9
صبر و رضا
صبر و رضا هردودرجات عالیه تقرّب به خدا یند ودرکنارهم به فردکمال می دهندوبال پروازمی بخشند.نه تنها صبردر برابر مصیبتها بلکه رضا به قضاء الهی وبرتر از آن عشق به خواستة الهی در وجودآقا ابی عبدلله (ع) ویاران باکرامتش درصحنه صحنه کربلا موج می زد. چنانکه حضرت باشکیبائی در برابر مصیبتها به خدا عرض می کرد:
الهی رضا بِرضائِکَ وَ صَبراً لِبَلائِک وَ تَسلیماً لِقضائک لا مَعْبود سواک یا غیاثَ المُسْتَغیثین
می دانیدکه غم و مصیبت از ابتدای کودکی با امام حسین (ع) مأنوس بود تا او رادر تب و تاب آن مهیّای کربلا سازد و درجات صبر و رضا را به اوببخشد.تاهمچون نوح کشتی غم راازمیان امواج متلاطم دشت پربلا به ساحل عبور داد .
اول غم رحلت جانسوز جدّش رسول خاتم (ص)بود که آغوش گرم محبتش رادرکودکی ازاوجداکرد.دوم غم جانسوز شهادت مادرش زهرا (س)وماجرای تلخ فدک وکوچه بنی هاشم بود که چه جانسوزدرکنج خانه دلش نشست .ودیگر غم طاقت فرسا و غریبانه پدربزرگوارش بود که آتش به خرمن جوانی اش زد.وبالاخره شهادت مظلومانه برادر بزرگوارش امام حسن مجتبی(ع)وآن خاطره جانسوزتشییع جنازه اش که همه وهمه ان وجود نازنین را د رکورة داغ مصیبتها آبدیده ساخت.
آسان کشد به ساحل مقصود درخت بخت
آن نا خدا که سختی دریا کشیده است
آری پذیرفتن و حتی تصور آنهمه شکیبائی چه بسیار سخت است چه رسدبه دیدن وچشیدن مصیبتهائی که مخصوصادریک روزآنهم درطول چندساعت درکربلا متوجه
حضرتش شدکه نه تنها درمقابل آن کمر خم نکرد بلکه هر لحظه بر اراده و استواریش افزود و زمزمة صبرووصل ورضا و عشق به لقاء محبوب رادر او بیشتر کرد . وبدرستی سزاواراست که چنین صبری ملائکه آسمان را به شگفتی وادارد :
" وَ لَقَدْ عَجبت مِنْ صَبْرک مَلائکه السَموات "
شب تاراست ره وادی ایمن در پیش
آتش طور کجا موعد دیدار کجاست
حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج
فکر معقول نما تا گل بیخارکجاست
آری.حضرت در این وادی سلسه جنبان قافله صبر ونقطة ثقل و پناه یاران و وصبوری بخش بازماندگان وپیام آوران و کاروان غم کربلا ازجمله ام المصائب زینب(س)وسجادقافله وچون کوهی استوار بودکه به همه استواری و با روحی بلند و وسیع دلهای تفتیده وداغدیده را تسلی می بخشید بودتااین قافله را به سر منزل مقصود هدایت کنند.
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
ونیز بدنبال همین استواری ها ودلداری ها بود که زینب سلام الله علیها در همه فراز و نشیبها مقاوم و پایدار ماند ودر مجلس ابن زیاد با شکوه و جلالتی خاص به ایراد سخنانی آتشین پرداخت و این مصیبتها را امتحانی بس بزرگ و تقدیری ازناحیه حضرت حق وزیبایی محض می دانست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)