با همه ی اینها و با وجود تمام این مشکلات اگر هنوز این رشته قلقلکتون میده و احساس میکنید خیلی دوس دارید که تجربش کنید و اگر این راهو امتحان نکنید یه زمانی ممکنه افسوس بخورید به نظرم این شانسو از خودتون نگیرید و برا دلتون تلاشتونو بکنید حداقل بعدها عذاب وجدان ندارید و بازهم فکر نمیکنید که میتونستید بهتر ازین باشید
البته خواهرانه بهتون بگم که یه مقدار ایده ال گرایی و کمال طلبی تونو کم کنید اینطوری حتی دکتر هم بشید باز اروم نمیشید و مدام سردرگم هستید و احساس میکنید که بازم سر جای خودتون نیستید
من بازم میگم من یه دوست خیلی خیلی صمیمی دارم که تقریبا 13 سالهم ازم بزرگتره و لیسانس شیمی داشته و الان کار شخصیش یه کار کاملا متفاوتاز رشتش هستش اما به شدت تو کارش موفق هست و خداشاهده به اندازه ی یه دکتر در امد داره از نظر من اون خیلی ادم موفقیه و صد البته خوشبخت هم اینکه تو کارش متفاوته و هم به حدی فهیمو با شعوره و شیوه زندگیش اصولی و درسته که من خیلی چیزها همیشه ازش یاد میگیرم و هرچه بیشتر هم میگذره من بیشتر بهم اثبات میشه دکتر شدن تضمین خوشبخت بودنو متفاوت زندگی کردن نیست
شاید باورتون نشه امامن شاید واقعا نذارم دخترم پزشک بشه
دلم میخواد فقط موفق باشه و از زندگیش لذت ببره
دلم میخواد یه ورزشکار حرفه ای بشه یا یه هنرمند مطرح
خلاصه بره سراغ چیزی که زندگی شادی داشته باشه
علاقه مندی ها (Bookmarks)