این منظور هم باید کاری منظم ، پیوسته و روتین همراه با آگاهی باشه. یعنی مهارت اینچنین به دست میاد. اگر میخواین حس خوب تلاش و لذت از کار داشته باشید باید شاهد پیشرفتتون باشید. سعی نکنید یک روزه دانشمند و فیلسوف و هنرمند یا ورزشکار بشید. ارزش زمان رو بدونید و تمرکز کنید. تمرکز، تمرکز و تمرکز.... چیزی که با حوصله و مدیریت و تمرین در بستر زمان به دست میاد نه جوگیری های زودگذر.
موفق باشید.
تنها نفس خداست که اگر بر گل دمیده شود انسان می آفریند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)