خب ببینید من می گم شما تازه 4 ماه آشنا شدین.
می دونم خیلی خیلی سخته ولی جلوی ضرر را از هرجا بگیرین منفعته!
به نظرم خیلی خیلی براتون بیشتر سخت می شه که 2 سال دیگه بفهمین که ای کاش این رابطه را همون اول تموم می کردین.
2 سال دیگه تازه شاید نسبت به شرایط الان جامعه و وجود 3 خواهر خیلی خوشبینانه هم باشه.یعنی ممکنه بیشتر هم طول بکشه.
خب اصلا شما چرا ازدواج کنید.
این قدر به خودتون سختی بدین.
واقعا شرایطشون غیر منصفانه است.شما می تونستین انتخاب های دیگری داشته باشین.
ببینید من اصلا جای شما نیستم.فقط نظرم را می گم.تصمیم گیری با خودتون!
1)من می گم اول با خانمتون یک مشاوره برید و این موضوعات را در میون بذارین.شاید مشاور با خانواده خانمتون صحبت کرد و ...
2)احتمالا مشاور اگر دید خانواده راضی نمی شن،همین را به شما خواهد گفت:این رابطه به ضرر شماست و حتی به ضرر روحیه دختر.چون عقد نیستین و هرچی ممکنه پیش بیاد.عقد طولانی بشه کلی دردسر داره.دیگه چه برسه به نامزدی!!! و احتمالا مشاور می گه باید کات کنید.
3)پدر خانمتون وقتی ببینند که احتمال همچین قضیه ای میره و ممکنه دخترشون آسیب روحی ببینه و... هرچند در اوایل خوددار باشن که اصلا مهم نیست؛کات کنید اما وقتی یه مدت بگذره،به احتمال زیاد کوتاه میان و می بینند که چاره ای نیست.
فقط شما باید رفتارتون جراتمندانه باشه.نه منفعلانه.یعنی اونا فکر نکنند که شما مظلوم هستین و...
4)بعدش هم یا عقد می کنید که اگه با سیاست جلو برید احتمالش زیاده.یا اینکه الان این رابطه قطع بشه خیلی بهتره تا اینکه دو سال دیگه بخواد قطع بشه و این قدر هم رنج و عذاب و نگه داشتن میل جنسی را بکشید و بعدش هم برسید به این تصمیم الان!!!
البته ای کاش فرشته مهربان بیان و نظر کارشناسانه تر بدن.
(راجع به معرفی خواستگار هم فکر کنید.الان نزدیک عیده.تو دید و باز دید ها بالاخره خیلی از افراد دنبال دختر خوب می گردن ها!بابا معرفی کنید.این قدر نترسین)
علاقه مندی ها (Bookmarks)