باغ غنی ذهن شما

[باغبان]

[باغبان]

[باغبان]

اقیانوس می تونه نماد زندگی ما باشه ..
باد هم نماد ذهن و افکار ما .
باد باعث ایجاد امواج اقیانوس هست ،،،
وقتی باد ملایم و آرام باشد ، اقیانوس هم آرامش بهتری دارد ،،،
اما وقتی بادها خشمگین باشن ،،، اقیانوس و موج هایش هم از اون تاثیر می گیرن و میشن پرتلاطم .
وقتی ذهنمون آرام بشه مدیریت بهتری داریم نسبت به خودمون .

[باغبان]

آنچه باعث می‌شود فرد به طور مکرر به افکار منفی گرایش داشته باشد، عدم پذیرش و قبول واقعه‌ای است که احتمال بروز آن را می‌دهد.
پذیرش به جای طفره رفتن بهترین راه برخورد با افکار مزاحم است. هنگامی که فرد ، نهایت هر واقعه‌ای را تصور کند و آن را پذیرا شود ،آرامش ، جانشین خشم و نگرانی می‌شود

[باغبان]

اگه چیزهایی که دوست داریم ولی نمی تونیم بدستشون بیاریم ، ولی بدون داشتن آنها ، به موفقیت برسیم ، بزرگترین درس زندگی ست ...

[باغبان]

زندگى افراد؛گاهى شيرين است و گاهى تلخ ،گاهى همراه شهرت است و گاهى همراه گمنامى ، گاهى همراه غناست، گاهى همراه فقر ،،،
گاهى با سلامتى ست و گاهى با بيمارى. ليكن اگر انسان، صيّاد، غوّاص و ناخداى خوبى باشد، در همه‌ى شرايط متضادّ مى‌تواند موفّق باشد.

[باغبان]

بزرگترین توهین انسان به خودش این هست که باطن زندگی خودش را با ظاهر زندگی دیگران مقایسه کند

[باغبان]

بزرگترین خیانت انسان به خودش ، ترس از این هست که دیگران درباره اش چه می گویند

[باغبان]

فکر می‌کردم اگر "فلان اتفاق" بیُفته، می‌میرم،
فلان اتفاق افتاد و نَمُردم.

فکر می‌کردم اگر "فلان دوستم" با من قطع ارتباط کنه، می‌میرم،
فلان دوستم با من قطعِ ارتباط کرد و نَمُردم.

فکر می‌کردم اگر "فلان رشته" قبول نشم، می‌میرم،
فلان رشته قبول نشدم و نَمُردم.

فکر می‌کردم اگر "فلان شرکت" مصاحبه‌ی منو قبول نکنه و استخدام نشم، می‌میرم،
فلان شرکت استخدامم نکرد و نَمُردم.

فکر می‌کردم اگر از مادرم، پدرم، خواهرم و بهترین دوستم، "فلان حرف" رو بشنوم، می‌میرم،
از تک‌تکِ این آدما، فلان حرفو شنیدم و نَمُردم.

فکر می‌کردم اگر "بی‌پول" باشم، می‌میرم،
از همیشه بی‌پول‌تر شدم و نَمُردم.

فکر می‌کردم اگر به «فلان عشق» نرسم، می‌میرم،
حتی اسمش فراموشم شد و نَمُردم.


رفیق!سختیِ زندگی تورو نمی‌کُشه،
ریشه‌ی زندگیت رو وسطِ خاکِ اصالت، محکم می‌کنه؛طاقت بیار،سبز می‌شی ...




منبع : ایتا تالار همدردی
#مشاوره_فردی

[باغبان]

هر چقدر وسعت دنیای که درش زندگی می کنی رو وسیع تر کنی، مشکلات ات کوچک تر می شوند، هضمش برات راحت تر میشه.
مثلا :
پسر بچه ای رو فرض کن که در یک مسابقه ورزشی fifa پلی استیشن شکست خورده و نتونسته اول بشه، حالا خودش رو یک هفته در خونه حبس کرده و یکسره داره خون خودش رو می خوره!!!


حالا من و شما که از بیرون به این قضیه نگاه می کنیم، با خودمون میگیم مگه یه مسابقه fifa چه ارزشی داره که حالا توش اول بشیم یا آخر!!!! برای همین احساس هایی که همراه اون پسر بچه هست، در ما بوجود نمیاد.

دقیقا اگر همون پسر دنیای خودش رو بیاره اندازه دنیای ما بکنه، درد و رنج باختن در fifa براش از بین میره !!

اگر از سطح بالاتری به زندگی و جریان زندگی نگاه کنی، این احساس هات برایت کوچک می شوند.


بعضیا وقتی مشکلی براشون پیش میاد میرن سراغ مسائل مذهبی، می دونی چرا؟!
چون مذهب در درجه اول وسعت دنیای انسان رو به شدن بزرگ می کنه و در درجه دوم مثل یک ستون انسان رو از خم شدن نگه می داره. یا مثل یک چراغ جاده زندگی انسان رو روشن نگاه می داره


تا حالا از خودت پرسیدی چرا آنالیزور های بازی های ورزشی از رو سکو ها بازی رو بهتر دنبال می کنند؟!
دلیلش اینکه اول از فضای وسیع تری به همه چی نگاه کنند و دوم اینکه از اون هیجان های رو نیمکت دور باشند تا بتونند بهترین شناخت و بعد بهترین تصمیم رو اتخاذ کنند.

مثال قشنگ و مفهومی بود