عشق همکلاسی سابقم خیلی اذینم میکنه.چکار کنم؟

[خوش خیال]

سلام به همه ی دوستان.نمیدونم انجمنی که سوالمو مطرح کردم مناسب هست یا نه.ببخشید
فکر میکنم عنوان موضوعم میگه که اصل دردم چیه.
خیلی راه حل ها رو امتحان کردم.درس بیشتر خوندن و ورزش و تفریح و دعا و نماز بیشتر و با توجه تر و ... ولی فایده ای نداشت .نمیتونم فراموشش کنم.و نمیتونم پا پیش بذارم.
روزی نیست که به یادش نباشم.چون فوق العاااااااااده دختر خوبی بود. اگه ازدواج کنه چکار کنم؟همین الان که این جمله رو نوشتم قلبم ناجور داره میزنه.
ممنونم از همه

[mahasty]

عشق همکلاسی سابقم خیلی اذینم میکنه.چکار کنم؟

ازش خواستگاری کنید!

[فدایی یار]

سلام.جالبه این حس هایی که شما داشتی رو من هم یه زمانی داشتم میگفتم اگه اونم منو بخواد و.. اگه دلش با من باشه...اگه ازدواج کنه و..

وقتی خواستگاری کردم دیدم نه اصلا قضیه این طوری نبود ..بعضی وقتا ادم به چیزایی فکر میکنه و.. که بعد ها واقعا افسوس میخوره

اگه شرایط ازدواج رو دارید و واهمه از جواب رد شنیدن ندارید و.. خب خواستگاری کنید یا این وری میشید یا اون وری

اگه هم شرایطشو ندارید و ... فراموشش کنید از این فکر و خیال ها هم بیاید بیرون ...دختر خوب زیاده به شرطی که شرایط ازدواج هم مهیا باشه.

اگه ایشون هم ازدواج کردند برای خوشبختیشون دعا کنید و انشالله شما هم با یه خانم خوب ازدواج کنید.

من دختر های فوق العاده خوب به هر کسی جواب نمیدند منظورم این هست شما نسبت به ایشون شرایط کمتری دارید و ایشون قطعا خواهان بیش تری دارند..پس یا باید در سن بالاتر با خانمی فوق العاده خوب در همین حد ازدواج کنید یا نه توی این سن باید یکم از بعضی معیاراتون کوتاه بیاید.الان زمونه عوض شده پدر و مادرا و دختر خانم ها یه جور دیگه فکر میکنند..دامادی میخوان شرایطش درست باشه و..

[خوش خیال]

ممنون از راهنماییتون.
ولی مشکل اینجاست که میدونم اونم دوستم داره(البته تا یک سال پیش که اینطور بود) اما بخاطر مخالفت خانوادم مجبور شدم قیدشو بزنم. اما روز به روز که میگذره و به خوبی هاش که فکر میکنم (نه که بخوام فکر کنم.ناخودآگاه میاد توی فکرم) بیشتر و بیشتر بهش علاقمند میشم. دیگه واقعا مثل اسب توی گل گیر کردم:(

[arameeshgh20]

سلام داداش
اگه فکر می کنید دوستش دارین و اون هم هنوز دوستتون داره پس براش ارزش قائلین شین سعی کنید با خونوادتون صحبت دوباره ای داشته باشید.. بالاخره خونوادتون دلایلی برای مخالفت دارند و شما هم جوابی برای مخالفت اونا
داداش هیچوقت نباید برای مخالف دیگران حتی اگه اون دیگران خونواده باشن پا بذارین رو چیزی که دوست دارین بلکه باید بخاطر دلایل منطقی این عمل رو انجام بدین.. اگه فکر میکنید حق با خونوادتونه که خب هیچی ولی اگه فکر میکنید ارزششو داره و خونوادتون اشتباه میکنن با ملایمت بشینید اهاشون صحبت کنید از احساستون بگین از احترامی که واسه پدر و مادرتون قائلین ولی دوست دارین شما هم حق انتخاب داشته باشین.. از رفتارای خوب اون دختر خانوم بگین ازشون بخواین که این اجازه رو بدن که دختر رو بشناسن و بعد قضاوت کنن.. یا علی

[داود.ت]

ممنون از راهنماییتون.
ولی مشکل اینجاست که میدونم اونم دوستم داره(البته تا یک سال پیش که اینطور بود) اما بخاطر مخالفت خانوادم مجبور شدم قیدشو بزنم. اما روز به روز که میگذره و به خوبی هاش که فکر میکنم (نه که بخوام فکر کنم.ناخودآگاه میاد توی فکرم) بیشتر و بیشتر بهش علاقمند میشم. دیگه واقعا مثل اسب توی گل گیر کردم:(

مخالفت خانواده یعنی ، دختره بدی باشه
صرف اینکه مامانت از قیافه دختره خوشش نیومده نشان دهنده اینه که بچه ننه هستی ( شرمنده رک می گم )
هنوز برای خودت نمی تونی تصمیم بگیری و فکر این باش که خودت رو اصلاح کنی

[دختر بیخیال]

ولی مشکل اینجاست که میدونم اونم دوستم داره(البته تا یک سال پیش که اینطور بود)

واقعا خوش خیال هستین !

یک سال پیش!!!!!

اصلا معلوم نیست تا حالا این دختر خانوم ازدواج کردن یا نه!
ممکنه حتی در حال حاضر که شما اینجا تاپیک زدین که چطور فراموششون کنین ، ایشون در حال آشنایی با یکی دیگه باشن.
شاید حتی فراموششتون کرده باشن.

حتی ممکنه دیگه وقتی ازشون خواستگاری میکنین شما اون معیارهای لازم و براشون نداشته باشین و جواب منفی بشنوین.

من خودم نسبت به یک سال پیشم بواسطه مطالعاتی که اینجا و سایت های دیگه ای داشتم معیارام کلی تغییر کردن ، ممکنه ایشون هم الان دیگه خیلی تغییر کرده باشن.

حتی وقتی خانواده شما موافق باشن و برن خواستگاریشون ایشون یا خانوادشون ، مخالفت کنن.

و هزار اما و اگر دیگه....

پس بهتره با این فکر و خیالات اینقدر خودتون و اطرافیانتون و اذیت نکنین .


اگه شما میخواین مطمعن بشین بهتره از طریق خانواده اقدام کنین و برین خواستگاریشون !

اول ببنین دلیل خانوادتون چیه؟
اگه میخواین ، میتونین اینجا هم مطرحشون کنین تا دوستان بتونن راهنماییتون کنن از راه درست و منطقی راضیشون کنین .
یا میتونین ببرینشون پیش یک مشاور و از اونها بخواین قانعشون کنن.

ولی بنظرم اگه دلیل خانوادتون منطقیست نه غیر منطقی بهتره به حرفشون گوش کنین چون خانواده صلاح فرزندشونو بهتر میدونن ، توجه داشته باشین که اونها باتجربه تر هستن.

تازه همین مخالفت خانواده حتی غیر منطقیش هم خیلی مسله مهمی هست، همینجا تاپیک هایی داریم که خانواده دوطرف یا یکی از طرفین مخالف ازدواج بودن پسر و دختر بی توجه به این قضیه ازدواج کردن، و بعد از اینکه اون عطش عشق و علاقه آتشینشون فروکش کرد، تازه دخالت های خانواده هاشون شروع میشه و چشم ها رو مخالفت ها باز میشه.

مییتونین تاپیک هاشونو با یک سرچ ساده پیدا کنین و ببینین چقدر هردو طرف عذاب میکشن. اکثرا هم دختر هستن که آسیب بیشتری میبینن.

پس بدونین شاید با پافشاری یا اصرار بیشتر شما خانوادتون موافق باشن و برن خواستگاری اما از اونطرف هم مطمعن باشین اگه دختر خوب و عاقلی باشه این مخالفتو میبیننه و جواب باب دلتون و بهتون نمیده ، اگه هم نبینه و به ازدواج برسین ،چقدر میتونین تضمین بدین مخالفت خانوادتون مانع خوشختی اون دختر نشه؟؟
(شما میخواین خوشبختش کنین نه اینکه بدبختشون کنین درسته؟)

اما بخاطر مخالفت خانوادم مجبور شدم قیدشو بزنم

ببنین شما یکبار بخاطر خانوادتون تصمیم گرفتین رهاشون کنین.
حالا من نمیدونم بهشون ابراز علاقه کرده بودین خواستگاری کرده بودین ، ایشون اصلا میدونستن که شما به هدف ازدواج میخواستینشون یا نه.

اما اینو بدونین که وقتی یکبار بخاطر خانوادتون اینکارو کردین دیگه بعد ها چه تضمیمینی وجود داره حتی اگه باهاشون ازدواج هم کردین بخاطر خانوادتون و تصمیماتشون طلاقش ندین؟؟

اصلا شاید اون بنده خدا تا حالا فکر کرده باشه شما به هدف ازدواج نمیخواستینش ، و هدفتون چیز دیگه ای بوده و مخالفت خانواده هم بهانه بوده.

همین جا من تاپیک هایی خوندم که دختر خانوم تاپیک زدن که آقا پسری به قصد ازدواج ابراز علاقه کردن بعدش بخاطر مخالفت خانواده که باید از اول در نظر میگرفتن که حالا بنا بدلایلی اینکارو نکردن، دختر خانوم رها کردن ، بعد برخی کاربران بهشون میگفتن اگه پسری دختری و بخواد تمام تلاششو میکنه و به این راحتی رها نمیکنه، یا اینکه این قضیه محالفت خانواده بهانه اسو.... دختر هم این ها رو باور میکرد و سعی میکرد فراموش کنه و فکر میکرد شاید پس همه اینها یک بازی بوده فقط برای وقت گذرونی و هدف ازدواج بهانه بوده.

روزی نیست که به یادش نباشم.چون فوق العاااااااااده دختر خوبی بود. اگه ازدواج کنه چکار کنم؟همین الان که این جمله رو نوشتم قلبم ناجور داره میزنه.

فکر نمیکنین خیلی دیگه احساسی دارین تصمیم میگیرین؟

اولا دختر خوب همین یک دونه نیست خیلی هم زیاد هستن من یک عالمه دختر فوق العاده خوب میشناسم پس زیادن.
شما میتونین دختری و انتخاب کنین که هم خانوادتون بپسندن هم مورد قبول شما باشن.

اینطوری نه شما نه اون دختر خانوم نه خانواده هاتون اذیت میشن.

شما معیاراتونو بنویسین و بدین به خانوادتون و ازشون بخواین دختری با این مشخصات براتون پیدا کنن.
بالاخره دختری که شما مد نظرتون هست چه بسا بهتر میتونین پیدا کنین.

انشالله ازدواج موفقی هم داشته باشین. هم شما و هم اون دختر خانوم هردو بتونین همسری و انتخاب کنین که شایسته و لیاقت هردوتونو داشته باشه.

اصلا شما از کجا میدونین شناختتون در مورد اون خانوم کامل و درسته؟ فقط در غالب یک همکلاسی دیدینشون و به شناخت رسیدین؟از تجربه خودم و تاپیک هایی که اینجا خوندم واز اطرافیان شنیدم ؛ متوجه شدم که در غالب یک همکلاسی نمیشه همسر آینده رو انتخاب کرد و به اون شناخت لازم برای ازدواج رسید.

ازدواج که به این راحتیا نیست، اصلا تو این دوره زمونه کسی و نمیشه راحت شناخت.

به شخصه به خودم ثابت شده که یک همکلاس خوب یا یک همکار خوب لزوما نمیتونه یک همسر خوب هم باشه.

چون محیط های شناخت و وظایف و نقش ها خیلی باهم متفاوته ! همکلاس خوب فقط فقط یک همکلاس خوبه! شاید بتونه یک همسر خوب هم باشه اما این شاید تا حتما خیلی فاصله داره!

[خوش خیال]

سلام داداش
اگه فکر می کنید دوستش دارین و اون هم هنوز دوستتون داره پس براش ارزش قائلین شین سعی کنید با خونوادتون صحبت دوباره ای داشته باشید.. بالاخره خونوادتون دلایلی برای مخالفت دارند و شما هم جوابی برای مخالفت اونا
داداش هیچوقت نباید برای مخالف دیگران حتی اگه اون دیگران خونواده باشن پا بذارین رو چیزی که دوست دارین بلکه باید بخاطر دلایل منطقی این عمل رو انجام بدین.. اگه فکر میکنید حق با خونوادتونه که خب هیچی ولی اگه فکر میکنید ارزششو داره و خونوادتون اشتباه میکنن با ملایمت بشینید اهاشون صحبت کنید از احساستون بگین از احترامی که واسه پدر و مادرتون قائلین ولی دوست دارین شما هم حق انتخاب داشته باشین.. از رفتارای خوب اون دختر خانوم بگین ازشون بخواین که این اجازه رو بدن که دختر رو بشناسن و بعد قضاوت کنن.. یا علی

سلام. نظرت خیلی بهم انرژی داد.ممنون
راستش من دو ساله که دارم با خانوادم از خوبیاش میگم.
دو سال پیش به طور اتفاقی مجبور شدم به اون دختر بگم که نظرم در موردش چیه.و خب بعدش با خانوادم مطرح کردم.اما اونها از همون اول مخالف بودن.و دلیلشون هم همسن بودن و عدم داشتن کار و نرفتن سربازی و داشتن درس و این چیزا بود.بعد از یک سال تلاش که نتیجه ای نگرفتم از صحبت با خانواده و اینکه اون دختر نظرش به موافقت خانواده بود مجبور شدم مسله مخالفت رو باهاش مطرح کنم و قیدشو بزنم.
اما توی این یک سالی که گذشت از این موضوع من بازم باهاشون صحبت کردم اما دلیل مخالفتشون پابرجاست. رفعش هم چیزی نیست که من دوروزه بتونم حلش کنم.بخاطر شرایطم حداقل سه تا چهار سال وقت میبره. من هم نمیتونستم و نمیخواستم که فرصت های زندگیه اون دختر رو بگیرم و 4 5 سال الاف خودم کنم.

- - - Updated - - -

مخالفت خانواده یعنی ، دختره بدی باشه
صرف اینکه مامانت از قیافه دختره خوشش نیومده نشان دهنده اینه که بچه ننه هستی ( شرمنده رک می گم )
هنوز برای خودت نمی تونی تصمیم بگیری و فکر این باش که خودت رو اصلاح کنی

انصافا دیگه بچه ننه نیستم ولی هر تغییری میکنم تا راضی بشن فایده نداره.دلیل مخالفتشون رو توی پست قبلم گفتم. واقعا شرایط طوری نیست که بتونم اون کاری که اونا میخوان رو سریع انجام بدم تا موافق بشن.حتی یک کار نیمه وقت ساده هم پیدا کردم و انجام دادم که با اینکه خیلی از درس عقب انداختم و درامدی هم نداشت ولی بزرگش کردم جلوی خانوادم که همه چیز خوبه و مشکلی به وجود نیاورده و ... ولی بازم فرقی نکرد نظرشون. منم نمیخوام با رفتارای بچگانه نظرشون مثبت بشه.چون اون دختر هم نمیخواست.و اصلا درست هم نیست.

[دختر بیخیال]

انصافا دیگه بچه ننه نیستم ولی هر تغییری میکنم تا راضی بشن فایده نداره.دلیل مخالفتشون رو توی پست قبلم گفتم. واقعا شرایط طوری نیست که بتونم اون کاری که اونا میخوان رو سریع انجام بدم تا موافق بشن.حتی یک کار نیمه وقت ساده هم پیدا کردم و انجام دادم که با اینکه خیلی از درس عقب انداختم و درامدی هم نداشت ولی بزرگش کردم جلوی خانوادم که همه چیز خوبه و مشکلی به وجود نیاورده و ... ولی بازم فرقی نکرد نظرشون. منم نمیخوام با رفتارای بچگانه نظرشون مثبت بشه.چون اون دختر هم نمیخواست.و اصلا درست هم نیست.

جناب خوش خیال گرامی

این همه شما دارین تلاش میکنین، بخاطر اینکه خانواده راضی بشن، حالا نمیشن دلیلشون برای خودشون محترمه !

اما ترس من از اینه که شما انگاری کامل از جانب اون دختر مطمعن هستین و فکر میکنین فقط مخالفت خانوادتون مطرحه.
اگه کلی تلاش کردین و از آخر خانواده راضی شدن، حالا خوبه ها این تغییرات به ضررتون نیست هرچند اگه بخاطر اون دختر باشه اما بسود آینده خودتون هم هست.

اما شما متوجه هستین که اگه اینکارو بکنین و از آخر برین خواستگاری اون دختر و اون دختر جواب رد بشما بدن ، شما چقدر ضربه میخورین؟؟

چقدر از جانب اون دختر مطمعن هستین؟

بنظرم درسته اولش شما احساسی تصمیم گرفتین و به اون دختر گفتین بدونی که نظر خانواده رو در نظر بگیرین، اما حداقلش اینه که هرچند دیر اما آخرش تصمیم درستی گرفتین و رابطه رو قطع کردین.

و به اون دختر فرصت دادین تا عاقلانه تصمیم بگیره و جلوی احساساتشو بگیره.

اما خودتون دارین احساسی پیش میرین و جلوی احساساتون و هنوز نتونستین بگیرین.
این احساسات فردا بخودتون و آیندتون ممکنه صدمه بزنه! حواستون که هست وقتی از یک دختر خواستگاری میشه اون دختر میتونه هم جواب منفی بده هم مثبت!


من احساس میکنم شما خیلی دارین احساسی پیش میرین!متاسفانه

من فکر میکنم شما واقعا خیلی خوش خیالین، حالا بی خیالی هم خوب نیست!
بنظرم نه خوش خیالی خوبه نه بی خیالی باید حد وسطش و انتخاب کرد.

[خوش خیال]

اصلا معلوم نیست تا حالا این دختر خانوم ازدواج کردن یا نه!
ممکنه حتی در حال حاضر که شما اینجا تاپیک زدین که چطور فراموششون کنین ، ایشون در حال آشنایی با یکی دیگه باشن.
شاید حتی فراموششتون کرده باشن.

نه هنوز ازدواج نکرده.اون هم درسش زیاد بوده توی این یک سال و وقت این کارو نداشته و میدونم که نکرده.اگر ازدواج میکرد که شرایطم عوض میشد.

اول ببنین دلیل خانوادتون چیه؟

دلیل مخالفتشون رو گفتم در پست های قبل. واقعا اگر کسی براش راه حلی داره بگه که منو نجات بده که یه عمر دعاش میکنم

اصلا شاید اون بنده خدا تا حالا فکر کرده باشه شما به هدف ازدواج نمیخواستینش ، و هدفتون چیز دیگه ای بوده و مخالفت خانواده هم بهانه بوده.

همین جا من تاپیک هایی خوندم که دختر خانوم تاپیک زدن که آقا پسری به قصد ازدواج ابراز علاقه کردن بعدش بخاطر مخالفت خانواده که باید از اول در نظر میگرفتن که حالا بنا بدلایلی اینکارو نکردن، دختر خانوم رها کردن ، بعد برخی کاربران بهشون میگفتن اگه پسری دختری و بخواد تمام تلاششو میکنه و به این راحتی رها نمیکنه، یا اینکه این قضیه محالفت خانواده بهانه اسو.... دختر هم این ها رو باور میکرد و سعی میکرد فراموش کنه و فکر میکرد شاید پس همه اینها یک بازی بوده فقط برای وقت گذرونی و هدف ازدواج بهانه بوده.

دقیقا یکی از بزرگترین مشکلات منم همین چند جمله ی شماست.(جدای از مشکل خانواده)
اگر اون همچین فکری بکنه چی؟اون تنها دختری بود که من در طول دوران زندگیم حتی بیش از چند ساعت حرف زدم.البته من هم برای اون اینطور بودم. و اینکه اون همچین فکری درمورد من بکنه خیلی اذیتم میکنه.
توی تاپیک اولم گفتم که بعد یکسال دارم بیشتر از قبل بهش علاقمند میشم.چون دارم خوبیاشو میبینم.قبلا که میدیدمش شاید بیشتر احساسی بوده و زیاد به معیارامو ... توجه نداشتم. اما الان که دیگه خیلی وقته ندیدمش و رفتار ها و حرف ها و برخورد هایی که ازش دیدم توی محیط ها و شرایط مختلف داره یادم میاد باعث میشه بهتر بفهمم که کی بود.

درسته که دختر خوب زیاده.اما اون یک فرشتس. یه راهی که جدیدا پیدا کردم اینه که به این یقین برسم که من براش کمم که خدا نمیخواد این شرایط جور بشه.هیچ چیز که بی حکمت نیست. اینم حتما از اون حکمت هاست.

اصلا شما از کجا میدونین شناختتون در مورد اون خانوم کامل و درسته؟ فقط در غالب یک همکلاسی دیدینشون و به شناخت رسیدین؟از تجربه خودم و تاپیک هایی که اینجا خوندم واز اطرافیان شنیدم ؛ متوجه شدم که در غالب یک همکلاسی نمیشه همسر آینده رو انتخاب کرد و به اون شناخت لازم برای ازدواج رسید.

ازدواج که به این راحتیا نیست، اصلا تو این دوره زمونه کسی و نمیشه راحت شناخت.

به شخصه به خودم ثابت شده که یک همکلاس خوب یا یک همکار خوب لزوما نمیتونه یک همسر خوب هم باشه.

چون محیط های شناخت و وظایف و نقش ها خیلی باهم متفاوته ! همکلاس خوب فقط فقط یک همکلاس خوبه! شاید بتونه یک همسر خوب هم باشه اما این شاید تا حتما خیلی فاصله داره!

این صحبت شما در شرایطی که یک شناخت ظاهری و سطحی باشه درسته.
اما من بعد 3 سال مشاهده و یک سال فکر و بررسی و مقایسه به این نتیجه رسیدم که فرشتس. حداقل با این دید که شاید خوب نبوده نمیتونم خودمو راضی کنم. رشته ای که من دارم طوریه که باید بتونم سریع آدما رو بشناسم و بفهمم وجودشون چیه. دیگه اون که بعد از این همه سال شناختش اصلا کاری نداره.
ممنون از نظر مفیدتون.