ببین کیت کت جان هیچکدوم از ما قصد آزار دادن و یا سرزنش کردن شما را نداریم. تو دوسته ما هستی
همه ی ما هم رفتار خوب و هم رفتار بد داریم ، اتفاقا بعد از جواب دادن به تاپیک شما با خودم گفتم ای کاش همه میشد یه نظر سنجی در مورد خودمون باز میکردیم و همه میومدن خالصانه هرچی در مورد ما میدونن میگفتن واقعا عالی میشد .
چون معمولا ادم خودش نمیدونه ایرادهای کارش کجاست ! اگه میدونستیم چی هستن سعی میکردیم رفتارهای خوبمون رو ادامه بدیم و پررنگش کنیم و رفتارهای نادرست رو هم به حداقل برسانیم . درسته ؟
بهتره وقتی حرفا و نوشته های مارو میخونی با این تفکر بخونی که این دوستان میخواهند مشکل من رو حل کنند .
شما اومدی تاپیک زدی که چرا همه دوستانم باهام قهر میکنند. ما که همه ی دوستان شمارو نمیشناسیم که رفتارهای اونارو تحلیل کنیم ، تازه شما به قید همه اشاره کردی ، اگه مینوشتی فلان دوستم بامن قهر کرده ، اونوقت باید ما در مورد ایشون هم سوال میکردیم . چه بسا کار دوستت هم اشتباه بوده باشه و در این قهر ایشون هم نقش داشته باشه
ولی وقتی ادم میگه همه ، حداقل یک درصد باید احتمال بده و به این فکر بکنه که شاید من خودم در ارتباطم مشکلی دارم که این اتفاق پیش میاد .
وگرنه همه ی دوستانم رو چرا باید بعد از مدتی از دست بدم؟ اتفاقا حرفای ما کاملا به موضوعه شما ربط داره ، اگه با دقت بخونی و نکته هاشو از توش دربیاری
مثلا وقتی دوست 1 بگه با دوست 2 رفتار درستی نداشتی ، من به شخصه ترجح میدم در مورد حرفش فکر کنم ، با خودم میگم شاید واقعا اینطور بوده ، چون خوده آدم گاهی اوقات متوجه تند زبانی و یا برخورد اشتباهش نمیشه ، حرفامو و حرفای شخص 2 رو تحلیل میکنم ،
حالا ممکنه اخرش به این نتیجه برسم که آره واقعا بد رفتار کردم تند رفتم زود عصبانی شدم ، در اینصورت میرم ازش معذرت میخوام ، یا نه اگه بعده فکر کردن نتیجه بگیرم که باید این رفتار رو میکردم سعی میکنم به شخص 1 علت رفتارم رو توضیح بدم و متوجهش کنم.
اگه بیام بگم نه اصلا تو منو نشناختی نه اینطور نیست ربطی نداره به تو ، در اینصورت هم دوست 1 رو از دست دادم هم دوست 2 رو
چون از سری بعد دیگه دوست 1 بهم نمیگه ایرادهای کارم کجاست چون با خودش میگه هرچی هم بگم این قبول نداره که ولش کن ، در نتیجه خودشم ازم سرد میشه و فاصله میگیره
حالا نمیدونم اینکارم منفعلانه هست یا جراتمندانه
ولی اینم میدونم از نشانه های اصلی عزت نفس انتقادپذیر بودنه ، اینکه وقتی کسی ازت انتقاد کرد حداقل کمی در موردش تامل کنی ، با خودت بگی شاید واقعا ده درصد از گفته های طرف مقابل درست باشه . اگه درست بود سعی کنی اصلاحش کنی
نه اینکه زود همون لحظه بیای بگی نه اصلا اصلا
معمولا کلمه اصلا رو کسانی زیاد به زبون میارند که حرفای دیگران را قبول ندارند ، یعنی به نوعی میخوان ادامه ی صحبت رو با قیچی ببرن که حرف حرفه خودشون باشه
من انتظار داشتم در جواب دوستان با لحن ملایم بگی ، دوست عزیز من فکر نمیکنم اونطوری که شما گفتید باشم ، ولی حتما به رفتارم فکر میکنم شاید با اینکه نیتم کمک به دیگران هست ولی در نوعه گفتنش و انجام دانش مشکل دارم که این سوتفاهم ها پیش میاد . با این جمله در واقع قدم اول رو برای حل مشکل تاپیکت برداشتی ...
نمیدونم این حرفم رو باور میکنی یا نه ولی من دوست دارم بیشتر از اینکه ازم تعریف کنند ایرادهای رفتارم رو بگن کجاست ، چون تعریف ها معمولا صادقانه نیست ، و
به تایید و تعریف کسی آدم احتیاج نداره ، اگه رفتارم درست باشه اینو میتونم از رابطه ای که با کسی دارم و اینکه بتونم توو رابطه رضایتمند نگهش دارم متوجه بشم . ولی انتقادها همون رفتارهایی هستند که میتونن به خوبی تبدیل شده و بالفعل بشن ، پس خیلی میتونن منو به جلو پیش ببرن ( البته انتقادهای سازنده نه تخریب شخصیت )
دوست عزیزم امیدوارم از حرفام ناراحت نشده باشی ، فکر میکنم بهتره روشون فکر کنی
علاقه مندی ها (Bookmarks)