وقتی پدر و مادرم دعوا می کنند من چطوری کمک شون کنم

[بانوى مهر]

سلام...صبح آدینه تون بخیر

دوستان مهربونم اول بگم من قصد غر زدن ندارم می خوام کمکم کنید
امروز صبح پدر و مادرم دوباره باهم دعوا افتادند (البته این چند روزی که من اینجام مراعاتمو نمی کنند و مرتب بحث دارند)
اما امروز دعواشون شدید بود (متأسفانه مادرم به خاطر ضعف اعصاب اون جوری که باید ، رفتار نمی کنه)

علت دعوای امروز: مادرم از شدت کمر درد به زور راه می ره و پدرم صبح از مادرم صبحانه می خواست من خواب بودم با صدای فحش دادن و سر و صدای پدرم بیدار شدم گویا مادرم بهش گفت من کمرم درد می کنه خودت برو بریز و بخور که اینجا بابام عصبانی می شه هر چی فحشه نثارش می کنه
مادرم روی پدر خدا بیامرزش حساسه اما پدرم باباشو فحش می ده و مادرم خیلی می رنجه
من هم چون گفتید دخالت نکنم امروز کاری نکردم فقط رفتم اتاق خواهرم بغلش کردم و گریه کردیم جفت مون

اما بعدش بابام بهم می گه : من با این زن چی کار کنم از دستش خسته شدم من حرفی نمی زنم و سکوت می کنم (نمی دونم چی باید بگم؟!!)

و وقتی پدر رفت بیرون مادر شروع کرد به گریه کردن و گلایه از پدر و نفرین کردنش من اینجا باز هم سکوت کردم و مادرم ناراحت و عصبی که دختر ندارم به درد بخوره چرا دفاعمو نمی کنی !!!

پیشنهاد می دید رهاشون کنم اما نمی شه چون میان پیش من شروع به گلایه کردن از هم می کنند واقعا من چه کار می تونم بکنم ؟!

[khaleghezey]

درود

کوتاه می نویسم.
مشکل هرکسی بخودش مربوطه خوب پس خودش باید مشکلش را حل کنه حالا هر فردی که میخواد باشه.
اینو توی زندگیم متوجه شدم من یکی خودمو میگم خیلی بتوانم هنر بکنم زندگی خودم را درست بکنم و بقول معروف گلیم خودم را از آب بکشم بیرون همین و بس.

شما هم لطف کن اینقدر دنبال حل کردن مشکل این و اون نباش بجاش تمرکز کن روی خودت و زندگی مشترکی که داری دست از سر کچل ماهم بردار

همین روش را ادامه بده طول میکشه تا متوجه بشن با اینکه سنی ازشان گذشته ولی هنوز اینو یاد نگرفتن خودشان به سنی رسیدن که باید مشکلات بین خودشان را حل کنند نه اینکه به دیگران انتقال بدهند و دنبال یارکشی باشند.

لطفا اولویت اول و تنها اولویتت خودت شوهرت زندگی مشترکت و تمرکز روی دورانیه که الان داری سپری میکنی منظورم بارداری شماست.اینقدر بخودت استرس نده

پ.ن:اینو خوب متوجه شدم بعضی وقتها دیگه راهنمایی جواب نمیده باید با همین چکش بیوفتی به جان مراجع

[بانوى مهر]

سلام سید
ممنونم ازت... الآن که دارم تایپ می کنم مادرم همین جور داره گلایه می کنه بعدش من نمی تونم بی خیال باشم...یکی مدام پیش شما حرف بزنه خب اعصاب آدم بهم می ریزه... من بهش گفتم مامان تقصیر تو بود تو که خلاصه به بابا صبحانه دادی چی می شد قبل از بحث و مشاجره می دادیش؟!
ناراحت شد و گریه شو شدیدتر کرد و می گه از همون بچگیت پشتیبان بابات بودی!!! نمی بینی داغونم و.......
والا من نمی دونم من قاضی ام !!! مشاور خانواده م !!! چی هستم که میان پیش من........
با تمام احترامی که واسه ی مادرم قائلم اما اونم درکم نمی کنه واقعا متوجه نیست تو چه وضعیتی هستم
من الآن چند روزه پیش شونمم مدام باهم جنگ دارند...
گفتم ازدواج کنم از خونه ی بابا فرار کنم اما بدتر دوباره شاهد دعواشونم...حداقل پروسه جدایی از خانواده هم دو سه ماهی طول می کشه...همسرم که آه در بساط نداره بخواد خونه بگیره
من جدا هم بشم از طریق تلفن و ... بهم استرس وارد می کنن واسه همین نتیجه گرفتم کلانی یه کاری کنم اینا باهم خوب باشند اما بلد نیستم به مامانم می گم بعضی از رفتاراش اشتباهه اما جرأت ندارم به بابا چیزی بگم


خونه مم زودتر نقاشیش تموم نمی شه برم توش درو قفل کنم!! این چند روزی چه عذابی من کشیدم !! باز خدا رو هزار مرتبه شکر به لطف آقا امام زمان یکی از مشکلاتم که به زندگیم آسیب می رسوند حل شد


الآن می خواین دعوام کنید؟ خسته می شم آخه :((

[شیدا.]

پست آخری که نوشتی خیلی نسبت به پستهای قبلت بهتر شده.
خیلی آرومتر و منطقی تر صحبت کردی. هیجان کمتری توی نوشته هات و حتما توی رفتارت هست. با این که شاید در شرایط سخت تری هستی و توی خونه خودت نیستی.

کارهایی که داری می کنی (دکتر و دارو و تمرینات مشاورت و ... ) همه را ادامه بده.

مامانت هم باید خودش راه بهتر شدن زندگیش را پیدا کنه. می تونی نظرت را بگی اما توی دام جلب ترحم و ... نیفت.
ایشون اگر کمر درد داره، می تونه لباسهای دامادش را نشوره، نه این که به همسرش صبحانه نده.

[(آسمانی آبی)]

بانوی مهر عزیز منم نظرم مثل بقیه دوستانه
سعی کن در قسمته دلداری نقش داشته باشی ، نه در خوده دعوا
در جلوی هیچکدومشون نه بابا نه مامان طرف یکی رو نگیر ، بلکه در تنهایی وقتی باهاشون صحبت میکنی سعی کن حرکات طرف مقابل رو مثبت معنی کنی
مثلا موقع صحبت با مامان بگو ، مامان جان بالاخره شوهرته دوس داره تو صبحونشو بدی مردا اینجوری ان دیگه ، تو پیشش نباشی صبحونه بهش نمیچسبه ، چند تا جمله هم با حالت شوخی بگو و سعی کن دعوا رو کوچیک جلوه بدی

وقتی بابا هم داره پیشت گلایه میکنه ، طرف مامان رو بگیر
با حالت لبخند بگو خب بابا جون چه اشکالی داره مگه ؟ جوونیا مامان صبحونتو داده حالا از این به بعدم ماهی یه بار شما خودت زحمتشو بکش
بعد با حالت لبخند بگو نکنه بدونه مامان صبحونه بهت نمیچسبه ! پس بگووووو !! پس بحث سر این بوده !!!!!!!!!!!!


در اینجور مواقع با لحن شوخی جو دعوا شکسته میشه

پ.ن:اینو خوب متوجه شدم بعضی وقتها دیگه راهنمایی جواب نمیده باید با همین چکش بیوفتی به جان مراجع

آقای خاله قزی مشاوره های شما یه طرف ، پ نوشت هاتون یه طرف
تاپیک ها رو واقعا شیرین میکنه
امیدوارم همیشه دلتون شاد و لبتون خندون باشه

[بانوى مهر]

ممنونم عزیزان
شیدا جان ممنونم هم خصوصی و هم عمومی همیشه راهنماییم می کنی
اما کو گوش شنوا

من سعی می کنم طرف کسیو نگیرم به نظرم همون سکوت کنم بهتره چون با پدر که اصلا نمی تونم حرف بزنم با مادر هم می گذارم کمی آروم شد و در فضای مناسب صحبت کنم
متأسفانه مادرم یه اخلاقی که داره وقتی می بینه طرفشو نگرفتم بعدش می گه بابات پشت سر تو شوهرت کلی حرف زده اما بازم خودمو به بی خیالی می زنم

مثلا می گه بابات گفته دزدی چند سال پیش از خونه مون کار همسرت بوده !!(بیچاره همسرم)
منم هیچی نگفتم (خنده م گرفت) رفت مشغول کاراش شد...بابا امروز عصر کلی سر و صدا راه انداخت که چطور به دامادات خدمت می کنی به من می رسی کمر درد داری خلاصه کلی بد و بیراه هم بهش گفته و مامان هم مثل ابر بهار اشک می ریخت

من زور بابا رو ندارم اما می خوام به مامان رفتار درست رو یاد بدم (از همدردی یاد گرفتم) شما هم کمکم کنید

[افسونگر]

بانوی مهر عزیز.....شما بارداری..بهتره به فکر اون نی نی باشی...متاسفانه ما بچه ها همیشه می خایم تو خونه نقشی فراتر از نقش فرزند بودن اجرا کنیم...
من تو زندگی خیلی ها سرک کشیدم برای اینکه تجربه هام زیاد بشه.خیلی از دعواهای زن و شوهری ریشه در گذشته داره..اگه پدر شما سر صبحانه دعوا راه انداخته فقط یه بهونه بوده..چه بسا اگه صبحونه حاضر بود سر یه موضوع دیگه بحث باز می شد....این اختلافات ریشه ای تر از اونی هستن که شما بخاید با حرف و صحبتی اوضاع رو عوض کنید..البته با نقش دلجویی که آسمان آب اشاره کرد یا حتی پیشنهاداتی که بتونه جلوی بهونه گیری رو ببنده شاید یه کم بتونی کمش کنی....
اما ازت خواهش می کنم خودتو درگیر یه تلاش و زحمت فرسایشی نکن دایم فکر و اعصابتو نگذار که الان چی کنم بعدش چی نشه و.....خواهر گل من....شما بارداری...اول مادری....مادر.....
یه صحبتی از یه بزرگواری که مذهبی بود یه جا شنیدم تو زندگی خیلی کمکم کرد......البته ساده نیست ولی باید روش کار کنی...
او گفت:گاهی تو زندگی باید خودخواه باشی ...این چیزی که خدا ازت می خاد..وقتی قراره تحت هر شرایطی نماز اول وقت بخونی...وقتی این همه عبادت فردی داریم..یعنی خدا می خواد تو تنها برای خودت باشی..و خودتو بکشی بالا.روح معنوی داشتن فقط برای اون دنیا نیست..روح معنوی لذت این دنیا رو هم بیشتر می کنه...
بله..تو زندگی خودمون هم باید خودخواه باشیم..یه مقدار سعی کن اون حس وظیفه شناسی که هیچ فایده ای جر آزار روح تو داره تخریب کنی...یکم کمش کن.....
من شخصا اعتقاد دارم چیزی که با اعصاب و روح آدم بازی کنه و دل و دماغ عبادت رو از آدم بگیره....بطور حتم شیطانیه..چون خودم وقتی اعصابم خورده حتی حوصله خدا رو هم ندارم
یه موضوع مهم دیگه ای هم هست، وقتی شما از مادرتون دلجویی می کنید ایشون احساس بدتری درونش شکل می گیره و خودشو بدبخت تر می بینه...چون شما داری بروش میاری که چقدر این موضوع ناراحت کننده اس...اصلا نباید گریه کنی.....نباید!
وقتی خیلی عادی با مادرتون رفتار کنید..باور کنید ایشون هم انقدر گریه نمی کنه....طوری رفتار کنید که انگار همه چیز طبیعیه...باور کنید ایشون هم وقتی فضا رو عادی ببینه خیلی زود همه چیز رو تموم می کنه و زودتر سرحال میشه..دلجویی کردن جو رو سنگین تر می کنه...
فکر کردن به سختیا از خود سختی،خیلی دردناکتره.....اصلا فکر و خبال نکنید....سعی کنید موقع دعوا خودتون رو کنار بکشید تا انتها و تا زمانیکه همه چیز به روال عادی برگرده...اصلا صحبتی نکیند....اصلا انگار چیزی نبوده....باور کنید جو این شکا زودتر به آرامش می رسه.....
نمی دونم فکر کنم زیاد شد....یکم استراحت
بهتره وقتی دعوا میشه شما برید در مکانی از خونتون که کمترین صدا و تصویر از اون دعوا دارید....لازم شد تو هندزفری آهنگ گوش بدید تا چیزی نشنوید....یا صدای رادیو رو زیاد کنید..بهر حال خودتون رو دور کنید...بعدشم تا یکی دو ساعت اصلا بیرون نیاید و تو حال خودتون باشید ومشغول کاری باشید.. اصلا فکر نکنید که اتفاقی افتاده...بعدشم خیلی ریلکس نمایانه بدون نگاه کردن به پدر و مادرتون برید برای همه چایی بریزید یا برای خودتون بریزید یا عمدا برید جلوی مادرتون مجله یا کتابی بخونید بدون هیچ حرفی....انگار نه انگار چیزی بوده....تمرین کنید جواب میده.....
این طوری اعصابتون آروم تره و کم کمک متوجه میشید نباید تو دعوایی که به شما مربوط نیست اصلا سهمی داشته باشید حتی نقش بازدارنده.......
خیلی خوشحال شدم از ته دلم که از امام زمان(ع) عیدی گرفتی......من مطمئنم با توکل بر خدا آرامش آرام آرام وارد زندگیتون میشه....
این آیه رو بخونید:ان مع العسر یسری..فان مع العسر یسری......خود خدا گفته...پس ازش از ته دل بخاین