آخر عاقبت زنان مطلقه چی میشه؟

[مسافر کوچولو]

سلام.من 30سالمه و5سال پیش ازدواجی داشتم که به دلیل رفتارهای غیرقابل تحمل همسرم(کتک کاری و بیرون کردن از خونه) مجبور شدم ازش جداشم.الآن 1/5از طلاقم میگذره وثمره این ازدواج ناموفق 1دختر 2 ساله است.که وقتی بدنیا آوردمش وقتی هنوز بیهوش بودم ازم جداش کردن و تاحالا ندیدمش.خیلی برای حفظ زندگیم تلاش کردم.خیلی تحقیرها وحقارتهارو از شوهرم و خونوادش تحمل کردم.خیلی سختی کشیدم ونتیجه این تحمل کردنها بدنیا آوردن این طفل معصوم شد. ،تو اینترنت که به مطالب ناامید کننده درباره مشکلات و سخت بودن ازدواج مجدد برای زنان مطلقه برمیخورم؛واقعا ناامید میشم.
ولی آیا همه چی برای ما تموم شدس؟برای زنانی مث من که آخرش از ترس آبروم و جونم به طلاق راضی شدم آینده ای وجود نداره؟

[khaleghezey]

درود بانو

این چه حرفیه شما میزنید.شرایط سختی دارید درسته ولی خواهشا ناامید نباشید بانو

ببخشید دیگه باید برم دیر شده یکم.

الان وضعیت بچه های شما چطوریه؟
کجا ساکن هستید؟
منبع درآمد دارید یا جایی مشغول به کار هستید؟و یا امکان شاغل شدن دارید؟
و در آخر اینکه آیا خواستگار دارید برای ازدواج مجدد یا نه اینکه برای بعدها این مسئله را بیان کردید؟

[m.reza91]

سلام
متاسفانه این بر میگرده به فرهنگ غلطی که توی جامعه ی ما متداول شده و از نظر من کسانی که دارند این فرهنگ رو اجرا میکنند یه سری عقب مونده ی ذهنی هستند و واضحه که نمیشه انتظار بیشتری ازشون داشت. تغییر این فرهنگ احتیاج به همراهی کل جامعه داره و تا کل مردم نخواند نمیشه کاری کرد. تا وقتی کلماتی مثل زن مطلقه ،دست دوم ،بیوه و... وجود داره قلب من به درد میاد. کاری از دستم بر نمیاد ولی ابراز همدردی من رو بپذیرید. متاسفم که قدرتی برای تغییر این وضعیت ندارم. ولی یادتون باشه شما خدا رو هم دارید .
در خصوص دخترتون این ماده از قانون مدنی کشور از شما حمایت میکنه :
(
ماده 1169 : برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.
تبصره - بعد از هفت سالگی در صورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخيص دادگاه می باشد .
)
موفق باشید.

[meinoush]

عزیزم هیچ ربطی نداره که مطلقه باشی یا نه. مهم اینه که الان درساتو گرفته باشی سیاست داشته باشی و مدیریت کنی زندگیتو. وگرنه موفقیت چه ارتباطی داره به اینکه ادم مجرد باشه یا نباشه؟ هیچی. مهم شخص خودتی. الان شروع کن روی خودت و روحیاتت کار کن. اگه می تونی روانشناس یا مشاوره هم برو که تحت نظر باشی خیلی بعد از جدایی بهت فشار نیاد . بعدم هیچوقت فکر نکن چیزی شده. تو یه زندگی مشترک داشتی 5 ساله تموم شد حالام داری زندگی خودتو می کنی. اگه هم خواستی با هر کسی که اونم خواست و صلاح هم دونستی ازدواج می کنی. اصلا به خودت این حرفا رو نزن. من مجرد بودم 6 سال عمرم هیچ کاری نکردم. هیچ ربطی نداره. تو شخص مستقلی هستی یه انسان واحد و یکتا و کاملی. هیچ مشکلی هم نیست. خودت با گذشته ات کنار بیا و اصلا نذار چیزی اذیتت کنه. بقیه اشم زندگی ایه که جلوی روته. موفق باشی.

[مسافر کوچولو]

باتشکر از شما دوستان عزیزم.
من شاید سرجمع 1سال با اون آدم بصورت مفید زندگی کردم.چون همیشه به بهانه های مختلف با حرف وحدیث دیگران؛با حرفهای دیگران و...منو باکتک کاری از خونه بیرون میکرد.تا اینکه وقتی جنسیت بچه مشخص شد وبهش گفتم؛منو جلوی در خونمون زدو وقتی پدرم دید باهاش برخورد کرد و ازمن خواست که دیگه به اون زندگی برنگردم.باور کنین بارها بخاطر اینکه می خواست منو از خونه بیرون کنم ومن مقاومت کردم؛ازش کتک خوردم.
بعد ازینکه به خونه پدرم برگشتم تا 1/5 ازش جدا نشدم تا شاید فرجی بشه.اما اتفاقی نیفتاد تا اینکه از اطرافیان و دست آخر از وکیلش خبر رسید که ازش جداشم.ودر بهمن 91 درست در روز تولدم بصورت رسمی ازهم جداشدیم.من الآن شاغلم.البته درآمدم زیاد نیست اما خداروشکر که مشغولم.باخانوادم زندگی میکنم.
متاسفانه فعلا خواستگار خاصی ندارم.و این موضوع بیشتر ناراحتم میکنه.فک میکنم مثل یک دستمالی که باهاش دستشونو پاک میکنن و میندازنش دور؛باهام رفتار شده.
درمورد بچه هم قبل از بدنیا اومدنش با صلاحدید خونواده و البته نظر موافق خودم تصمیم گرفتم که اگه همسرم دنبال من نیومد و فقط بچه رو خواست؛بچه رو بهش بدم.تا اون طفل معصوم این وسط ضربه نبینه.حداقل الان اون مادر نداره ولی اگه میگرفتمش ؛نه مادرداشت و نه پدر وآواره میشد.

[negar1987]

شما اگه زندگی رو فقط توی ازدواج کردن و همسر داشتن ببینید حتما خیلی اذیت میشید
ولی دیدتونو وسیع تر کنید
زندگی که فقط ازدواج نیست. هست؟ من زن های تحصیلکرده و زیبا و پولداری رو میشناسم که با وجود خواستگارای فراوون هیچوقت ازدواج نکردن و خیلی هم از زندگیشون لذت میبرن
به نظر من هدفتو بزار پیشرفت و لذت بردن از زندگی
به کارهای مورد علاقه ت که هیچوقت سراغشون نرفتی بپرداز. دنبال کار و درامد مستقل باش. مسافرت برو و...
اگه خواستگار خوب و لایق و شایسته و بدرد بخور گیرت اومد درموردش فکر کن و اگه برات مناسب بود ازدواج کن
در غیر این صورت چیزی رو از دست ندادی. مطمئن باش

[toojih]

سلام خانم مسافر کوچولو، چقدر خوب که یک بچه داری. احساس پدر یا مادر بودن باید حس خیلی خوبی باشه مخصوصا که بچه ات دختر باشه و مخصوصا حس مادر بودن که دیگه باید خیلی قوی تر باشه.

من هم یکسال هست که طلاق گرفتم و الان راستش کمی بهتون حسودیم شد که بچه دارین. فقط بعضی چیزها رو توی نوشته هاتون نمیفهمم.

من فراوان سراغ دارم دخترهایی که دوباره ازدواج های موفق داشتند ولی اصلن برام سوال شد که چرا فکر میکنین باید حتما ازدواج کنین؟ من که مرد هستم بایدی برای خودم نمیبینم. یعنی اگه مورد مناسب پیدا کنم دوباره ازدواج میکنم وگرنه نمیخوام دوباره فشار یک زندگی متاهلی ناموفق رو تجربه کنم.

من فکر کنم که کمی نگاه تون به طلاق بد و به نظرم نادرسته. شما 1.5 سال بدون هیچ رابطه ای با وجود رفتارهای بد گذشته اش ولی به امید برگشتش ازش جدا نشدین؟! به نظرم کمی به خودتون سخت میگیرین.

خدا رو شکر شاغل هم که هستین. حالا که زندگی متاهلی براتون سخت بوده باید از این طلاق تون لذت هم ببرین. چه نیازی به شوهر؟ اصلن چه نیازی به همسر وقتی میخواد بجای دادن آرامش، آرامش رو از آدم بگیره. تازه من اصلن برام سوال شد که اگه مشکل مالی ندارین چرا سعی نکردین حضانت فرزندتون رو بگیرین.

من راستش شرایط شما رو خیلی بد ندیدم و هنوز متوجه نشدم چرا این دوره اینقدر براتون سخته. به نظرم رسید که احتمالا مشکلات دیگری شاید الان توی زندگی تون دارین. اگه دوست داشتین در موردش صحبت کنین.

[مسافر کوچولو]

سلام.
دوستان من الآن مشکل خاصی تو زندگیم ندارم.پدر و مادر و خانواده واقوام و دوستانی که واقعا دلسوز و حامی من بودن وتابحال ازهیچکدومشون حرف ناراحت کننده ای بابت جداییم نشنیدم
وخدارو ازین بابت شاکرم.
اما راستش چند روزی بعداز جداییم آقایی که مجرد بودن و پیششون کلاس میرفتم ؛ازم خواستگاری کردن و من هم در همونجا بهشون موضوعو گفتم.ولی ایشون عنوان کردند که مشکلی با این موضوع ندارند.ولی بعد از مدتی بامخالفت شدید خونوادشون مواجه شدند.و وقتی این موضوعو بامن عنوان کردند؛من خیلی ازاین طرز فکر متحجرانهخونوادش ناراحت شدم.و متاسفانه تو جامعه خیلیا مثل اونا فک میکنن.
من میدونم که باید روی اعتمادبنفسم کار کنم.و باید روی این الگوی ذهنی غلط که به هر قیمتی باید ازدواج کرد واگه ازدواج نکنی یا جدا بشی پس جایی تو اجتماع نداری باید کار کنم.اما نمیدونم چجوری.
دوستان لطفا اگه سایتی یا مقاله ای که درمورد مشکلم بتونه بهم مشاوره بده وکمکم کنه ؛بهم معرفی کنید.
متشکرم
پیروز باشید

[فرهنگ 27]

هدفتو از این تاپیک مشخص کن،آیا می خوای مباحثه در مورد طلاق و ازدواج

مطلقه ها داشته باشی؟یا در مورد ازدواج خودت راهنمایی می خوای؟

عنوان فعلی دعوت به مباحثه است.

[paniz93]

مسافر کوچولو همین الان بلند شو و برو دو رکعت نماز شکرانه بخون به خاطر اینکه خونواده ای داری که پشتت هستن خیلیا الان توی دنیا هستن که حاضر زندگی فلاکت بارشونو فقط به خاطر اینکه پدر مادرشون پشتشون نیستن ادامه بدن
منم به تازگی نامزدیم بهم خورده از اون روز حس آزادی رو بیشتر احساس میکنم و یکی از مهمترین دغدغه هام کم شده بیشتر به هدفای دیگه زندگیم فکر میکنم درسته به ازدواجم فکر میکنم اما نه به عنوان تنها هدفم فکر میکنم آدمایی که جدا میشن روی مسئله ازدواج مجدد خیلی حساس میشن دلیلشم اینه که چون تجربه اونا از زندگی مشترک ناموفق بوده میخوان به همه ثابت کنن که این یکی تجربه کاملا موفق فک میکنم یه درصد زیادی از آدمایی که ازدواج مجدد انجام میدن توی ازدواج دومشونم دچار اشتباه میشن و دلیل اون هم همین مسئله هست که ذکر کردم
مسافر جان یه دفتر انتخاب کن و بشین تمام حرفایی که مدت هاست رو دلت مونده رو توش بنویس همه ظلم هایی که بهت شده همه غروری که ازت شکسته شده و ... وقتی حرفای دلتو کامل نوشتی اون دفتر از بین ببر و همه آدمایی که اذیت کردنت تک تک ببخش و واگذارشون کن به خدا نه به خاطر اینکه لایق بخششن بلکه به خاطر اینکه تو لایق آرامشی حس نفرت از این آدما این آرامشو ازت میگیره بدون هیچی مهمتر از آرامش روحیت نیست
موفق باشی