خانومهای تالار لطفا در تصمیم گیری برای ادامه تحصیل یا مادر شدن کمکم کنید

[sahar67]

دوستان من 27 سال دارم متاهل هستم و حدود سه سال و نیم از ازدواجم میگذره و همسرم دوازده سال ازم بزرگتره
حدود سه سال از فارغ التحصیلیم میگذره و دندانپزشکم هستم
دو بار امتحان تخصص دادم یک سالشو نخوندم ولی یکسالشو باوجود اینکه طرح میرفتم و به شدت هم از لحاظ روحی و هم زمانی تحت فشار بودم خوندم یعنی تا جایی که وقت داشتم و رتبمو تقریبا نصف کردم اما بازم اون رشته هایی که میخواستم نیاوردم

پارسالم قصدم این بود برای سال اخر شرکت کنم و یکی دو ماهم خوندم اما متاسفانه بحث تجهیز کردن خونه ای که خریده بودیم پیش اومد چون هم ذهنم درگیر بود هم یکی لازم بود پیگیر خریدها و انتخابها باشه هم یه مقدار از لحاظ مالی تحت فشار بودیم متاسفانه بعد دو ماه ولش کردم

اما دلم میخواد امسال شرکت کنم چون یکی از ارزوهام قبول شدن برا تخصص بوده
اما یه ذره نگرانی راجع به زندگیم دارم و اونم اینه که تا کی میتونم مادر شدنمو عقب بندازم یکی از نگرانی هام سن همسرم هستش چون تقریبا داره وارد سن چهل سالگی میشه از طرفی هم خودم بخاطر مشکل pcodکه دارم پزشک بهم گفته نباید اینکارو زیاد عقب بندازم

اول میخواستم امسال پیگیر این قضیه بشم وبعد از بچه دار شدن امتحان بدم که مادرم گفت محاله تا بچت دو سه ساله نشده بتونی درس بخونی حتی اگه براش پرستار بگیری و این طوری خیلی فاصله میفته دیدم واقعا اینطوریه و منم ادمی نیستم که بعد سه چهار سال دیگه دوباره برم سراغ امتحانو ازمون

خلاصه به شدت ذهنم مشغوله و نمیدونم باید چکار کنم از همسرم مشورت خواستم طبق معمول گفتن هر تصمیمی بگیری برای من قابل قبوله هم قبول شدنت ارزومه هم بچه دار شدنمون و هردوتاشم برام یک اندازه مهمه پس خودت تصمیم بگیر و گفتن بخوای درس بخونی کمکت میکنم بخوای بچه دار بشی بازم کمکت میکنم لازمم باشه از روز اول پرستار میگیرم

پدر مادرم که به شدت نظرشون اینه اول قبول شم بعد برم دنبال بچه

خودمم نظرم مثل نظر پدر مادرمه اما میترسم بارداریم چندسال طول بکشه اونوقت خیلی دیر بشه

خواهش میکنم اگه تصمیمم اشتباهه بهم بگید و اگرم نگرانیم بی دلیله کمکم کنید قاطعانه برم سراغ خوندن برا ازمون

من باید زودتر تصمیم بگیرم چون کلاسهای امادگی حدود 15 روز دیگه شروع میشه

البته اینم بگم برای بارداری هم همین فردا نمیتونم اقدام کنم چون باید کمی وزن کم کنم

[محمد 93]

سلام خانم سحر


چون گفته بودید خانمها نظر بدن ، من نود و یک هستم ،خواهر بزرگه ی نود و سه

اقا اصلا همیشه همینجوره ، شما کافیه بالای یک متن بنویسی این متن رو اقایون نخونن ، بعد میبینی نود و سه درصد خواننده ها اقا هستند یا بالعکس....


من خودم چون چهل سال با پدرم اختلاف سن دارم ، با ماجرای شما یک احساس قرابت پیدا کردم... یک چیزی رو نمیشه ادم کتمان کنه ، اینکه هر روزی که داره میگذره ، انسان پیرتر میشه و به کهولت سن نزدیکتر میشه و از یک سنی به بعد هر سال احساس خمودگی و بیحوصلگی در قیاس با سال گذشته عمر خودش میکنه ... به خاطر همین اختلاف سنی که من با پدرم داشتم ، توی دوران کودکی بیشتر امور تربیتی و کارهای خارج منزلم با مادرم بود و بزرگتر که شدم باز هم به خاطر همین اختلاف سن خیلی جاها نمیتونستم از نظر مشورتی و فکری و دوستی پدرم استفاده کنم و خیلی جاها مجبور بودم با سعی و خطا و هزینه های زیاد طی مسیر کنم .... واقعا پدر خوب و بی نظیری خدا نصیب من کرده ولی بخاطر همین اختلاف سنی واقعا خیلی از نزدیکیها و تامین نیازها مقدور نبود.... تازه این ماجرا و این داستان شکاف طبقاتی مربوط به سالها پیش هست ، توی این عصر ما بخاطر پیشرفتهای تکنولوژی و تغییرات با شیب زیاد اجتماعی، اختلاف نسلها در بازه های کوتاهتری هست ، یعنی حتی اگه پدر و مادری با فرزندشون فقط 20 سال هم اختلاف سن داشته باشند ، باز هم توی دنیای متفاوتی با هم هستند و قطعا اختلافات زیادتری با فرزندانشون نسبت به دوره ما خواهند داشت..


به نظر من با توجه به اینکه همسر شما حدود 40 سال دارند ، اولویت رو بزارید روی مسله فرزند ... شخص شما هنوز سن زیادی ندارید و میتونید درس رو چند سال دیگه که زندگی سه نفرتون روی غلتک افتاد ادامه بدید ولی هر سال تاخیر در اینکه صاحب فرزند بشید قطعا جبران سخت تری نسبت به تاخیر در گرفتن تخصص خواهد داشت. حتی اگر انگیزه های بالایی برای گرفتن تخصص داشته باشید میتونید با کمی تحمل سختی، هر دو موضوع رو به صورت همزمان پیش ببرید... من توی شهر خودمون خانم دکتر متخصصی میشناسم که بسیار به لحاظ اخلاق و شان اجتماعی والا هستند و مثلا ایشون بقدری روی شغل و به همون اندازه مسائل داخلی خانوادشون تعصب داشتند که به دنیا اومدن فرزندانشان باعث نمیشد سرکار رفتنشون تعطیل بشه و مثلا هر چند ساعت یکبار فرزندان نوزادشون رو میبردن دم در بیمارستان یا محل کارشون ، اونجا بهشون شیر میداد و این روال ادامه داشت ... و الان هم فرزندانشون پزشک و.. هستند...


موفق باشید.

[صبا_2009]

سلام

به نظر من برای بچه دار شدن اقدام کنید.
بعد از بچه دار شدن بهتره تا مدتی بخاطر بچه فعالیتهای خارج از منزلتون رو کم کنید و از اونجایی که شما یه خانم پرمشغله بودین بچه داری به تنهایی ارضاتون نمیکنه می تونید تو اون مدت که منزل هستید برنامه ریزی کنید و برای امتحان بخونید و کلاس برید و بعدش هم که قبول شدید با توجه به اینکه رزیدنتی شما نیاز به شیف شب و ... نداره و نوزادتون هم کمی بزرگتر شده می تونید کاملا به فعالیت های اجتماعیتون برگردید.

موفق باشید

[آوای دل]

با سلام و آرزوی قبولی طاعات.
به نظر من ببینید شما تا سن 27 سالگی دنبال درس خوندن بودید و فکر می کنم به اندازه کافی درس خوندید. چون گفتین سن همسرتون بالاتر میره و هم سن خودتون سعی کنید اول بچه دار بشید تا حداقل زیاد هم فاصله سنی بین بچه شما و پدر و مادرش به وجود نیاد. به نظر من اگه فاصله سنی زیاد باشه کمتر می تونید بچتون رو درک کنید و شاید اون دوست داشته باشه پدر و مادرش جوون باشن.پس اول بچه بیارید. بعد به دنبال تحصیلات باشید. این طوری خیالتون راحت تر هست و بعدا ایشاالله با تمرکز بیشتری درستون رو می خونید.
موفق باشید...

[sahar67]

وای فکر میکردم همه الان میگن درستو بخون منم با خیال راحت میرم کلاس ثبت نام میکنم تصمیم گیری رو برام سخت کردین

راستی یه چیزی رو هم بگم همسرم میگه دوره ی رزیدنتی دندونپزشکی خیلی راحته فقط شیفت صبحا هستش وپنج شنبه ها هم تعطیله ماهی سه روزم مرخصی داره

ظاهرا درسا اکثرشم عملیه و درس زیادی واسه خوندن نداره از طرفی من حدود ده کیلو باید وزن کم کنم امتحانمونم اخر خرداده به نظرتون امسال فقط امسالو نخونم بعد بلافاصله بعد امتحانم اقدام کنم تا اونموقعم باشگاه برم وزنمو کم کنم؟

اقای محمد شما دست گذاشتی روی نگرانیه من
نمیدونم خیلی سخته بخوام از تخصص بگذرم اخه مطمئنم دیگه حوصله ی درس خوندن نخواهم داشت بعد بچه از بس که عاشق بچم من کی میتونم بچه داشته باشم بعد بشینم روزی ده ساعت درس بخونم؟

از طرفی بچمم گناه داره نمیخوام اختلاف سنش با بابای مهربونش زیاد باشه
ای خدا مغزم ترکید چکار کنم

[sahar67]

خانومهای تالار به همفکری نیاز دارم یادمه چندتا پزشک هم تو تالار بودن کاشکی بیان و تو تصمیم گیری کمکم کنن خواهش میکنم خودتونو بذارید جای من باهمه ی نگرانی هایی که واسه اینده شغلی و تحصیلیم دارم از یه طرفم نگرانی برای اختلاف سنیه زیاد بچم با باباش در اینده و ترس ازینکه این فرایند بچه دار شدن طول بکشه و من از هر دوطرف رونده و مونده بشم

خواهش میکنم هرکس این متنو میخونه و میتونه راهنماییم کنه اینکارو بکنه به نظرات مختلف برای تصمیم گیری نیاز دارم

هم اکنون نیازمند یاریه سبزتان هستم

[راه حل]

من قبلا هم یه پست گذاشتم در زمینه کار کردن زنان، توی اون پست اشاره کردم که شخصی میتونه این کار را انجام بده که توانایی برنامه ریزی و انجام دادن چند کار در یک زمان را داشته باشه. اینکه شما الان یه زمان جدا بذارید برای وزن کم کردن، یه زمان جدا بذارید برای بارداری، یه زمان جدا بذارید برای بچه بزرگ کردن، یه زمان جدا بذارید برای درس خوندن، یه زمان جدا بذارید برای کار کردن خب اینا به عمر چند تا آدم هم قد نمیده چه برسه به یه آدم!

شما در زمینه خونه داری و تمیز کردن منزل خوب برنامه ریزی داشتید! این هم فرقی نداره! فقط برنامه ریزی میخواد...

یکی از مشکلات اختلاف سنی زیاد زن و شوهر در زندگی همین مسئله است، شما با توجه به سن همسرتون باید زودتر از اینا اقدام به مادر شدن می کردید، بخصوص که در مقطع عمومی دیگه سختی های اولیه راه طی شده بود و کار روی غلتک افتاده بود، الان هم دیگه بچه از آب و گل در اومده بود و راه برای تخصص باز می شد، اما تصمیم گرفتید مثل بقیه زوج ها یه مدتی را بدون بچه سر کنید در صورتی که شرایطتون با بقیه فرق داشت ...

به هر حال در وضعیت فعلی:
کم کردن ده کیلو وزن اونم به قصد بارداری توی یه مدت زمان کم درست نیست. یعنی کم کردن وزن باید به مرور و اصولی پیش بره که بدن با کمبود آب و ریزمغزی ها رو به رو نشه، شما می تونید این کم کردن وزن را با درس خوندن همزمان کنید... وقتی آزمون را دادید دیگه وزن هم درست شده و بلافاصله برای بارداری اقدام کنید. دیگه این بار اگه خدای نکرده قبول نشدید باید بیشتر به بچه فکر کنید، اگه ان شاء الله قبول شدید هم که هم به قول خودتون تخصص آنچنان سخت و وقت گیر نیست، هم اینکه تا به دنیا اومدن بچه اگه سختتون هست میتونید مرخصی تحصیلی بگیرید، بعدش هم واحد کمتر، پرستار بچه، نزدیک بودن خونه به محل کار و تحصیل که بتونید دو ساعت یک بار به بچه سر بزنید و خیلی کارهای دیگه ای که مادرهای کارمند انجام میدن...
اگه مشکل کم کردن وزن نبود من توصیه می کردم برای بارداری اقدام کنید، توجه داشته باشید که بارداری هم نه ماه طول میکشه، حالا قرار نیست روزی ده ساعت!! اما میتونید در هنگام بارداری هم درس بخونید، البته یه درس خوندن بی استرس، یعنی باید در اون صورت به خودتون بقبولونید که بچه از همه چیز مهمتره، اگه بتونید استرس را مدیریت کنید این مطالعه به نفع بچه هم هست! مطالعات نشون داده که موجب باهوش تر شدن بچه میشه... برای مدیریت استرس در این زمان هم راه های مختلفی هست، یکیش حرف زدن با بچه است، مثلا میتونید درس ها رو براش تعریف کنید و نظرشو بپرسید! اگه میبینید نمیتونید به همش برسید، قطعا بچه ارجحیت داره، چون درس را میشه هر زمانی بهش رسید اما بچه محدودیت زمانی داره...

[sahar67]

راه حل عزیز از راهنمایی دقیقتون بسیار ممنونم
باور کنید من از روز اول ازدواجمون بچه دار شدنو از همسرم خواستم بارها و بارها باهاش بحث کردم که دوس دارم بچمو بیارم بزرگ که شد برم سراغ تخصص اما قبول نکرد که نکرد
بارها بهش گفتم که تفاوت سنیت با بچمون زیاده و این خوب نیست هزار تا مثال اورد که فلانی تو سن 45 بچه دار شد فلانی اونجوری فلانی اینجوری

همه ی حرفشم این بود اول تخصصتو بگیر بچم میاد نگران نباش
من چون دوران طرح خیلی سختی داشتم بارها بهش گفتم که تو طرح نمیتونم واسه تخصص بخونم کم گیر بده حتی یکی از دوستاش بهش گفت انصافا اون طرحی که خانوم تو میره خانوم من بره بیاد باید کل زندگیمون تعطیل بشه خانوم تو خوب با همه ی این سختی ها به کاراشم میرسه درسم میخونه ولی به نظرم کاش میذاشتی واسه بعد طرحش

اخه من هرروز میرفتم یه روستایی اطراف یه شهر دیگه یعنی حدود 90 کیلومتر هر روز میرفتم میومدم
صدبار گفتم بذار بچه بیاریم الان که طرحم حتی شش ماه از طرحمم مرخصی میگیرم حالشو میبرم قبول نکرد که نکرد

خوب قطعا وقتی 5 صبح بیدار شی اونهمه راهو بری اونجا کلی اعصاب خوردی داشته باشی بعد برگردی تو برف و سرما خسته و کوفته بشینی درس بخونی اصلا بازدهی نداره تازه با همه ی اینا به کارای خونه برسی مهمون داریم بکنی بخدا حتی تو ماشین و بین مریض ها درس میخوندم اما واقعا زمانم کم بود و کافی نبود واسه قبولی

حالا اینهمه سختی کشیدم یه جورایی زورم میاد راحت تخصصو بیخیالش بشم
وقتیم به شوهرم میگم همش تقصیر تو بود با حالت ناراحت و افسرده میگه خب من صلاح تورو میخواستم!!!

من خودمم حرف شمارو قبول دارم نظرم این بود که امسالو سه روز صبحها باشگاه برمو بقیشم درس بخونم و اماده بشم برا بارداری تا خرداد بعد دیگه منتظر نتیجه نشم بلافاصله اقدام کنم

اما باز استرس اینکه اگه چندسال باردار نشم بعد چی میشه اگه تو رزیدنتی نتونم زیاد پیش بچم باشم و اگه اگه دیوونم میکنه
وقتیم میگم خوب اول بچه دار بشم بعد درس بخونم باز میگم اگه دیر باردار شدم که صدسال از درسم عقب میفتمو عمرا دیگه تخصص نمیگیرم باید خونه نشین بشم

الان کلا شرایط بدی دارم اینقدر فکر کردم دیوونه شدم با هرکس از خونوادم و دوستای صمیمیم که حرف میزنم میگن اول تخصصتو بگیر بعد بچه
یکی از دوستام به شوخی میگفت همسرت میخواست زودتر بیاد بگیرتت که اینقدرم منتظرش نمیموندی حالام به نظرم به فکر تخصصت باش

اما جدای از شوخی همسرمم گناه داره جدیدا خیلی از بچه با ذوق حرف میزنه همش باهاش حرف میزنه به نظرتون خودخواهی نیست که اول قبول بشم؟

[محیا ناز]

سحر خانوم اختلاف سن زیاد پدرو مادر با بچه باعث مشکلات زیادی میشه
من با پدرم اختلاف سنی زیادی دارم چون خیلی دیر ازدواج کرده. البته سن مادرم اینطوری نیست
بعضی از مشکلات روحی که بهش دچار شدم ناشی از همین بی حوصلگی پدرم. و راحت نبودنمون با هم. بود
حالا باز من بهتر بودم خواهرم علنا به پدرم میگفت دوست ندارم بیای مدرسه دنبالم

[sahar67]

محیاناز عزیز دقیقا میدونم و نگرانیه اصلیه خودمم همینه اما مشکل اینجاست که من میگم حالا یکسال دیرتر واقعا میتونه مشکل بیشتری ایجاد کنه؟ چون در هر صورت چه قبول بشم چه نشم سال بعد اقدام میکنم ولی اون حرفی که خواهرتون زده منو خیلی ناراحت کرد اگه دختر من این حرف و به باباش بزنه من دق میکنم

از طرفی همسرم کلا ادم ارومی هست و به شدت درگیر میترسم بگذره بیشتر بی حوصله بشه بعد حوصله نداشته باشه با دخترم بازی کنه
امروز نگرانی هامو بهش گفتم گفت قول میدم با مطالعه ومشاوره خودمو بهش نزدیک کنم گفت نگران نباش من از تو بیشتر عاشق بچم نمیذارم اون فاصله رو حس کنه

بچه ها تردید داره منو میکشه از طرفی احساس میکنم اخرین شانسمو واسه تخصص دارم از طرفی هم بچه مدام با روانم بازی میکنه من برا دختر بچه ها میمیرم

کاشکی یکی بود بهم میگفت باید فلان کارو انجام بدی راه دیگم نداری

تا حالا پیشنهاد خانوم راه حل به نظر خودم نزدیکتر بوده و بیشتر متناسب با شرایطم اما هنوز تردید دارم