سلام دوستان
نمیدونم خاطرتون هست یا نه ولی پیش از این هم تاپیکی رو ارسال کرده بودم که البته با حسن توجه شما عزیزان مواجه شدم و از یکایکتون ممنونم.
من پسری هستم 21 ساله، دانشجو، که قصد فراهم کردن مقدمات ارزیابی و ازدواج با یکی از همکلاسیهای خودمو داشتم و در همین مورد هم از همدردی استفاده فراوان بردم. شخص مورد نظر من، دختری نسبتا مذهبی است و حائز کلیه پارامترهای اخلاقی مدنظر بنده اس.
از اونجایی که خانواده من پذیرش ازدواج من در این زمان رو نداشتند، تصمیم گرفتم مسئله رو با یک مشاور که فرد خوشنام و دلسوزی هم هستند درمیون بگذارم. این مشاور (که از قضا روحانی با تجربه ای هم هستند) صلاح کار رو در صحبت خصوصی خودشون با دختر خانم دونستند تا با روحیات این شخص آشنا شن. بعد از صحبت اولیه با این خانم (بدون اینکه اصن اسم من رو بهشون بگن) متوجه شدند که ایشون آمادگی فکری ازدواج رو ندارند درحال حاضر. قرار بر این شد که همچنان بدون اینکه این خانم از نیت بنده مطلع باشن، کمی صبر کنیم تا صحبتهای مشاور اثر خودش رو در ایشون بگذاره و بعد از مدتی دوباره خود جناب مشاور دست به کار شن و این دفعه با آوردن نام من، واکنش این خانم رو نسبت به بنده بسنجن.
سوالی که شدیدا ذهنم رو درگیر کرده اینه که تو فاصله ای که این خانم دوباره با مشاور همکلام بشن، بنظر شما لازم نیست یه کاری بکنم یا رابطه ای ایجاد کنم که قدری ذهن این خانم به سمت بنده متمایل بشه؟ منظورم روابط نامتعارف نیست. ولی فکر میکردم اگر میزان درگیریهای حضوریمون بیشتر بشه شاید ناخودآگاه تاثیر مثبت رو ذهنشون بذاره و احتمال شنیدن جواب منفی رو پایین بیاره. یا اصلا چه راهی رو توصیه میکنین برای اینکه احتمال جواب رد شنیدن رو کم کنه؟
درحال حاضر روابطمون فقط درحد سلام و علیکه و نهایتا چند کلام در روزایی که دانشگاهیم با هم حرف میزنیم.
این سوالم رو با خود مشاور هم مطرح کردم که گفتن لازم نیست کاری بکنی تا اونموقع. ولی اولا من دل تو دلم نیست که یه وخ جواب ایشون منفی نباشه! دوما اینکه میترسم اگر جواب منفی بشنوم پشیمون بشم که چرا تو این فرصت اقدامی نکردم!
ممنون میشم راهنماییم کنین
علاقه مندی ها (Bookmarks)