توي اين شرايط استعفا بدم يا ادامه ؟

[akasha]

سلام دوستان سال نو همتون مبارك باشه . در سال جديد روحيه ام خيلي بهتر شده ولي يك مشكل بزرگي برام پيش اومده كه حسابي داغونم كرده خواهش مي كنم بهم كمك كنين .من يك دختر 10 ماه دارم كه خيلي بهش وابسته هستم كساني كه در جريان مشكلات قبلي من هستن مي دونن اين دختر همه زندگي منه. بعد از اينكه مرخصي زايمانم تمام شد مادرم از دخترم نگهداري مي كرد البته مسافت ما خيلي از هم دوره و بنده خدا چون تو جريان زندگي من بود خودش صبح ها مي امد خانه ما و تا من از سر كار بيام از دخترم نگهداري مي كرد . شب عيد لگن مادرم شكست و ان بنده خدا هم استراحت مطلق شد . نمي دانيد توي اين چند روز از 16 فروردين من چي كشيدم ،له شدم .چون كسي نيست كه از دخترم نگهداري كنه . من از سر كار مي رم خانه مادرم خواهرم كه خودش هم بچه 3 ساله داره توي اين چند روز خانه مامانم هست و از بچه من هم نگهداري مي كنه و پنج شنبه ها مي ره خانه خودش ولي اون هم ديگه خسته شده . حق هم داره خودش زندگي داره و يك پسر فوق العاده شيطان . همين كه بتونه اون را جمع كنه هنر كرده . خانه مادرم به خاطر بيماريش هميشه پر از مهمان هست و مهمانداري هم به اين مشكلات اضافه شده . روال زندگي اونها كاملا با من فرق داره تازه ساعت 11 شب مي خوان فيلم ببينن و بچه من هم ساعت 10 بايد بخوابه اون هم توسكوت مطلق ولي خانه مادر من هيچ وقت سكوت نيست . البته مادرم با واكر كم كم مي تونه راه بره و كمي از عهده كارهاي خودش بر مي اد ولي خواهرم به خاطر بچه من مجبوره بياد اونجا و همسرش هم كم كم داره شاكي مي شه . حالا بماند كه من خودم چقدر خسته مي شم به خدا تو اين چند روزه 10 ساعت نخوابيدم .همسرم را هم كه نمي بينم به عبارتي دختر من نه مادر داره و نه پدر . من هم مي رسم خانه مادرم بايد در حال مهمان داري و شست و شو باشم . تصميم گرفتم استعفا بدم چون مادرم حتي اگر خوب هم بشه ديگه نمي تونه بياد خانه ما . ولي همه مي گن حيفه . خواهرم مي گه من نمي دانم تو به چه اميد ي مي خواي اين كار را بكني . راست هم مي گن همسر من بيكاره . الان دو ماه صبح تا شب تو پاركينگ خانه در حال درست كردن ماشينشه كه بفروشه ( اشتباه نكنيد ماشينش خراب نيست اون داره وسواس به خرج مي ده ان قدر اين ماشين را سابيده كه از حالت اولش هم تميزتر شده كلي وسيله اختراع كرده كه باهاش ماشين را تميز كنه ) ما هيچ منبع در امدي هم نداريم فقط پدر شوهرم ماهي 400 تومان به ما مي ده كه اون هم هميشه توسط خود همسرم خرج مي شه . بچه كوچك را هم كه مي دانيد چقدر هزينه داره .واقعا در مانده شدم كارم را هم دوست دارم . در امدم ماهي 1 تومن مي شه . كارم تو يكي از بهترين شركت هاي ايرانه . ولي دخترم اوارست . مادرم مي گه من خوب مي شم بزارش پيش من ولي مگه مي شه همسرم چي پس. مي گه به اين همسر اميدي نيست اگر جدا بشي يك زماني مي خواي چكار كني ( اخه ان قدر در دعواها حرف جدايي زده شده كه بي چاره فكر اينده را مي كنه البته حق هم داره) .در مانده شدم بچه ها . هر روز با گريه از خانه مادرم مي ام وقتي مي بينم دخترم بيدار شده و اواز مي خونه و همه بهش مي گن هيس بخواب ساكت باش فلاني خوابه . همش مي گم به من چه خرج زندگي را بدم ولي وقتي فكر بي پولي را مي كنم نمي دانم . به هيچ وجه هم حاضر نيستم مهد كودك بزارم چون در اون صورت خودم رواني مي شم .به من بگيد چكار كنم؟

[zendegiye movafagh]

سلام
امکانش نیست تا وقتی مادرت بهتر میشه مرخصی بگیری ؟
یا مثلا فقط دو ماه مهدکودک بزاریش ؟
یا اصلا اگه همسرت خونه هست ازش مراقبت کنه ؟

[بی نهایت]

وظیفه شما درآمد زایی نیست. وظیفه مهم شما اینه که یک همسر خوب و یک مادر خوب باشید.

این نمونه حمایت ها از همسرتون تنها اون را بی مسوولیت تر می کنه.

انرزی تون را صرف برطرف کردن مشکلاتتون در زندگی زناشویی تون کنید.

چون با تمام وجود شرایطی شبیه شما رو لمس کردم و در نهایت اولویت را به زندگی ام دادم ونه تنها کارم رو بلکه شهر و دیارو خانواده ام را رها کردم و با حقوق همسرم که نصف در امد من هم نبود دارم در غربت زندگی می کنم.

از آینده هیچ کس خبر نداره.

پس فکر طلاق و ما وقع را از ذهنتون خارج کنید.

بیشتر به سازندگی فکر کنید.

[akasha]

ممنون عزيزم از اينكه بهم كمك مي كني . مرخصي صحبت كردم كه يك سال بهم بدن ولي به هيچ وجه امكانش نيست اخه حتي اگه مادرم خوب هم بشه ديگه نمياد خانه ما مي گه تو بيا 5 روز هفته را اينجا و اخر هفته برو خانه تان ولي اخه اين كه زندگي نمي شه. همسرم شايد يكي دو روز نگه داره ولي من مي ترسم زياد ادم مسئوليت پذيري نيست وقتي خوابش مي بره دنيا را اب هم ببره بيدار نمي شه . اون مي گه كاره تو كاره كار من كار نيست ( فكر كنيد كار برق انداختن ماشينش را با كار من مقايسه مي كنه) .مهد به هيچ وجه حاضر نيستم . يك بچه 10 ماهه را بزارم مهد خدا را خوش مي اد؟ درمانده ام . درمانده

[نازنین2010]

سلام
چرا با شوهرت در این مورد حرف نمی زنی؟
همه این مشکلاتی که اینجا نوشتی را چرا بهش نمی گی(البته یه مقدار سانسوری هم داره)
ازش نخواه که بچه را نگه داره بهش بگو من نیاز به کمکت دارم نمی دونم با این وضع چه کار کنم بهتره ؟ (حدس میزنم خودش پا پیش بذاره و بگه که من نگهش میدارم)
و مطمئن باش کوتاهی نمیکنه بالاخره پدره دیگه
نمی تونی مرخصی یه ساله یا 6 ماهه بگیری ؟

[S.H.I.D.E.H]

به نظرم شما اشتباه بزرگی می کنی که سر کار می روی
بدیهی است که مرد باید نان آور باشه. فوقش چند ماه سختی می کشید . ولی مطمئنا از شرایط فعلی بهتر خواهد بود. بگذار شوهرت وظیفه اش رو درک کنه و مسوولیت لازم رو بر عهده بگیره

[akasha]

ممنون بي نهايت عزيز . اخه وقتي هيچ در امدي نيست به چي فكر كنم . مي ترسم تنش و درگيري و استرسم در ان شرايط بيشتر از قبل بشه .همه مي گن تحمل كن . دخترم دو سالش كه بشه مي ره مهد . مادرم مي گه همون بهتر كه خونه نباشي كه همش درگير باشين با هم . ولي من اين زندگي را دوست ندارم از طرفي هم اميدي به همسرم ندارم .
ممنون نازنين عزيز . باهاش حرف زدم و گفتم كه چقدر از اين شرايط زجر مي كشم .گفتم حتي اگر من جاي تو بودم توي پيك موتوري كار مي كردم( همسرم تحصيلات دكترا داره ) ولي حاضر نبودم زن وبچم اين قدر زجر بكشن.اون مي گه من نگه مي دارم ولي چند روز چون من هم براي خودم كار دارم ( گفتم كه مي گه كار تو كاره كار من نيست ؟ خندم مي گيره وقتي اين را مي گه واقعا موندم چطوري روش مي شه اين را بگه ) اون مي گه دو حالت داره يا تو افراطي دخترمان را دوست داري كه اين باعث دوري از من و به راه نادرست رفتن من احيانا مي شه يا يك سرگرمي ديگه داري كه من نمي دانم و به خاطر اون مي ري خانه مادرت . هميشه تحليل هاش توي شرايط سخت سمت و سو بدبيني داره .مي ترسم به اين ادم اعتمادي نيست به اينده زندگيم زياد اميد ندارم

[zendegiye movafagh]

ولی در نهایت باید زندگیت ر با همسرت درست کنی
اول اینکه اصلا نا امید نباش
بهش توجه بیشتر کن
سعی کنید با همفکری هم شغلی که بهش علاقه داره رو ایجاد کنه
بهش اعتماد کن
احتمالا از طرفت شما سردی دیده که میگه سرگرمی جای دیگه ای داری
سعی کن کمتر از مادرت یا خانوادت کمک بگیری و با محبت از همسرت بخواه که کمک کنه . از واژه های منفی استفاده نکن مثلا به جای اینکه بگی من ازین شرایط زجر می کشم بگو من دوست دارم تو این طوری باشی و توقعت رو بگو یا بگو وقتی اینکارو می کنی منو خیلی خوشحال می کنی
هدف یه چیزه ولی طرز بیان موضوع خیلی مهمه

[fariba s]

سلام دوست عزیزم

واقعاً از خداوند برات آرامش آرزو می کنم.

یکی از همکارام بعد از 6 ماه مرخصی زایمان که به شرکت برگشت نوزادش رو توی مهد گذاشت(سه سال قبل) و بچه اش همیشه مهد میمونه و همکارام فوق العاده از وضعیتش راضی هست فکر می کنم اگر شما هم یه مهد خوب پیدا کنید راحت می تونید کودکتون رو اونجا بذارید(البته قبلش حتماً پرستار ،مهد و جایی که کودکتون میمونه رو چک کنید)

دوستم اینقدر سخت نگیر انقدر انرژی منفی به خودت نده و البته مسئولیت به همسرت بده و روابطتون رو سعی کن اصلاح کنی دوستم به زندگی فکر کن به روزهای خوب که به زودی برات پیش میاد نه به طلاق و ....

موفق و پیروز باشید

[پشیمون]

سلام دوست عزیز
امیدوارم که مشکلاتت به زودی حل بشه
من یه پیشنهادی دارم چرا یه پرستار بچه استخدام نمی کنی که بیاد بچه رو مواقعی که سرکار هستی تو خونه نگه داره میتونی پرس و جو کنی و یه کسی که بتونی بهش اعتماد کنی رو پیدا کنی
خاله من هم کارمنده ولی بچش رو از یه سالگی تا 5 سالگی یه خانمی نگه میداشت تازه باسوادم بود و تو خونه بهش آموزشم میداد