چطوری دوباره فراموشش کنم و برگردم به روزهای خوبم ؟

[pasta]

یک سال از خدمتم مونده.
اکثرشون آدمهای خوبی ان. با محیط خدمت مشکلی ندارم. تنها بدی خدمت اینه که بهم اجازه ی درمان درست نمیده و دست و پام و بسته. وگرنه از خدمت فراری نیستم. خیلیم دوست دارم محیط خدمتمو. اما کافی نیست. دیگه هیچ انگیزه ای ندارم واسه روزام. انرژی ندارم. یه چیزی می خوام بهم ذوق بده.
می گم اعتیاد نیست چون دو هفته پیش این فکر نبود. چرا الان یهو اومد ؟ عاملش مشکلات دیگه ام که انرژی مو ازم گرفته و دوستدارم یهو یه تحول بزرگ داشته باشم و حسابی از جایی که هستم دور باشم.

[شیدا.]

نمی دونم از سربازی می شه دو سه هفته مرخصی گرفت یا نه.

اگر می شه، یه مرخصی طولانی بگیرید یه سفر برید.

[pasta]

نه متاسفانه نمی شه.
تا یک هفته می تونم بگیرم که کافی نیست.

[فدایی یار]

دوست عزیز.من راستش نه روانشناس هستم نه متخصص که از این بابت بتونم به شما کمک کنم

ولی برای هر ادم سالمی که تجربه ی افسردگی نداشته و ولو یه عشق خیلی خیلی کمتر از شما رو تجربه کرده باشه دوباره توی محیط هایی یا لحظه هایی قررا بگیره که به یاد گذشته بیفته قطعا هی داره خودش با دست های خودش روحشو عذاب میده... مثل یه ادم سرماخورده که تازه خوب شده مگه باز میره غذای های روغنی بخوره..نمی دونم جلوی هوای سرد و.. طبیعتا نه

ولی شما میگی گیتار می زنی یه یاد اون خانم اهنگ گوش میدی و... خلاصه اقا اینا هی باعث میشه حال شما بدتر شه... اول اینا رو کنار بزارید بعدش از یه متخصص کمک بگیرید..

براتون دعا میکنم زودتر خوب بشید ... و ان شالله عشق واقعی رو با همسر واقعیتون تجربه کنید.

[pasta]

دوست عزیز بنده پیانو می زنم. و اتفاقا این چند روز هم دست بهش نزدم چون حسش نبود. تمرینات موسیقی من قبلا حداقل 4 ساعت در روز بود. که الان 4 دقیقه هم نیست.
اینکه می گم موسیقی گوش میدم چون حوصلم سر میره. کاره دیگه ای ندارم واسه انجام . از طرفی کمک می کنه به تخلیه .
من از بچگی با موسیقی بزرگ شدم. موسیقی چیزی نیست که حال منو بدتر کنه دوست من. موسیقی فقط یه همراهه.
چیزی که می خوام الان یه تحول و چیز جدیده .شده آغوش اون یا شده الکل یا هرچیزی که بتونه کنترل افکار منو تا حدی به عهده بگیره.

[pasta]

دیروز می دونستم اگه بیام تاپیک بزنم هم کسی راه حلی نداره.
خیلیایی که انتظار داشتم نظر بدن ندادن.
خودم به روش خودم حلش می کنم.
فقط خیالم راحته که کسی راه حلی نداشت. دیگه هر کاری کنم و سمت هرچی برم واسم موجهه.
ممنونم. بای.

[meinoush]

پاستا همون یه هفته هم اگه حالت انقدر بده غنیمته خوب مرخصی بگیری بری پیش خونواده ات. البته اگه پیش اونا بودن حالتو خوب می کنه. چون ظاهرا منبع مشکلت اونا هستن.
خوب هر کسی وقتی اعصابش خورده یه چیزی رو از سر عادت بهش پناه می بره مثلا شاید اغوش اون خانم فکرش برات یه رهایی شده باشه. عیبی نداره.
من خودمو تو خواب زیاد می دیدم در طول عمرم. از خود واقعیم بهتره. یعنی ارامش و استحکام درونی داره. جدیدا اونو واسه خودم مامان فرض کردم وقتی حالم گرفته شه بهش می گم مامان + اسم خودم. هم خودمم از نظر روانشناسی هم می گن ادم بزرگ شه خودش مامان بابای خودش باید باشه. هم اینکه کس دیگه ای نیست عذاب وجدان بگیرم بگم شاید راضی نباشه من اونو مامان خودم فرض کنم :)
یه تصویر خیالی دیگه هم از یه مامان بزرگ مهربون و ارومم کنارش دارم که داره بافتنی می بافه.

قدیم ترها هم فکر کردنای دیگه ای ارومم می کرد. مثلا می گفتم به خودم از پنجره نگاه کن به بیرون. چی می بینی؟ منظره چی هست؟ یه دریا و ساحل معمولا ارومم می کرد. اگه نمی کرد می گفتم تصور کن به جای اسفالت خیابون داری توی اب راه میری حس کن پاهات هم خیس شده. گیاهای اطراف خیابونو تصور کن خیلی بلندن و درختای خیلی سبز و بلند. و هوا هم خیلی خوبه و پرنده ها م اینجان.

ببین چه چیزایی ارومت می کنه

به نظرم اینهمه بی تابی نکن. یه کم صبر کن. خوب میشی می گذره.
روانپرشک هم برو اگه کلش بیشتر از سه هفته شد و بهتر نشدی.

[rayehe]

د نشد دیگه...هر کاری کردی و سمت هر چی رفتییی موجه رو نداشتیم دیگه!!!!!! من کلی تاپیکاتو دنبال میکنم... جالب بود که طرف من دقیقا حرفایی رو که شما درمورد معشوقتون میزدینو میگفت بهم و انتظار هم آغوشی داشت....ولی من بخاطر اعتقاداتم تن ندادم که اونم کم کم سرد شد و گفت اگه واقعا دوسم داشتی تن میدادی و...... تموم شد همه چیز.....
الان من دقیقا حالللللللل شمارو دارم...دقیقا افسردگی 4 سال پیش شما...یکسالی میشه تمام زندگیم بهم ریخته و هنوزم نتونستم خودمو جمع کنم ... وقتی دیدم شما تاپیک زدین کلی خوشحال شدم و منتظر بودم پیشنهادایی که به شما میشه منم استفاده کنم....رهاش نکنین لطفا تاپیکو....بای ندین پیلیز:)

[pasta]

مینوش جان ممنونم از لطفت.
من یه هفته مرخصی می گیرم منتهی تو تاسوعا عاشورا.نه الان.
مرخصی هام داره تموم میشه و نمی تونم بیشتر بگیرم.
برم خونمون هم واسه یه هفته می دونم باز همینم.
باز بعد از یه هفته میام دوباره باید تا چند ماه تو همین خوابگاه با همین زندگی باشم. اینکه نشد راه حل.
فکر به آغوش اون دختر آرومم نمی کنه. خود آغوشش آرومم می کنه و من بهش احتیاج دارم که اون هم نمی شه.
هر کاری اگه آرومم کنه اثرش کاملا موقت هست. اگه قراره برم بیرون یه هوایی بخورم شاید 10% موثر باشه و وقتی بر می گردم خوابگاه دوباره همون حالت قبلی رو دارم.
من می دونم راه حل من چیزهای کوچیک نیست. تغییرات بزرگه. تحوله. وقتی تحول تو زمینه های دیگه نمیشه دیگه می دونم از چه راهی فکرمو منحرف کنم.
خیالمم راحته که راه دیگه نبود.
راجع به دکتر هم من طاقت ندارم یه ماه صبر کنم قرص های افسردگی اثر کنه. یکی باید الان کمکم کنه. همین امروز. همین هفته. باید اثرشو ببینم.
نه یه ماه دیگه.باز ممنون.
جوابمو گرفتم.

جالب بود که طرف من دقیقا حرفایی رو که شما درمورد معشوقتون میزدینو میگفت بهم و انتظار هم آغوشی داشت....ولی من بخاطر اعتقاداتم تن ندادم که اونم کم کم سرد شد و گفت اگه واقعا دوسم داشتی تن میدادی و...... تموم شد همه چیز.....

من 4 سال پیش از طرف مقابلم انتظار هم آغوشی نداشتم و به خاطر چنین موضوع مسخره ای حاضر به ول کردنش نبودم که هیچ، تازه ایشون خودش اقدام به در آغوش گرفتن من کرد و قبلش من به ایشون هیچ دستی نزدم.
اینو گفتم بدونین منو با طرف مقابلتون مقایسه نکنین. اون دختر عشق پاک اول من بود. تمام آرامش و هدف من بود.

[کاربر19]

فقط پست اول رو خوندم ،شما که قبلا دارو درمانی داشتید فکر میکنم بازهم بید سراغ روانپزشکتون برید و دارو مصرف کنید
کلا برگشتن به خاطرات گذشته خوب نیست ، یه مدت به خودتون مهلت بدید و کم کم دوباره فراموشش میکنید
ولی خودتون بهتر میدونید که باید بخواید که فراموش کنید یعنی اهنگ به یاد کسی و یاداوری خاطرات کمک به فراموشی نمیکنن