من به m.s مبتلا شدم! در چند مورد نیاز به کمکتون دارم؟

[nahid-111]

سلام
دوست عزيز نميدونم وقتي به مشكل جسميتون فكر ميكنيد مشكلات مالي هم به نگرانيهاتون اضافه ميشه يا نه. در اين مورد چيزي ننوشتيد . فرض من بر اينه كه مشكل مالي نداريد و اميدوارم درست حدس زده باشم .
در تاپيك مشاوره براي همه، خانم بالهاي صداقت مطلبي رو نوشته بودن كه درس بزرگي براي همه ست .
ايشون نوشتن : اهمیت سازگاری در مباحث روانشناسی تا اندازه ای است که بسیاری از تعاریف بر اساس میزان سازگاری افراد تعریف می شود. مثلا یکی از تعاریفی که در مورد هوش گفته می شود ، هوش را میزان سازگاری افراد با محیط می دانند. یا یکي از پارامترهای اساسی سلامت روانی را سازگاری با محیط عنوان می کنند. حتی در مباحث زیست شناختی نیز سازگاری ارگانیسم با محیط را مهمترین عامل بقاء موجود زنده می دانند.
آشنايي زيادي با بيماري شما ندارم. در مورد ميزان پيشرفت بيماري ، پزشكتون نظر ميدن ولي ميخوام بيشتر به نوشته هاي بالا دقت كنين. ميزان هوش و ميزان سازگاري . بيماريتون تا هر مرحله اي كه پيش بره ، اگر فرد باهوشي باشيد به بهترين نحو شرايط رو مديريت ميكنيد.
ديدن دو فيلم رو بهتون توصيه ميكنم.
فيلم رستگاري در شائوشنگ. اين فيلم در مورد اميده ولي چيزي كه بيشتر از همه توي اين فيلم ديدم همون نوشته هاي خانم بالهاي صداقته. رندي كاراكتر باهوشي كه گرفتار شرايط اسفناكي شده. بيشترين حد محدوديت . ولي سعي ميكنه در اون شرايط هم، زندگي رو براي خودش و بقيه به بهترين حد ممكن برسونه. اون فوق العاده باهوشه
فيلم بوي خوش زن كه البته موضوع فيلم ميزان سازگاري نيست. فقط ميخوام به كاراكتر سرهنگ در اين فيلم توجه كنيد با بازي آل پاچينو. يه كاراكتر باهوش و با محدوديت جسمي . اون نابيناست . مثل بقيه افراد نابينا همه سنسوراش قويتر عمل ميكنن تا اون نقص رو بپوشونن . و البته به هيچ وجه خودش رو ضعيف نشون نميده طوري كه حتي نميشه بهش ترحم كرد .
جديدا هم فيلم زندگي نامه دانشمند مشهور استيون هاوكينگ رو ساختن. بيماري شما قابل مقايسه با بيماري ايشون نيست .
در مباحث زيست شناسي مثل فرگشت ، ميبينيم گونه اي ميتونه به بقا ادامه بده كه بيشترين سازگاري رو با محيط و شرايط داره .
اگه فرد باهوشي باشيد با وجود پيشرفت بيماري ، ميتونيد زندگي رو براي خودتون ( از اونچه كه الان نگرانش هستيد ) راحتتر بكنيد ( با استفاده حداكثري از تواناييها ).

[آریـانـا]

درود

خوشبختانه بیماری Ms در صورتی که بتونید از نظر روانی زندگی اروم و بدون استرسی رو داشته باشین و در درمان سهل انگاری نداشته باشین میتونه به خوبی کنترل بشه شدتش خیلی کمتر بشه به قول دکتر اعتمادی فر ، ۷۵ درصد از بیماری ها رفت و برگشتی و بهبود پذیر هستند.

دوتا انجمن مربوط به بیماری ام اس بهتون معرفی میکنم (البته امیدوارم خلاف قوانین نباشه) که تقریبا تمام اعضای عضو شده حتی مدیریت سایت MS دارن ولی روحیه کاربران و جو این انجمن فوق العاده است میتونید اطلاعات کاملی درباره بیماری داشته باشین و از تجربیات هم استفاده کنید.

http://www.msworld.ir/forum
http://mscenter.ir

[zolal]

سلام آقای کامران.راستش فکر نمیکنم نیازی به همدردی من داشته باشید چون بهرحال اتفاقیست که ممکنه واسه ی من یا هرکس دیگه هم بیفته.پس بجای بزرگنمایی این بیماری و دلسوزی واسه ی شما یا هرکس دیگه،ترجیح میدم قدرت خدا رو بهتون یادآور بشم.میدونید شاید این بیماری سخت بنظر بیاد اما سخت تر وبزرگتر از قدرت خدا که نیست. همونطور که آقای امین گفتن اگر استرستونوکمتر کنید و با امید وتوکل بخدا درمانتونوپیگیری کنید،انشاالله خوب میشید. من رفتن به کلاسای یوگا رو هم پیشنهاد میکنم.
قدرت خدا از هر چیزی بالاتره ، بهش اعتماد کنید و طوری زندگی کنید که انگار قراره از همه سالم تر باشید.باور کنید بیماری هایی که ریشه ی روان تنی دارن، با مراقبت کردن از خودتون چه به لحاظ جسمی وروانی تا حدود زیادی برطرف میشن.
شاید این یه علامتی باشه از اینکه به اندازه ی کافی خودتونو دوست ندارید و مواظب خودتون نیستید. باور کنید شعار نیست.روح وجسم ما به هم کاملا مرتبطن.
بنظرم کار خوبی کردید که به خانواده نگفتین چون علاوه براینکه اونا ناراحت میشن ،مهمتر اینه که ممکنه با حساسیتی که اطرافیان روی شما پیدا میکنن، این بیماری براتون بزرگتر بشه.
اگر تا قبل از این بیماری،مثلا روزی دوبار خدا رو شکر میکردید، اتفاقا از این به بعد خیلی بیشتر شکرشو به جا بیارید. مطمئنا این بیماری علیرغم مراقبتها و سختی هایی که ممکنه داشته باشه، منشاء خیر و پیشرفت بیشتر شما میشه. و مطمئنم به امید خدا خوب میشید.

[ida bahrami]

سلام جناب کامران
من میخواستم فقط بگم درسته که این افکار سراغتون میاد و ناراحت کننده هست اما میتونین کنترلش کنید تا فکرای ازار دهنده سراغتون نیاد ... جناب کامران خانوم داییم الان 18 ساله به بیماری ام اس مبتلا هستن اوایل همش همین افکار میومد سراغشون در واقع تازه زایمان کرده بودن که مبتلا شدن ... تو این 18 سال دارن زندگیشونو میکنن و واقعا میتونم بگم یه زوج خوشبختن که من کم دیدم بسیار بسیار نرمال دارن زندگی میکنن درسته گاهی وقتا تو این چند سال بیماریشون تشدید شد اما باز خدارو شکر بهتر شدن.. فقط میخواستم بگم که ناراحت نباشد حالا که این مشکل پیش اومده سعی کنید فضای روحی خوبی ایجاد کنید چون من به چشم خودم دیدیم که فضای شاد و روحیه خوب چقدر در کنترل این بیماری و داشتن زندگی اروم و خوب نقش داشته... آرزو میکنم همیشه شاد و سلامت و خوشحال در کنار خانوادتون باشید

- - - Updated - - -

سلام جناب کامران
من میخواستم فقط بگم درسته که این افکار سراغتون میاد و ناراحت کننده هست اما میتونین کنترلش کنید تا فکرای ازار دهنده سراغتون نیاد ... جناب کامران خانوم داییم الان 18 ساله به بیماری ام اس مبتلا هستن اوایل همش همین افکار میومد سراغشون در واقع تازه زایمان کرده بودن که مبتلا شدن ... تو این 18 سال دارن زندگیشونو میکنن و واقعا میتونم بگم یه زوج خوشبختن که من کم دیدم بسیار بسیار نرمال دارن زندگی میکنن درسته گاهی وقتا تو این چند سال بیماریشون تشدید شد اما باز خدارو شکر بهتر شدن.. فقط میخواستم بگم که ناراحت نباشد حالا که این مشکل پیش اومده سعی کنید فضای روحی خوبی ایجاد کنید چون من به چشم خودم دیدیم که فضای شاد و روحیه خوب چقدر در کنترل این بیماری و داشتن زندگی اروم و خوب نقش داشته... آرزو میکنم همیشه شاد و سلامت و خوشحال در کنار خانوادتون باشید

[ماهك]

من براتون بهترين ها رو آرزو ميكنم و كلي براتون انرژي مثبت و با يه لبخند بزرگ ميفرستم به مادرتون نگين مشكل چيه ولي بگين براتون دعا كنه خدا بزرگه هر وقت غمگين شدين فقط خودتونو رها كنين و بسپارين دست خدا به خدا اعتماد كنين اميدوارم هرگز غم نداشته باشين و براتون آرزوي سلامتي ميكنم تا ميتونين مهربان و خوب باشين و براي رفع بلا خيرات بدين صدقه بدين مهربوني كنين و اگه بتونين مديتيشن انجام بدين يا برين يوگا يا مثلا نقاشي كنين كارهايي كه ريلكستون ميكنه خيلي براي درمان بيماريها مهمه سعي كنين در عرض زندگي كنين و لذت ببرين انقدر قوي باشين كه همسرتون با روحيه شما جون بگيره و بدونه مردش يه قهرمانه🌺

[کامران]

سلام آقای کامران.......ترجیح میدم قدرت خدا رو بهتون یادآور بشم.میدونید شاید این بیماری سخت بنظر بیاد اما سخت تر وبزرگتر از قدرت خدا که نیست.....

ممنون.
من تو قدرت خدا شک ندارم ولی باور دارم که خدا ازانجام کاری که خارج از نظام اسباب و علل باشه ابا داره و اذن به انجام امور از طریق مسیرهای معجزه وار معمولا نمیده (مگر در شرایط خیلی خیلی خاص مانند معجزات پیامبران یا با دعای صاحبان نفس گرم مثل مرحوم نخودکی و ....) پس خدا شفای ام اس را در دارویی گذاشته (دقیقا همونطوری که شفای عفونت را در آنتی بیوتیک قرار داده) و بشر باید اون را کشف کنه! بعد از کشف حتا اون کسی که به خدا اعتقاد هم نداره با خوردن اون دارو خوب میشه. الان هم به هر دلیلی داروی ام اس کشف نشده (و خیلی بیماری های دیگه البته) پس ما نمیتونیم انتظار داشته باشیم که خدا بیاد و برای ما بشکل انفرادی از کانال معجزه کار را پیش ببره. هرچند که من در اینکه او توانای مطلقه نه شکی دارم و نه شبهه ای. اما به هر حال خدا قوانینی وضع کرده و در هر چیزی اثری گذاشته. این ماییم که هنوز نتونستیم درمان را کشف کنیم و تا اون موقع این نوع بیماری ها ممکنه باعث مرگ یا معلولیت ما بشن که طبق نظام عادیه جهانه...


البته دعا و توکل میتونه یکی از همون قوانین و راه هایی باشه که موجب ایجاد اثر بر بیماری هستن یا روال ظاهری و طبیعی را بتونه تغییر بده اما در این مورد من بشخصه اینقدر گناه کار هستم که دعام بالا نره و نمیره (اصلا بحث تعارف و این حرفا نیست) دعای کسی مستجابه که ی عمر حرف خدا را گوش کرده نه من.

[suzana]

با سلام دوست عزیز
از تاپیکتون بسیار متاثر شدم. امیدتون رو بخدا از دست ندین که الرحم الراحمین. ما هم توی خونواده ام اسی داریم و رنج شمارو خوب درک می کنم ایشون 15 سال پیش مبتلا شدن و با کمک همسر و اطرافیان تونستن با این بیمار کنار بیان و مهارش کنن از همیوپاتی و زنبور درمانی تا بروزترین روشهای درمانی کمک گرفتن و الان علی رغم ضعف موجود بدنی زندگی نرمالی دارن. در اوایل بیماری حمله های عصبی شدیدی داشتن که باعث فلج موقتی عضلات صورت و پاها و ضعف تکلم می شد الان شکر خدا از سلامت نسبی برخوردارن.
بدونین که هیچ کس بی درد نیست و همه رازهای خودشونو دارن.
نیازی به اطلاع رسانی عمومی خونوادتون نیست همسرتون اگه باهاتون همکاری کنه مشکلاتتون رفع میشه فعلا بهتره به دنبال پزشکان متخصص امر باشید تا بتونین روند بیماریتونو کنترل کنین.

[میشل]

سلام آقا کامران،

من بشخصه اینقدر گناه کار هستم که دعام بالا نره و نمیره (اصلا بحث تعارف و این حرفا نیست) دعای کسی مستجابه که ی عمر حرف خدا را گوش کرده نه من.

فکر می کنم دعا یعنی دعوت. شاید من معنی این کلمه رو نمیدونم، اما اگه داشتنش براتون کفایت می کنه، فقط به وجود خودتون دعوتش کنید.

در لحظه ای که دعوتش کنید، می بینید که اجابت کرده. فرقی نمی کنه تا اینجای عمرتون رو به چه شکلی گذرونده باشید.

البته اصلش اینه که ما با دعوت کردنش، خودمون به این آگاهی می رسیم که اون باماست. وگرنه اون هیچوقت از ما غافل نشده که حالا توجهشو برگردونه.

اما دوم:

بسیاری از بیماری ها واکنش طبیعت ما به رویکرد زندگی ما هستند. این بیماری ها یکی از قطب نماهایی هستند که خدا در اختیار ما قرار داده. فکر کنید که هیچیمون نمیشد و بعد یه دفعه میفتادیم میمردیم! اونوقت نه فرصت اصلاح رویکرد زندگیمون رو داشتیم، نه فرصت درد کشیدن و پاک شدن و ارتقا پیدا کردن.

تا جائیکه من از شما شناخت دارم، رویکردتون در زندگی یک رویکرد استرس زا بود.

و تاجائیکه من از شما شناخت دارم، یک فرد انتقاد پذیر هستید. هرچند که بالا بودن احساساتتون باعث می شه گاها در لحظه بعضی انتقادها رو درک نکنید یا با وجود درک کردن، راه خودتون رو برید، اما بعدها بهش فکر می کنید. خصوصا اگه کسیکه انتقاد یا اعتراض کرده دوست شما باشه:

خب بدن ما یکی از دوستان نزدیک و وفادار ماست که در تمام مدت زندگی همراهمون می مونه و تمام تلاشش رو برای بقای ما می کنه. حالا که این دوست به اعتراض دراومده، من فکر میکنم شما بهش گوش می دید و درکش می کنید. شاید یکم دیر، اما بالاخره دلشو به دست میارید.

پس من معتقدم این بیماری برای شما یک رحمت الهی هست. که می تونه اثرات پایدار و مثبتی در زندگیتون داشته باشه.

سوم:

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ

البته شما را به اندکی ترس و گرسنگی و بينوايی و بيماری و نقصان در محصول می آزماييم و شکيبايان را بشارت ده

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ

همان كسانى كه چون مصيبتى بر آنها وارد شود گويند: همانا ما از آن خداييم و همانا به سوى او باز خواهيم گشت

أُولَـئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَـئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ

آنها هستند كه بر آنها درودها و رحمتى از جانب پروردگارشان مى‏رسد، و آنها هستند كه رهيافته‏اند


در یافتن "راه"، موفق باشید.

[کامران]

سلام میشل گرامی. خیلی وقته منتظرتون بودم وخوشحال شده دیدم دوباره حضور گرم و مثبتی دارید و به سایر دوستان عزیزمون کمک میکنید.
مدتی بود نگران شده بودم که چرا دیگه نیستید. جای خالیتون همیشه حس میشد. به هر حال منم کمتر میام اینجا و دارم به کارام میرسم.
و اما بعد....

سلام آقا کامران،

فکر می کنم دعا یعنی دعوت. شاید من معنی این کلمه رو نمیدونم، اما اگه داشتنش براتون کفایت می کنه، فقط به وجود خودتون دعوتش کنید.

در لحظه ای که دعوتش کنید، می بینید که اجابت کرده. فرقی نمی کنه تا اینجای عمرتون رو به چه شکلی گذرونده باشید.

البته اصلش اینه که ما با دعوت کردنش، خودمون به این آگاهی می رسیم که اون باماست. وگرنه اون هیچوقت از ما غافل نشده که حالا توجهشو برگردونه.

واقعا تعبیر زیبایی بود از دعا و خیلی به دل من نشست. اگه جز این باشه به نظر میاد خدا را خیلی داریم در حد خودمون تصورش میکنیم. در واقع اونکه غایب شده ماییم نه او!

اما دوم:

بسیاری از بیماری ها واکنش طبیعت ما به رویکرد زندگی ما هستند. این بیماری ها یکی از قطب نماهایی هستند که خدا در اختیار ما قرار داده. فکر کنید که هیچیمون نمیشد و بعد یه دفعه میفتادیم میمردیم! اونوقت نه فرصت اصلاح رویکرد زندگیمون رو داشتیم، نه فرصت درد کشیدن و پاک شدن و ارتقا پیدا کرد.
.
.
.
پس من معتقدم این بیماری برای شما یک رحمت الهی هست. که می تونه اثرات پایدار و مثبتی در زندگیتون داشته باشه.

پس در واقع شما سختیها و بیماریهایی که در زندگی افراد اتفاق میافته را منشا رشد و پیرایش و آلایش افراد میبینید و از این جهت میشود رحمت! خیلی استدلال قشنگیه این، و منم از نظر دریافت با دل میپذیرم ولی برای پذیرش با عقل، نیاز به دلایل و استدلالات بیشتری دارم؟

سوم:

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ

البته شما را به اندکی ترس و گرسنگی و بينوايی و بيماری و نقصان در محصول می آزماييم و شکيبايان را بشارت ده

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ

همان كسانى كه چون مصيبتى بر آنها وارد شود گويند: همانا ما از آن خداييم و همانا به سوى او باز خواهيم گشت

أُولَـئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَـئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ

آنها هستند كه بر آنها درودها و رحمتى از جانب پروردگارشان مى‏رسد، و آنها هستند كه رهيافته‏اند


در یافتن "راه"، موفق باشید.

دوست دارم راه را بیابم و سیرم رو شروع کنم. بعضی وقتها هم فکر میکنم برم دنبال درمانهای متافیزیکی و تکمیلی مانند انرژی درمانی یا هیومیپاتی یا ارتباط با اجنه و .... اما نمیدونم باید از کجا شروع کنم و اینکه آیا واقعا درمانهای اینچنینی موثر میافتن یا نه؟ و یا اینکه اساسا کار درستی هستن یا ایرادات بنیادی درشون هست؟

[میشل]

مرسی، من این تاپیک و تاپیک قبلی رو ندیده بودم وگرنه زودتر می نوشتم. بخاطر همین مقطعی اومدنه.

پس در واقع شما سختیها و بیماریهایی که در زندگی افراد اتفاق میافته را منشا رشد و پیرایش و آلایش افراد میبینید و از این جهت میشود رحمت! خیلی استدلال قشنگیه این، و منم از نظر دریافت با دل میپذیرم ولی برای پذیرش با عقل، نیاز به دلایل و استدلالات بیشتری دارم؟

بله این باور منه. اما برام حالت یه درک عقلی رو داره نه یه دریافت قلبی. حالا بیشتر توضیح میدم، شاید واضح تر بشه.

شما یه معلم هستید. درس دادن چیزی نیست جز بیان کردن دانسته های خودتون. و تغییر حالی در دانشجوهاتون ایجاد نمیکنه. برای اینکه از یک حالت به حالت دیگه ای ببریدشون (مثلا از حالت نداشتن یک مهارت خاص به حالت ماهر بودن، یا از حالت بی قیدی به مسئولیت پذیری، بستگی به کلاسش داره و به کاریکه بخواید روشون انجام بدید)، از اون پرانتزا شد. آره برای اینکه از یک حالت به حالت دیگه ای برن، لازمه که به چالش کشیده بشن. چالشی که به اندازه کافی براشون سخت باشه و لازم ببینن که توانایی هاشون رو کش بدن. پس بهشون تمرین هایی میدید که قبلا ندیده باشن. و امتحان میگیرید.

با امتحان، بچه ها به چالش کشیده میشن. این چالش بخشیش ذهنیه، و بخشیش روانی. سخت هم هست (اگه سخت نباشه فایده ای نداره). اما فقط اونهاییکه بیان امتحان بدن امید میره که رشد کنن. اونهائیکه اون جلسه رو غایب میشن، در همون وضعیت قبلیشون می مونن.

دوست دارم راه را بیابم و سیرم رو شروع کنم. بعضی وقتها هم فکر میکنم برم دنبال درمانهای متافیزیکی و تکمیلی مانند انرژی درمانی یا هیومیپاتی یا ارتباط با اجنه و .... اما نمیدونم باید از کجا شروع کنم و اینکه آیا واقعا درمانهای اینچنینی موثر میافتن یا نه؟ و یا اینکه اساسا کار درستی هستن یا ایرادات بنیادی درشون هست؟

والا من این چیزایی که گفتید رو نفهمیدم!

منظور من همون چیزی بود که نوشتم. یه داستان ساده بود. بیاید دوباره مرورش کنیم.

یه سری آزمایش (در غالب مشکلات رنگ به رنگ) گرفته میشه. انسان در معرض چند راهی هایی قرار میگیره که یکیش الله هست. و حسابی به چالش کشیده میشه.

یه عده هستند که در این شرایط میگن: ای غیرالله! من متعلق به شما نیستم. من متعلق به الله هستم. و به وسیله ی این اتفاقاتی که برام افتاده، دارم بهش رجعت می کنم.

اینها کسانی هستند که: ربّشون بهشون صلوات و رحمت می فرسته. و اینها هستند که: راه برون رفت از اون مشکلات براشون آشکار می شه.

داستان پیوسته ی زندگی ما همینه.

- - - Updated - - -

مرسی، من این تاپیک و تاپیک قبلی رو ندیده بودم وگرنه زودتر می نوشتم. بخاطر همین مقطعی اومدنه.

پس در واقع شما سختیها و بیماریهایی که در زندگی افراد اتفاق میافته را منشا رشد و پیرایش و آلایش افراد میبینید و از این جهت میشود رحمت! خیلی استدلال قشنگیه این، و منم از نظر دریافت با دل میپذیرم ولی برای پذیرش با عقل، نیاز به دلایل و استدلالات بیشتری دارم؟

بله این باور منه. اما برام حالت یه درک عقلی رو داره نه یه دریافت قلبی. حالا بیشتر توضیح میدم، شاید واضح تر بشه.

شما یه معلم هستید. درس دادن چیزی نیست جز بیان کردن دانسته های خودتون. و تغییر حالی در دانشجوهاتون ایجاد نمیکنه. برای اینکه از یک حالت به حالت دیگه ای ببریدشون (مثلا از حالت نداشتن یک مهارت خاص به حالت ماهر بودن، یا از حالت بی قیدی به مسئولیت پذیری، بستگی به کلاسش داره و به کاریکه بخواید روشون انجام بدید)، از اون پرانتزا شد. آره برای اینکه از یک حالت به حالت دیگه ای برن، لازمه که به چالش کشیده بشن. چالشی که به اندازه کافی براشون سخت باشه و لازم ببینن که توانایی هاشون رو کش بدن. پس بهشون تمرین هایی میدید که قبلا ندیده باشن. و امتحان میگیرید.

با امتحان، بچه ها به چالش کشیده میشن. این چالش بخشیش ذهنیه، و بخشیش روانی. سخت هم هست (اگه سخت نباشه فایده ای نداره). اما فقط اونهاییکه بیان امتحان بدن امید میره که رشد کنن. اونهائیکه اون جلسه رو غایب میشن، در همون وضعیت قبلیشون می مونن.

دوست دارم راه را بیابم و سیرم رو شروع کنم. بعضی وقتها هم فکر میکنم برم دنبال درمانهای متافیزیکی و تکمیلی مانند انرژی درمانی یا هیومیپاتی یا ارتباط با اجنه و .... اما نمیدونم باید از کجا شروع کنم و اینکه آیا واقعا درمانهای اینچنینی موثر میافتن یا نه؟ و یا اینکه اساسا کار درستی هستن یا ایرادات بنیادی درشون هست؟

والا من این چیزایی که گفتید رو نفهمیدم!

منظور من همون چیزی بود که نوشتم. یه داستان ساده بود. بیاید دوباره مرورش کنیم.

یه سری آزمایش (در غالب مشکلات رنگ به رنگ) گرفته میشه. انسان در معرض چند راهی هایی قرار میگیره که یکیش الله هست. و حسابی به چالش کشیده میشه.

یه عده هستند که در این شرایط میگن: ای غیرالله! من متعلق به شما نیستم. من متعلق به الله هستم. و به وسیله ی این اتفاقاتی که برام افتاده، دارم بهش رجعت می کنم.

اینها کسانی هستند که: ربّشون بهشون صلوات و رحمت می فرسته. و اینها هستند که: راه برون رفت از اون مشکلات براشون آشکار می شه.

داستان پیوسته ی زندگی ما همینه.