اختلاف با همسر درمورد محل زندگی بعد عروسی

[بهار67]

با سلام خدمت همه دوستان
ازتون صمیمانه می‌خوام راهنمایییم کنین که چطور همسرمو راضی کنم. پیشاپیش تشکر دارم
من 4 ماهه عقد کردم و همسرم از سال آخر دانشگاه منو می‌خواست اما پدر مادر من نمیزاشتن بیاد ولی با کلی برو بیا بالاخره راضی شدن و ما یک سال نامزدی شدیم که همو بشناسیم و الانم که عقد کردیم من 26 سالمه و همسرم 32 سالش من لیسانسم و کارمند اون هم دیپلم و شغل آزاد البته درآمدش خداروشکر خوبه.مشکلی که در حال حاضر دارم اینه که من از اون اول قبل عقد بهش گفتم با مادر شوهر تو یه ساختمون زندگی نمی‌کنم گفتم برو یه هفته فکرات بکن و جواب بده اونم بعد یه هفته اومد گفت باشه برات خونه جدا می‌گیرم اما حالا که چند ماه دیگه قرار عروسی کنیم و بریم سر زندگیمون از خونه که حرف میفته میگه:ساختمون خودمون خوبه چون خودش تو کار بساز و بفروش هستش میگه من میدونم خونه خودمون چی ساختیم خیلی خوبه میخوام برم فلان جا اجاره کنم میام همین جارو می‌گیرم انقدر منو حرص میده در صورتی که من گفتم دوست ندارم نزدیک مادرشینا باشیم چون مادرشم مریضه در ضمن پدرشم مرده اما مادرش با دخترش که ازدواج نکرده زندگی میکنن و من دوست ندارم برم تو اون ساختمون که هر تقی به توقی میخوره به من بگن بیا بالا و یا این که رفت و آمد هام چک بشه نمیدونم با چه ترفندی راضیش کنم بی خیال بشه ...........حالا ساختمونشوم همچین تحفه نیستاااااااااااااا تو مرکز شهر تهران که پر دود و دم هستش من همیشه اعتقادم رو دوری و دوستی بوده و هست مطمئنم بعد یه مدت از کوره در میرمو احترامی که الان بین من و مادرشوهر و خواهرشوهرم هست از بین میره ولی شوهرم انگار متوجه نیست که اگر دور باشیم احترام ها حفظ میشه و اگر نزدیک به هر حال تشنج ایجاد میشه تو رو خدا راهنماییم کنین مخصوصا کسانی که موقعیت مشابه منو دارن . ممنون

[ستیلا]

سلام بهار خانم.باید منطقی صحبت کنید تا ایشون هم حرفتون رو قبول کنند .بهشون نگید به خاطر مادر و خواهرتون نمیخوام اونجا زندگی کنم .بهشون بگید اون ساختمون رو اجاره میدیم و یه جای دیگه اجاره میکنیم چون محیط اونجا رو دوست ندارم.

فکر نمیکنی داری زیادی تند میری. اینکه روز اول به همسرتون گفتید و شرط کردید و ایشون قبول کردن پذیرفته شده هست اما اینکه از همین حالا نسبت به مادرشوهر و خواهر شوهرتون بدبین هستید چیز خوبی نیست.

او دوران قدیم بود که مادر شوهر ها بد بودن این روزا که زمان عروسا هست و تا دلشون بخواد .....


بیچاره پدر و مادرها

[بهار67]

سلام
ممنونم ستیلا جان از راهنماییتون از این که امروز عصر عصر عروس خانوماست قبول دارم . اینم بگم که واقعا خواهر و مادرش آدم های بد و فوضولی نیستن اما من قصدم پیشگیری هستش که احترامی که الان بینمون هست حفظ بشه

[ملکه]

سلام دوست عزیز
من از اول ازدواجم پیش خانواده شوهرم زندگی کردم و متاسفانه علی رغم تمام خوشبینی های که نسبت به همسرم و خانوادش داشتم با مشکلات زیادی روبرو شدم تا حدی که از زندگیم خسته شدم 0من با کلی امید و ارزو به اون خونه رفتم ,در ظاهر هم آنها خیلی خوب و روشنفکر به نظر می امدند ولی بعد ازدواج و رفتن با انجا علی رغم تعریف های خوب همسرم ,دخالت های مادر و خواهرش به حدی بود که خانوادم که برای اولین بار پا به خونه ی ما گذاشته بودن از آمدو رفتشون پشیمون شدند الان دو سال از ازدواجم میگذره هیچ کدوم از اقوام و افراد خانوادم حاضر نیستن به خونه ما بیایند حتی اگر مریض بشم هم هیچ کس حاضر نیست بیاد و حال منو بپرسه.حالا همه اینها به کنار اجبار برای رفت و امد های الکی و بی موقع به هر دلیل به خانه مادر همسرم و حساسیت زیاد همسرم نسبت به خانوادش که باعث شده احساس کنم نوکر بی چون و چرای آنها شده ایم بسیار آزار دهنده هست.
من به عنوان یه آدم با تجربه و کسی که اول با خوشبینی نسبت به این مسله وارد خانه مادر شوهر شدم ازت میخام که به هیچ عنوان این کارو نکنی که مسایل و مشکلاتی که بعد این مساله پیش می یاد تو رو نسبت به زندگیت سرد میکنه و هم نسبت با همسرت .

[khaleghezey]

درود بانو

اولندش خواهشا جبهه نگیر هنوز هیچی نشده جلوی خانواده شووهرت
دومندش بهتره محترمانه دغدغه ذهنیت رو با شوهرت درمیون بزاری بگو خانوده شوهرت رو دوس داری و خیلی هم براشون احترام و ارزش قائلی ولی هر فردی خصوصیات مخصوص به خودشو داره جوری بگو که آقات نگران نشه بلاخره اون چون باباش فوت کرده وظیفه خودش میدونه از مادرش مراقبت و از آبجیش محافظت کنه میتونی نشون بدی برای آبجیش یه خواهر بزرگتری که کمک و راهنماییش میکنی و برای مادرش هم دختری میکنی ولی تمایل داری یکمقدار فاصله ها در عین داشتن رابطه مناسب و خوب حفظ کنی البته اینو توی آرامش بهش بگو

از گفتن کلمه تو خود داری کن جملت رو با من شروع و کن بعدشم احساسات رو بیان کن.و بهش نشون بده خانوادش برات با ارزش و محترم هستش

[بهار67]

با سلام به همه عزیزان که تاپیک منو خوندن
ملکه عزیزم ممنونم از این که تجربت رو در اختیار من قرار دادی.
khaleghezy از شما هم خیلی ممنونم که منو یاری کردین و راهنمایی واقعا ممنونم امیدوارم همسرم قبول کنه چون من خودمو می‌شناسم که نمی‌تونم با اونا تو یه ساختمون زندگی کنم اما تمام سعیمو می‌کنم که تو آرامش بهش بگم امیدوارم قبول کنه ،البته اینم بگم که همسر من 2 تا برادر بزرگتر از خودش داره که ازدواج کردن نمیدونم اما یه حسی بهم میگه شاید اونا بهش گفتن این کارو بکنه، اگر واقعا اینجوری باشه منم یه آشی براشون می‌پزم روش یه وجب روغن که واسه مکان زندگی من تصمیم نگیرن باید ته توش دربیارمممممممممممممم

[khaleghezey]

با سلام به همه عزیزان که تاپیک منو خوندن
ملکه عزیزم ممنونم از این که تجربت رو در اختیار من قرار دادی.
khaleghezy از شما هم خیلی ممنونم که منو یاری کردین و راهنمایی واقعا ممنونم امیدوارم همسرم قبول کنه چون من خودمو می‌شناسم که نمی‌تونم با اونا تو یه ساختمون زندگی کنم اما تمام سعیمو می‌کنم که تو آرامش بهش بگم امیدوارم قبول کنه ،البته اینم بگم که همسر من 2 تا برادر بزرگتر از خودش داره که ازدواج کردن نمیدونم اما یه حسی بهم میگه شاید اونا بهش گفتن این کارو بکنه، اگر واقعا اینجوری باشه منم یه آشی براشون می‌پزم روش یه وجب روغن که واسه مکان زندگی من تصمیم نگیرن باید ته توش دربیارمممممممممممممم

این چیه الان نوشتی هاااااااااااااا؟

واقعا زشت نیست برای شما داری مثل دختر بچه ها رفتار میکنی برو جلوی آئینه خودت رو برانداز کن بعد واقعا از خودت بپرس اون شوووهر بنده خدات در مورد همسرش چی فکر میکرد و الان واقعا همسرش اونیه که فکرشو میکرده با این نوشتتون؟

چیه نکنه فکر کردی شما بانو سوسونا هستین و بقیه هم تسو و دارو دستش میخوان شوووهرتو ازت بگیرن؟
نتیجه اینکارت رو بزار از اول بهت بگم= فاصله بین خودت و همسرت دلخوری خانواده همسرت و مادرش از شما نزدیکی شوهرت به خانوادش اعصاب خورد شدن شما و نهایتش امکانش زیاده به جاهای باریک کشیده بشه

قبلش یه مشاور برین با شووهرتون تا این موضوع رو حلش کردین ازدواج نکنین. فکر کنم شما هنوز معنی زندگی مشترک رو خوب نمیدونی

روز خوش بانو

[بهار67]

من واقعا همسرمو دوست دارم و براش ارزش و احترام زیادی قائلم اونم همین طور تا به حال هم من هم اون به نظرای همدیگه خیلی احترام گذاشتیم و تا جایی که تو توانمون بوده برای هم قدم های زیادی برداشتیم، من برای این مسئله وقت مشاوره گرفتم که برم و صحبت کنم ببینم چی میشه اما اگر واقعا همسرم مسرانه بگه که باید اونجا زندگی کنیم نمیدونم ولی فکر کنم چاره ای جز قبول کردنش ندارم،چون دکترا مادرشم جواب کردن

[terme00]

بهارجان جبهه نگیر خواهشا زندگی میدون جنگ نیست خواهر من ... از ترفند و دروغ هم استفاده نکن
درخواستتو منطقی و محترمانه بیان کن ... اگه به جا باشه همسرت استقبال میکنه در غیر این صورت شاید دلایل منطقی پیش خودش داره که قبول نمیکنه ...
ضمنا رفتن تو اون خونه هم شاید خیلی بد نباشه ... مثلا اینکه شما کارمندی و ساعاتی از روز زو خونه نیستی وقتی هم که خونه ای سرگرم کارو زندگی خودتی پس خیلی با مادر و خواهر همسرت در ارتباط نیستی ...

مهمترین مزیتشم اینه که موقعی که ایشالله بچه دار شدی مادربزرگ فرزندت میتونه تو نگهداریش کمکت کنه و لازم نیست هر روز کلی وقت بگذاری فرزندت رو ببری مهد یا خونه مادرت یا خونه مادرشوهرت بذاری ...

زنداداش منم طبقه پایین خونه مادرمه .... هردوشون راضین ...تازه مامانم از ماها که دخترشیم بیشتر به زنداداشم میرسه همیشه میگه منو فلانی هستیم که پیش همیم باید مواظب همدیگه باشیم شماها که رفتید ...
موفق باشی...

[tommy]

اتقاقا شوهر منم اینجوری میگه ولی خب من تونستم قانعش کنم
اون گفت بریم طبقه بالای خونه ما خالیه اونجا زندگی کنیم...
منم در جوابش نه خودمو ناراحت کردم نه باهاش تند برخورد کردم و نه گفتم با پدرو مادرت زندگی نمیکنم...فقط گفتم من مامانو باباتو خییییلی دوست دارم(واااقعا هم دوستشون دارم)ولی وقتی میایم خونه شما تو خیلی شیر میشی(با شوخی گفت)انگار که خونتون مقر فرماندهیته...پس بهتره که از اینجا دور شیم تا هم مسقل باشیم هم من فرماندهی کنم(بازم به شوخی)...آخرشم گفتم بازم هر چی تو بگی...و اینطوری شد که حالا قراره بیایم طبقه پایین خونه ما زندگی کنیم
تجربه میگه همیشه حرف های مهمت رو به شوخی بزن.
البته خب منکر انم نمیشم که شوهرم خییییییلی مرد خوبیه و اصلا به هیچ وجه حاضر نمیشه منو ناراحت کنه