سلام ممنون از سایت خوبتون
من 26 سالمه و نامزدم هم همینطور ما توی دانشگاه باهم آشنا شدیم کاراش و رفتارش برام جذاب بود اما از همون موقع هم با ظاهرش مشکل داشتم من به گفته اطرافیانم زیبا هستم و قدم 165 و اون 10 سانت از من بلندتره ریز نقش اما چهرش بانمکه اما کلا سرو بدن کوچکتری نسبت به اکثرمردایی که من میشناسم داره وقتی بحث عقدمون جدی شد راجبه ظاهرش با خانوادم صحبت کردم و اونا گفتن این چیزی نیس که بخاطرش ردش کنی خودمم قلبا دوس نداشتم کات کنم چون منو دوس داره و خیلی در پی رفاهو راضی بودن منه مهربونو با مسولیته من دوسش دارمو و بعد 6سال دوستی عقد کردیم خانواده خوب و تحصیل کرده ای داره اصفهانیه من اراکی قراره برا ازدواج(3ماه دیگه) برم اصفهان زندگی کنم. پیششم شادم اما وقتی ازهم دوریم مدام ظاهرش تو فکرمه و اذیتم میکنه نمیدونم چرا اما دست خودم نیس اخلاقش حرف نداره منو واقعا درک میکنه اما همیشه این مسله تو ذهنم نمیذاره من حس کنم واقعا باهاش خوشبختم راسش اختلاف طاهرمونو خیلی از دوستام و آشناهام مستقیم و غیرمستقیم بهم میگن(که من فک نمیکنم درون حد که میگن باشه)... :( مثلا" تو میتونستی موقعیت بهتری..." من پیش اونا طوری وانمود میکنم که صددرصد امیرو قبول دارم اما تو ذهنم... میدونم اشتباه میکنم لطفا راهنماییم کنید من بعد عقد حتی با خانوادمم راجبه مشکلم حرف نزدم چون میخوام اونام فک کنن از نظر من اون هیچ نقصی نداره.
علاقه مندی ها (Bookmarks)